Tegen 6u30 zijn we met een grote oude reisbus vertrokken richting Ngaoundéré .

Tegen 14 uur waren we in Ngaoundéré, hier kan je in het station je bagage laten bewaren tegen CFA200 per stuk bagage. Daar we ruim voldoende tijd hadden zijn we op aanraden van Jan een restaurant gaan opzoeken en dit met een wel zeer oude taxi. De naam van dit restaurant is:

Coffee Shop, Le Meilleur tel.: 22166246, goed warm eten gehad voor 5 personen voor CFA14300.

Aangezien we nog tijd hadden zijn we te voet naar het station gewandeld.

Wonder boven wonder is de trein is op tijd vertrokken, namelijk om 18u10.

Na een lange nacht zijn we rond 10 uur ’s morgens in Yaoundé aangekomen.

Moe maar voldaan!! Het was een geweldige reis.

Pierre en Anne

23-11-2008 om 00:00 geschreven door Anne  

Van 9 tot 12 uur zijn we dan door het natuurpark gereden. We hebben de volgende soorten dieren gezien: struisvogels, antilopen, giraffen, apen en vele soorten vogels. Aangezien het begin van het seizoen is kan het volledige park van 250.000 ha niet bezocht worden daar er nog op vele plaatsen te nat is, hierdoor is het aantal dieren dat gezien kan worden nog beperkt, hoe verder het droge seizoen hoe meer dieren er gezien kunnen worden, de beste periode is maart-april, dan is het droogste maar ook het warmste, tot 50 graden Celsius! Bovendien zijn de dieren in het begin van het seizoen nog bang van de auto’s. Verder in het seizoen wennen ze hieraan.

Na een middagpauze zijn we terug gereden naar Maroua waar we rond 15u30 aankwamen. Hier wat door de stad gekuierd en de lokale artisanale markt bij het hotel bezocht. Vroeg gaan slapen want morgen moeten we om 5 uur opstaan.

22-11-2008 om 00:00 geschreven door Anne  

Vrijdag 21/11/08

Na een heerlijke overnachting, de nacht was hier koud, ongeveer 20 graden, zijn we eerst nog de school van de zusters gaan bezoeken.

(Op het bord staat het aantal afwezigen, en ook de leerlingen met de beste punten van de klas)

Na het afscheid nemen zijn we verder richting Mora vertrokken. Mora is de stad van de Wandala bevolking en ligt ongeveer 30 Km van Nigeria, op zondag vind je hier een van de beste markten van Kameroen.

In Mora zijn we de weg gaan zoeken naar het dorpje Oudjilla, dit dorpje ligt op ongeveer 12Km van Mora, het is een zeer slechte weg en we hebben meer dan 1 uur nodig gehad om het te bereiken, de laatste 4 km is het best te voet te doen. Alleen voor sterke mensen aan te raden.

Eenmaal in het dorp kan je de man met zijn 50 vrouwen gaan bezoeken, het is een aaneenrijgen van huisjes, elke vrouw heeft er een. De man kan maximaal 27 jaar hoofd zijn, inmiddels heeft hij 113 kinderen! Tussen de huizen zijn er stallen waar stieren van 1, 2 en 3 jaar zitten. Een 3-jarige stier wordt in april losgelaten, kan je voorstellen, nooit licht gezien, nooit buiten geweest, wat dit bij het dier teweeg brengt, de jonge jongens proberen dan de stier te vangen om indruk te maken op de meisjes. Het is het grootste feest van het dorp.

De omgeving ziet er nog uit zoals 400 jaar geleden, het is een prachtig zicht.

Na het bezoek zijn we via Mora terug naar Maroua gereden naar het hotel waar we ook de eerste nacht doorgebracht hebben.

Samen met Jan het avondmaal genoten en dan heeft Jan afscheid van ons genomen. Dank voor alles Jan !

Een waarschuwing voor mensen die naar het noorden van Kameroen reizen, neem voldoende cash geld mee, ook euro’s worden in het hotel aangenomen, we hadden 4 verschillende VISA kaarten bij en konden GEEN geld uit de muur halen!!! Best geld uit de muur in Yaoundé halen en het op een veilige manier op je lichaam dragen.

In het hotel hebben we een gids ontmoet die een huurauto met bestuurde voor ons kon regelen om naar het Waza park te gaan. Kostprijs CFA80000, €123 alles inbegrepen, ttz bestuurder, brandstof en péage.

