Ons hotel is niet van dezelfde kwaliteit als dit in Granada. Iets meer lawaai, minder confortabel, geen zwembad, maar daarentegen wel 4 bedden op onze kamer.We hebben ook geen ontbijt maar voor de rest is alles aamwezig om het goed te stellen. Ook hun Wifi trekt op niet veel. het signaal is veel te zwak om op internet te kunnen geraken. Pen en papier zullen het voorlopig moeten overnemen. We trekken rond 9h30 de stad in met de bedoeling om eerst een ontbijt te nemen maar we worden zo door de Mesquita aangetrokken dat we toch eerst daar een bezoek aan brengen. Er bestaat nergens een dergelijk monument waar de Moorse en Katholieke kultuur zo met elkaar verweven zijn. De moskee werd gebouwd op een oorspronkelijke basiliek waarna, na het verdrijven van de Moren, een kathedraal pardioes in het midden van de moskee werd gebouwd. Het is een betoverende realisatie. Nog nooit zo iets moois en indrukwekkends gezien. Na dit bezoek, dat we zeker nog eens zullen overdoen ( gratis bovendien tussen 8h en 10h ) smaakt ons ontbijt op een klein terrasje met zicht op de zijpoorten van de Mesquita nog eens zo goed. We wandelen heen en terug over de Romeinse brug, over de rio Guadalquivir, we genieten van het zicht op Cordoba en brengen daarna een bezoek aan de Alcazar-burcht. En we hebben geluk : hier is de woensdag het bezoek gratis. We zouden er echter met plezier voor betaald hebben : het is er zonder meer prachtig, mooi gerenoveerd, mooie tuinen met uitgebreide waterpartijen en fonteinen die een beetje doen denken aan het El Generalife van Granada. Tijdens ons bezoek krijgen we een verrassend telefoontje uit Oostende van de directeur van de school van Lena : of wij aan Thomas en Sarah kunnen melden dat de creche-kandidatuur van Jaco is aangenomen. Hij verschiet er wel van dat wij de telefoon opnemen in Cordoba en houdt het gesprek dan ook heel kort. Na ons bezoek aan het Alcazar belt mijn vrouwtje naar Thomas ( op reis in Frankrijk naar - en alleen bereikbaar via de zus van Sarah ) om hem het goede nieuws te melden. Wij (ver)dwalen dan verder door de kleine steegjes van het Joodse kwartier van ordoba : allemaan mooie witte huisjes met ieder zijn eigen patio ( er is een jaarlijkse wedstrijd die de mooiste bekroond). We bezoeken de oude synagoge, het Zoco (markt van kunst-ambachten) en belanden aan de Puerto Almodovar ( met mooie waterpartijen) waar een terrasje ons wenkt voor verschillende tapas en een lekker fris pintje. Een siesta zou nu ook voor ons welkom zijn maar er is nog zoveel moois te zien in Cordoba. Cordoba stelt zich kandidaat als culturele hoofdstad van Europa voor 2016 . Als het van ons mocht afhangen, staan ze nu al op de eerste plaats, met stip genoteerd. Dus gaat het verder. We belanden een tijdje later weer op een terrasje waar we toe zijn aan een broodnodige koffie en dan weeral verder. We wandelen uiteindelijk over de Rio Guadalquivir en keren dan weer vio de Romeinse brug naar ons hotel. Muisschien werkt internet nu wel. Tevergeefs. Men geeft mij de raad om met de laptop in de bar te gaan zitten. En waarlijk, daar is er voldoende ontvangst. Terwijl Kristien op de kamer wat uitrust vul ik het verslag aan tot op heden. Alleen, als ik het wil opslaan, wordt de internetverbinding verbroken en ben ik het werk van een klein uurtje allemaal kwijt. Ik blijf niet bij de pakken zitten en via de vaste internet verbinding van het hotel, weliswaar tegen betaling, doe ik het hele werk nog eens over, er wel over wakend dat ik regelmatig opsla wat ik heb ingegeven.Tegen dan is het 19h.
