Nadat ik weer afscheid had genomen van Luc, ben ik om mijn gedachten te verzetten met Olly en Jacqueline richting zuiden getrokken. Na een busreis van ongeveer acht uur zijn we dan uiteindelijk in Essaouira aangekomen. Dat is een vissersstadje, bekend om haar mooie zee en hoge golven. Goed om te surfen dus. We waren dus pas rond tien uur ’s avonds daar en aangezien dat voor drie meisjes niet echt meer een uur is om rustig over straat te lopen, hebben we maar snel een taxi genomen. Omdat we westers zijn, probeerde de taxichauffeur ons meteen ook weer af te zetten: hij vroeg 30 dirham voor een afstand van nog geen twee kilometer. Da’s ongeveer 3 euro, terwijl de normale prijs nog geen 10 dirham (1 euro) zou zijn! Na lang gediscussieer hebben we hem maar 20 dirham gegeven, dus nog redelijk afgezet maar we wilden graag een hotel zoeken. We hadden zomaar een hotel uit de Lonely Planet geplukt en zijn op goed geluk daarheen gegaan. Gelukkig was er nog juist één kamer vrij. Het was blijkbaar een riad, een beter hotel dus, en de mensen waren heel vriendelijk. We hebben nog wat te eten gekregen en ook een glaasje muntthee mocht niet ontbreken. De volgende dag hebben we gewoon wat rondgewandeld in de stad, eerst in de medina, waar er heel veel huisjes met felblauwe deuren zijn, daarna langs de zee en in de haven. Het is een echte vissershaven en het was mooi om te zien hoe de vissers hun verse vangst meteen probeerden te verkopen, vlak naast de boot. ’s Middags hebben we onze eigen verse vis uitgekozen en die werd dan meteen gebakken. Het nadeel van zo’n vissersstad is dat je nog meer van de ene in de andere geur terechtkomt. Bij de afwisseling van verse kruidengeuren, uitlaatgassen en urinegeur die je in Rabat en Casablanca bijvoorbeeld meteen gewaar wordt, krijg je er hier nog een visgeur bij, van verse tot rotte vis. Klein minpunt dus maar voor de rest was het een gezellige stad. Heel leuk was ook dat er nog veel paarden met koetsen door de stad reden, als alternatief voor de taxi. We dachten eerst dat dat wel voor de toeristen gedaan was maar later bleek dat eigenlijk bijna alleen de inwoners van Essaouira er gebruik van maken. Tegen de avond zijn we nog even uit gaan rusten op het dakterras van ons hotel. Terwijl we rustig zaten te kletsen kwam er ineens van onder mijn stoel een schildpad tevoorschijn. We hadden geen idee waar die vandaan kwam maar hij was bijna even snel weer weg als hij tevoorschijn kwam. De volgende dag zijn Olly en Jacqueline vroeg richting Agadir vertrokken, terwijl ikzelf alleen weer de bus naar Rabat heb genomen. Ik heb jammer genoeg nog veel werk voor mijn bachelorpaper in België dus heb ik maar beslist van die enkele dagen vakantie nog gebruik te maken om er wat aan te werken.  Ik vind het echt jammer dat ik niet meekon want ze zijn nog een heel stukje naar het zuiden getrokken om daar nog enkele leuke steden te bezoeken. Bovendien is de natuur er nu heel mooi, alles staat in bloei. Maarja, ik zit ondertussen weer braaf in Rabat elke dag op school. Maar ik zal me hier ook wel amuseren, vandaag is Zineb, het meisje van ons gastgezin, jarig en ik hoop dat het vanavond feest is!

06-03-2008 om 20:32 geschreven door an