Tevens heeft hij contact opgenomen met het Parc WAZA, hier kan je CFA1000 korting krijgen voor studenten.

De gegevens van deze gids:

Augustin SINI KODJI HASSA BP 848 Maroua – Cameroun Tel. 0023775363894 en zijn e-mail adres is: sinikoji [at] yahoo.fr

21-11-2008 om 00:00 geschreven door Anne  

Tegen 10u15 waren we terug aan het hotel. Na afrekening zijn we terug naar Mokolo vertrokken waar we tegen de middag aankwamen, hier heeft Jan nog verse groenten gekocht en zijn we doorgereden naar Koza waar Jan een afspraak had gemaakt bij de vrouw thuis die reeds  voor ons eten klaargemaakt had bij Jan thuis. Deze vrouw heeft al veel meegemaakt, haar man verloren en twee kinderen  plus haar moeder, nu heeft ze een kleine taverne waarvan de hele familie moet leven, ttz haar vader en stiefmoeder plus kinderen, niet gemakkelijk het lijkt me een moedige en sterke vrouw.

Na het eten zijn we een varkensboer gaan bezoeken, deze boer is een goede bekende van Jan, het is een van de vorige projecten van Jan, hier hebben we ook nog de ajuinenboer ontmoet.

Bij de varkensboer hebben we een lokale gebrouwde drank – billebil genoemd – gedronken.

Goedele en ik zijn ook even gaan kijken naar een kind van de varkensboer. Het is een jongentje van 12 jaar met epilepsie. Vorig jaar heeft hij een zware aanval gedaan en is lang blijven stuiptrekken vermits men niet de nodige medicatie heeft gegeven. Hierdoor is hij nu bijna volledig verlamd. Ook nu wordt hij niet goed behandeld waardoor zijn gewrichten volledig aan het verstijven zijn. Hij kan niet praten, maar begrijpt wel wat men zegt. Deze situaties blijven aangrijpend. We hebben hem een ballon gegeven, zo kunnen we hem toch een beetje vreugde geven.

Rond 16u30 zijn we verder getrokken, meer nog naar het noorden, namelijk Nguecewe waar ook missiezusters verblijven en ja om 18 uur bereikten we de missiepost waar we hartelijk ontvangen werden door zuster Lea uit België, een zuster uit Kongo en een zuster uit Guatemala. Zuster Lea stond tot haar vijfstigste in het onderwijs in Tielt waarna ze gevraagd werd om naar de missies te gaan. Na lang twijfelen is ze dan toch vertrokken naar deze missiepost, maar zeker eerst niet om zieltjes te winnen maar wel om de lokale bevolking een betere levensstandaard te helpen opbouwen. Dus aangekomen bood ze haar hulp aan bij de lokale gemeenschap, deze vonden het geweldig, wat kan ik voor jullie doen was haar vraag? Ja schatbewaarder leek wel iets voor haar te zijn, maar owee sommige vonden dit niet goed, vooral de notabele ze moest eens weten wat er bij de officiële instellingen gesjoemeld wordt, dus dit werd niets.

Nu na 13 jaar aanwezigheid is er naast de officiële school ook een katholieke school gebouwd. Wij zijn deze school gaan bezoeken, het is er zeer net, de Kongolese zuster is de directrice, tevens geeft ze les aan het vierde leerjaar. Ook worden er onderwijzers gevormd door de katholieke instellingen, maar er is een verschil in het loon tussen het katholieke en het officiële onderwijs, de laatste verdienen tot vier maal meer per maand met als resultaat dat onderwijzers uit het katholieke onderwijs overstappen naar het officiële. We hebben ook de school van het officiële onderwijs gezien, en dit is zoals op vele plaatsen niet verzorgd of onderhouden.

Haar nieuwe project is het bouwen van een dispensarium, 80% wordt door het giften uit België betaald terwijl de lokale bevolking 20% moet bijdrage, vooral dit laatste gaat niet van een leien dakje, het betekent dat elke gezin in de omtrek ongeveer CFA2500 moet bij elkaar leggen.

Voor mensen in België die op hun beurt iets willen bijdragen krijgen hier het nummer.

