Zondag, 19 oktober

We hebben al weer ons 4^de weekend achter de rug. De tijd vliegt vooruit! Vrijdagavond zijn we richting Kribi vertrokken, een stad aan de Atlantische oceaan, ongeveer 300 km van Yaounde. We waren in totaal met vijf ( Roland, Rebekka, Nadege en wij tweeën) en Roland heeft gereden. De autorit alleen was al genieten. Ik had eerlijk gezegd een baan van rode aarde verwacht. Maar integendeel, het was een goede geasfalteerde weg volop door het groen. Dus stel je voor: exotische bomen, bergen waar de mist tussen hangt en dan een prachtige zonsondergang… genieten! We hebben enorm veel foto’s genomen, maar in het echt zal het altijd mooier zijn. aangekomen in Kribi was het ondertussen al donker. Dan een hotel zoeken. Onze tactiek was dat Roland en Nadege eerst de prijs gingen vragen en de kamer controleren, en dan surprise: er zijn 3 blanken bij… Want als je als blanke alleen gaat betaal je sowieso meer. Na drie hotels hadden we een goed hotel gevonden. Een propere kamer voor een goede prijs, namelijk 6500CFA/nacht. We kregen elk een aparte kamer. Goedele en ik wouden liever samen slapen, omdat we ons dan toch iets veiliger voelden, maar dat mocht dus niet. Twee meisjes mogen hier niet samenslapen, ze hadden zeker bang dat we lesbisch zouden zijn. Homoseksualiteit is hier trouwens verboden. Dan nog iets gaan zoeken om te eten en bedje in.

Zaterdag weer goed gestart en gaan lopen, we zitten al aan les 12 van start to run! Dan richting strand. Langs het strand zijn er kraampjes waar je zelf je vis uit kunt kiezen die ze dan meteen klaarmaken. Ik weet het, dat klinkt raar vis als ontbijt/lunch, maar het was echt heerlijk! En natuurlijk weer goedkoop. We hebben ons eten een beetje laten zakken, en dan de zee in. Het begint afgezaagd te worden, maar ja ook dat was geweldig. Een mooi strand met cocosbomen, weinig andere mensen en lekker warm water. Na een beetje in het water vertoefd te hebben zijn we begonnen aan een strandwandeling van 5 kilometer richting een waterval. Het is een van de weinige watervallen op de aarde die rechtstreeks in de zee uitmondt. Na de kraampjes met oorringen te zijn gepasseerd (dat blijft verleidelijk, we zijn vrouwen voor iets he) zijn we aan onze terugtocht begonnen, deze keer via de gewonde weg. Halverwege zijn we opgepikt geworden door een bus toeristen die zo vriendelijk waren om ons mee te nemen, waar we eigenlijk toch heel blij mee waren vermits de vermoeidheid begon toe te slaan. Na ons een beetje opgefrist te hebben zijn naar een vismarkt gegaan, om weer vis te eten. Lekker lang gebabbeld en dan weer naar het hotel.

Zondagmorgen zijn nog snel gaan zwemmen en ontbijten aan het strand, weer vis ja. Ik heb denk ik op twee dagen meer vis gegeten dat normaal in een heel jaar. Ja, normaal ben ik echt geen viseter, maar vond het wel lekker. Rond elf uur zijn we terug naar Yaounde vertrokken.

Deze week gaan we een week naar Mfou, een dorp 30 kilometer van Yaounde. We gaan er stage doen in een klein ziekenhuisje dat primitiever gaat zijn dat het ziekenhuis waar we nu hebben gestaan. Ook ons logement daar gaat primitiever zijn, naar het schijnt is er geen stromend water. Ben benieuwd!

