|
Eindelijk nog eens de tijd gevonden om mijn dagboek hier aan te vullen. Wegens veel schoolwerk en weekenduitstapjes een latere update dan anders.
Eerst en vooral: voor mensen die een berichtje stuurden op mijn gsm, dat zal ik pas in mei kunnen lezen! Hij gaat hier namelijk niet en ik heb een nieuwe moeten kopen (gelukkig niet duur hoor) en dus heb ik ook een nieuw nummer: 505 4022467. Daarop kan ik dus berichtjes en telefoontjes ontvangen maar ik kan wel niet terugsturen.
Wat de stage betreft is er veel verandering in gekomen. Na een gesprek met Tania en de directeur hebben we besloten om niet vast te staan in één atelier maar initiatieven te ondernemen met verschillende personen uit verschillende ateliers. Bijvoorbeeld werken met pictogrammen om de communicatie van sommigen te verbeteren of sommige jongeren leren tellen (want dat is bij sommigen echt een ramp) en ze leren omgaan met tijdsbesef (welke dag zijn we,..). Het is nu aan ons om initiatieven te nemen en dat is wel zeer boeiend! Voor de rest hebben we deze week vooral bureauwerk gedaan om ons verder voor te bereiden op ons afstudeerproject. Dossiers inkijken, onderzoekingswerk,.. Ik ben dan ook tot het besluit gekomen dat ik van mijn leven geen bureauwerk wil gaan doen! Neenee, geef mij maar een jobke tussen mensen. Het contact met de jongeren verloopt wel zeer goed. Je krijgt er echt veel liefde van terug. Ik ben eindelijk zover geraakt om een jongen mijn naam te laten zeggen. Het was eerst constant chela chela (wat blanke betekent). Dan heb ik hem uitgelegd dat ik ook een naam heb net zoals hem dus dan was het nanna nanna (want zijn spreken gaat ook niet zo vlot). Maar na lang oefenen kwam hij op een dag naar mij en riep: Anna! Anna! Eindelijk gelukt! Ik was zo trots op hem..
Vorige week hebben we met de meisjes besloten om te gaan dansen! 4 keer in de week, elke keer een uurtje. Beschrijving van de les: gat schudden, borsten schudden, gat schudden, heupen draaien gat schudden,
en op het einde buikspieroefeningen! We hebben toch allemaal wat moeite om die latinas hier te volgen hoor! Het is een soort salsa aerobic. We hebben echt al heel wat afgelachen! Vooral met onze macholeraar! Een spierbundel met een veel te kort en een veel te spannend broekje aan, een topje, een sjaaltje op zijn hoofd, alles gladgeschoren en schudden met dat gat! Beeld je maar eens in dat zo iemand recht voor jouw neus staat.. hilarisch dus! En owee als je niet mee bent of als je te weinig met je gat aan het schudden bent.. dan krijg je daar een blik van k zal u gaan hebben.
Vorige vrijdag zijn we dan iets gaan drinken met Lot, Lieven en zijn collegas, om toch eens de rum te proeven.. Die is hier echt lekker en goedkoop! En aan iedereen die een fleske rum als souvenir wil.. sorry maar je mag maar 1 fles meenemen per valies. Er zit dus niets anders op dan mij te komen bezoeken en dan zullen we eens een rummeke gaan drinken!
De zaterdag zijn we alweer met een vroege bus vertrokken, op weg naar het Noorden! Somoto is een stadje dicht bij de grens van Honduras en is bekend om zijn canyon. Samen met Filip, zijn mama en een vriendin ervan en Moni en Monica, vertrokken we voor een 2u durende busrit. Al vlug vielen we allemaal in slaap omdat het nog zo vroeg was. Daar aangekomen hebben we het centrum gaan bekijken en nog iets gaan ontbijten, in afwachting op de zon want het was wat bewolkt. Bij het eerste zonnestraaltje besloten we om de canyon te gaan opzoeken. Met 7 in een taxi (dat kan en mag hier allemaal). Na een gids te regelen begon de wandeling naar de canyon. De zon kwam er maar heel af en toe eens door maar het was daarom niet minder warm! Bergop, bergaf.. en ook een slang onderweg! Toen we aan het water kwamen moesten we een reddingsvest aandoen , elektronisch materiaal werd in een waterdichte doos gedaan en de rugzakken in een opblaasbaar bootje. Eerst vooral over stenen lopen in het water om vervolgens te zwemmen in de canyon! Het water was warm maar als we eruit moesten kregen we wel snel koud. Toen kwamen we aan een rots waar je (voor diegene die wilden) ervan kon springen. Na observatie van Filip en de bootjesman had ik ook wel zin om dit te proberen. Maar toen ik boven stond begon ik al te twijfelen.. je moest ver genoeg springen en het was wel redelijk hoog.. en hoe langer ik stond te twijfelen hoe spannender het leek. Toch heb ik mits aanmoedigingen van de anderen de sprong gewaagd en met een kriebelbuikgevoel vloog ik even door de lucht! We legden ook een stuk af met een houten bootje om vervolgens het hele stuk terug te wandelen. Ik vond het superleuk en mooi om te doen!