Religieuzen H. Familie, Chaumontezstraat 5
Rekeningnr.: 000-0068080-83
Met vermelding: Lea Kameroen
Fiscaal attest vanaf €30 EUR

Email: lea_oosterlinck [at] yahoo.fr

20-11-2008 om 00:00 geschreven door Anne  

Wat mij opviel is de slechte toestand van de elektrische leidingen (typisch papa), hier zou best hulp vanuit België kunnen gebruikt worden. Wie zin heeft om hier 2 of meer weken vrijwilligers werk te doen is altijd welkom. Op dit ogenblik is er nog geen elektrisch netwerk, de elektrische stroom kan enkel met een motorgroep opgewekt worden, maar dit is zeer beperkt. Ook stromend kraanwater is hier nog niet gekend, Jan heeft een project lopen om er een watertoren te bouwen die gevuld wordt vanuit een put waarvan de pomp aangedreven wordt door zonne-energiecellen.

Wie Jan wil steunen kan altijd geld storten op de rekening:

SOS (Scheut – Ontwikkelings - Samenwerking)
Rekeningnr.: 000-0901974-68
Met vermelding: project MAFA Jan Reynebeau
Stortingen vanaf €30 zijn fiscaal aftrekbaar in België.

Rond 10u30 zijn we dan bij Jan vertrokken naar Mokolo, hier de lokale markt bezocht, pindanoten en kruiden gekocht, wat ons vooral opviel is de voor ons stinkende vis die er aangeboden wordt.

Naar ongeveer een dik uur rondgewandeld te hebben zijn we in een plaatselijke taverne iets gaan drinken.

Rond 13u30 zijn we van Mokolo naar Rumsiki gereden, dit is een tocht van ongeveer 55 Km en we hadden 2 uren nodig om Rumsiki te bereiken. (Hobbel de bobbel)

Rumsiki ligt ver in de bergen, het is het meest toeristische dorpje in de bergen met hoge toppen uit basalt gesteente.

Hier zijn enkele hotels maar volgens Jan is het hotel “Maison de l’ Amitié” het beste, we hebben dit dan ook kunnen bevestigen, mooie kamers en goed eten. Kamers CFA15000 voor 2 personen of CFA19500 voor 3 personen.

In Rumsiki hadden we een afspraak met de gids Vandi Jozef, hij heeft ons door het dorp geleid en uitleg gegeven over de plaatselijke gewoontes, zoals bijvoorbeeld een palaverboom voor mannen en eentje voor de vrouwen. We hebben ook een traditioneel huisje bezocht.

(Voila, de kamer van een van de vrouwen. Dan valt mijn kamer toch nog goed mee, hé mama)

Daarna zijn we naar de féticheur, of crab sorcerer geweest, hij voorspelt de toekomst aan de hand van de beweging van de krab in een pot. We hebben dit op video, echt hilarisch! Goedele heeft gevraagd hoeveel kinderen ze gaat krijgen. Awel, 2 jongens en een meisje. Dus Bram, ge weet het hé. Ik heb gevraagd wanneer ik mijn toekomstige ga ontmoeten. Het antwoord was zeer diplomatisch. “Hij is er al klaar voor, maar ik moet er ook klaar voor zijn”. (Als hij nu ook een naam had genoemd was het iets praktischer geweest…). En ik beslis trouwens hoeveel kinderen we gaan krijgen (duhuh) en we gaan samen veel reizen. Ben benieuwd!

Ook hebben kinderen een traditioneel lied voor ons gezongen, waarna wij ballonnen uitgedeeld hebben.

Tegen 18 uur hebben we de mooie zonsondergang kunnen zien.

Om 19 uur hadden we avondeten en om 22 uur zijn we gaan slapen vermits we om 7 uur ’s morgens een afspraak hadden met de gids.

19-11-2008 om 00:00 geschreven door Anne  

Rond 9 uur kwam Jan met zijn jeep aangereden en na een lekker ontbijt zijn we met Jan naar Mokolo gereden, dit is een tocht van ongeveer 75km en vermits de weg relatief goed was waren we na ongeveer 1 uur  in Mokolo.

