Buenas!

Klaar voor een hele boterham? Ondertussen al de 8^ste week! Voor de moment ben ik serieus aan het aftellen tot Lorenzo komt. Binnen 2 weekjes is hij hier al! En zoals ze zeggen ‘de laatste loodjes wegen het zwaarst’ zo duren die laatste weekjes hier ook het langst. Ik ben natuurlijk al volop aan het plannen wat we allemaal gaan doen. We hebben drie weken om rond te reizen en dan blijft Lorenzo nog één week om Estelí en mijn stageplaats te bezien.

Om mijn verslagje te vervolgen.. De week na Léon werd er op stage een hele week lang afscheid gevierd van de directeur. De woensdagnamiddag werd het gevierd met de jongeren. Grote versierde taarten, ballonnen, cadeautjes van de verschillende ateliers en een (wel heel erg lange) speech van de directeur. De vrijdagmiddag gingen we met de collega’s op restaurant gaan eten. Jammer genoeg pas om 14u afgesproken, wat niet zo’n goed plan was. Zeker als je weet dat je in Nicaragua nog een uur langer als anders moet wachten op het eten! Het was wel een zeer mooi restaurant met uitzicht op een klein meertje en een zwembad! Tegen 16u kregen we dan toch ons eten en ook al was het dagelijkse kost (rijst, kip, ..) toch was het zeer lekker!

In het weekend hebben we de zaterdag naar een typisch Nicaraguaanse discotheek geweest met live bands. Een hele avond vlotjes Spaans zitten praten tegen andere vrijwilligers. Het Spaans gaat al goed tegen andere vrijwilligers maar de meeste Nica’s zijn wel nog moeilijk te verstaan omdat ze zo binnensmonds praten en letters weglaten. Vele macho’s vroegen om te dansen maar daar had ik geen behoefte aan. Een paar jongens bleven maar aandringen en toen op het einde van de avond die ene jongen alweer kwam zagen heb ik hem eens goed op zijn plaats gezet. In het Spaans jawel! Ik verschoot van mijzelf dat het er zo vloeiend uitkwam maar ik was het echt beu. Mijn mentor heeft gezegd dat ik mijn mannetje ging moeten staan dus dat ben ik hier volop aan het doen! Het is ook nodig met zo’n machocultuur. Zelf als hun vriendin of vrouw naast hen staan zitten ze nog steeds te fluiten en te roepen en te gapen. Sommige dagen denk ik dat het went maar andere dagen kom ik er nog steeds onozel van!

De zondag werden we uitgenodigd bij de andere Belgen om spaghetti te gaan eten. Juan was ook uitgenodigd. Dit is de nica vriend van een Belgisch meisje die hier al een tijdje woont. Hij is voorlopig de enige nicajongen die mij aanstaat want hij is totaal niet macho en supergrappig! We leerden hem ook enkele Nederlandse woordjes want binnenkort gaat hij op bezoek naar België. Het was een super gezellige en vooral grappige avond en het was al laat toen we naar huis terugkeerden. Juan liep mee met ons naar huis en gelukkig maar want onderweg werden we lastig gevallen. Een man op zijn fiets riep constant gringa’s naar ons. Dit was duidelijk bedoeld als scheldwoord en betekent meestal Noord-Amerikaan (en daar zijn ze niet zo’n goede vriendjes mee) of soms ook gewoon buitenlander. Hij vroeg constant geld aan ons en zei dat we naar ons eigen land moesten gaan en nog meer racistische opmerkingen. Juan is dan meegegaan tot bij ons thuis, maar was zelf ook niet op zijn gemak. De man is uiteindelijk wel weggefietst vooraleer we thuis waren.

Vorige week op stage gaf ik nog een dramasessie die wel goed gelukt is. Het was met momenten echt grappig! Ik kreeg veel positieve commentaar van een andere begeleidster en je merkt dat de jongeren het wel graag doen dus alles verloopt goed! Voor de rest heb ik aan een grote verjaardagskalender gewerkt en daarbij horende kroon voor als een jongere jarig is.  Het zwembad op stage werd ook volledig gekuist en vrijdag mocht ‘iedereen’ in het zwembad! Lang niet iedereen want de meeste stonden gewoon wat toe te kijken.. ik hoop dat daar verandering in komt en dat iedereen eens kan zwemmen. We hebben al gezegd dat we gerust zwemles willen geven. Fay en ik mochten eerst niet in het zwembad omdat we alleen een bikini hadden en dat is hier niet de gewoonte in Nicaragua. Alle meisjes zwemmen hier met een t-shirt en shortje aan. Wat ik persoonlijk wel wat raar vind aangezien de meisjes op straat ‘halfnaakt’ rondlopen. Hun rokjes kunnen hier niet kort genoeg zijn en iedereen loopt met superhoge hakken (terwijl de straten er nu ook niet bepaald goed bijliggen). Maargoed, wij passen ons aan dus lieten we andere kledij meebrengen door Lot, het andere Belgisch meisje die hier ook werkt. De zon liet ons even in de steek waardoor het wel wat frisjes was maar het was wel eens leuk! Het zwemmen is voorzien voor elke vrijdagnamiddag.