Weer fris en monter wakker geworden.Weer stalend warm weer. weer een uitgebreid ontbijt en daarna onze valiezen pakken voor onze verdere trip, ditmaal naar Cordoba dat zo'n 200 km van Granada verwijderd is. Tijdesn het ontbijt hebben we het obligaat antwoordformulier nog ingevuld dat ons bevraagt naar onze ervaring met het hotel Alexias. We hebben overal het maximum (breed lachend gezichtje) gegeven en dat is ook onze oprecht mening. Een klein min-puntje was dat Wifi op de kamer niet altijd functioneerde. Zo heb ik sommige delen van verslagen een paar keer opnieuw moeten intikken omdat plots de verbinding met internet was verbroken. Maar uiteindelijk was zelfs dit nog beter dan tijdens onze vorige reizen. Toen moesten we telkens eerst een internetcafé gaan zoeken en we moesten ook nog eens betalen voor het gebruik ervan. Nu is dit allemaal gratis. Tegen 10h30 kunnen we het hotel verlaten. Het is de bedoeling het rustig aan te doen. We hebben tijd zat vooraleer we ons moeten melden in ons hotel in Cordoba. We rijden doorheen de heuvels en bergen langsheen duizenden olijfboñen, olijven en olijven, zoveel het oog kan reiken. Onze eerste stop in in Jaen. (uitspreken als ??), een der oudste steden van Spanje. met enige moeite en na wat rondrijden vinden we toch een plaatsje in een parkeergarage op de Plaza de la Constitution. We brengen een bezoek aan de kerk van San Ildofonso waar een prachtig retabel te zien is in polychroom houtsnijwerk.Daarna een klein terrrasje in de schaduw van de kerk want het is erg warm geworden ondertussen.We lezen ondertussen wat verder over Jaen in de groene Michelingids ( dank je wel Herman). Daarna bezoeken we nog de imposante kathedraal waar we net niet meer binnen kunnen : het uur van de siesta is aangebroken. Van Jaen gaat het dan verder naar Baeza. dat gelegen is op de Lomaheuvel en dus uittorend boven de eindeloze olijfgaarden. Het stadje vergelijken we een beetje met Damme. In minder dan geen tijd ben je het helemaal rond, ook al staat het vol met mooie monumenten. We kunnen ook hier nergens binnen wegens de siesta.We slenteren dan maar terug naar de Plaza de la Constitution (ook hier, ja ) waar we een geschikt terrasje vinden voor een menu del dia. Dan rijden we weerom verder naar Ubeda. dat behoort tot het Europees erfgoed. Mooi, maar niet schitterend ( of waren onze verwachtingen te hoog gespannen ?) Misschien heeft het ook te maken met de doodse indruk die alles geeft : geen volk op straat, nauwelijk toeristen, alle rolgordijen naar beneden ... het is nochtans al een stuk voorbij 17h, het tijdstip waarop de siesta ten einde loopt. We lopen langs verschillende kerken en kapellen, grootste paleizen, mooie plaza's en kronkelende straatjes. Wat ons erg aanspreekt is het prachtig panoramisch zicht vanop de Plaza Sancta Lucia waar we ook een koffiestop houden op een klein terrasje. Cordoba bereiken we iets na 20h. De duisternis is al bijna ingevallen. We houden ons aan de wegbeschrijving die van internet oppikten en komen in de buurt van ons hotel, maar geraken doen we er niet : grootse opgravings- en wegenwerken zijn in die buurt aan gang. We rijden dan maar gevoelsmatig doorheen een wirwar van straatjes en steegjes ... en het blijft maar duren, zeker een uur lang, tot we het opgeven en terugkeren naar de plaats waar we eerder al stonden en waar de werken ons tegenhielden. Deze plaats vinden we gemakkelijk terug om dat deze aan het water gelegen is. Daar gekomem blijft Kristien bij de wagen en ga ik tevoet op verkenning. En wat blijkt ... ons hotel ligt op nauwelijks 100m van deze plaats. We besluiten de wagen daar achter te laten ( Kristien had deze inmiddels op een reglementaire plaats gezet ) en gaan tevoet, met onze valiezen ( op wieltjes) tot aan ons hotel om in te checken. Ons hotel ligt recht over een van de meest indrukwekkende monumenten van Cordoba, van SDpanje en wellicht van de wereld : de Mesquita moskee-kathedraal. Na het inchecken wandelen we er nog eventjes rond, bij wijze van eerste kennismaking. En we voelen het : dit wodt zeker een heel bijzonder verblijf. We eten nog een kleine snack uit de vuist en gaan dan slapen na een tevergeefse poging om op internet te geraken. Wat ons ook al opvalt : in Cordoba wemelt het van lopers en loopsters, van alle leeftijden ... en wij die nu net geen loopuitrusting mee hebben gebracht. Het is al middernacht als we het licht uit doen.