Yves, Goedele en ik hadden ons lekker in de achterbak geïnstalleerd. Zo konden we heerlijk van de zon, de wind en het uitzicht genieten. Na een tijdje zijn we op het idee gekomen om balonnen op te blazen en deze naar de kinderen die we onderweg tegenkwamen te gooien. Dus als er nu op satelietbeeld een hoop gekleurde stippen te zien zijn in Noord-kameroen, wij zijn de schuldigen…

Mokolo is de hoofdstad van de Mafa’s, het volk dat leeft in de bergen rondom Mokolo. In Mokolo heeft Jan op de plaatselijke markt groenten en fruit gekocht en zijn we door gereden naar zijn missiepost in Magounaz. Dit ligt ongeveer op 9 km van Mokolo, de weg daar naar toe is wel erg slecht dus we hebben er vrij lang over gedaan.

We werden er heel goed onthaald in de missiepost. Jan had een vrouw uit Koza (waar Jan 7 jaar parochiepriester is geweest)  uitgenodigd om een Kameroens gerecht voor ons klaar te maken. Het was heerlijk eten, namelijk een couscous van mais-meel, een couscous van rode mil (ook een soort graan, wordt in het Noorden zeer veel geteeld), en 2 soorten groenten.

Daarna hebben we onze cadeautjes aan Jan gegeven, heerlijke sigaren en een almanak van Snoecks. Eindelijk kon Jan nog eens een lekker sigaartje opsteken.

Dan onze spullen naar de kamers gebracht, Yves kreeg de logeerkamer van Jan en de rest sliep in kamers bij de zusters van Kongolese afkomst.

Terwijl Jan de vrouw die voor ons gekookt heeft terug naar Mokolo bracht, waar zij verder transport had naar Koza, hebben wij een korte wandeling in de buurt gemaakt.

’s Avonds buiten onder een stralende sterrenhemel gezeten, wel was het relatief koud, en Jan heeft ons verteld over zijn missiewerk, boeiend en leerzaam. Ook voor Jan is het goed dat hij eens over zijn eigen werk kan praten met Vlaamse mensen. Hierdoor denkt hij eens op een andere manier na over zijn werk.

De conclusie voor mij is dat Jan hier vooral werkt om het volk de “Mafa’s” weerbaarder te maken tegenover de overheid, en hij leert ze ook om economisch te werken. Om dit te bereiken worden mensen gevormd, die op hun beurt weer andere gaan leren. Een voorbeeld, een lokale boer, die goed te vertrouwen is – dit weet je pas als daar lang genoeg bent – krijgt een lening om een schuur te bouwen waar ajuinen in gestockeerd kunnen worden, de lening moet dan achteraf terugbetaald worden (wel zonder intrest), de ajuinen kunnen dan later, wanneer de prijs gunstig is verkocht worden. Zo heeft Jan meerder projecten lopen, een van z’n nieuwe projecten is kleine dammen bouwen in het  bergriviertje, hierdoor ontstaat er dan een waterbekken, het water uit dit bekken kan dan gebruikt worden tijdens het droge seizoen om de planten te begieten. Trouwens tijdens onze aanwezigheid was het al behoorlijk droog en het regent niet meer tot volgend jaar juni.

Jan heeft ook enkele opmerkelijke uitspraken gedaan. Zo zei hij onder andere “armoede zit niet enkel in de beurs, maar vooral in het hoofd”. Hiermee wou hij zeggen dat de Mafa’s arm zijn in de vorm van weinig geld. Maar het is ook een volk dat eeuwenlang onderdrukt is geweest. Hierdoor durven ze niet voor zichzelf op te komen. Ze geloven ook niet in verbetering. Alles wat ze doen mislukt toch, dus waarom iets proberen? Zo redeneren ze. En hier probeert Jan dus iets aan te veranderen. Samen met hen toch projecten te doen, zodat ze zien dat iets wel kan lukken. Ook iets durven vragen aan het gemeentebestuur, want samen staan ze wel sterk.

Tegen 23uur aan zijn we lekker in ons bedje gekropen.

18-11-2008 om 00:00 geschreven door Anne  

Vrijdag 14/11/08 tot maandag 17/11/08

Vrijdagmorgen vroeg opgestaan, namelijk om 5 uur, om naar het vliegveld te gaan. Na een vlucht vol verwennerij, vermits we in 1^ste klasse hebben gevlogen (dankzij Yves, omdat hij voor Brussels Airlines werkt) zijn we rond 17u in Yaounde aangekomen. Daar werden we opgewacht door Anne, Goedele en Roland. En ik had speciaal mijn Afrikaans deux-pieceke aangetrokken om hen hartelijk te verwelkomen! Dan met 6 personen en de bagage inde auto richting appartement, ‘t was een beetje krap, maar het is gelukt. Wij hebben, samen met Yves de kamer van Rebekka gekregen, en Rebekka is dan bij Goedele gaan slapen.

