Hola!

Al 2 weken voorbij, het gaat wel redelijk snel voorbij.  Op stage niet meer zoveel meegemaakt.. Het contact met de gasten loopt wel al iets beter, maar het blijft vooral meewerken in de ateliers. Fay en ik denken eraan om na die 2 weken eens samen te zitten met Reninka en de directeur, om te vragen of we niets anders kunnen doen i.p.v. 2 maand mee te werken in een atelier. Want de bedoeling van een 3dejaars stage is dat we een meerwaarde bieden aan het team en niet gewoon meedraaien. Dat wordt dus een hele uitdaging!

Vrijdagnamiddag was er normaalgezien vergadering maar er gebeurde vanalles en wij wisten van niets. De ene zei dat er pas om 16u een samenkomst was, maar dan met de ouders, anderen zeiden iets anders.. Tania (ons mentor) was er niet eens dus konden we het ook niet vragen. Ondertussen liep iedereen daar wat rond, de helft van de jongeren op de bus, de andere niet.. wat een boeltje! Ik verstond er niets van en de vrijwilligers die er werken ook niet dus besloten we maar van naar huis te gaan. Geen vergadering blijkbaar!

Dan hebben we een bezoekje gebracht aan de winkelstraatjes van Estelí.. lekker druk, warm, allemaal dezelfde kleine winkeltjes met allemaal dezelfde dingen. Ik snap echt niet hoe ze kunnen blijven bestaan, maar het heeft wel z’n charmes. Heel goedkoop maar ook heel veel brol.

’s Avonds hadden we afgesproken met al onze nieuwe vriendjes (belgen, oostenrijkste, spaanse,..). Tegen 9u30 vertrokken, wat op zich al een prestatie is want normaal liggen we dan al in ons bed! Het is hier een heel ander ritme. ’s Avonds vroeg gaan slapen, ’s morgens vroeg op. Nugoed, we hadden eerst afgesproken bij de belgen en dan zijn we naar een gezellige coctailbar geweest waar de rest zat. Normaal gaan ze bijna altijd naar een bepaald danscafe, maar het was die avond net een optreden van gothic/metal (wat het verschil ook mag zijn), dus allemaal zwartgeklede en geschminkte mensen met pinnen rond hun nek en toestanden. We besloten dus om wat later naar daar te gaan want het zou niet voor de hele avond zijn. Helaas pindakaas, toen we daar toekwamen was het nog volle bak geschreeuw, geroep, getier,.. Zoiets heb ik echt nog nooit gezien! Nog veel erger dan in België.. niet dat ik al ooit naar zo’n optreden geweest ben, maar dat zeiden de andere toch. Ik trok echt mijn ogen open en vond het gewoon zodanig erg dat het grappig werd. Allemaal van die gasten die op een gekrijs van een ‘muziek’ tegen elkaar staan te springen, duwen, vechten, slaan, schoppen, elkaar op de grond duwen, elleboog stoten geven, enz.. Maar dan echt tot bloedens toe! Op een veilige afstand keken we toe.. echt niet te verstaan gewoon! Zo pijnlijk dat zoiets moet zijn! Toch bleef het grappig omdat ze na elk liedje opnieuw de beste vriendjes zijn en elkaar omarmen enzo.

Nadat we er allemaal genoeg van hadden en sommigen koppijn kregen van de muziek, besloten we van iets anders te gaan zoeken. Na wat rond te lopen beseften we dat er niet meer veel open was. Het is hier dan ook niet de gewente van lang open te blijven omdat het (in tegenstelling tot in België) al vroeg op de avond begint. We besloten dan maar om huiswaarts te gaan en vanavond hebben we opnieuw afgesproken. Normaal gingen Fay en ik een taxi nemen want ’s nachts is het toch wel gevaarlijker, maar we waren maar een paar straten van ons huis. De jongens vroegen wel om mee te lopen, maar ze moesten eigenlijk de ander kant op dus besloten we van gewoon op een sneltempo naar huis te wandelen, en buiten wat gefluit en ‘i love you’ en ‘byebye’, hebben we geen last gehad. Echt ferm irritant zo altijd dat gepssst en gefluit, maar gelukkig blijft het daar wel bij. Soms wen ik er al wat aan, maar het blijft wel beu.

Het is wel zeer leuk om hier wat mensen te kennen die ons overal mee naartoe nemen. Zo hebben we toch ook wat te doen in het weekend.

Morgen gaan we te voet naar de waterval (deze keer met betere schoenen dan teenslippers, want voor je het weet zit je op een paard maar reuzebotten aan je voeten). Vandaag wordt het wat voor school werken, want ja, het is hier niet enkel vakantie.. de stageverslagen beginnen al! We gaan ook onze kleren eens wassen (en jawel! Met de hand! Ik ben benieuwd!).

Het weer wordt hier warmer en warmer, zeker als de zon uitzit is het bakken. En de warmste maanden komen nog! Deze week was het opeens iets minder van eten, we kregen ingewanden voor onze neus! Na wat te proeven stond vast dat dit niet mijn ding is. Ik vond het wat vervelend om niet op te eten maar ik dacht bij mezelf, voor de rest heb ik al altijd goed gegeten dus het mag wel eens. Nelly vond het dan ook geen probleem.

