Veel te vertellen van zaterdag! Maar eerst nog van vrijdag.. als laatste Spaanse les zijn we op uitstap geweest. Eerst eens gaan kijken naar de bibliotheek (groot maar weinig boeken), dan naar een plaatselijk marktje en dan zijn we ons op een supermooi bloemig terras gaan zetten. We hebben daar wat gegeten en gedronken en ondertussen nog wat gebabbeld en voor de verandering nog een paar tijden (grammatica) gezien. Nelly was er niet, alleen Jioconda (dat is mijn lerares en ik kan eindelijk haar naam onthouden! Dus het was nu aan Fay om uitgevraagd te worden naar haar familie, haha! Het was nog een grappige laatste les!
s Avonds vroeg in bed want om 5u30 moesten we er al weer uit om onze bus van 6u te halen, richting Miraflor (het natuurpark). Een busrit van NORMAALGEZIEN 1u.. maar ondertussen kennen we die nicas hier ook wel, het werd dus bijna 2u hobbeldebobbel. Zon bussen zijn eigenlijk de oude Amerikaanse schoolbussen, dus.. voor kindjes, dus.. ik met mijn lange benen geraak daar nooit tussen! Owee als Lange lolo komt, die zal op het dak moeten zitten! En dat is nog niet eens raar want als de bus vol zit (en daarmee bedoel ik, stampvol, geen halve meter over) dan mag je op het dak gaan zitten. Onze rit naar Miraflor was een beetje (lees: heel erg) krap. Wij zaten gelukkig neer, maar naast mij stond een volslanke madam, en echt.. ik werd geplet! Een airbag was niet nodig, mn hoofd werd namelijk tegen haar boezem geplet. Wat leuk! Als Fay iets zei antwoordde ik: sorry Fay, ik kan je niet horen, er zit een borst in mijn oor. Hihi wat een avontuur.. het was wel grappig. Hoe dichter we bij Miraflor kwamen, hoe bewolkter het werd. Er werd ons al gezegd dat het er doorgaans veel frisser is dan elders. Ons plan was: gewoon een dagje gaan kijken, en dan misschien nog eens terugkeren met een gids of met overnachting. Uiteindelijk kwamen we toe.. Door de andere belgen wisten we dat we ervan moesten.. Die andere belgen hadden een gids geboekt dus die stond klaar en weg waren ze. Wij stonden voor een gigantisch natuurgebied. Geen huisje, geen aanwijzingen, geen bordje.. niets! Alleen 2 wegen voor ons neus.. en koud, mistig, veel wind.. Ik dacht wat stom, geen gids geboekt, hier staan we dan, op ons teenslippers (want ja het was niet de bedoeling veel te wandelen, we gingen gewoon eens naar die waterval gaan ofzo). GELUKKIG stonden daar ook 2 duitse meisjes en na wat te babbelen bleek dat zij met paarden gingen rijden doorheen het reservaat. Aangezien we toch niet wisten waar naartoe te gaan beslisten we van mee te gaan met die meisjes. Wat paardrijden leek ons wel leuk. Een paar kilometer verder troffen we een eerste huisje aan. Het was een bar met daarbij een paar hutjes om te blijven overnachten. Nog steeds even koud en met veel spijt dat we geen gewone schoenen hadden aangedaan liepen we door, op weg naar de paarden. Daar aangekomen was het toch moeilijk om 4 paarden te krijgen dus moesten we maar wat wachten want ze gingen op zoek naar nog 2 andere paarden. Een halfuur, een uur, een uur en een half,.. het is belangrijk om geduldig te zijn in Nicaragua, dat hebben we wel al geleerd. Uiteindelijk