Hoi hoi,

Vrijdag lekker vroeg gedaan met stage, maar helaas: een regenbui! De uitdrukking ‘het regent pijpenstelen’ zegt alles. Dus we zaten weer vast in het ziekenhuis. Dan maar een les Nederlands gegeven aan een man van het secretariaat en een verpleegster.

Na een week was ik wel weer toe aan vlechtjes-loos haar. Dit krijg je dan…

’s Avonds zijn we gaan uiteten in een restaurantje in de buurt. Gegrilde vis met groenten (we weten wel niet welke) en couscous voor 1000 CFA (1,5 euro). Een tijdje zonder licht gezeten maar het was wel zeer lekker.

<!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]-->Nog een sfeerfoto:

xxx

03-10-2008 om 00:00 geschreven door Anne  

Woensdag, 1 oktober 2008

Gisteren, op onze vrije dag hebben we er van geprofiteerd om naar het centrum te gaan. We hebben lang rondgelopen op de markt (dus ongeveer weer elke straat) en hebben een paar prulletjes gekocht zoals oorringen en een paar slippertjes voor mij. We zijn een ontelbaar keer nageroepen: oh les blanches, mes cheries, mes amies, en nog verschillende andere versies… Ook grepen ze regelmatig een arm van ons vast, dat vind ik wat minder tof, maar ja blanke meisjes vallen hier nu eenmaal op…

Vandaag weer stage gehad. Weer interessante dingen gezien, zoals pneumonie (longontsteking) bij 2 kindjes. In België heb ik dit nog niet dikwijls geausculteerd, dus het is wel goed dat ik het hier waarschijnlijk nog veel ga horen. Vandaag hebben we ook een meisje gezien dat mishandeld was door de au pair. Ze was met een riem vele malen op haar rug geslagen. Dat was wel even slikken om dat te zien. En ze zal hier helaas waarschijnlijk niet de enige zijn die mishandeld wordt. Ook hebben we een vrouw gezien die kwam vragen voor abortus. De arts weigert om dat zelf te doen, maar ze verwijst de patiënte wel door naar iemand anders om te voorkomen dat de abortus gepleegd wordt door een onprofessionele persoon in onhygiënische omstandigheden.
Na de stage zijn we te voet naar ons appartement gewandeld. We hebben er een ruim uur over gedaan, iets langer dan verwacht. Maar het is wel leuk om in de zon langs de kraampjes te wandelen.
We hebben deze avond van ons buurmeisje verse cocos gekregen. Echt super lekker! Het heeft echt een ander smaak dan de cocos in Europa. Minder sterke smaak, en meer een nootsmaak. Veel beter! Ook het fruit is hier trouwens lekkerder. We eten hier dan ook dagelijks verse ananas, banaan, papaya, advocado, pompelmoes, appelsien,… En we hebben nog lang niet alles ontdekt. Dit ga ik zeker missen als ik terug in België ben!
Voila, ik ga afronden, want morgen om half 7 opstaan om te gaan lopen. Ja, we houden vol!