Ik wil ook iedereen nog eens bedanken voor de reacties op mijn blog, altijd superleuk om te lezen! Bedankt!!

Tot hoors!

Liefs xx

14-02-2009 om 22:51 geschreven door Anne  

Hola muchacha’s en muchacho’s!

De eerste dagen stage zitten erop. Een heleboel positieve en negatieve gevoelens. We moeten eerst 2 weken observeren (dus wel meedoen met de ateliers, maar zelf nog geen initiatieven nemen). Daarna komt het ‘echte werk’ (en ik vraag me nog steeds af in hoeverre dit ons werk kan zijn). Mijn eindwerk over crea (drama,muziek,spel,beeld) kan doorgaan over de middag, hopelijk meer dan 1 keer in de week want ik kan er pas mee starten in maart.

Even de voorziening schetsen: het zijn dus jongeren en jong volwassenen met een beperking (verschillende soorten en totaal niet onderverdeeld in types, dus alles door elkaar behalve zwaar lichamelijke beperkingen,die zijn er niet), er zijn 6 ateliers (kaarsen maken,knutselen,koken,landbouw,houtbewerking,..), ze doen elke dag hetzelfde atelier ze dat is bijna dagelijks hetzelfde werk. Het is een soort voorbereiding op zelfstandig werken. Wij moeten in ons eerste twee weken elke dag veranderen van atelier om de ateliers, de mensen, de werking en de begeleiders te leren kennen.

Positieve ervaringen: de mensen zijn leuk, je krijgt er veel liefde van terug, goeie uren (van 8 tot 15u30, 5 dagen in de week, en laatkomen is geen probleem, de pauzes duren altijd wat langer). Ze zijn ook zeer flexibel met uren en vakantie. De week van 6 april is er voor bijna iedereen in Nicaragua vakantie want dan is het ‘santa semana’. Aangezien Lorenzo pas de 8^ste toekomt, en ik 2 weken vakantie mag nemen, heb ik die 2 weken erna aangevraagd. Dus in totaal heb ik dan 3 weken vakantie en kom ik nog steeds aan mijn uren voor mijn stage. Genoeg tijd dus om Nicaragua rond te trekken en blijkbaar is dat zeker genoeg om al de belangrijkste dingen te zien. Ideaal dus. We kunnen natuurlijk ook altijd in de weekends dingen gaan bezoeken (als we niet teveel werk hebben voor ons stage en eindwerk). We krijgen ook genoeg hulp met alles van Reninka (die Belgische vrouw die hier woont en af en toe in Los pipitos komt).

Negatieve ervaringen (over de stage): Het spaans blijft moeilijk (wat wel normaal is denk ik, dat zal wel nog verbeteren). Begrijpen lukt wel redelijk als ze duidelijk praten, maar dat is dus het geval niet bij die mensen. Sommigen zijn echt onverstaanbaar voor ons en dat is wel ambetant. Het is dus ook moeilijker om contact te krijgen met die mensen en om iets duidelijk te maken. Ik heb voorlopig nog het gevoel dat ik totaal niet kan functioneren zoals ik ben. Ik zou zo veel willen zeggen maar dat lukt nog niet. Gelukkig bestaat er ook zoiets als non verbale communicatie om alles wat makkelijker te maken. Dat probeer ik dan ook zoveel mogelijk te gebruiken. Dit alles zal wel nog beteren, maar dan zitten we nog met een ander probleem. Voorlopig hebben we het gevoel dat we gewoon moeten meedoen met die mensen, doen wat zij doen en voor de rest niet veel meer. Gisteren heb ik een hele dag kaarsen zitten maken, als ik bedenk dat ik dat 2 maanden zou moeten doen.. zonder enig verschil (behalve dan da kleur van kaarsen).. zonder orthopedagogische meerwaarde.. ‘k heb zo het gevoel dat dit niet is waarvoor we geleerd hebben. Ik hoop dat we een paar dingen kunnen verwezenlijken, maar de voorziening staat ook niet altijd open voor veranderingen. Als ik terugdenk aan mijn stage van vorig jaar is het nu wel een groot verschil. Langs de ene kant veel moeilijker (wat een gedacht om je stage in het spaans te gaan doen haha) maar langs de andere kant denk ik niet dat ik zoveel ga bijleren als vorig jaar. Maargoed, het is nog maar een begin, misschien draait het allemaal wel anders uit.

Uiteindelijk is het wel leuk met die mensen hoor.. maar soms wordt er zo niets gezegd en gewoon gewerkt en dat is dan een beetje saai.

Voor de rest is alles goed! Het eten blijft lekker en vettig, ’s avonds valt er ook al wat meer te beleven (eens iets gaan drinken ofzo), ik kreeg een dikkere matras (joepie!), en dit weekend gaan we nog eens op stap. Waarschijnlijk naar een waterval in de buurt, samen met dat meisje van Oostenrijk. Het is voorlopig mooi weer dus hopelijk dan ook, dan kunnen we misschien eens zwemmen, want daar verlang ik wel naar.

Foto s zullen voor morgen zijn, deze computer is hier echt veel te traag om up te loaden..

Hasta Luego! x

12-02-2009 om 01:17 geschreven door Anne