Weer stralende zon en al behoorlijk warm als we deze morgen opstaan. Weerom genieten we van een uitgebreid ontbijt dat ons zal toelaten tot aan het avondeten rond te komen. Vandaag gaan we verder Granada verkennen. We hebben nog Sacromonte op het programma staan ( de oudste wijk, met grotwoningen en catacomben ) , de Capella Real en als er nog tijd rest, een bezoekje aan de arena van Granada. We hadden vroeger nog gedacht om ook de Sierra Nevada te bezoeken maar, en dat zagen we gisteren vanop ons terras aan de San Nicolaskerk, er ligt daar voorlopig geen sneeuw meer en dus hebben we dit maar afgelast. Liever dan maar nog eens de stad in. Alles begint weer met een daling tot aan het riviertje Rio Darro en van daar weer bergop, naar Sacromonte van waaruit we weer een prachtig zicht hebben op zowel het Alhambra als de stad Granada. De wijk Sacromonto is een opeenvolging van kleine witte huisjes, deels in de berghelling ingewerkt waar vroeger nogal wat zigeuners hun intrek hadden gevonden. Het is nu een echt centrum van de Flamingo-muziek en dans geworden. Daarna volgen we weer een eindje de Rio Darro tot we weer in Granada-centrum aankomen waar we opgeslorpt worden door het spel van straatjes en steegjes die veel weg hebben van de Soeks in andere Arabische landen. Hier duidelijk een overblijfsel van de Arabische overheersing van een paar honderd jaar terug. Zo belanden we in de Capella Real waar we ons echt een beetje thuis voelen tussen de vele schilderijen van Vlaamse Primitieven : Vander Weyden, Memlinc, Bouts, Provost en verschillende andere anoniemen van de Vlaamse,Brugse en Brusselse school. De kapel werd gebouwd om de Koning Ferdinand van Aragon en zijn vrouw Isabella te begraven evenals hun dochter Johanna de Waanzinnige met haar echtgenoot Filips de Schone. Toch allemaal namen die ons erg bekend in de oren klinken. Maar er is meer te zien dan de schilderijen. Er is het prachtige retabel in polychroom houtsnijwerk, er is het kunstig smeedijzeren koorhek, er zijn de praalgraven in Carara-marmer,... We zijn meer dan een tijdje zoet met al dit moois.Daarna gaan we wat tappas eten op een terras, wel onder een ruim zonnescherm want de temperatuur is inmiddels weer opgelopen tot meer dan 35°. Daarna een beetje shoppen en vervolgens begeven we ons terug naar ons hotel waar het zwembad ons de verkwikking moet brengen die we echt nodig hebben. Voor de eigenlijke duik, plaats ik nog snel alle foto's tot op nu getrokken, op ons picasaweb. Wie interesse heeft, vlug daar naartoe. We blijven terug eten in ons hotel, ditmaal a la carta. Kabeljauw en kalfmedaillons overgoten met een lekkere streekwijn. Daarna nog een koffie op het terras om zo genoeg vermeoid te geraken om weer te genieten van een rustgevende nacht. Daarmee zit onze eerste stop in Andalusië erop. We hopen dat ook de andere stops van eenzelfde niveau zullen zijn.