Kus

01-10-2008 om 23:21 geschreven door Anne  

Maandag, 28 september 2008,

Voila, de eerste stagedag is achter de rug. Om 8 uur waren we in het ziekenhuis(je). Vermits hiërarchie hier heel belangrijk is, zijn we eerst even bij de directeur langsgeweest om ons voor te stellen. Maar het was een heel vriendelijke man. Daarna zijn we opgesplitst en zijn we elk bij een arts consultaties gaan meevolgen. Het was zogezegd op de dienst urgence, maar je kan het toch het best vergelijken met een huisarts. Het verschil met België is minder groot dan ik had verwacht. Zo wordt er bij elke consultatie medicatie voorgeschreven. Als een arts hier geen medicatie voorschrijft wordt hij trouwens als een slechte dokter beschouwd. Ook wordt er bij de meerderheid van de patiënten een labo aangevraagd, en zelfs zeer regelmatig beeldvorming. Ik had verwacht dat men hier zuiniger zou omspringen met de diagnostische middelen, maar dus niet. Helaas kan de patiënt ze wel niet altijd betalen. Ook de therapietrouw is hier minder omwille van financiële redenen. Een consultatie bij een generalist kost hier trouwens 1000 CFA (is 1,5 euro of de prijs van 5 grote broden). Bij een specialist kost het 2000 CFA. Wanneer de arts een handschoen nodig heeft moet de patient deze zelf gaan kopen en dit kost hun 500 CFA.
Een van de redenen waarom er hier veel extra testen worden gedaan is malaria. Bij elke patiënt met koorts, ook al is er een verklaring voor zoals bv een bronchitis, wordt er een dikdruppel-test gedaan. Ook bij vermoeidheid, anemie of klachten zonder verklaring wordt deze test gedaan. Het komt er dus op neer dat bij meer dan 3/4^de van de patiënten deze test wordt gedaan. Bij elke patiënt met buikpijn wordt er dan weer een stoelgangsonderzoek gedaan om te kijken of de patiënt parasieten heeft.
Ook heb ik vandaag verschillende consultaties meegemaakt waarbij de arts advies geeft om te vermageren. Obesitas komt hier dus wel degelijk voor! Nog een overeenkomst is de vervrouwelijking van het beroep, er lopen hier dus meer vrouwelijke dan mannelijke dokters rond.
De arts-patiënt relatie is hier wel anders. Er is hier nog altijd een heel paternalistische relatie. De arts is de baas en er gebeurt geen overleg met de patiënt.
Maar alles bijeen was het een zeer interessante dag. Ik heb veel bijgeleerd, onder andere over tropische ziekten, waarover we in België slechts oppervlakkig iets hebben over gezien. Ook mag je hier als stagiair meer doen als in België. Ik heb vandaag meteen een gynaecologisch onderzoek mogen doen, hetgeen ik in België op mijn stage gynaeco niet mocht doen. Op onze stage pediatrie gaan we naar het schijnt zelfs lumbale punctie mogen doen!
Onze stagedag zat er kwart na 3 al op, maar helaas kwam er toen juist een regenbui aan. Dus nog een uur zitten wachten totdat het iets minder was gaan regenen, en dan heeft een van de dokters ons een lift naar huis gegeven. De dokters, en ook de rest van het personeel, is hier trouwens zeer vriendelijk!
’s Avonds nog een lange wandeling gemaakt over de markt. Eigenlijk is hier ongeveer elke straat markt want er staan echt overal kraampjes. Daarna zijn we gaan uiteten met Roland, gerookte kip met rijst. Samen met frisdrank kostte dit 2500 CFA, dus nog geen 4 euro. En we hoefden niet vroeg te gaan slapen want morgen hebben we vrij. Ja, na 1 dag stage al een dag vrij! Morgen wordt hier het einde van de Ramadan gevierd. Alhoewel slecht een minderheid hier moslim is krijgt toch iedereen een dag vrij. Wij klagen niet!

Salut!

01-10-2008 om 23:20 geschreven door Anne  

Ja ja Goedele heeft prijs, diarree! Maar gelukkig maar beperkt. Ik ben er gelukkig nog van vrijwaard. En tot nu toe nog maar 2 muggenbeten, niet slecht hé.
Maar even vertellen over vandaag. Het hoogtepunt van de dag was ons bezoek aan de kapper. Het was wel een vrij lang hoogtepunt want we hebben er maar liefst 3,5 uur gezeten. Goedele en ik hebben nu beide een nieuwe coupe: des tresses, of in het Nederlands vlechtjes. Ons kapsel heeft ons elk 2000 CFA gekost, omgerekend 3,05 euro, en dat voor dik anderhalf uur per kopje! Normaal moet je na 1 week de vlechtjes eruit doen, ik vrees dat het dan ook wel gaat nodig zijn, want een week zonder je haar  te wassen…

Zelfs de allerkleintjes krijgen hier vlechtjes. Hetgeen een zeer schattig resultaat geeft! De meisjes die naar school gaan zijn zelfs verplicht om hun haar in vlechtjes te dragen.

 Na ons kappersbezoek zijn we gaan eten bij Nadege. Het was weer zeer lekker. We hebben een saus gegeten die we binnenkort zelf gaan maken. Namelijk een saus van de pitjes van komkommer (maar een ronde komkommer). We hebben eergisteren tijdens het kijken van een film al deze pitjes met onze tanden gekraakt en het zachte gedeelte eruit gehaald. Amai, dat was veel werk. Maar de saus was zeer lekker, hopelijk lukt de onze ook zo goed.

