Voor de laatste keer nog eens een bericht, deze keer weer uit België. Ik ben ondertussen al weer zo’n twee weekjes in België en ik moet zeggen dat ik Marokko toch harder mis dan ik gedacht had. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik niet blij ben dat ik iedereen weer terug heb gezien na die vier maanden, maar nog wat langer blijven was niet zo heel erg geweest. Iedereen heeft nu volop examens maar ik heb al vakantie… Dus ja, ik verveel me hier wel wat.

Mijn laatste week in Marokko heb ik vooral gestudeerd voor de examens, hoewel er eigenlijk niet al te veel te studeren viel. We hadden maar vier examens die we dan nog eens na twee dagen allemaal al achter de rug hadden. De volgende dag wisten we onze resultaten al, natuurlijk allemaal geslaagd. Dat hadden we wel verwacht gezien we maar met zijn drieën in de les zaten en de docent-student verhouding soms wel wat ver te zoeken was. Maar goed, ik ben natuurlijk blij dat ik voor alle vakken een cijfer tussen de 8 en de 10 op 10 heb. De rest van de week heb ik nog enkele cadeautjes gekocht en wat geprofiteerd van het goede weer. De laatste avond, vrijdagavond zijn we met Zineb naar het Mawazine-festival geweest. Dat festival was al een hele week bezig op verschillende plaatsen in de stad maar door examens waren we er nog niet heen kunnen gaan. Wel jammer want er stonden grote namen tussen zoals Nancy Ajram, Ziggy Marley, Fadel Chaker en Whitney Houston. Eerst zijn we naar Riham Abdelhakim geweest, een Egyptische zangeres die vooral liedjes van Um Khaltoum zingt. Daarna was het de bedoeling dat we naar een andere plaats gingen waar er heel de avond DJ’s zouden draaien maar eens daar aangekomen, hadden we al snel zin om weer te vertrekken. Zoals verwacht was er natuurlijk veel jeugd aanwezig maar die was voor 95% mannelijk en onder invloed van alcohol. De DJ die op dat moment op het podium stond, een Belgische trouwens, was ook niet zo geweldig dus dan zijn we maar weer naar huis gegaan.. Mijn laatste avond eindigde dus wat in mineur, maar ik moest de volgende dag toch op tijd opstaan dus zo erg was het nu ook weer niet. Afscheid nemen van het gastgezin was even moeilijk als afscheid nemen van iedereen vier maanden geleden. Vier maanden leek in het begin een eeuwigheid maar het is echt voorbij gevlogen. Ik heb er echt geen spijt van dat ik er na lang twijfelen toch voor heb gekozen om naar Marokko te vertrekken: ik heb er vele nieuwe vrienden en zelfs ook een tweede familie bij!

06-06-2008 om 13:16 geschreven door an