Toen ik vanmorgen wakker werd, dacht ik ‘yes, het is donderdag’ en donderdag betekent L.O. En L.O. betekent dan weer dansen met Kuifje! Maar toen ik uit mijn raam naar buiten keek, dacht ik weer aan de uitspraak van Elastigirl. Als het goed weer ging zijn, gingen we hordelopen. Was dat toch wel het geval zeker! Aan de andere kant was ik ook wel blij dat het eindelijk eens wat beter weer was. Dat zonnetje had ik toch wel gemist! Ik profiteerde ervan om mijn nieuwe ballerina’s en zomerjas boven te halen. Op de radio hoorde ik echter dat het volgende week weer ging sneeuwen! Net toen ik dacht dat het koude weer eindelijk gedaan was. Voor het tijd voor L.O. was, hadden we nog test van chemie. Ik had nogal veel stress, want ik had al van de andere klas gehoord dat ze heel moeilijk was. Maar eigenlijk viel ze best mee. Toen dat achter de rug was, begonnen we aan het hordelopen in het park. Ik dacht net eindelijk de techniek onder de knie te hebben, toen ik met mijn voet achter een horde bleef haken. Ik viel languit op de grond en voelde een pijnscheut in mijn enkel. En nu zit ik hier dan, met mijn voet in de gips. Gedaan met nieuwe ballerina’s showen en al zeker gedaan met dansen met Kuifje! Maar dat is bijzaak want ik ben ook net terug van de gevangenis. Het was fijn om opa nog eens te zien, al ben ik wel nogal verward buitengekomen. Eerst hadden we het gewoon over school en over oma maar toen kon ik het niet meer aan en confronteerde hem met de ontdekking in onze tuin. Tot mijn verrassing begon hij zachtjes te huilen. Ik wist niet of het toegelaten was om gevangenen een knuffel te geven maar ik deed het toch. Toen begon hij met horten en stoten zijn uitleg. Het was allemaal een ongeluk en hij wou niet dat iemand het ontdekte. Het was allemaal in opdracht van iemand anders, maar wie kon hij niet vertellen. Als hij dat vertelde, zou hij binnen de week dood zijn, zei hij. Daar schrok ik wel erg van. Mijn opa verwikkeld in zo’n criminele zaken? Ik kan het nog altijd niet geloven, maar de feiten liegen niet. Gisteren deelde de politie-inspecteur, die hier al dagen komt en gaat, mee dat er DNA van opa gevonden was op het lichaam. Hij zei ook dat het lijk onlangs verplaatst was, dus de politie vermoedde dat opa het lichaam eerst op een andere plaats had opgegraven en daarna hier in de tuin terug begraven. Was dat dan de reden waarom we zo plotseling verhuisden? Toen ik in de gevangenis afscheid van hem nam, stopte hij vlug een papiertje in mijn hand. Het was een krantenartikel over een moord op een jonge vrouw, maar het was niet de vrouw die ze in de tuin hebben gevonden, ze leek eerder op mij. Ik geloofde mijn ogen niet! Maar toen las ik het onderschrift bij de foto de naam van mijn moeder! Wat was dit? Nu wil ik echt slapen want ik heb superveel koppijn van te wenen. Ik weet echt niet meer wat ik er allemaal van moet denken. Dit weekend kan ik alleszins mijn zinnen al verzetten. Marie heeft me uitgenodigd voor haar verjaardagsfeestje vrijdag en zaterdag is het screw you. Ik heb hoop dat dat wat helpt!