 Toen we naar huis gingen begonnen het te druppelen, en tijdens onze taxirit brak de hemel helemaal open. En de regen hier is geen motregen maar een echte douche! De ruiten van de taxi gingen niet helemaal dicht, dus we hebben een paar keer een lading water over ons gehad toen we door een grote plas reden. En dan op onze slippertjes naar het appartement rennen.

 Deze avond hebben we tresses gemaakt (ja ook vlechtjes, maar dan de Zwitserse versie, namelijk een soort broodjes). Ja, ’t is hier multicultureel!
Juist nog bezoek gehad van Prof Atchou, hij kwam eens polsen hoe het was, en om de rest van de stages af te spreken. We krijgen trouwens tickets van hem om naar een match van de Lions te gaan, de nationale voetbalploeg van Kameroen. Hij is namelijk de sportarts van de Lions. Op 11 oktober spelen ze tegen Mauritius. Ben benieuwd!

Au revoir!

01-10-2008 om 23:19 geschreven door Anne  

Hey allemaal,

’t is ondertussen al zaterdag, dus tijd voor een eerste verslagje. Ik heb besloten om toch maar een weblog bij te houden, alhoewel ik absoluut geen schrijver ben, maar zo kunnen jullie tenminste mijn avonturen in Kameroen een beetje volgen.

Woensdag zijn Goedele en ik vanuit Zaventem vertrokken naar Yaoundé, de hoofdstad van Kameroen. De vlucht is prima verlopen, genoeg eten en drinken en zelfs een ijsje! We zijn rond 15.45 plaatselijke tijd (= 16.45 in België, maar met het winteruur lopen we gelijk) aangekomen op de luchthaven van Yaoundé. Daar zouden we opgehaald worden door Prof. Atchou, onze plaatselijke contactpersoon, maar om 17u was daar niemand te bespeuren. Uiteindelijk, na al vele malen aangesproken te zijn door verschillende mannen, is Prof. Atchou dan toch gekomen en zijn we samen naar het centrum gereden. Daar zijn we meteen gaan  winkelen in een supermarkt, zodat we de eerste dagen kunnen overleven. Dan zijn we naar ons appartement gereden waar we meteen kennis hebben gemaakt met de Zwitserse studente, Rebekka, die logeert in een appartement langs het onze. We werden meteen uitgenodigd voor het avondeten, onze eerste Afrikaanse maaltijd: gekookte planta (bakbanaan) met pindasaus (maar niet zo als bij de chinees!).Omdat zij alleen logeert in een appartement met 3 kamers en omdat haar appartement eigenlijk ook gezelliger is zijn we meteen bij haar ingetrokken. Samen zijn we dan naar een internetcafé geweest, waar ik naar m’n ouders heb gebeld om hun toch even gerust te stellen dat alles goed is gegaan.De rest van de avond hebben we al babbelend doorgebracht. Of beter gezegd, we hebben vooral geluisterd naar de ervaringen van Rebekka hier in Kameroen. Voor het slapengaan nog eens goed ingesmeerd met Deet (Bah!), vermits we nog geen muskietennet hebben. En dan bedje in, want ’t was toch een vermoeiende dag.

De volgende dag, na heerlijk geslapen te hebben, muggenbetenvrij opgestaan. Prof Atchou zou ons komen halen om samen naar de politie te gaan om onze kopie van ons paspoort officieel te maken. A quelle heure? Jullie zien wel als ik er ben… Aja. Dus wij ontbeten en begonnen met onze kamers in orde te brengen. Ondertussen al middag gegeten en de rest van het appartement ook al een beetje gepoetst. Om 16 uur ons buurmeisje Vanessa op bezoek gehad … en nog altijd geen Prof Atchou. Dan toch maar even gebeld. Hij komt na zijn werk, dus we wisten nog geen uur. Dan zijn we toch maar naar de apotheker geweest om een muskietennet te kopen. En om half 6 was hij er. Wat bleek, hij is deze morgen al geweest, maar heeft alleen aangebeld bij het appartement waar we normaal in zouden logeren! Hij wist thans dat we gingen verhuizen. Maar allez, morgen een nieuwe afspraak en deze keer met een uur erbij: 8.30. ’s Avonds weer een typisch Afrikaans maaltijd: gebakken planta (vettig maar oh zo lekker!) met gedroogde vis, in de rest van de saus van woensdag. Dan onze eerste kennismaking met de markt, om brood te halen. Het was al laat dus niet zo veel tijd gehad om rond te kijken, maar de markt gaan we nog dikwijls zien! De rest van de avond weer veel gebabbeld en een serietje gekeken op de laptop van%%% Goedele (haar computer staat vol J).