begon het toch wat op te klaren en het zonnetje warmde ons terug op. Fay en ik waren zo slim geweest om ons teenslippers aan te doen dus dat was nog een probleem voor het paardrijden. Ze vroegen vriendelijk welke maat we hadden en kwamen vervolgens af met big boots! Echt supergrote botten! Maar toch beter dan niets. We kregen elk ons paard, en iemand die ons ging rondleiden. Redelijk onervaren gingen we op stap. De paarden waren braaf maar deden toch lekker hun eigen zin. Ik vond het al meteen super! Was al vergeten hoe leuk het was om te paardrijden.. De paadjes die we namen waren volledig oneffen, vol met stenen en soms heel erg stijl. De paarden struikelden af en toe dus dat maakte het extra spannend. De gids nam ons mee naar de waterval, niet zodanig groot maar wel mooi. Fay had haar bikini aan dus zij heeft eens in het ijskoude water gesprongen. Ondertussen was het wel al mooi weer. Ik had nooit gedacht dat het nog zon mooi weer ging worden toen ik daar s morgens aankwam. We wandelden en draafden verder naar een uitkijkpunt. De paarden even laten rusten en genieten van een heel mooi uitzicht. Het reservaat heeft zowel echte jungle stukken als uitgestrekte vlakten. Terug naar het paardenhuis (want een manege kan je het niet noemen) werd het tempo wat opgedreven. Ik kon het niet laten om even te galopperen en dat was zalig! Het was een 3uur durende wandeling en ik vond het echt superleuk en supermooi! Onderweg kwamen we af en toe andere toeristen tegen waarmee we op het einde nog iets gaan drinken zijn. Het Spaans werd wat verwaarloosd want er was een canadees koppel (vanuit Vancouver Inie!), een Amerikaanse opa, een paar Hollandse meiden en dan die 2 duitse meisjes. Dat Engels verloopt echt zo vlotjes, ik wou dat ik al zo goed Spaans kon! Het is wel leuk om zo altijd nieuwe mensen te leren kennen en verhalen te wisselen. Ook handig om altijd te vragen wat zij al bezocht hebben van Nicaragua en wat echt de moeite is. We namen dan ook allen tezamen (na lang wachten) de bus terug (want er rijdt maar één) en zagen onderweg een mooie zonsondergang achter de bergen. Moe maar voldaan kwamen we terug thuis en kregen we nog een lekkere maaltijd want we hadden nog bijna niets gegeten die dag. Nooit gedacht dat het zo een leuke dag zou worden toen we daar s morgens toekwamen. Het was echt de moeite en zelf het weer was uiteindelijk goed, want we zijn zelf alle twee wat verbrand in ons gezicht en armen. (en Fay haar handen! Hehe). Ook veel fotos genomen, zelf tijdens het paardrijden! Voor de rest ben ik ook nog lomp geweest (ja toch wel ja..), ik wou zo graag mijn zus eens nadoen en liep vandaag ook in een prikkeldraad. Ter hoogte van mijn ogen, teveel aan het letten waar ik mijn voeten moest zetten en hupla, knal ertegen. Wat geschaafd onder mijn oog en mijn lens die even ambetant deed maar toch een chanseke dat het niet in mijn oog was.
Nog een weetje: Meisjes gebruiken hier i.p.v. een stijltang, voor je haar te stijlen, .. een strijkijzer!! Ik moest nogal kijken! Stukje haar op de strijkplank en strijken maar! Grappig.. zolang ze mijn haar er maar niet onder steken ;) hihi.
