Afgelopen week is er niet echt heel veel gebeurd, daarom ook nu pas een nieuw berichtje. Een van de laatste avonden dat Olly en Louisa hier wren, hebben we een triviant-avond gehouden, een quiz dus op zn Vlaams. Er waren nog enkele mensen van de ambassade en ook Choumissa, onze docente Marokkaans, en de directeur en zijn vrouw waren ook aanwezig. We hadden ons in vier groepjes verdeeld, ik zat bij Louisa en Liane (foto 1). We hebben ons uiterste best gedaan maar de vele voetbal- en aardrijkskundevragen hebben ons uiteindelijk de das omgedaan. We waren toch knap tweede. Het spijtige was dan weer dat enkel de eerste en de vierde een prijs kreeg dus hadden wij weer pech. Maar het was toch een hele leuke avond en een goede afsluiter van het verblijf van Olly en Louisa. We zijn dan ook nog gezellig met zijn allen gaan eten om afscheid te nemen van hen (foto 2). Ik moet zeggen dat het nu toch echt wel rustig is zonder hen op het instituut. Vorige week is het ook heel de week slecht weer geweest dus ons humeur was ook niet al te best. Het had zelfs zo hard geregend dat ik keihard van de trap gegleden ben buiten zodat ik nu (meer dan een week later!) nog steeds met een grote blauwe plek op mijn kuit rondloop! En dat is wel jammer aangezien het dit weekend zon dertig graden was. Ik werd dus constant op straat aangekeken, dat gebeurt anders ook wel, maar deze keer werd er meer met een bezorgde blik gekeken. Verder heb ik van de vrije momenten geprofiteerd om nog wat verder te werken voor mijn bachelorpaper en ik kan eindelijk zeggen dat hij zo goed als af is. Nog enkel de wat kleine details en ik ben klaar! Ik heb dat dit weekend ook meteen gemerkt, ik had gewoon een beetje tijd om me eens met een boek in de zon te zetten. Deze week hebben we enkel maandag en dinsdag les, woensdag is het Koninginnedag en één en twee mei hebben we ook vrij. De week daarop hebben we ook nog vakantie dus dan hebben we genoeg tijd om ons al wat voor te bereiden op de examens, die er jammer genoeg ook stilaan aankomen, maar natuurlijk ook tijd om ons nog eens goed te ontspannen!
Vorige week ben ik weer even naar België gegaan. Het was natuurlijk leuk om iedereen terug te zien en om eventjes weer lekker Belgisch te eten. Na een bezoekje op school en een partijtje bowlen (weeral!) heb ik vooral wat uitgerust en genoten van de tijd dat ik even thuis was. En natuurlijk het nodige werk voor mijn paper gedaan want in Rabat heb ik dat steeds een beetje uit moeten stellen. Tegen het einde van de week was ik het opnieuw zo gewoon thuis dat ik het weer moeilijk had te vertrekken. Bij het gastgezin werd ik opnieuw warm ontvangen. Ze hebben sinds vorige week een nieuw hondje, een hele kleine puppy, een kruising tussen een rottweiler en een dobberman. Ben ik blij dat ik hier nog maar zes weken zit en er dus niet meer ben wanneer dat hondje groot geworden is! Voor deze week staat er niet zo heel veel op het programma. Dit weekend vertrekken Olly en Louisa weer naar Nederland dus waarschijnlijk gaan we nog een laatste avondje met zijn allen op stap!
Dit weekend zijn we voor de eerste keer in twee maanden uitgeweest. Eerst wilde Zineb ons meenemen naar een feestje in een winkelcentrum maar uiteindelijk zijn we naar een club gegaan in een van de betere buurten van Rabat. Je zag er ook alleen maar de rijkere mensen die zich dan ook vaak minder hard aan de regels van hun geloof houden. Alcohol werd er overvloedig gedronken en meisjes stonden bijna halfnaakt op een podium te dansen. Enkelen onder ons konden het niet laten en hebben een hele fles wodka besteld, die ze dan ook met zn drieën hebben leeggedronken. Dat leidde op het einde tot nogal wat onprettige situaties waardoor de avond ook een beetje in mineur eindigde. De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan om weer te gaan joggen. Degenen die de avond ervoor alcohol hadden gedronken, hadden er nu wel wat spijt van! Verder hebben we nog wat voor school gewerkt en dan kon de lange lesweek weer beginnen. Dinsdag zijn we weer gaan bowlen, deze keer echt met zijn allen, zelfs Mohammed is meegegaan. Deze keer jammer genoeg niet gewonnen maar ik had echt pech. Elke keer bleven er één of twee kegels staan. Voor de rest is er niet veel gebeurd hier, ik ben volop aan het aftellen naar zaterdag, dan kom ik een weekje terug naar België!