We worden wakker op een tijdstip dat ons toelaat zo rond 9h-9h30 klaar te staan om weer met de fiets te vertrekken. Alleen zijn we hier niet met de fiets en moeten we ook niet weer verder trekken. Wij hebben dus tijd zat om te genieten van een uitgebreid ontbijt. Tegen 10h zijn we klaar voor onze verkenningstocht van de stad Granada zelf. Dat we dit kunnen doen onder een stralende zon en een lekker warm weertje nemen we er graag bij.De tocht naar de stad is dalend, tot sterk dalend op zekere plaatsen en loopt langs de vestingsmuur van Alhambra. We passeren daarbij de fontein van Karel V en de Puerta de la Justicia, beiden even indrukwekkend als onbeschrijfelijk mooi, voldoende om daar de nodige tijd voor uit te trekken. En dan gaat het verder, nog steeds in dalende lijn, richting de stad zelf. We komen uit aan de Real Chancilleria met in de achtergrond het St.-Anna kerkje en kuieren vervolgens verder tot aan de kathedraal die we vereren met een bezoekje. Het is immers zondag. Pas als we binnen zijn merken we onze vergissing. We zijn weliswaar in het complex van de kathedraal, maar niet in het hoofdgebouw, maar in een nevengebouw, eertijds moskee . Het oogt wel heel indrukwekkend en we blijven er tot de dienst die er bezig is ten einde is. Terug buiten, 20 meter verder, stappen we dan toch het hoofdgebouw binnen. Om echt helemaal binnen te kunnen moeten we ons weer opgeven als gelovigen die de dienst die ook daar bezig is te volgen. Maar het is zeker geen verloren tijd. De prachtige koepels, de oogverblindende orgels links en rechts, de enorme maar sierlijke zuilen, we kunnen er rustig de tijd voor nemen om het allemaal te bewonderen. Daarna blijven we verder door de straatjes en steegjes dwalen om uiteindelijk uit te komen aan het toch wel uniek in zijn soort als stapelplaats : het Corral del Carbon. Prachtig in zijn eenvoud. Daarna weer verder slenteren straatje in, straatje uit tot we aankomen op de Plaza de Bibarrambla . Het is inmiddels al 13h30 voorbij en we installeren ons daar op een terrasje om de grootste honger stillen maar vooral de grootste dorst te lessen. Terwijl we op dit terrasje zitten slaan we het "spel" gade tussen zwarte verkopers van namaak zonnebrillen,uurwerken,handtassen etc... en de politie. Telkens als de politie voorbijkomt pakken de verkopers zo snel als ze kunnen al hun spullen weer in, lopen een hoekje om en komen terug eenmaal de politie weer uit het zicht is. Eenmaal voldoende uitgerust en gelaafd zitten we onze verkenningstocht verder.We wandelen door het universiteitskwartier tot aan de Jardins del triunfa. En dan begin een langzame maar steile klim naar en door het Albaicin, een van de oudste wijken van Granada, met alle kleine huisjes die als het ware tegen de helling geplakt zijn.Eenmaal boven, hebben we een prachtig panoramisch zicht op én het Alhambra én de stad Granada én de bedaking van de wijk Albaicin . Op een terras aan de Iglesia de San Nicolas blijven we een hele tijd zitten om ons volledig te laten doordringen van al dit mooie. En dan gaat het weer verder, door de talloze streegjes, gelukkig nu permanent bergaf, tot aan de Rio Barro. Weer met een mooi zicht op het Alhambra genieten we vanonder een groen afdak van een lekkere granizada de lemon. Via de Cuesta del Rey Chico , steil bergop, die langs het Alhambra loopt,bereiken we uiteindelijk weer ons hotel waar een koele duik in het zwembad alle vermoeidheid van de dag wegspoelt. We blijven 's avonds weer in ons hotel eten want de kleinere restaurantjes net buiten het hotel zijn reeds om 20h gesloten, naar ons gedacht toch wel erg vroeg voor Spanje. Maar ja, in Spanje is het zomerseizoen ook voorbij hoewel het nog volop zonnig is en de temperatuur gemakkelijk een 30° haalt.
