Dit weekend hebben we een totaal andere kant van Rabat gezien. Zaterdag hebben we eerst met zijn vieren wat op ons dakterras gestudeerd. Zineb en Nazha van ons gastgezin zijn ons wat komen helpen met onze Arabische taken, maar echt veel hebben we niet gewerkt. We hebben wat genoten van de zon en de lekkere Belgische chocolade die Luc had meegebracht. s Avonds zijn we met Farid, die zit aan het onthaal op onze school, gaan bowlen. De bowling was in een groot winkelcentrum in de rijkere wijk van Rabat, waar je meer westerse winkels hebt, ook een sushibar en een Quick. Bowlen was wel tof, het tweede spelletje heb ik zelfs gewonnen! Het was wel eens leuk om in het weekend s avonds iets te doen, met mannelijk gezelschap kon het eindelijk eens. De dag erop zijn we vroeg opgestaan om te gaan joggen., mijn eerste sportieve activiteit hier in Marokko. Ik dacht dat we zouden opvallen aangezien ik hier nog bijna niemand heb zien sporten, maar toen we in het Hilton-park aankwamen, schrokken we wel even. Het is een heel groot park naast het Hilton, waar je op zondagochtend blijkbaar heel sportief Marokko kan vinden. Vrouwen met een hoofddoek en daar een baseballpetje over, kleine kindjes die met hun mamas of papas meelopen, oudere mannen die in groep snelwandelen, je komt er echt alles tegen. Maar er werd niet alleen gelopen, er werd ook aan gevechtsporten gedaan, er werd gevoetbald, in grote groep gedanst,.. Ik heb uiteindelijk een tour van bijna 2,5 km gedaan, wat ik wel knap vond van mezelf aangezien ik al anderhalve maand niets meer aan sport had gedaan. Bovendien was het in de voormiddag ook al eens lekker warm (zon 25 graden). Wat beweging heeft ons wel goed gedaan, we gaan binnenkort zeker terug. Vorige week zijn we op een avond ook nog naar de cinema geweest. Er zijn hier enkele bioscopen in de stad maar ze draaien blijkbaar allemaal maar één film. We hebben er dus maar één uitgekozen en het was wel een leuke film, Deux femmes sur la route. Een echte Marokkaanse film en dus geen typische, voorspelbare Amerikaanse. Het was dus wel Marokkaans gesproken maar gelukkig met Franse ondertitels. Het geluid stond echt heel hard voor een zaal waar nog geen dertig man in zat, maar na een tijdje merkten we het al niet meer. We wilden dit weekend naar een andere bioscoop gaan maar blijkbaar zijn niet alle bioscopen hier even goed als de ene waar we naartoe zijn geweest. Er kunnen soms nogal wat dingen gebeuren die normaal gezien niet in een bioscoopzaal gebeuren
Tot binnenkort!

17-03-2008 om 23:12
geschreven door an 
|