Terwijl jullie nu allemaal paasvakantie hebben, zit ik weer op school. Donderdag en vrijdag was het feest van de geboorte van de profeet. Heel Marokko had vrijaf, behalve wij natuurlijk. We hebben alleen maar paasmaandag vrijaf gehad,maar we hebben wat kunnen regelen zodat we vrijdag ook vrij hadden. Dus we zijn met zijn allen (Louisa, Olly, Jacqueline, Liane, Mohammed, Farid, Asma en ik) met de auto naar het noorden gegaan. We hadden twee autos gehuurd en zijn om 6 uur s ochtends vertrokken. Tegen elf uur waren we dan in Chefchaouen, een stad in het Rif-gebergte. We hadden net pech dat het vakantie was in Spanje want het leek nu eerder een Spaanse dan een Marokkaanse stad. Bijna alle hotels zaten vol, overal zagen we Spaanse toeristen en we werden altijd in het Spaans aangesproken. Het is een klein stadje met een hele mooie medina. Allemaal blauw-witte huisjes (foto 1) en heel smalle steegjes. Nadat we wat in de stad hadden rondgeslenterd, zijn we wat in de natuur gaan wandelen. We zijn een berg opgewandeld tot aan de ruïnes van een moskee, waar we een heel mooi zicht op de stad hadden. (foto 2) Toen we de berg opgingen, was het heel donker en bewolkt. We dachten dat het ging regenen, maar toen we boven waren, was de lucht weer bijna helder. Zo snel kan het hier blijkbaar veranderen. De dag erna zijn we weer vroeg vertrokken, richting Al Hoceima. We zijn heel lang onderweg geweest, het was nogal een bochtige weg en hoog in de bergen. Op een gegeven moment werd het echt heel mistig. We konden alleen nog maar de witte lijn op de weg zien, voor de rest echt niets! Na die mist kregen we dan weer een heel bergachtig landschap te zien en op een gegeven moment reden we echt tussen de weien met kifplanten (zoiets als hasj) door. Af en toe stonden er kleine kinderen langs de kant van de weg die dan met twee vingers een gebaar maakten om duidelijk te maken dat ze kif verkochten. Na een lange bochtige weg zijn we uiteindelijk in Al Hoceima aangekomen. Al Hoceima ligt helemaal in het noorden aan de zee en is eigenlijk een stadje dat gebouwd is door migranten, vooral uit Nederland. Er wordt wel eens gelachen dat het Nederlands er de derde taal is na het Marokkaans en het Spaans, maar eigenlijk is het wel zo. Er stonden ook veel huizen leeg van mensen die nu in Nederland zijn en in de zomervakantie weer naar Marokko komen. We hebben er wat op het strand gezeten (foto 3), sommigen van ons wilden graag zwemmen maar daarvoor was het water nog net iets te koud. Zondag zijn we in een natuurpark in de buurt gaan wandelen. De natuur was er echt heel mooi, het pad liep over de bergen en langs de zee. Het was wel jammer dat er veel wind was want het was soms nogal een beetje eng en ook wel zwaar. De weg liep tot aan een eiland dat in Spaans bezit is (foto 4). Later op de dag hebben we nog twee eilandjes gezien waar gewoon van de ene op de andere dag een Spaanse vlag werd geplaatst. Wij vonden dat al niet kunnen maar bij de Marokkanen onder ons riep dat echt wel wat boosheid op. Marokkaans grondgebied wordt zomaar door Spanje ingenomen terwijl sommige eilandjes nog geen tien vierkante meter groot zijn. Op dat vlak hebben we ook wel gemerkt dat er bij de Berbers (waaronder Farid) veel frustraties bestaan over de bezetting van hun grondgebied, zowel door de Spanjaarden en de Fransen als door de Arabieren. Ze voelen zich verdrongen en onderdrukt door iedereen, wat we nu ergens wel begrijpen. Farid is geboren in een dorp in de buurt van Al Hoceima en de laatste dag waren we ook uitgenodigd om bij zijn ouders thuis te ontbijten. Zijn ouders waren in Nederland maar zijn zus had echt een heel uitgebreid ontbijt voor ons klaargemaakt. Daarna heeft hij ons nog de vele huizen en gronden met olijfbomen laten zien die bezit zijn van zijn familie. Wat ook typisch is, is dat in kleinere dorpen de hele familie bij elkaar in de straat woont. Naast het huis van Farid zijn vader, ligt een stuk grond van zijn broer, daarnaast het huis van een andere broer, en daarnaast weer het huis van nog een andere boer. En om de hoek wonen dan weer zijn tante en daarnaast haar schoonzus! Op de terugweg naar huis hebben we nog maar eens ondervonden hoe hard de Marokkaanse rijstijl verschilt met de Belgische. Farid en Mohammed waren de chauffeurs maar het grote verschil was dat Farid gewoon is hier in Marokko te rijden en Mohammed niet. Wij zaten (soms wel jammer genoeg) bij Farid in de auto en volgens hem geldt er in het Marokkaans verkeer maar één regel: je moet je niet aan de regels houden!