Eerst even vlug overlopen hoe het verder verloop van de dag van gisteren eruit zag.We zijn kort na de middag naar Oostende gereden, naar Thomas, waar we verrast werden met koffie en taart. De papa van Sarah was er kort voordien ook onverwachts toegekomen. Hij wilde een boot gaan bekijken om eventueel aan te kopen. De boot heeft hij gezien,maar er was een andere kaper (koper) op de kust die onmiddellijk besliste om de boot te kopen. Toch heeft de taart gesmaakt. Thomas bracht ons daarna naar de luchthaven van Oostende, zo'n 10' rijden. De luchthaven van Oostende is klein, op mensenmaat, gemoedelijk en opgetrokken in de expo-stijl van de jaren 58. Het is een plezier om van daaruit te kunnen vertrekken. Ons vliegtuig vertrekt stipt op tijd en landt omstreeks 19h30 in Malaga. Daar is het wel het gebruikelijke wachten op onze bagage en daarna nog eens het wachten op ons busje dat ons naar onze huurwagen moet brengen. Een kleinere wagen bestaat er vermoedelijk niet, een kleine donkerblauwe KIA - Picanto . We vinden gemakkelijk de autoroute naar Granada : een eerder spookachtig aandoende autostrade, 2-vaks met nogal wat verkeer wat ons verplicht van het rustig aan te doen, doorheen een zeer bergachtige streek waar al de volledige duisternis is ingevallen. We zien af en toe in de verte of op de heuvelruggen lichtjes fonkelen van een of ander dorpje. We komen probleemloos aan in Granada en in ons hotel dat recht tegenover de ingang van het stukje wereld-erfgoed Alhambra ligt. We checken in, eten nog een klein hapje in de bar en gaan vervolgens slapen. Het is dan al middernacht. Deze morgen worden we wakker, de zon is er al, de hemel is staalblauw en vanuit ons vensterraam zien we de beboste heuvels rondom Granada. We genieten van een uitgebreid buffet-ontbijt en gaan op een eerste kleine verkenningstocht, o.m. naar de ingang van het Alhambra waar we eerder in Brugge via internet al tickets voor boekten voor deze namiddag 14h. We maken er weer eens kennis met de wondere wereld van internet. Er staat al een serieuse file aan te schuiven aan de ingang van Alhambra ( men roept om dat de eerstvolgende ticket-verkoop pas over een uur zal hervatten wegens volzet !) maar wij kunnen ons probleemloos begeven naar een aantal automaten, we steken daar zonder meer onze kredietkaart in en we krijgen onmiddellijk twee tickets, op onze naam, voor het voorzien uur. Toch wonderlijk ? We hebben dan nog wat tijd en wagen ons nog aan een duik in het zwembad van ons hotel. Zalig. Van op de rand van het zwembad maak ik dit verslag op, op de laptop (met gratis Wifi) van Kris. Probleem : er is er zoveel licht dat ik met moeite zie wat ik intik. Als het dan toch klaar is, klik ik op een verkeerde plaats