Xoxo, Anoushka

Deze ochtend werd ik wakker door mijn wekker en had ik als een roosje geslapen. Dat mocht ook wel eens, want met heel dat gedoe met opa was dat al eventjes geleden. Ik was goed gezind  en had zin in de schooldag, want vandaag stond rock and roll op het programma met L.O. Maar eerst nog een uurtje Engels over Hamlet, die helemaal out of balance was. Daarna kregen we tijdens godsdienst nog een boeiende presentatie van Fatima, Jos, Freddy en SexyBoy69. Mijn aandacht was niet op SexyBoy69 gericht, want ik had de laatste tijd zijn ware aard leren kennen. Die jongen komt echt wel vaak te laat aan op school, of komt zelfs gewone hele dagen niet! Dit is duidelijk te zien aan de lijst in zijn agenda, met excuses zoals ‘de auto startte niet meer’, ‘het sneeuwde’,...  belachelijk! Genoeg over SexyBoy69 dus. De laatste tijd had ik mijn oog op iemand anders laten vallen, namelijk op Kuifje. Hij komt tenminste wel naar school. Alleen heb ik ontdekt dat hij een vriendin heeft, dat is natuurlijk wel een minpunt... Na dit lesuur dromen, was het eindelijk zover: rock and roll! Met verschillende klassen kwamen we samen in de grote sportzaal. We mochten zelf een danspartner kiezen, en natuurlijk had ik al een bepaalde voorkeur. Ik ging voorzichtig naar Kuifje toe en vroeg hem of hij mijn danspartner wou zijn. Hij zei dat het oke was, en mijn hart maakte een sprongetje. We kregen eerst de basisstap aangeleerd, die we dan bijna een heel liedje lang oefenden. Nadat iedereen dit onder de knie had, gingen we verder met een aantal draaien. Dit was al wat moeilijker, maar voor Kuifje was er geen probleem, want hij had dit al een keer gedaan. Het klikte goed tussen ons, en dit was echt de moment om hem beter te leren kennen. Ik had de tijd van mijn leven, maar dit uurtje vloog jammer genoeg voorbij. Het lesuur nadien deden we een voorbereiding op hordelopen, maar ik zat natuurlijk met mijn gedachten ergens anders. Ik kijk echt al uit naar volgende week! De rest van de dag verliep zoals anders. ’s Middags gingen we zoals gewoonlijk iets drinken in den Hollywood, en het was uitkijken naar de bel van kwart voor vier. Toen ik thuis kwam, trof ik oma helemaal in shock aan in de zetel. De politie had in de voormiddag het huis onderzocht, en in de achtertuin hadden ze het lijk van een van de vermiste meisjes gevonden. Ze hadden opa hiermee geconfronteerd, en hij was helemaal van de kaart. Hij stamelde dat hij dit allemaal niet gewild heeft en dat het allemaal in opdracht was van iemand . Het zal dus afwachten zijn tot binnen twee dagen, dan mogen we opa gaan bezoeken in de gevangenis, want nu zijn ze druk bezig met hem te ondervragen en te zoeken naar de andere vermiste meisjes die misschien begraven zijn in onze tuin. Het is hier dus echt een gekkenhuis, maar toch voel ik me een gelukkig meisje. Ik weet zeker dat ik deze nacht, ondanks alles, terug goed zal slapen en dromen van Kuifje!

Xoxo, Anoeshka met vlinders in haar buik

 Dag liefste bloggertjes,

Wat liep  mijn wekker deze ochtend vroeg af, waarom moest de vakantie nu al gedaan zijn. Nu ja, vakantie, veel heb ik er niet aan gehad door al die eindwerken, en als dat allemaal nog niet genoeg was, is mijn opa ook nog altijd niet vrij. Al heb ik hem wel mogen gaan bezoeken in de gevangenis. Ik wilde hem eigelijk vanalles vragen over de geheime gang en het boekje, want ik dacht zo, nu hij hier toch zit kan hij maar beter eerlijk zijn. Maar uiteindelijk durfde ik niet, omdat oma erbij was en ik haar niet wilde kwetsen, ze zit namelijk al een hele week te blijten omdat ze er rostvast van overtuigd is dat opa er niets mee te maken heeft. Al ben ik er toch niet zo zeker van. Pff, waarom moet het leven soms toch zo moeilijk zijn?  Maar goed, het school is terug bezig, dus heb ik terug wat afleiding, allé ja, dat is toch wat ik dacht. Want, toen ik op school aankwam bekeek iedereen we nogal vreemd en ik de klas werd ik bestormd met vragen over opa. Fijn, iedereen weet dacht ik dus. Nu ja, na mijn verhaal te hebben gedaan was het voor de rest eigenlijk een heel normale schooldag. En aangezien, ik ’s avonds geen huiswerk had ben ik terug op onderzoek uitgetrokken. Ik ben dus naar de laatste deur gegaan en heb hem met vanalles proberen open te doen: de sleutels van oma, opa, ik heb het zelfs geprobeerd met een speldje. Ik dacht wat ze in de films kunnen, dat kan ik ook, niet dus! Ik ben dus maar wat in het huis gaan rondzoeken. En jullie raden het nooit, ik heb de sleutels gevonden in een sok onder de matras, Maar dat is niet het enige. In de klaarkast van opa heb ik ook, tv-schermen gevonden, met daarop beelden vanuit de geheime gang. Misschien heeft opa mij in de geheime gang gezien? Het zou allezins verklaren waarom er ineens een slot op de deur hangt.  Maar ja, geen paniek dacht ik, opa zit voorlopig toch nog even in de gevangenis. Ik liep dus snel naar de deur, en opende hem. Ik ben terug in de spullen beginnen rondneuzen en heb toen in een kaft allemaal krantenartikels gevonden van onopgeloste moorden. De vrouwen waren allemaal tussen de 20 en 30 jaar oud. En opdat moment schoten me er een heleboel vragen te binnen. Is opa toch een moordenaar en zijn al die vrouwen in het boekje mogelijke slachtoffers? En heeft opa bij zijn laatste moord toch sporen nagelaten, en is hij nu door de mand gevallen? Maar de meest belangrijke vraag: Waarom zou opa die vrouwen willen vermoorden?