Dit weekend hebben we een totaal andere kant van Rabat gezien. Zaterdag hebben we eerst met zijn vieren wat op ons dakterras gestudeerd. Zineb en Nazha van ons gastgezin zijn ons wat komen helpen met onze Arabische taken, maar echt veel hebben we niet gewerkt. We hebben wat genoten van de zon en de lekkere Belgische chocolade die Luc had meegebracht. s Avonds zijn we met Farid, die zit aan het onthaal op onze school, gaan bowlen. De bowling was in een groot winkelcentrum in de rijkere wijk van Rabat, waar je meer westerse winkels hebt, ook een sushibar en een Quick. Bowlen was wel tof, het tweede spelletje heb ik zelfs gewonnen! Het was wel eens leuk om in het weekend s avonds iets te doen, met mannelijk gezelschap kon het eindelijk eens. De dag erop zijn we vroeg opgestaan om te gaan joggen., mijn eerste sportieve activiteit hier in Marokko. Ik dacht dat we zouden opvallen aangezien ik hier nog bijna niemand heb zien sporten, maar toen we in het Hilton-park aankwamen, schrokken we wel even. Het is een heel groot park naast het Hilton, waar je op zondagochtend blijkbaar heel sportief Marokko kan vinden. Vrouwen met een hoofddoek en daar een baseballpetje over, kleine kindjes die met hun mamas of papas meelopen, oudere mannen die in groep snelwandelen, je komt er echt alles tegen. Maar er werd niet alleen gelopen, er werd ook aan gevechtsporten gedaan, er werd gevoetbald, in grote groep gedanst,.. Ik heb uiteindelijk een tour van bijna 2,5 km gedaan, wat ik wel knap vond van mezelf aangezien ik al anderhalve maand niets meer aan sport had gedaan. Bovendien was het in de voormiddag ook al eens lekker warm (zon 25 graden). Wat beweging heeft ons wel goed gedaan, we gaan binnenkort zeker terug.
Vorige week zijn we op een avond ook nog naar de cinema geweest. Er zijn hier enkele bioscopen in de stad maar ze draaien blijkbaar allemaal maar één film. We hebben er dus maar één uitgekozen en het was wel een leuke film, Deux femmes sur la route. Een echte Marokkaanse film en dus geen typische, voorspelbare Amerikaanse. Het was dus wel Marokkaans gesproken maar gelukkig met Franse ondertitels. Het geluid stond echt heel hard voor een zaal waar nog geen dertig man in zat, maar na een tijdje merkten we het al niet meer. We wilden dit weekend naar een andere bioscoop gaan maar blijkbaar zijn niet alle bioscopen hier even goed als de ene waar we naartoe zijn geweest. Er kunnen soms nogal wat dingen gebeuren die normaal gezien niet in een bioscoopzaal gebeuren Tot binnenkort!