Tot volgende week!

xxx

 Ps de foto's volgen nog

20-10-2008 om 01:06 geschreven door Anne  

Deel 2:
Zondagmorgen zijn we gaan wandelen met Rafael, een vriend van de Belgische studentes  van vorig jaar. We zijn door steegjes gewandeld waar we anders nooit zouden komen. We hebben ook een vrachtwagen gezien met de tekst “groenten en fruit” uit Herk de  Stad. We hebben al  veel auto’s gezien vanuit België, met dan bijvoorbeeld een studio Brussel sticker erop. Of T-shirten met een Vlaamse tekst zoals “sportcentrum Lebbeke”. Ik blijf het grappig vinden…  We zijn door een wijk gewandeld die de briquetterie noemt, een wijk vol met kraampjes waar je Afrikaanse stoffen kunt kopen. Hier gaan we zeker terugkomen! Ik ga mij waarschijnlijk een kleedje laten maken. Na de briquetterie zijn we richting Mont Febe gegaan, een van de vele heuvels rond te stad. We zijn eerst naar de top gewandeld om te genieten van het uitzicht over de hele stad.

Daarna zijn we, behalve Rafael (die moest gaan werken), naar een hotel op de berg gegaan: Hotel Mont Febe. Elke zondag kun je er lunchen en zwemmen voor in totaal 10000CFA. We hebben er genoten van een driegangen buffet bestaande uit zowel Westerse als Kameroense gerechten. Er was zelfs taart als dessert!!  Alhoewel het eten van hier heel lekker is, verlang ik soms toch naar Belgisch eten… Zo is er hier bijvoorbeeld alleen wit stokbrood. Vermits kaas (ze hebben hier alleen smeltkaasjes) hier duurder is eten we voornamelijk brood met confituur als ontbijt. Awel, dat ben je toch blij als je eens iets anders kunt eten. Daarom heeft het ontbijt van zaterdag ook zo gesmaakt!

Na onze superuitgebreide lunch ( we hebben er echt de tijd voor genomen, met nog een glaasje wijn erbij…) zijn we naar het zwembad gegaan, maar dat was van korte duur, want het is helaas beginnen te regenen. Maar ondanks de regen was het toch een zeer geslaagde middag! Een beetje verwennerij mag af en toe wel… We gaan er zeker nog eens teruggaan, maar dan in het droge seizoen (begint in november) dan kan het zeker niet regenen. Het heeft niet lang geregend, maar de zon was wel weg.

Dan maar terug naar het appartement. Tijdens het afdalen hadden de muggen het wel op mij gemunt. Het was pas rond 4 uur dus ik had nog geen deet gesmeerd. Amai, dat heb ik geweten. Ik heb wel 20 muggenbeten! Ik word echt gek van de jeuk!! Ik heb er anti-histaminicacreme en zelfs cortisonecreme (sorry voor de medische termen) opgesmeerd, maar geloof me, dat helpt dus niet! Ook met aloë vera (ja dat groeit hier) geprobeerd, maar ook tevergeefs. Geduld hebben is de enige oplossing…

Kus

12-10-2008 om 00:00 geschreven door Anne  

Deel 1:

Hey hey,

Het is weer eens tijd voor een verslagje…  We hebben weer een heel leuk weekend gehad. Zaterdag zijn we vroeg opgestaan om te gaan ontbijten bij een vertegenwoordigster thuis.  We hebben haar vorige week gezien tijdens onze stage, en toen heeft ze ons uitgenodigd. We hebben echt genoten van het luxeontbijt met omelet, kaas, pannekoeken, echte boter,…  En voor Goedele: koffie! In de namiddag zijn we eerst naar een meer hier in de buurt  geweest, genieten van de mooie natuur. En van de bijtende beestjes…

Daarna richting stadium voor een match van de Lions, de nationale  voetbalploeg  van Kameroen. Prof Atchou, de prof die hier alles voor ons regelt, is de arts van de ploeg, en via hem hebben we gratis kaartjes gekregen. Zaterdag hebben ze gespeeld tegen Mauritius. De match werd geopend door een harmonie. Toen had ik wel even heimwee naar mijn eigen fanfare… Dan de match zelf. Het was vrij snel duidelijk dat de Kameroense leeuwen beter waren dan de Mauritaniërs. Dus echt spannend was het niet, maar natuurlijk wel een goede sfeer. Het is echt wel grappig om tussen allemaal Kameroenezen te zitten en hun commentaar te horen. Ze hebben uiteindelijk gewonnen met  5-0.