en hoeps... alles is weg. Ik moet dus alles opnieuw doen, en dat doe ik dan ook , maar wel vanop onze kamer. En nu moet ik me klaar maken om op stap te gaan. Het is al ruim voorbij 19h als we terug in ons hotel zijn. Moe, maar uiterst tevreden. We hebben de ganse namiddag rondgezworven in het Alhambra. Er zijn eigenlijk geen woorden om dit enig mooie monument te beschrijven. Eigenlijk is het zelfs geen monument, geen gebouw, het is een geheel van alles wat maar mooi kan zijn : groen, water, gebouwen , torens, fonteinen, besloten pleintjes, kleurrijke tuinen, poorten, panoramische vergezichten op onder meer de Sierra Nevada en de stad Granada, klaterende beekjes, sierlijke muur- en plafond-versieringen met voor ons onleesbaar Arabisch schrift waaruit duidelijke de Moorse invloed , maar niet uitsluitend, op het geheel zichtbaar is, en ik vergeet zeker nog veel andere mooie dingen. Ik probeer tegen morgen wel foto's op mijn picasaweb te plaatsen (voor de URL : ons eerder sms-bericht hierover). Ik probeerde dit al maar moest helaas vaststellen dat het gratis Picasa-reservoir al uitgeput is.Ik moest dus investeren in een bijkomend pakket (20Gbites) maar had wat problemen met de betalingsopdracht omdat ik vanuit Spanje opdracht moest geven voor een account in Belgie.Gelukkig is alles goed gekomen maar ik moet 24uur wachten vooraleer dit nieuwe pakket geïnstalleerd en bruikbaar zal zijn. Dus nog eventjes geduld voor de foto's. Op weg naar ons hotel, 200m van de centrale in- en uitgang van het Alhambra,doen we nog een tuinterrasje aan om , in de schaduw van een druivelaar, te genieten van een opbeurende Cafe Americano . Terug in het hotel gaan we weer lekker zwemmen en wat zonne-energie opdoen. Kris iets langer dan ikzelf want ik moet mij nog bezighouden met dit verslag online te brengen. Het is bijna 23h als we , meer dan voldaan, het hotel-restaurant verlaten om te gaan slapen. Eigenlijk wilden we op het terras van de 4de verdieping gaan eten ( elke dag bbq ) maar vandaag was er een privé-feestje aan de gang : een doopfeest. Het alternatief , het hotel-restaurant , waar we konden aanschuiven aan een uitgebreid buffet (soep , koud buffet, warm buffet, dessertbuffet ) beviel ons echter ook. Terwijl we aan tafel zaten kregen we nog een telefoontje van Thomas : hij was goed aangekomen in Niort, nabij La Rochelle in Frankrijk, op vakantie bij de zus van Sarah. En tot slot nog voor vandaag : we zien dat er toch reeds een aantal foto's op ons picasaweb (zie hoger) staan. Niet allemaal, maar toch al een aanzet. Veel kijkplezier. Heeft u bij het lezen van deze blog de luidsprekers van uw computer aangezet ? lievelingsmuziek van mijn vrouwtje ! Dus ook veel luistergenot ! Slaap zacht.