Daarna zijn we nog iets gaan eten. Voor we daar vertrokken naar de bus werd ik eerst nog eens opgesloten in het toilet door het jongetje dat daar woonde. Ook altijd leuk natuurlijk. Met wat gebonk op de duur en geroep door het raam kwamen ze dan de deur opendoen. Hoera!
Diezelfde avond zijn we nog uitgegaan. Alletwee heel moe want we hadden maar 5u geslapen maar we moesten tenminste tot 12u volhouden want dan was het Joachim zijn verjaardag! Uiteindelijk zat de sfeer er wel in en was het 4u.. oeps! We hebben ons aangeleerde danspasjes eens uitgeprobeerd, maar t was toch nog niet hetzelfde als die local girls hoor. Dat wordt oefenen!
De zondag voor de eerste keer sinds we hier zijn eens deftig kunnen uitslapen. Maar dan in gang geschoten voor het school! Maandag moest ons eerste supervisieverslag binnen en dat was een hele boterham! En voor de mensen die denken dat we hier alleen uitstapjes doen en uitgaan.. niet dus! Want die hele week hebben we elke avond na het dansen flink zitten schoolwerken! En de zondag dus ook.. Door omstandigheden lijkt het misschien op vakantie maar dat is het niet. (of toch niet in de week.. over de weekends zwijg ik hihi). Zondagavond was het nog een mini verjaardagsfeestje van Joachim. Lekkere pannenkoeken met.. NUTELLA!! (meegebracht door Filip zijn mama). Hij kreeg ook nog een typisch cadeau.. een piñata! Dit is een geknutselde pop die je in de lucht moet hangen en waarbij Joachim geblinddoekt naar moest slaan met een versierde stok, tot als de pop volledig kapot was en er uiteindelijk allemaal snoepjes uitvielen. Vervolgens vloog iedereen op de snoepjes af om er zoveel mogelijk te pakken! Het was een gezellig feestje.
Deze week was, ondanks mijn verjaardag, een pechweek. Dinsdag heb ik mijn voet omgeslaan, 5 minuten voor we naar de dansles vertrokken. Gelukkig was dit de volgende dag zo goed als over. Woensdagavond voelde ik mij niet goed en heb ik om 20u in mijn bed gekropen. Die nacht heb ik geen oog dicht gedaan en het toilet heeft mij verschillende keren zien langskomen! Om 12u kon ik mezelf een gelukkige verjaardag wensen want ik was klaarwakker. Ook Fay kon dit doen want zij kwam altijd wakker van mijn nachtwandelingen naar het toilet. Sorry Fay! De volgende morgen had Nelly pannenkoeken gemaakt voor mijn verjaardag. Alleen jammer dat ik niets binnenkreeg omdat ik mij zo ziek voelde. Uit respect heb ik toch geprobeerd en een halve pannenkoek is me gelukt! Toch vertrokken naar stage maar na een halfuur werd ik daar alweer naar huis gestuurd. De directeur maakte mij even bang dat ik Denge zou hebben (zoiets als malaria), maar ik had geen koorts dus geen paniek! Hoe ze hier trouwens koorts meten is ook iets raar! De directeur haalde iets boven dat leek op een schroevendraaier en ik was al aan vrezen waar ik dat in godsnaam moest steken, maar wat bleek, ik moest gewoon mijn vingers daarop leggen.. Dus ik weet ook niet zeker of ik nu geen koorts had want zoiets leek me redelijk onbetrouwbaar. Volgens mij haalde hij het uit het kaarsenatelier waar ze ook zoiets gebruiken om de temperatuur van het kaarsenvet te meten. Haha. Maar hij was wel echt lief en zei dat ik hem meteen moest opbellen als ik koorts had. Nelly vertelde mij dat het waarschijnlijk buikgriep was want de kindjes in het gastgezin hadden er ook al last van gehad. Een plaagje dat zijn ronde doet want vandaag heeft Fay het!