12-10-2008 om 00:00 geschreven door Anne  

08-10-2008 om 20:31 geschreven door Anne  

Weekend: deel 2

Zondag zijn we de dag goed begonnen met te gaan joggen. Het was al zeer warm, dus wel even afgezien tijdens het lopen! Daarna zijn we naar de mis geweest. Er is hier een mis van 7-8u, 8-10u, 10-12u en tenslotte nog van 12 tot 13u. En de kerk zit hier vol! Er zijn ook veel mensen die 2 missen meevolgen. Wij zijn naar de mis van 10u geweest, dus eentje van 2 uren. Er wordt dus niet meer tekst opgezegd als in België (behalve de preek die zowel in het Frans als de plaatselijke taal wordt verteld), maar er wordt veel meer gezongen. En het gezang is echt mooi! Er waren zelfs 2 koren. Een koor liep zelfs rondjes rond het altaar en zwaaide met pomponnetjes. Een tip voor het zangkoor van Kanne? J Tijdens de Onze Vader wordt de hand van de buurman/vrouw vastgenomen. En de vrede wordt er niet alleen aan de buren gewenst, maar echt aan iedereen die binnen armbereik staat.

Tijdens de mis loopt er een man rond die de mensen terechtwijst als ze babbelen (vooral kindjes dan), of als iemand blijft zitten als je moet rechtstaan. De kinderen mogen rechtsvoor gaan zitten, maar er zit wel een vrouw bij die ze wegstuurt als ze te druk zijn.

Langs mij zat een klein meisje die waarschijnlijk speciaal langs ons is komen zitten omdat we blank zijn (ja voor kinderen blijven we een attractie). Ze kwam echt helemaal tegen me aan gekropen en heeft uiteindelijk haar hoofd op m’n schoot gelegd. Zo schattig! Zo heeft ze het merendeel van de mis geslapen.

Namiddag heeft Roland ons meegenomen om een berg te beklimmen (eigenlijk wordt het hier een heuvel genoemd, maar naar Belgische normen vond ik het toch een berg!). Twee vrienden van hem hebben ons gegidst, het was echt geweldig. Tussen alle bomen en struiken door liggen er stukjes grond die bewerkt worden. Zo hebben we mangobomen, advocadobomen, mandarijnenbomen, pindanootstruiken, cacaobomen en nog veel meer gezien. En proeven hoorde daar natuurlijk ook bij. We hebben bv de vrucht van de cacaoboom geproefd. De zaadjes zelf kun je zo niet eten, maar je kunt er wel op zuigen want er zit een heerlijk zoet laagje rond.

Onderweg naar de top zijn we wel even aangevallen door mieren. Auw auw. Er waren enkelen tot mijn schouders gekropen! Om te zien hoe anderen worden gebeten levert wel hilarische momenten op (lekker sadistisch ja), maar Goedele heeft ook gefilmd hoe ik in gevecht ben met de mieren.

Boven aangekomen lekker genoten van de natuur, en dan begonnen aan de aftocht. Maar helaas begon het te regenen, met als resultaat dat de aftocht een heuse avonturentocht is geworden. Het was zeer glad en bovendien al donker, dus het was echt aftasten waar we onze voeten konden neerzetten. Dat klinkt misschien alsof het niet leuk was, maar de sfeer was juist enorm goed! We hebben veel gelachen ondanks de meerdere valpartijen! Onze kleren en schoenen waren wel meteen rijp voor een wasbeurt.