Veel liefs, speurneus Anoeshka

Hier zit ik dan met mijn arm in de plaaster samen met mijn opa naar Het Beste van Got talent te kijken. Mijn oma was ondertussen aan het dweilen omdat opa met zijn vuile laarzen door het huis heeft zitten lopen. Nadat er bij Het Beste van Got talent iemand van het podium was gevallen ging de bel. Er stonden 2 politiemannen voor de deur. Ze namen opa mee naar het politiebureau. Waarom ze hem meenamen wilden ze niet vertellen. Ik en oma wouden graag mee naar het politiebureau gaan, maar we mochten niet. Ik heb dan tot 4u zitten wachten tot opa zou thuis komen, al een geluk moest ik morgen niet naar school aangezien het Krokusvakantie is, maar opa was niet thuisgekomen vannacht. Dus ging ik ’s morgens heel vroeg naar het politiebureau om te horen waar men lieve opa van werd beschuldigd.

“Sorry juffrouwtje, meneer Janssens mag geen bezoek ontvangen tot het onderzoek is afgerond.”

Ik werd heel boos omdat ik men opa niet mocht zien en vroeg waarvan hij beschuldigd wordt. “Hij wordt er van beschuldigd een jonge vrouw van 23 jaar te hebben vermoord.”

Ik schrok me rot. Mijn arme, lieve opa beschuldigd van moord?! Dat kan toch niet waar zijn!?

Door heel die toestand was ik vergeten dat Carmen en Freddy zouden langskomen om verder te werken aan ons eindwerk. Ik startte men PC op maar dat stomme ding deed er nu wel heel lang over om op te starten. Ooit smijt ik dat rotding toch eens buiten zenne.

Toen hij eindelijk was opgestart, hoorden we een heel raar geluid van beneden komen. Freddy vroeg wat het was maar ik kon er geen antwoord op geven dus gingen we samen eens een kijkje nemen. We verschoven de kast en deden het deurtje open en kwamen weer in de vieze gang terecht. “Wat is dat hier allemaal?” vroeg Freddy. Ik begon het verhaal dan te vertellen. Nadat ik heel men verhaal had verteld kwamen we bij de grote ijzeren deur terecht en daar waren de 10 deuren weer. We openden allemaal om de beurt een deur tot we er 9 hadden geopend. Achter deze deuren was er niets te zien. Alleen wat boeken of spulletjes van vroeger. De 10^de deur ging echter niet open. Hij zat op slot, maar er was nergens een sleutel te vinden. Toen we terug boven waren belden de ouders van Carmen en Freddy dat ze naar huis moesten gaan en ik moest mijn oma gaan helpen met het eten. Nu weet ik nog niet wat er achter de deur zit maar hopelijk kom ik dat snel te weten en hopelijk komt opa snel vrij en was het gewoon een vergissing. Fingers crossed

Xoxo Anoeshka 

Amai, wat was me dat voor een dag. Hij begon al ‘geweldig’ toen ik bij het opstaan mijn teen stootte tegen mijn kast. En dat was dan nog bijna het minst erge van de hele dag. Op school had ik verder nagedacht over hoe ik meer te weten zou kunnen komen over het geheim van opa, zonder dat ik betrapt zou worden. Er was mij toen plots binnengeschoten dat opa en oma elke dinsdagavond gaan kaarten met hun vriendenclubje. Dit was dus de ideale gelegenheid om mijn neus nog eens wat dieper in andermans zaken te steken, waar ik trouwens ongelooflijk goed in ben, en zo de 10 deuren en hun geheimen nog eens te gaan onderzoeken.