Afgelopen week heb ik niet zo veel anders gedaan dan voor school gewerkt dus dit bericht zal wat korter zijn dan normaal. Vorige week heb ik nog enkele dagen alleen bij het gastgezin gezeten omdat Jacqueline en Olly verder richting zuiden zijn getrokken. Ze hebben nog veel gezien maar altijd heel snel dus ergens vind ik het niet zo erg dat ik thuis ben gebleven. Maandag zijn we gewoon weer met de lessen begonnen, we hadden meteen weer veel werk. Om nog even terug te komen op mijn vorige bericht, er was dus geen verjaardagsfeest voor Zineb. Verjaardagsfeestjes houden ze hier alleen maar voor kinderen en dus niet meer voor twintigjarige meisjes. Wel jammer! Vandaag zijn we voor de les Capita Selecta naar de Nederlandse ambassade geweest. Na enkele veiligheidscontroles (voorlopig nog niet strenger geworden ter voorbereiding op het verschijnen van de film van Geert Wilders) werden we in de vergaderzaal ontvangen en we kregen een uitleg over o.a. de werking van de ambassade. Heel interessant, er is ook een mogelijkheid om stages te doen. Alleen jammer dat het de Nederlandse Ambassade was en niet de Belgische, want voor mij zijn er daar dus niet zo veel mogelijkheden om bijvoorbeeld een stage of onderzoek te doen. We hebben gisterenavond een logeerpartijtje gehouden, Olly is bij ons blijven slapen en we hebben een hele avond Gooische vrouwen gekeken, met chips en chocolade natuurlijk! Normaal gezien zou Olly ook gaan buikdansen met Zineb maar dat is niet doorgegaan. Morgen hebben ze weer afgesproken, Jacqueline en ik zijn gevraagd om ook mee te gaan maar we gaan misschien mee om te kijken. Zolang we maar niet zelf mee moeten doen!
Nadat ik weer afscheid had genomen van Luc, ben ik om mijn gedachten te verzetten met Olly en Jacqueline richting zuiden getrokken. Na een busreis van ongeveer acht uur zijn we dan uiteindelijk in Essaouira aangekomen. Dat is een vissersstadje, bekend om haar mooie zee en hoge golven. Goed om te surfen dus. We waren dus pas rond tien uur s avonds daar en aangezien dat voor drie meisjes niet echt meer een uur is om rustig over straat te lopen, hebben we maar snel een taxi genomen. Omdat we westers zijn, probeerde de taxichauffeur ons meteen ook weer af te zetten: hij vroeg 30 dirham voor een afstand van nog geen twee kilometer. Das ongeveer 3 euro, terwijl de normale prijs nog geen 10 dirham (1 euro) zou zijn! Na lang gediscussieer hebben we hem maar 20 dirham gegeven, dus nog redelijk afgezet maar we wilden graag een hotel zoeken. We hadden zomaar een hotel uit de Lonely Planet geplukt en zijn op goed geluk daarheen gegaan. Gelukkig was er nog juist één kamer vrij. Het was blijkbaar een riad, een beter hotel dus, en de mensen waren heel vriendelijk. We hebben nog wat te eten gekregen en ook een glaasje muntthee mocht niet ontbreken. De volgende dag hebben we gewoon wat rondgewandeld in de stad, eerst in de medina, waar er heel veel huisjes met felblauwe deuren zijn, daarna langs de zee en in de haven. Het is een echte vissershaven en het was mooi om te zien hoe de vissers hun verse vangst meteen probeerden te verkopen, vlak naast de boot. s Middags hebben we onze eigen verse vis uitgekozen en die werd dan meteen gebakken. Het nadeel van zon vissersstad is dat je nog meer van de ene in de andere geur terechtkomt. Bij de afwisseling van verse kruidengeuren, uitlaatgassen en urinegeur die je in Rabat en Casablanca bijvoorbeeld meteen gewaar wordt, krijg je er hier nog een visgeur bij, van verse tot rotte vis. Klein minpunt dus maar voor de rest was het een gezellige stad. Heel leuk was ook dat er nog veel paarden met koetsen door de stad reden, als alternatief voor de taxi. We dachten eerst dat dat wel voor de toeristen gedaan was maar later bleek dat eigenlijk bijna alleen de inwoners van Essaouira er gebruik van maken. Tegen de avond zijn we nog even uit gaan rusten op het dakterras van ons hotel. Terwijl we rustig zaten te kletsen kwam er ineens van onder mijn stoel een schildpad tevoorschijn. We hadden geen idee waar die vandaan kwam maar hij was bijna even snel weer weg als hij tevoorschijn kwam. De volgende dag zijn Olly en Jacqueline vroeg richting Agadir vertrokken, terwijl ikzelf alleen weer de bus naar Rabat heb genomen. Ik heb jammer genoeg nog veel werk voor mijn bachelorpaper in België dus heb ik maar beslist van die enkele dagen vakantie nog gebruik te maken om er wat aan te werken.Ik vind het echt jammer dat ik niet meekon want ze zijn nog een heel stukje naar het zuiden getrokken om daar nog enkele leuke steden te bezoeken. Bovendien is de natuur er nu heel mooi, alles staat in bloei. Maarja, ik zit ondertussen weer braaf in Rabat elke dag op school. Maar ik zal me hier ook wel amuseren, vandaag is Zineb, het meisje van ons gastgezin, jarig en ik hoop dat het vanavond feest is!