Foto’s:

Maandag hebben we het wel gevoeld. Spierpijn en vooral alle drie moe. Maandag is dan ook een vrij passieve dag geworden…

08-10-2008 om 20:30 geschreven door Anne  

Hallo allemaal,

Even een verslagje van het weekend. Het was echt een superweekend! Op en top Kameroens! Zaterdag zijn we Nadege gaan uithalen om samen naar de markt te gaan. En amai, wat voor een markt! Heel iets anders dan de kraampjes langs de weg in de buurt van ons appartement. Er was een vleesafdeling waar het vlees met een grote bijl werd in stukken gekapt. Ook lagen er varkenskoppen, maar die hebben we maar niet genomen. We hebben ook levende wormen gezien, die zijn we ook maar gepasseerd. Voor de rest heel veel kraampjes met alle mogelijke produkten. Veel groenten en fruit, maar ook keukengerei en kleren. En ja, we hebben ons eerste Afrikaans kleedje gekocht, voor 2000 CFA (slechts 3 euro!).

Terug thuis bij Nadege hebben we de grande cuisine gedaan. Afrikaans koken is iets anders dan koken in België! Daar heb  je veel tijd voor nodig. Daarom wordt er op zaterdag volop gekookt, en daar wordt de rest van de week dan van gegeten. Wij hebben zaterdag oa. feuilles de maniok klaargemaakt. Om te beginnen moet je de bladeren wassen en fijnstampen. Goedele en ik zijn ongeveer een uur bezig geweest met het fijnstampen. Goed voor de bicepsen!

We hebben de hele namiddag al kokend en babbelend doorgebracht. Koken is hier trouwens een typische vrouwenaangelegenheid. De nieuwe man bestaat hier nog niet. Toch niet in de keuken, of beter gezegd een kookplaats onder een afdak, want er wordt hier buiten geleefd. Ook de afwas en de was wordt hier buiten gedaan. Hieraan helpen de mannen wel aan mee.

Tegen 4 uur was het eten gereed en konden we aanvallen, want de honger was ondertussen groot. ’s Middags niet eten is hier heel normaal, ook op onze stage wordt er ’s middags niet gegeten, degenen die mij goed kennen weten dat dit heel moeilijk voor me is!

De rest van de avond hebben we lekker rustig op ons appartement doorgebracht. We hebben ook onze eerste was gedaan. Alles heeft gelukkig nog de kleur en de grootte die het moet hebben J.

Nog een foto van onze kleedjes:

08-10-2008 om 20:29 geschreven door Anne  

Hoi hoi,

Vrijdag lekker vroeg gedaan met stage, maar helaas: een regenbui! De uitdrukking ‘het regent pijpenstelen’ zegt alles. Dus we zaten weer vast in het ziekenhuis. Dan maar een les Nederlands gegeven aan een man van het secretariaat en een verpleegster.

Na een week was ik wel weer toe aan vlechtjes-loos haar. Dit krijg je dan…

’s Avonds zijn we gaan uiteten in een restaurantje in de buurt. Gegrilde vis met groenten (we weten wel niet welke) en couscous voor 1000 CFA (1,5 euro). Een tijdje zonder licht gezeten maar het was wel zeer lekker.

<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->Nog een sfeerfoto:

xxx

03-10-2008 om 00:00 geschreven door Anne  

Woensdag, 1 oktober 2008

Gisteren, op onze vrije dag hebben we er van geprofiteerd om naar het centrum te gaan. We hebben lang rondgelopen op de markt (dus ongeveer weer elke straat) en hebben een paar prulletjes gekocht zoals oorringen en een paar slippertjes voor mij. We zijn een ontelbaar keer nageroepen: oh les blanches, mes cheries, mes amies, en nog verschillende andere versies… Ook grepen ze regelmatig een arm van ons vast, dat vind ik wat minder tof, maar ja blanke meisjes vallen hier nu eenmaal op…