Maar toen ik thuiskwam lag opa ziek in de zetel met de griep. Het kaartavondje ging niet door en  mijn geplande speurtocht viel dus ook in het water. Oma vroeg me of ik snel opa’s medicamenten wilde gaan halen, want de apotheek ging bijna sluiten. Ik dacht dat een beetje frisse buitenlucht geen kwaad kon en onderweg kon ik mij nog wat focussen op een nieuw plan. In al mijn haast vergat ik dat ik de deur eerst moest opendoen, voor ik door het deurgat kon lopen. En hopla, dat was al de tweede blauwe plek voor vandaag….Enfin, ik liep met mijn hoofd in dromenland over straat en vergat te kijken voor ik overstak. Toen ik ongeveer in het midden van de straat liep, zag ik ineens lichten en hoorde ik piepende banden. En toen BAM…. Ineens werd alles zwart…

Toen ik mijn ogen opende zag ik een wit plafond. Ik hoorde een stem in de kamer zeggen: ‘ah kijk eens aan, de schone slaapster is wakker’. Ineens boog iemand zich over mij en scheen met een lamp in mijn ogen.  Er schoot een pijnscheut door mijn hoofd, precies of ik liep weer tegen de deur.          ‘Ja meiske, ge hebt geluk gehad. Ge komt er vanaf met een lichte hersenschudding en een gebroken pols’ hoorde ik iemand zeggen. Ik keek om mij heen en zag dat mijn arm eigenlijk gewoon één blok plaaster was.

Rond mijn ziekenhuisbed zaten opa, oma en Cenna. Ik vroeg mij direct af wat Cenna ook in het ziekenhuis deed. Nadat ik een paar keer terug in slaap was gevallen, door de bijwerkingen  van de pijnstillers, vertelde Cenna dat zij mij omver had gereden terwijl ze autorijschool volgde. Ondanks mijn hersenschudding kon ik mij wel nog herinneren dat ik diegene was die niet keek terwijl ik de straat overstak. Eigen schuld dikken bult zeker? Plots ging opa’s gsm. En ik die dacht dat die dingen moesten afstaan in het ziekenhuis?! Opa nam toch op en brabbelde iets, ik kon niet verstaan wat hij juist zei. Hij fluisterde geheimzinnig iets in oma’s oor en zei daarna dat hij dringend weg moest. Waarom doen mijn oudjes toch zo vreemd tegen mij? Hopelijk kom ik dat ooit te weten, maar dat zal niet voor nu zijn, want ik voel mij weer een beetjes slaperig….

Xoxo Anoeshka 

Ik zal jullie niet langer in spanning houden. Hennes, Kristel en ik stonden dus voor de 10 deuren toen we een stem hoorden.  De stem die ons deed opschrikken kwam van Janneke. Wat we echter niet merkte was dat Janneke niet alleen was, Jip was er ook. Wat hadden zijn in godsnaam hiermee te maken en hoe wisten ze het bestaan van deze gang?
 Allemaal meer en meer vragen en raadsels. Chanceke dat Jip en Janneke meer wisten.  Jip en Janneke vertelde ons over een geheime raad die onze ouders zogezegd vroeger zouden gehad hebben.
Dat zou veel verklaren voor het boekje met de foto’s. Maar bon, Jip en Janneke waren dus ook opzoek naar antwoorden over deze geheime raad waardoor ze in de gang terecht kwamen. Na veel geklets besloten we uiteindelijk om de 6^de deur te openen.
We hadden meteen prijs en vonden achter de deur een bureau. De bureau stond vol met kaften en op de muur hingen foto’s met tekst op en ze waren doormidden van touw verbonden met elkaar.
Onze slimme Kristel vond direct een aanwijzing. De touwtjes waren zodanig verbonden dat er een ster tevoorschijn kwam.
In de verte hoorden we opa wandelen, dus we namen snel een foto met onze GSM en gingen er zo snel mogelijk vandoor.
Wauw, dat was even spannend. Opa had ons net niet gezien, ik wil niet weten wat er gebeurt als hij zou te weten komen wat we allemaal uitspoken in de gangen.
 Wel nu even genoeg geheimzinnig gedoe.
Het gewone leven gaat ook nog steeds door.
Hennes en Maurits vroegen me om mee te gaan naar de H&M, dat vond ik wel leuk om even te kunnen ontspannen. Dus heb ik weer eens tonnen kleren gekocht. Ik had net geen verhuiswagen nodig om de kleren thuis te kunnen krijgen.
Eigenlijk had ik ook nog een date met Yorrick, maar die heb ik helaas moeten afzeggen omdat we te veel werk hebben aan AL die eindwerken.
Ik hoop dat alles snel af geraakt. Ik verdrink zowat in het werk en al dat gedoe met die gang geraakt maar niet uit mijn hoofd.
Wie zat er in de geheime raad? Wie zijn die mensen op de foto’s? En waarom was er een ster?
Hopelijk vind ik het antwoord snel, nu eerst nog huiswerk.


xoxo Anoeshka