Mijn verjaardag was dus vooral uitrusten in mijn bed. s Avonds was er een etentje gepland voor mijn verjaardag met al ons nieuwe vriendjes en ik dacht van misschien toch wat honger te hebben tegen dan, aangezien ik een hele dag niets gegeten had.. maar de honger was ver te zoeken. Toch was het wel gezellig en de pizza was wel lekker, maar ik heb wel heel veel moeite moeten doen om zo een kleine pizza op te krijgen. Waardoor ik daarna het gevoel had dat ik er duizend had opgegeten. Daarna nog iets gaan drinken (hoewel ik niets meer gedronken heb). Toch nog een leuke afsluiter van de dag en weer wat leuke sieraden meer om uit te kiezen, want ik kreeg mooie armbandjes en een ketting! Fay had voor mij van die typische sandaaltjes gekocht, echt supermooi! Maar toen ze ermee thuis kwam bleek dat het 2 verschillende waren! Dan terug naar de winkel, maar daar hadden ze geen dubbele meer..raar maar waar! Gelukkig heeft ze toch haar geld teruggekregen. Wel jammer want ze waren echt mooi en eindelijk eens in mijn maat (want met al hun kleine voetjes hier is dat niet altijd makkelijk).
Ook bedankt aan mama en papa voor de mooie ketting en armband, ik had ze al meteen aan! Bedankt aan Berdien voor het lekkere eetpapier en kaartje. Bedankt een Lorenzo voor het mooie briefje! En uiteraard bedankt aan iedereen die een berichtje naliet op mijn facebook of een mailtje stuurde. Ook de berichtjes van Canada en Tanzania heb ik goed ontvangen!
Vandaag nog een dagje thuisgebleven om nog wat uit te zieken, maar de maag is wel al stukken beter! Fay was er vandaag om mij te vergezellen aangezien ze juist hetzelfde heeft.
Daarnet werden we ook bijna vergast. Opeens een gigantisch geluid en Nelly die hier in de deuropening stond te roepen. Ik verstond er niet veel van maar ze trok snel de deur van ons kamer toe en 2 seconden later kwam er superveel rook ons kamer binnen (want die deur zit vol met gaten). Het vulde heel ons kamer, ik kroop onder mijn slaapzak en Fay liep naar buiten om op het dak te klimmen. Blijkbaar was het een machine die elk huis binnenging met insectenverdelger. Alleen jammer dat we niet vroeger werden gewaarschuwd want dan konden we net zoals alle anderen gewoon op de straat gaan staan. Na teveel rook in de kamer toch naar buiten gelopen en een paar minuten laten zagen we overal (maar echt overal!) mieren, kakkerlakken en andere vieze beesten, die half stervend overal uitgekropen kwamen! Een product dat goed werkt blijkbaar (en maar hopen dat het niet werkt op ons!) Gelukkig in ons kamer geen kakkerlakken, wel veel gigantische mieren. In de keuken en buiten wel veel kakkerlakken, en grote! Iiieeeeuw! Alles meisjes in huis roepen en tieren (tot een halfuur later want af en toe kwam er nog één tevoorschijn) en Nelly maar lachen.. en overal haar voet opzetten. Ze gelooft nog altijd niet dat je best geen kakkerlak met je schoen plet omdat je anders de eitjes aan je schoenen hebt kleven en ze dan door heel het huis verspreid. Het leek hier wel een slagveld van dode insecten. Gelukkig hebben ze nu alles grondig gekuisd.. We maken hier wat mee!
Ziezo, weer een hele vertelling, maar het was nu wel al even geleden he.
Fotos staan op mijn facebook, maar voor diegene die dit niet hebben zal ik binnenkort nog eens een link plaatsen met een andere site waar ze op staan.
Dikke zoen voor allemaal! x
27-02-2009 om 23:26 geschreven door Anne 
|