’s Namiddags even op de markt geweest, daar hebben we sandalen gekocht die je in deze periode van het jaar niet in België vindt.

Rond 16 uur valiezen gepakt en naar het station gegaan, we mochten rond 17u15 op de trein stappen, daar ons lekker geïnstalleerd, met een muskietennet aan het raam en deur waardoor de muggen ons niet konden lastig vallen.

Normaal moest de trein om 18u10 vertrekken, om 19uur werd afgeroepen dat er een vertraging was (dat hadden we nog niet door…) en om 23uur werd omgeroepen dat door een staking de reis geannuleerd werd. Wij snel alles terug ingepakt en naar buiten gegaan, een grote chaos, wat moeten we doen met de ticketten? Ik ben dan maar snel in een rij gaan staan en heb onze ticketten ingeleverd. Ondertussen een vriendelijke man ontmoet die vernam dat we van België waren, hij bood ons aan om ons naar het appartement te brengen daar het te gevaarlijk is om op dit uur nog een taxi te nemen, omdat er geweten is dat we veel geld op zak hadden. Deze man bleek in België gestudeerd te hebben. Rond 24 uur waren we uiteindelijk terug op ons appartement.

Zondagmorgen zijn Helene, Yves en ik naar de mis gegaan terwijl Anne en Goedele probeerden opnieuw treinticketten te kopen, in feite hadden we onze ticketten gisteren niet mogen inleveren en moesten we ze bewaard hebben voor de volgende dag. Rond de middag hadden Anne en Goedele nog steeds geen ticketten, de oude van gisteren die ingeleverd werden, werden niet meer verkocht en nieuwe waren niet beschikbaar. Dan heeft Anne eten voor Goedele gekocht en is dan terug naar het appartement gegaan. Tegen 16u30 had Goedele het toch voor mekaar gekregen om onze oude ticketten te kunnen kopen daar ze nog de nummer van de wagon en de slaapcachetten kende. Wij op het appartement weer snel alles ingepakt en met een taxi naar het station gereden. Nu hadden we wel ticketten maar we mochten de trein nog steeds niet betreden daar er nog altijd onderhandeld werd met de stakers, rond 22 uur werd de staking afgeblazen en om 23u30 vertrok eindelijk de trein naar Ngaoundéré. Na een rammelende nacht konden we ’s morgens genieten van het mooie uitzicht langs het traject van de trein.

Tegen 14uur zijn we aangekomen in Ngaoundéré (dit was dus een rit van 14 en half uur). We hadden de ticketten voor de busrit vanuit Ngaoundéré naar Maroua al op de trein gekocht (CFA6000 per persoon, firma Touristique Express) zodat we bij de aankomst aan het loket waar de bus vertrekt de ticketten alleen nog moesten afgeven. Daar werd dan alles genoteerd en na ongeveer 30 minuten werd de lijst met namen afgeroepen, en dan zo snel mogelijk de bus in gaan om een goede plaats te vinden. Doordat de trein met meer dan 5 uren vertraging aangekomen was, was de normale bus al lang vertrokken en werden we in een kleinere bus als haringen in een ton gedrukt.

Rond 15 uur zijn we vanuit Ngaoundéré vertrokken richting Garoua, deze rit duurt ongeveer 4 uren, hier hadden we een zeer korte pauze waarna de bus verder reed naar Maroua, waar we dan rond 23 uur zijn aangekomen. Ik had er hotelkamers gehuurd, en het busje van het hotel stond ons zelfs bij het busstation op te wachten. (Hotel: Le Relais de la Porte Mayo, tel. 22293356, kostprijs ongeveer €25 voor een kamer van 2 personen). Tien minuten later waren we in het hotel, hier lag eten en drinken voor ons klaar (Dit was een geste van het hotel daar zij wisten dat we laat zouden aankomen en geen eten meer konden vinden). En eindelijk konden we ons eens lekker wassen.

17-11-2008 om 00:00 geschreven door Anne