Mijn adres hier is:
Frente a Rosticerá el gallito# 1 Estelí Nicaragua . C. A. Casa de Nelly Sanabria
(ja dat zeggen ze hier ook i.p.v. hola.. ze zijn hier un poco raro)
De Spaanse les was gisteren echt grappig! Hoewel ik niet meer mee ben met al die gammatica, die tijden en vooral met die duizend onregelmatige werkwoorden, was het wel nog leuk.. weer veel zitten babbelen en luisteren. En op het einde naar een liedje geluisterd, samen met Fay. Ik dacht we zullen gewoon eens moeten luisteren naar de tekst, maar niets was minder waar.. meezingen ja!! Natuurlijk kenden we niets van da liedje dus t was wel hilarisch.. Fay en ik alle twee met de slappe lach. Onze profesoras hadden veel plezier met ons! Morgen al de laatste les, jammergenoeg want er valt nog veel te leren, maar ja, we hebben nu wat blaadje met de grammatica op dus da wordt studeren! Ik heb nog vergeten vertellen dat we voordat de les begint oefeningen moeten doen om goed te kunnen nadenken. Echt super grappig, ik dacht bij de eerste keer dat ze met ons voeten aan het rammelen waren, maar ze menen het dus. Wat ademhalingsoefeningen en zo een paar keer met elleboog tegen knie en dan oren masseren.. Ik schiet elke keer opnieuw in de lach!
Gisterenavond hebben we voor het eesrt eenns weg geweest s avonds.. We hadden in los pipitos da meisje van Oostenrijk tegengekomen en die zit hier alleen in een gastgezin, dus ze vroeg om eens samen naar een cafeetje te gaan. En nu denken jullie misschien, is het daar s avonds niet gevaarlijk? Wel ik moet zeggen, die machos zijn precies kalmer s avonds dan overdag, raar maar waar. We zijn dan die andere Belgen ook nog tegengekomen, die gingen naar de cinema. Wij zijn naar een rustig cafeetje geweest, hebben het Nica bier geproefd (niet slecht!) en hebben veel zitten babbelen, in het Spaans uiteraard, want Duits is nu ook niet direct mijn sterkste kant. t Was gezellig en geen last gehad van ambetante machos dus da was ideaal! Om 10u al naar huis gegaan want iedereen was al moe en om nog later op straat te lopen is het misschien toch wat gevaarlijker.. Alhoewel, het was vrij kalm op straat, en het was gelukkig niet ver van ons huis.
Voor de rest hebben we niet zo veel meer meegemaakt.. s avonds wat op computer, wat zitten babbelen, vroeg in slaap vallen.. s morgens vroeg wakker door die grote luide familie hier, of door papegaaien die hun ochtendlied om het luidst zingen, of door da immens hard bed! Op mijn zij slapen lukt al niet meer want mn heupen doen beiden pijn. Maaaar Fay had da blijkbaar eens gezegd dat hard was en mama Nelly kwam daarnet met nog een matras binnen (wel weer zon ingezakt plat ding, maar 2 dunne vormen al een mooi paar).Tegen mij zei ze: uw matras is wel goed? Ik zag mijn kans om ook een matras bij te krijgen en trok dan maar een gezicht waaruit duidelijk af te lezen was dat een tweede welkom was. Ze zou er morgen voor kijken.. jieha! Voor de rest hebben we flink ons huiswerk gemaakt en wat spaans zitten leren in het zonnetje op de terras.
Voor al die keren dat ik mij aan het vol poefen was met chips en zei: in Nicaragua vermager ik waarschijnlijk toch.. niet dus! Mama Nelly kookt hier zeer graag vettig (een beetje zoals omie maar dan nog veel meer). Heeeel lekker dus mmm! En ook altijd veel! Vanmiddag was het tortilla met rijst en gehakt en room en FRIETJES!!! Gelukkig eet ik graag rijst want hier is er geen maaltijd zonder rijst! Ze eten hier ook veel (altijd?) met hun handen en die gewoonte neem ik maar al te graag over! Een mes is nooit naast je bord te vinden! Mama en papa, ik weet het, ik at het mooiste van ons drie, maar je zou me nu moeten zien.. hihi!
Vandaag ons laatste les spaans en morgen eens gaan kijken naar Miraflor, dat natuurpark. Uitslapen zit er niet in want die bus naar Miraflor vertrekt om 6u s morgens,aiaiai..
Tot de volgende keer! En na het weekend weer meer fotos!