Vandaag weer stage gehad. Weer interessante dingen gezien, zoals pneumonie (longontsteking) bij 2 kindjes. In België heb ik dit nog niet dikwijls geausculteerd, dus het is wel goed dat ik het hier waarschijnlijk nog veel ga horen. Vandaag hebben we ook een meisje gezien dat mishandeld was door de au pair. Ze was met een riem vele malen op haar rug geslagen. Dat was wel even slikken om dat te zien. En ze zal hier helaas waarschijnlijk niet de enige zijn die mishandeld wordt. Ook hebben we een vrouw gezien die kwam vragen voor abortus. De arts weigert om dat zelf te doen, maar ze verwijst de patiënte wel door naar iemand anders om te voorkomen dat de abortus gepleegd wordt door een onprofessionele persoon in onhygiënische omstandigheden.
Na de stage zijn we te voet naar ons appartement gewandeld. We hebben er een ruim uur over gedaan, iets langer dan verwacht. Maar het is wel leuk om in de zon langs de kraampjes te wandelen.
We hebben deze avond van ons buurmeisje verse cocos gekregen. Echt super lekker! Het heeft echt een ander smaak dan de cocos in Europa. Minder sterke smaak, en meer een nootsmaak. Veel beter! Ook het fruit is hier trouwens lekkerder. We eten hier dan ook dagelijks verse ananas, banaan, papaya, advocado, pompelmoes, appelsien,… En we hebben nog lang niet alles ontdekt. Dit ga ik zeker missen als ik terug in België ben!
Voila, ik ga afronden, want morgen om half 7 opstaan om te gaan lopen. Ja, we houden vol!

Kus

01-10-2008 om 23:21 geschreven door Anne  

Maandag, 28 september 2008,

Voila, de eerste stagedag is achter de rug. Om 8 uur waren we in het ziekenhuis(je). Vermits hiërarchie hier heel belangrijk is, zijn we eerst even bij de directeur langsgeweest om ons voor te stellen. Maar het was een heel vriendelijke man. Daarna zijn we opgesplitst en zijn we elk bij een arts consultaties gaan meevolgen. Het was zogezegd op de dienst urgence, maar je kan het toch het best vergelijken met een huisarts. Het verschil met België is minder groot dan ik had verwacht. Zo wordt er bij elke consultatie medicatie voorgeschreven. Als een arts hier geen medicatie voorschrijft wordt hij trouwens als een slechte dokter beschouwd. Ook wordt er bij de meerderheid van de patiënten een labo aangevraagd, en zelfs zeer regelmatig beeldvorming. Ik had verwacht dat men hier zuiniger zou omspringen met de diagnostische middelen, maar dus niet. Helaas kan de patiënt ze wel niet altijd betalen. Ook de therapietrouw is hier minder omwille van financiële redenen. Een consultatie bij een generalist kost hier trouwens 1000 CFA (is 1,5 euro of de prijs van 5 grote broden). Bij een specialist kost het 2000 CFA. Wanneer de arts een handschoen nodig heeft moet de patient deze zelf gaan kopen en dit kost hun 500 CFA.
Een van de redenen waarom er hier veel extra testen worden gedaan is malaria. Bij elke patiënt met koorts, ook al is er een verklaring voor zoals bv een bronchitis, wordt er een dikdruppel-test gedaan. Ook bij vermoeidheid, anemie of klachten zonder verklaring wordt deze test gedaan. Het komt er dus op neer dat bij meer dan 3/4^de van de patiënten deze test wordt gedaan. Bij elke patiënt met buikpijn wordt er dan weer een stoelgangsonderzoek gedaan om te kijken of de patiënt parasieten heeft.
Ook heb ik vandaag verschillende consultaties meegemaakt waarbij de arts advies geeft om te vermageren. Obesitas komt hier dus wel degelijk voor! Nog een overeenkomst is de vervrouwelijking van het beroep, er lopen hier dus meer vrouwelijke dan mannelijke dokters rond.
De arts-patiënt relatie is hier wel anders. Er is hier nog altijd een heel paternalistische relatie. De arts is de baas en er gebeurt geen overleg met de patiënt.
Maar alles bijeen was het een zeer interessante dag. Ik heb veel bijgeleerd, onder andere over tropische ziekten, waarover we in België slechts oppervlakkig iets hebben over gezien. Ook mag je hier als stagiair meer doen als in België. Ik heb vandaag meteen een gynaecologisch onderzoek mogen doen, hetgeen ik in België op mijn stage gynaeco niet mocht doen. Op onze stage pediatrie gaan we naar het schijnt zelfs lumbale punctie mogen doen!
Onze stagedag zat er kwart na 3 al op, maar helaas kwam er toen juist een regenbui aan. Dus nog een uur zitten wachten totdat het iets minder was gaan regenen, en dan heeft een van de dokters ons een lift naar huis gegeven. De dokters, en ook de rest van het personeel, is hier trouwens zeer vriendelijk!
’s Avonds nog een lange wandeling gemaakt over de markt. Eigenlijk is hier ongeveer elke straat markt want er staan echt overal kraampjes. Daarna zijn we gaan uiteten met Roland, gerookte kip met rijst. Samen met frisdrank kostte dit 2500 CFA, dus nog geen 4 euro. En we hoefden niet vroeg te gaan slapen want morgen hebben we vrij. Ja, na 1 dag stage al een dag vrij! Morgen wordt hier het einde van de Ramadan gevierd. Alhoewel slecht een minderheid hier moslim is krijgt toch iedereen een dag vrij. Wij klagen niet!