Vrijdag is Prof Atchou ons komen halen (en jawel op tijd) en zijn we naar het politiebureau gegaan en dan naar het ziekenhuis waar we onze eerste stage zullen doen. We hebben een rondleiding gekregen van een van de dokters. Deze heeft niet lang geduurd vermits het maar een zeer klein ziekenhuisje is. De spoedafdeling bestaat uit 2 bedden en pediatrie heeft 3 bedden! Verder is er nog een verloskamer, een tandarts, radiologie (zonder echo), labo en een apotheek.  Dan hebben we een vergadering bijgewoond, waar de starttherapie van de HIV-patienten wordt besproken. Het Afrikaans Frans is echt wel wennen, ik versta zeker nog niet alles, maar de grote lijnen heb ik toch mee. Hopelijk kom ik niet terug naar België met een vet Kameroens accent wanneer ik Frans praat J. Na de vergadering kregen we een broodje met een soort gehaktbabbeltjes tussen. Voor ons hebben ze hebben ze er maar geen extra piment op gedaan J. Maar ’t was wel heel lekker! Dan voor de eerste keer een taxi genomen naar het appartement. Het krioelt hier dus van de taxi’s en om er een te nemen moet je gewoon je hand opsteken en roepen waar je heen moet. Een normale rit kost 200 CFA (is ongeveer 35 eurocent, 1 euro = 655 CFA). Je kunt ook een depot nemen, dan neemt de chauffeur geen andere personen meer mee, en rij je dus ook rechtstreeks naar de bestemming, wat zonder depot dus niet altijd gebeurt, vermits hij zoveel mogelijk personen wilt meenemen. Een depot kost dan 1500 CFA.

Maar wij dus veilig met de taxi aangekomen in ons appartement waar we nog een beetje gegeten hebben en dan zijn we naar het Belgische consulaat gegaan om te laten weten dat we voor 3 maanden in Kameroen verblijven. We zijn daar zeer vriendelijk ontvangen door een Belgische van Kameroense afkomst die nog geneeskunde heeft gestudeerd in Leuven. Daarna hebben we nog even rondgewandeld in de chique buurt van Yaoundé en dan weer met de taxi naar huis. ‘s Avonds voor de eerste keer hier saxofoon gespeeld (jawel, ik heb mijn saxofoon mee!), de buren zijn toch niet komen aankloppen…

Vandaag begonnen met het uitvoeren van een goed voornemen. Goedele en ik zijn gaan joggen op een looppiste hier in de buurt! Natuurlijk veel bekijks gehad. En we hadden een aanhang van maar liefs 5 kindjes. Ze hielden op hun slippers zonder problemen mijn tempo bij, zegt genoeg over mijn tempo… Maar ben toch content dat we geweest zijn, en nu volhouden he. En de douche daarna doet oh zo deugd!. Daarna bezoek gehad van Roland en Nadesh, 2 Kameroense vrienden van Rebekka. Zeer sympathieke mensen! Waarschijnlijk gaan we volgend weekend, of anders een andere keer, samen met Roland naar Kribi, een badplaats aan de Atlantische oceaan. Namiddag zijn was Rebekka uitgenodigd door een vrouwelijke pediater die naar een feest van haar zus ging. Goedele en ik zijn mogen meegaan en zijn daar zeer hartelijk ontvangen. We hebben voor de verandering weer zeer lekker gegeten. Onder andere ongeveer de lekkerste kip die ik ooit gegeten heb!

Ondertussen regent het (’t is hier nu regenseizoen) dus heb even de tijd genomen om wat te schrijven… Maar samengevat: we hebben hier een prima start genomen en ik ga echt genieten van de komende 3 maanden!!

Als jullie mij willen bereiken kunnen jullie me mailen of een smsje sturen naar mijn Kameroens nummer: 00237/74.72.17.76. Ik kan helaas geen smsjes ontvangen op mijn Belgisch nummer.

Goedele heeft trouwens ook een weblog op www.goedeledh.blogspot.com.

Warme groetjes uit Yaoundé!

Anne

xxx

27-09-2008 om 00:00 geschreven door Anne