Vandaag kunnen we onze 100 dagen vieren! De scheerschuim is alvast aangekocht ;) Een dikke feest zit er niet in, nog te weinig vriendjes gemaakt daarvoor. Alhoewel.. we hebben al wat andere buitenlanders gezien: 4 belgische, een duitse en een Oostenrijkse. In het weekend gaan we misschien met die belgen naar het natuurpark Miraflor hier in Estelí. Daar kijk ik wel naar uit want naar tschijnt is dat zeer mooi.
Waar was ik gebleven in mijn vorig verslag.. maandagmorgen? Ok, maandagnamiddag was ons eerste spaanse les. We krijgen privéles, Fay van ons mama en ik van een ander grappig madamke (ja ik vergeet haar naam altijd..) 1 week lang, elke namiddag van 13u tot 17u. Het is vooral veel babbelen en af en toe wat grammatica met oefeningen. Ze stelt zeer graag vragen over belgica en mi familia, en kent dus als gevolg elke naam van famielieleden en wat ze doen of hoe ze eruitzien. Ze vindt het ook leuk om over mi novio (=Lorenzo) te praten. Eigenlijk is het gewoon een curieuzeneus maar dat vind ik zeker niet erg! We hebben ook elke dag huiswerk (bijvoorbeeld een artikel uit de krant lezen en vertalen of spreekwoorden van belgië uitleggen of typische Belgische gerechten opschrijven..). Ik begin al veel te verstaan, en begin eindelijk mijn werkwoorden wat te vervoegen. Mijn zinnen zijn nog nie ideaal ma ze verstaan me toch. Ik verlang tot als het echt goed gaat mijn spaans want het is leuk om een taal bij te kunnen!
De spaanse lessen gaan door in de voorziening waar we stage doen en die is redelijk modern. Zeer mooie kleurrijke gebouwen met verschillende ateliers en ook een tuin voor te leren landbouwen. Volgende week maandag begint onze stage, ik ben eens benieuwd!
Maandag zijn we met de bus naar de school geweest. Echt een leuke ervaring! Het lijkt of je totaal niet je rijbewijs moet hebben om met een bus te rijden. De bussen zien er zalig uit! Zo van de Amerikaanse schoolbussen ofwel van die camionachtige dingen. Heel vuil vanbinnen, luide muziek, ramen open en gaaaaan! Hobbeldebobbel put hier put daar, eens stilvallen op een bergje kan ook. Het is ook zeer goedkoop om de bus te nemen.
Dinsdag gingen we dan te voet gaan. Nelly (ons mama) had gezegd dat het zeer dicht was, maar toen wisten we nog niet dat 5 kilometer dicht is voor haar. Dus wij vertrekken om kwart voor één.. we komen op de grote weg en die lijkt echt eindeloos! Na een halfuur te stappen en te vragen aan mensen lijkt het ons toch beter een taxi te nemen (die rijden hier met honderden en zijn wel betrouwbaar) gewoon even zwaaien langs de weg en hij stopt voor je neus. Zoals jullie zien passen we ons met gemak aan de cultuur aan, alles chill, alles op t gemak, geen vaste uren.. Onze leraressen vonden het dan ook niet erg dat we wat later waren.
In Los Pipitos (onze school) troffen we maandag 3 meisjes die daar ook werken (die Belgische, Oostenrijkse en Duitse) Na gebabbel in het spaans en in het nederlands spraken we af dat we na de les eens meegingen naar het huisje van die Belgische. Zij woont samen met 3 jongens die ook allemaal een project doen hier in Estelí. We bleven niet te lang want we wilden voor het donker thuis zijn en dan moet je weten dat het in een kwartier/halfuur donker is. Na wat verkeerd te lopen waren we alletwee opgelucht veilig en wel terug thuis te komen want het was bijna donker en we voelden ons alletwee niet op ons gemak (zeker met onze rugzak). Nochtans zegt Nelly dat het hier wel veilig is in Estelí.Maar het voelt soms anders aan door al die machos die blijven fluiten en roepen en gapen en kijken en dan die verkopers die soms wel opdringerig zijn of bedelaars die je de weg versperren. Maar wees gerust, we zijn voorzichtig!