Ik heb sinds kort ook facebook zodat jullie op die manier meer fotos kunnen zien.
Na een maand heb ik Luc eindelijk weer gezien. We hebben samen heel Rabat verkend en alle belangrijke dingen bezocht. Het mausoleum van Mohammed V, de Hassantoren, Chellah,... eigenlijk alles wat ik hier in Rabat al had gedaan. Luc heeft ook kennisgemaakt met de Nederlandse meisjes, de docenten, de directeur,... het viel allemaal goed mee. We hebben ook enkele keren door de medina gewandeld, waar hij een mooie leren tas heeft gekocht. Ook hebben we eventjes op het strand gezeten, genieten van de zon. Vandaag zijn we ook nog een halve dag naar Sale geweest. Dat is een stad die dicht bij Rabat ligt, de steden worden gescheiden door een grote rivier die in de Atlantische Oceaan uitmondt. Sale is wel conservatiever dan Rabat, we werden ook vaker nagekeken en soms mochten we zelfs geen foto's nemen. Morgen vertrekt hij jammer genoeg weer, het was veel te kort maar nu begin ik al weer af te tellen naar 5 april, dan kom ik een weekje naar huis!
Een kort verslag van onze uitstap naar Fes. s Ochtends vroeg om 8 uur vertrokken en toen we aankwamen na een treinreis van ongeveer drie uur, werden we opgewacht door Kasem, die vriend van het gastgezin, en zijn broer die ons door de stad zou gidsen. Hij heeft ons op een sneltempo een rondleiding door de stad gegeven. Hij leek zelf niet echt geïnteresseerd maar we hebben er met zijn drieën wel iets leuks van gemaakt. Bijna alle mooie dingen bevinden zich in Fes bevinden zich in de oude medina. Allemaal smalle straatjes met winkeltjes die helemaal volgestouwd zijn. Autos kunnen er dus niet rijden waardoor we constant opzij moesten gaan voor overbeladen ezels en paarden, hét vervoersmiddel in het oude Fes. De dieren hebben stukken autobanden aan hun hoeven zodat ze niet kunnen wegglijden in de soms steile steegjes. We hebben natuurlijk de beroemde leerlooierijen gezien (foto 1). Het stonk er echt heel hard maar vanuit een winkel op de derde verdieping van een gebouw, was het echt een heel mooi uitzicht. Allemaal verschillende kleuren rood naast volledig witte baden, mensen die volledig onder de verf zaten, bezig het leer te bewerken. Ook hebben we een authentieke weverij (foto 2) bezocht, een madrassa (foto 3) en de Quaraouiyin- moskee, natuurlijk alleen langs de buitenkant. Tegen de avond zijn we dan naar het nieuwe Fes gegaan, deze keer zonder gids. We hebben de lange Hassan 2- boulevard afgewandeld tot aan het reusachtige koninklijke paleis. Daar in de buurthebben we nog over de markt gelopen, tot we genoeg hadden van de grote drukte. Zondag zijn we dan weer de medina van het oude Fes ingedoken. Ondanks de regen (onze eerste dag met echt veel regen is uitgerekend tijdens ons bezoek aan Fes!) was het er heel gezellig en aangenaam om te lopen. Hoewel, als je weet dat er heel veel ezels en paarden rondlopen die regelmatig wat laten vallen, en dat dan gecombineerd met regen, dan kan je je wel voorstellen dat mijn schoenen en broek er niet bepaald proper uitzagen. Daarom hebben Olly (een van de Nederlandse meisjes) en ik maar nieuwe schoenen gekocht. Doordat we na enkele uren rondlopen echt wel nat waren, hebben we maar een trein vroeger terug naar Rabat genomen. Hier in Rabat heeft het dan nog verder geregend en tegen de avond kwam er nog een onweer op ons af. Voor ons wat minder, maar de bevolking hier was echt blij dat het regende. Het is namelijk nog winter en normaal gezien regent het hier dan regelmatig. Nu was dat niet het geval en het land was nu al heel droog.