Salut!

01-10-2008 om 23:20 geschreven door Anne  

Ja ja Goedele heeft prijs, diarree! Maar gelukkig maar beperkt. Ik ben er gelukkig nog van vrijwaard. En tot nu toe nog maar 2 muggenbeten, niet slecht hé.
Maar even vertellen over vandaag. Het hoogtepunt van de dag was ons bezoek aan de kapper. Het was wel een vrij lang hoogtepunt want we hebben er maar liefst 3,5 uur gezeten. Goedele en ik hebben nu beide een nieuwe coupe: des tresses, of in het Nederlands vlechtjes. Ons kapsel heeft ons elk 2000 CFA gekost, omgerekend 3,05 euro, en dat voor dik anderhalf uur per kopje! Normaal moet je na 1 week de vlechtjes eruit doen, ik vrees dat het dan ook wel gaat nodig zijn, want een week zonder je haar  te wassen…

Zelfs de allerkleintjes krijgen hier vlechtjes. Hetgeen een zeer schattig resultaat geeft! De meisjes die naar school gaan zijn zelfs verplicht om hun haar in vlechtjes te dragen.

 Na ons kappersbezoek zijn we gaan eten bij Nadege. Het was weer zeer lekker. We hebben een saus gegeten die we binnenkort zelf gaan maken. Namelijk een saus van de pitjes van komkommer (maar een ronde komkommer). We hebben eergisteren tijdens het kijken van een film al deze pitjes met onze tanden gekraakt en het zachte gedeelte eruit gehaald. Amai, dat was veel werk. Maar de saus was zeer lekker, hopelijk lukt de onze ook zo goed.

 Toen we naar huis gingen begonnen het te druppelen, en tijdens onze taxirit brak de hemel helemaal open. En de regen hier is geen motregen maar een echte douche! De ruiten van de taxi gingen niet helemaal dicht, dus we hebben een paar keer een lading water over ons gehad toen we door een grote plas reden. En dan op onze slippertjes naar het appartement rennen.

 Deze avond hebben we tresses gemaakt (ja ook vlechtjes, maar dan de Zwitserse versie, namelijk een soort broodjes). Ja, ’t is hier multicultureel!
Juist nog bezoek gehad van Prof Atchou, hij kwam eens polsen hoe het was, en om de rest van de stages af te spreken. We krijgen trouwens tickets van hem om naar een match van de Lions te gaan, de nationale voetbalploeg van Kameroen. Hij is namelijk de sportarts van de Lions. Op 11 oktober spelen ze tegen Mauritius. Ben benieuwd!