Die machomannen zijn toch nie mijn type hoor.. de enigen waarop ik verliefd kan worden (of waarop ik al verliefd ben) is die kleinen hier in het gastgezin.. ik gok bijna 2 jaar en echt.. schattig!!! Hij komt altijd naar ons kamer en dan wil hij hier absoluut blijven. Met hem kan ik goed communiceren, want ons spaans is van ons alle twee nog gebrekkig, hehe.
Het eten blijft lekker want Nelly zorgt voor onze zwakker Belgische magen en zo hoeven we niet 3 keer per dag bonen met rijst te eten. (Wel minstens 1 keer natuurlijk) s morgens is het meestal fruit met galletas dat zijn een soort koekjes. Vanmorgen kregen we ook bananenmilkshake! Mmmm.. Voor de rest tortillas, rijst rijst en rijst en gebakken groentjes ofzo.
Ziezo da was het voor deze keer, Vele groetjes en dikke zoenen xxx
Zoals jullie wel kunnen zien zijn we veilig en wel toegekomen in Estelí, Nicaragua. Een lange dag in de wolken achter de rug, maar al bij al ging het wel nog snel voorbij. Filmke hier, wa eten daar, tetteren en nog wa tetteren om uiteindelijkin Managua (de hoofdstad van Nicaragua) toe te komen. De warmte kwam ons meteen tegemoet, hoewel het al 20u30 was. 2 machomannen stonden ons op te wachten met hun jeep (zo een waar je je valiezen in de grote open kofferbak moet smijten en hopen dat ze er niet uitvallen bij de hobbeldebobbel weg). Later bleek dat alle autos zo zijn. Alleen taxis zijn gewone autos. Het was een leuke rit met veel spaans gebrabbel. Zolang ze niet te rap praten en veel gebaren maken is het goed te verstaan, spreken is nog met veel haar op maar denk wel dat het rap zal lukken. Jammer dat het al pikdonker was zodat we nog niets van het land konden zien tijdens onze 2uur durende rit naar Estelí. Voor familie Demeulemeester, het was zoals de donkere weg net voor wirtzvelt, maar dan constant zo. Lantaarnpalen is voor hen te duur. Eenmaal in ons gastgezin werden we vrijwel direct in ons kamertje gestopt, zonder verder contact. Ik zit dus samen met Fay in het gastgezin en daar ben ik blij om want anders had ik mij waarschijnlijk al af en toe eenzaam gevoeld. Het is ook handig om elkaar te helpen bij het spaans (vooral zij mij dan). Ons stuntelig kamertje heeft harde bedden, een lelijk schilderij, maar gelukkig ook een eigen wc en koude douche. Dat valt dus al goed mee. Na het uitpakken en muskietenetten ophangen vlug in slaap gevallen want onze dag had ondertussen al langer dan 24u geduurd. Een goede maar korte nacht. Om 5u waren we alle twee al klaarwakker. Jetlag.. Een koude douche maakte ons nog wat extra klaar wakker. Benieuwd naar alles slopen we het huis door, maar nog niemand te vinden. In het weekend slapen ze hier allemaal wat langer. Dan maar wat met onze nieuwe huisdiertjes gespeeld, 2 mooie papegaaien, poco en loco (hun echte namen zijn te moeilijk om te onthouden.) Toen ons mama was opgestaan kregen we een lekker ontbijt: verloren brood met suiker en bananen en koekjes.. mmmm. We dachten eerst dat ons mama alleen woonde maar niets was minder waar! Hou u klaar.. 