Wat ik jullie vorige keer vergeten te vertellen was, Olly, Jacqueline en ik (als we iets doen is het meestal wij met zn drieën) zijn op woensdagavond naar de hamam geweest. Het was een hele ervaring, ik was er even niet goed van. Eerst werden we ingesmeerd met een speciale zwarte zeep en daarna werden alle dode huidcellen van ons lichaam gescrubd. Ik heb er zelfs een klein wondje aan overgehouden op mijn rug! Daarna zeiden de vrouwen die er werkten ook dat we meer moesten eten dus misschien ligt het daaraan. Maar het gevoel dat je daarna hebt was echt wel leuk, helemaal proper en ontspannen. Een échte kennismaking met de Marokkaanse cultuur! Onderaan nog een foto met ons gastgezin: v.l.n.r. Najib en Nazha, de ouders, Molly en Anja, twee Amerikaanse vriendinnen, Jacqueline, ik en Fatna, de huishoudster.
Om te eindigen nog wat goed nieuws: ik heb mijn examenresultaten en ik ben voor alle 13 vakken geslaagd! Tot binnenkort!
Nog even een kort berichtje. We hebben heel de week hard gewerkt zodat we het hele weekend naar Fes kunnen gaan. We hebben dus niet veel anders gedaan deze week, altijd van 9 uur s ochtends tot 6-7 uur s avonds op school gezeten. Gelukkig zijn we altijd met zn allen om samen te studeren en elkaar te helpen. De vrouw van ons gastgezin heeft via haar neef geregeld dat we in Fes opgevangen worden. Een vriend van hem is daar taxichauffeur en ze heeft geregeld dat hij ons komt halen aan het station en ons dan zaterdag door de stad gidst. Hoewel, gidsen mag niet door een niet-officiële gids dus we moeten volgens haar heel de tijd Arabisch proberen te praten met hem en doen alsof hij een vriend is. Op zich geen slechte oefening voor onze taalvaardigheid! Hij gaat ons de belangrijkste dingen in de stad laten zien en normaal gezien ook een goedkoop hotel voor ons zoeken zodat we ons daar al geen zorgen om hoeven te maken. We hadden eerst wel onze twijfels na onze slechte ervaringen in Casablanca maar ze heeft ons gegarandeerd dat we in goede handen zijn en anders zou ze het echt niet toelaten. Ik kijk er naar uit, volgens mij is het echt de moeite. Het verslag van ons uitstapje krijgen jullie volgende week!
Weer een drukke dag achter de rug. De les is een uurtje vroeger gedaan omdat we snel gewerkt hadden. De docent is een jonge man (we schatten dat hij nog geen 30 is) uit Sint-Niklaas dus het was Belgen onder elkaar in dit Nederlands instituut. Tussen het vele werk voor school hebben we deze voormiddag nog een stukje Rabat gezien, de Hassan 2-toren, een moskee die nooit afgemaakt is. Op dezelfde plek is ook het mausoleum van de vorige koning, Mohammed 5. Ook weer heel mooi en we hebben er goed aan gedaan in de voormiddag te komen. Het was nog niet te warm en ook nog helemaal niet veel volk te zien zodat we rustig enkele fotos konden nemen. Vanavond gaan we met de Nederlandse meisjes eten, je betaalt hier ongeveer 10 euro voor een hoofd- en nagerecht, en vaak kan je je drinken er ook nog van betalen. Het gastgezin valt nog steeds mee, allemaal heel hulpvaardig. Ze zijn ook redelijk westers gericht, we hebben al spaghetti en frieten gegeten, en s ochtends krijgen we nutella en kiri. Fotos komen er nog op, zit nu op school en heb mn kabel niet bij. Vanaf morgen heb ik waarschijnlijk internet op mijn kamer dus dan kan ik jullie vaker op de hoogte houden!
Zondagavond laat bij gastgezin aangekomen, hele lieve mensen. Hebben een dochter van ongeveer mijn leeftijd en ook twee zonen. Er is ook een Nederlands meisje dat bij hetzelfde gastgezin verblijft dus ik ben niet alleen. We hebben elk een kamer met eigen toilet en douche en de kamers zijn een beetje afgezonderd van het huis. Maandag van negen tot één al naar school, gelukkig viel de les in de namiddag konden we Rabat al een beetje verkennen, we hebben o.a. de medina en de kasbah bezocht. Alvast heel mooi, alleen is het verkeer in de stad een echte chaos! De wet van de sterkste geldt en als voetganger kijk je beter uit. Overdag is het hier een aangename temperatuur, zo'n 17 à 18 graden, 's avonds en 's nachts is het heel koud, ook omdat bijna niemand hier verwarming heeft. Al bij al een leuke kennismaking met de stad en hopelijk belooft dit veel goeds! Voor degenen die willen, ik ben bereikbaar op het nummer 002124894.84.09, met een telefoonkaart is het niet duur.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