Au revoir!

01-10-2008 om 23:19 geschreven door Anne  

Hey allemaal,

’t is ondertussen al zaterdag, dus tijd voor een eerste verslagje. Ik heb besloten om toch maar een weblog bij te houden, alhoewel ik absoluut geen schrijver ben, maar zo kunnen jullie tenminste mijn avonturen in Kameroen een beetje volgen.

Woensdag zijn Goedele en ik vanuit Zaventem vertrokken naar Yaoundé, de hoofdstad van Kameroen. De vlucht is prima verlopen, genoeg eten en drinken en zelfs een ijsje! We zijn rond 15.45 plaatselijke tijd (= 16.45 in België, maar met het winteruur lopen we gelijk) aangekomen op de luchthaven van Yaoundé. Daar zouden we opgehaald worden door Prof. Atchou, onze plaatselijke contactpersoon, maar om 17u was daar niemand te bespeuren. Uiteindelijk, na al vele malen aangesproken te zijn door verschillende mannen, is Prof. Atchou dan toch gekomen en zijn we samen naar het centrum gereden. Daar zijn we meteen gaan  winkelen in een supermarkt, zodat we de eerste dagen kunnen overleven. Dan zijn we naar ons appartement gereden waar we meteen kennis hebben gemaakt met de Zwitserse studente, Rebekka, die logeert in een appartement langs het onze. We werden meteen uitgenodigd voor het avondeten, onze eerste Afrikaanse maaltijd: gekookte planta (bakbanaan) met pindasaus (maar niet zo als bij de chinees!).Omdat zij alleen logeert in een appartement met 3 kamers en omdat haar appartement eigenlijk ook gezelliger is zijn we meteen bij haar ingetrokken. Samen zijn we dan naar een internetcafé geweest, waar ik naar m’n ouders heb gebeld om hun toch even gerust te stellen dat alles goed is gegaan.De rest van de avond hebben we al babbelend doorgebracht. Of beter gezegd, we hebben vooral geluisterd naar de ervaringen van Rebekka hier in Kameroen. Voor het slapengaan nog eens goed ingesmeerd met Deet (Bah!), vermits we nog geen muskietennet hebben. En dan bedje in, want ’t was toch een vermoeiende dag.

De volgende dag, na heerlijk geslapen te hebben, muggenbetenvrij opgestaan. Prof Atchou zou ons komen halen om samen naar de politie te gaan om onze kopie van ons paspoort officieel te maken. A quelle heure? Jullie zien wel als ik er ben… Aja. Dus wij ontbeten en begonnen met onze kamers in orde te brengen. Ondertussen al middag gegeten en de rest van het appartement ook al een beetje gepoetst. Om 16 uur ons buurmeisje Vanessa op bezoek gehad … en nog altijd geen Prof Atchou. Dan toch maar even gebeld. Hij komt na zijn werk, dus we wisten nog geen uur. Dan zijn we toch maar naar de apotheker geweest om een muskietennet te kopen. En om half 6 was hij er. Wat bleek, hij is deze morgen al geweest, maar heeft alleen aangebeld bij het appartement waar we normaal in zouden logeren! Hij wist thans dat we gingen verhuizen. Maar allez, morgen een nieuwe afspraak en deze keer met een uur erbij: 8.30. ’s Avonds weer een typisch Afrikaans maaltijd: gebakken planta (vettig maar oh zo lekker!) met gedroogde vis, in de rest van de saus van woensdag. Dan onze eerste kennismaking met de markt, om brood te halen. Het was al laat dus niet zo veel tijd gehad om rond te kijken, maar de markt gaan we nog dikwijls zien! De rest van de avond weer veel gebabbeld en een serietje gekeken op de laptop van%%% Goedele (haar computer staat vol J).