7 kinderen en een hoopke kleinkinderen waarvan de meeste hier nog wonen.. het begon bij de eerste: meisje van 16 die in verwachting is, en nee hoor geen ongelukje, das hier meer dan normaal. Vanaf dan bleven ze maar komen, ik ben al lang de tel kwijt. Wel heel gezellig! Ze zingen en dansen constant, echt een leuke sfeer. In de voormiddag hebben we wat rondgewandeld in de straten..kort beschreven: jeeps, allemaal dezelfde, winkeltjes en restaurantjes, internetcafes, veel mensen op straat, af en toe een paard, straathonden, mannen die blijven gapen tot je uit het zicht verdwijnt, altijd per 2 op een fiets,.. Rondom Estelí zijn de bergen dus het is een mooi landschap. De temperatuur bleef maar stijgen dus het was van trui naar t-shirt naar topje. Het huis heeft ook een heel leuke terras waar we van het zonnetje konden genieten. Het is zalig om terug zomerkleren aan te doen.S middags soort van BBQ, bonen met rijst (uiteraard), patatjes, nog eens rijst, gezouten komkommer (van die uitvinding was ik nie zon fan) en dan allemaal stukjes groentjes in een veel te speciaal sausje. Al bij al vond ik het wel lekker en zeker genoeg. Vanamiddag zijn we mogen meegaan met ons mama en haar vriendin. Een rit door de bergen, weg van Estelí. Eerst een wijk bezocht waar een collega van de mama woonde. Allemaal kleurrijke mini huisjes en veel spelende kindjes. 2 van hen hebben ons rondgeleid en we zijn naar een riviertje geweest met een wiebelende hangbrug erover. Daar waren er veel jongeren aan het zwemmen en ik had natuurlijk ook meteen zin om erin te springen.. helaas, dat was niet voorzien. Daarna naar het huis van die vriendin geweest waar alle beesten in en uit huis liepen. Op het einde nog naar een leuk dorpje geweest met een mooi park waar veel jongeren waren. Blank of blond zijn heeft hier duidelijk gevolgen, al dat gapen.. das toch wel wat ambetant. Op de terugweg naar huis was ik al in slaap gevallen, het voelde of het al midden in de nacht was maar eigenlijk nog maar 18u.. opnieuw die jetlag.. s avonds dan ook heel rap in slaap gevallen. Om 6u al weer klaarwakker. Dat zijn jullie van mij niet gewend he! Maar la familia was ook al vroeg wakker, gedaan met het weekend! Vanamiddag hebben we onze eerste spaanse lessen! Ben eens benieuwd hoe ze dat hier aanpakken.
Na onze autorit in de bergen vanamiddag hebben we wel beseft dat ons gastgezin in een van de betere buurten woont. Met een verharde weg, stenen huis, tralies voor het huis (dat zie je hier ook veel, kijk maar naar de fotos, we zitten precies in een oranje gevang hehe), ons huis is ook groot met veeel kamers en la familia ziet er eigenlijk ook wel goed uit, qua kledij enzo.. Want onderweg hebben we toch wel veel sloppenwijken gezien ook, zo echt krotjes.. We zijn hier dus echt wel goed terecht gekomen!
En voor iedereen die zich afvraagt hoe warm het hier nu eigenlijk is.. Wel, ik kan er geen graden op plakken, maar laten we zeggen, warm genoeg om al verbrand te zijn! Vooral Fay dan.. En dat was dan maar door even op het terras te zitten.. goed weer dus! Wel af en toe een wolkje of lichte bries dus dat zorgt voor de perfecte afkoeling. Ideaal dus!
Vwala se, een hele boterham en redelijk in detail voor het eerste verslagje live vanuit Estelí..
Hoe gaat het daar in belgië? Ik heb al gehoord dat het daar weer gesneeuwd heeft? Brrr..
Dikke zoen voor iedereen en tot een volgende keer!
Adios amigos! x
PS: door omstandigheden zullen de foto's toch voor de volgende keer zijn sorry! Nog even in spanning afwachten!