In de loop van de week zijn we ook 2 keer naar de kermis geweest! Echt een oude kermis met allemaal verroeste attracties en een halve euro om ergens op te gaan! Best wel spannend met al dat gekraak en gewiebel, maar wel heel grappig! Fay en ik hadden nog bonnetjes over (omdat de kermis plots al zo vroeg sloot) en die hebben we dan aan de dienstmeisjes (die bij ons thuis werken) gegeven. Daar hebben we eigenlijk al het meest contact mee gehad en dus weten we ook dat ze heel weinig verdienen. Ze waren dan ook ongelofelijk gelukkig met de bonnetjes. Het betekende blijkbaar erg veel voor hen en dan besef je nog maar eens hoe alles voor ons zo vanzelfsprekend is. Die twee meisjes hebben nog niets van Nicaragua gezien buiten hun geboortestad en Estelí. We zouden ze graag eens ergens mee naar toe nemen, maar als ze niet moeten werken (alleen de zondag dus) gaan ze zelf eens weg met vrienden.

Vrijdagavond zijn we eens lekker fastfood gaan eten! Een dikke hamburger met lekkere frietjes (i.p.v. halve patatten) mmm. Daarna mee geweest naar het huis van Belgen en de rum nog eens bovengehaald (zoals je wel kan zien op de foto’s). Alweer heel wat afgelachen om daarna af te zakken naar het plaatselijke danscafeetje. Een superleuke avond!

Zaterdag zijn we naar een zwembad gegaan met een paar. Zeer mooi gelegen en jammer dat we dit niet eerder wisten! Daarna nog iets gaan drinken en ’s avonds waren we met al de vrijwilligers  van Los Pipitos uitgenodigd bij de directeur. Hij wou ons nog eens extra bedanken voor onze hulp. Echt een supervriendelijke man! Zijn warm gezin verwende ons met een BBQ en ander lekker eten. Het was een gezellige avond maar het einde was voor mij het hoogtepunt! Tania (onze stagebegeleidster van Los Pipitos) was er ook en ze vond het onverantwoordelijk om ons alleen naar huis te gaan (ook al gingen we met de taxi gaan). Zij was met de moto en haar echtgenoot kwam haar halen met een andere moto dus mocht Fay bij haar op de moto en ik bij de echtgenoot! Dit was voor mij de eerste keer! Spannend! Ik vond het echt zalig! Opeens bedacht ik dat het wel gevaarlijk was, zo zonder helm en van die hobbelstraten met zo’n snelheid, en totaal niet stoppen bij kruispunten en door het rood rijden.. ja mama, ik zie je al kijken! Maar ja, het leven mag ook al eens spannend zijn he! Ik zou natuurlijk niet met jan en allemaal meerijden he!

Dus Luc, als je je moto nog eens gebruikt, mag ik dan mee? J

Zondag hebben we wat proberen uit te slapen (wat hier dus langs geen kanten lukt met al dat lawaai) dus dan maar opgestaan, wat voor school gewerkt en wat genoten van de zon op ons dak. Met alle gevolgen van dien. Mijn gezicht was ’s avonds een tomaatje maar vooral mijn oogleden waren helemaal verbrand! De volgende morgen was het alleen nog maar erger. Ze waren volledig opgezwollen en het leek wel of ik klop had gekregen! Gelukkig wel nog snel verbeterd en de rode tomaat is veranderd in een bruine snoet.

Dit weekend komt Lotte (vanuit Léon) op bezoek en gaan we weer wat dingen gaan bezoeken. Dat wordt dus weer een leuk ontspannend weekendje! En daarna nog één weekje werken vooraleer mijn sjoe eraan komt! Joepiiieee!

Dikke zoenen voor iedereen! xx

25-03-2009 om 16:49 geschreven door Anne