Vrijdag is Prof Atchou ons komen halen (en jawel op tijd) en zijn we naar het politiebureau gegaan en dan naar het ziekenhuis waar we onze eerste stage zullen doen. We hebben een rondleiding gekregen van een van de dokters. Deze heeft niet lang geduurd vermits het maar een zeer klein ziekenhuisje is. De spoedafdeling bestaat uit 2 bedden en pediatrie heeft 3 bedden! Verder is er nog een verloskamer, een tandarts, radiologie (zonder echo), labo en een apotheek.  Dan hebben we een vergadering bijgewoond, waar de starttherapie van de HIV-patienten wordt besproken. Het Afrikaans Frans is echt wel wennen, ik versta zeker nog niet alles, maar de grote lijnen heb ik toch mee. Hopelijk kom ik niet terug naar België met een vet Kameroens accent wanneer ik Frans praat J. Na de vergadering kregen we een broodje met een soort gehaktbabbeltjes tussen. Voor ons hebben ze hebben ze er maar geen extra piment op gedaan J. Maar ’t was wel heel lekker! Dan voor de eerste keer een taxi genomen naar het appartement. Het krioelt hier dus van de taxi’s en om er een te nemen moet je gewoon je hand opsteken en roepen waar je heen moet. Een normale rit kost 200 CFA (is ongeveer 35 eurocent, 1 euro = 655 CFA). Je kunt ook een depot nemen, dan neemt de chauffeur geen andere personen meer mee, en rij je dus ook rechtstreeks naar de bestemming, wat zonder depot dus niet altijd gebeurt, vermits hij zoveel mogelijk personen wilt meenemen. Een depot kost dan 1500 CFA.

Maar wij dus veilig met de taxi aangekomen in ons appartement waar we nog een beetje gegeten hebben en dan zijn we naar het Belgische consulaat gegaan om te laten weten dat we voor 3 maanden in Kameroen verblijven. We zijn daar zeer vriendelijk ontvangen door een Belgische van Kameroense afkomst die nog geneeskunde heeft gestudeerd in Leuven. Daarna hebben we nog even rondgewandeld in de chique buurt van Yaoundé en dan weer met de taxi naar huis. ‘s Avonds voor de eerste keer hier saxofoon gespeeld (jawel, ik heb mijn saxofoon mee!), de buren zijn toch niet komen aankloppen…

Vandaag begonnen met het uitvoeren van een goed voornemen. Goedele en ik zijn gaan joggen op een looppiste hier in de buurt! Natuurlijk veel bekijks gehad. En we hadden een aanhang van maar liefs 5 kindjes. Ze hielden op hun slippers zonder problemen mijn tempo bij, zegt genoeg over mijn tempo… Maar ben toch content dat we geweest zijn, en nu volhouden he. En de douche daarna doet oh zo deugd!. Daarna bezoek gehad van Roland en Nadesh, 2 Kameroense vrienden van Rebekka. Zeer sympathieke mensen! Waarschijnlijk gaan we volgend weekend, of anders een andere keer, samen met Roland naar Kribi, een badplaats aan de Atlantische oceaan. Namiddag zijn was Rebekka uitgenodigd door een vrouwelijke pediater die naar een feest van haar zus ging. Goedele en ik zijn mogen meegaan en zijn daar zeer hartelijk ontvangen. We hebben voor de verandering weer zeer lekker gegeten. Onder andere ongeveer de lekkerste kip die ik ooit gegeten heb!

Ondertussen regent het (’t is hier nu regenseizoen) dus heb even de tijd genomen om wat te schrijven… Maar samengevat: we hebben hier een prima start genomen en ik ga echt genieten van de komende 3 maanden!!

Als jullie mij willen bereiken kunnen jullie me mailen of een smsje sturen naar mijn Kameroens nummer: 00237/74.72.17.76. Ik kan helaas geen smsjes ontvangen op mijn Belgisch nummer.

Goedele heeft trouwens ook een weblog op www.goedeledh.blogspot.com.

Warme groetjes uit Yaoundé!

Anne

xxx

27-09-2008 om 00:00 geschreven door Anne