De reiskoffers staan netjes gepakt, wij zijn klaar.Deze morgen was mijn vrouwtje, zoals dit gisteren ook het geval was, weer "van dienst" om onze kleinkinderen Emma en Michiels op te vangen voor de schooltijd. Voor haar was het dus erg vroeg opstaan. Ik dacht van nog een tijdje verder te kunnen slapen maar de werkers in onze straat dachten daar anders over en startten hun werkzaamheden klokslag 7 uur en dit in een permanent hels kabaal van denderende drilboren, rollende kasseien en op- en afrijdende bulldosers. Sinds begin dit jaar zijn er in onze straat werken aan gang : alles wat de straatbekleding betreft en alles wat eronder steekt wordt vernieuwd en, het moet gezegd, het was meer dan nodig. Er worden wel meer smalende verhalen verteld over dergelijke werken : putje open, putje dicht, putje weer open , putje weer dicht,.... maar wat wij hier in onze straat hebben meegemaakt ( en de werken zijn nog lang niet ten einde) overtreft zelfs de meest groteske verhalen over ongepland en onefficient tewerkgaan bij het heraanleggen van een straat. Ik kan er zonder moeite een volledig boek over vol schrijven. Ware het niet zo in-triest, men zou over de grond rollen van het lachen. Ons is het lachen in ieder geval al lang vergaan , we zien vol hoop naar het eind van de werken om uiteindelijk verlost te zijn van alle ongemakken .Alleen moet die hoop zich nog wel een hele tijd in stand zien te houden want het eind is echt nog niet in zicht. Zo heeft men, u gelooft het of niet, in het reeds nieuw aangelegde stuk van de straat dat eigenlijk nog niet echt open staat voor het verkeer ( maar men knijpt een oogje dicht ...), reeds op 3 plaatsen deze nieuwe straat weer voor een deel opengebroken ... Het pas aangelegde voetpad ,dat nog niet over de ganse straat is doorgetrokken, is al op 2 plaatsen weer opengelegd ... We zijn benieuwd hoe onze straat er na onze terugkeer uit Andalusië zal uitzien . Over een drietal uren vertrekken we naar Oostende, eerst naar onze zoon Thomas, die ons daarna naar de luchthaven zal brengen waar we om 17h opstijgen, richting Malaga waar we omstreeks 20h30 zullen landen. Het eerstvolgende nieuws zal dus vanuit Spanje zijn
De hele voormiddag al wat experimenten uitgevoerd op de computer om na te gaan hoe ik het best foto's rechtstreeks van mijn fototoestel op mijn blog "Andalusië" kan krijgen. Het lukt wel, maar het is niet zoals ik het graag zou hebben. Ik slaag er niet in om de foto's daar te plaatsen waar ik ze graag zou hebben en moet ik het aantal pixels van de foto's nogal drastisch inperken zodat wellicht heel wat kwaliteit van de fotos verloren zal gaan. Bovendien , als ik dan al een foto op de blog kan plaatsen, kan ik deze niet zien op het kladblad, maar alleen op de gepubliceerde blog. Zo is het natuurlijk moeilijk werken om een goed ogende blog te maken. Ik heb echter nog wat tijd. Ik vind misschien nog wel de oplossing.Even proberen via picasaweb : Voor foto's : ga naar http://picasaweb.google.be/familiegheysen/andalusie Dit gaat blijkbaar wel. Ik ga niet verder meer zoeken maar verder picasaweb gebruiken. De mosseltjes van deze middag smaakten bijzonder lekker : gewoon natuur, met veel selder,ajuin, peper en een tikkeltje zout. En natuurlijk een smakelijk frietje. In de namiddag ben ikzelf nog een fietstocht gaan maken. Alleen, ja, want Kris had zich nog bij Natalie, onze dochter, geëngageerd om de kinderen na schooltijd op te halen en op te vangen tegen haar thuiskomst. Ik fietste zowat 45km langsheen de vaart Brugge-Gent, en eindigde deze met een kort bezoekje aan het graf van mijn ma en pa, mijn pa die gisteren 12 jaar terug overleed. Op het kerkhof wordt mijn hulp ingeroepen door twee Spaanse signoritas die op zoek zijn naar een graftombe met een liggend standbeeld van een vrouw. Ik kom wel meer op het Brugse kerkhof en loop er dan ook meestal eens rond want, hoe eigenaardig het ook moge klinken, we hebben in Brugge een schitterend mooi kerkhof, althans het oudste deel ervan , dat veel weg heeft van een arboretum. Maar de gevraagde graftombe ? Daar heb ik geen weet van. Het enig liggend standbeeld van een vrouw waar ik weet van heb (in Brugge) is dit langs de Groene rei, bijna recht tegenover de Vismarkt en dit is tot nader order nog geen kerkhof ( tenzij van dode vissen ?). Ik besluit mijn fietstocht met een koffie bij Natalie thuis waar Kris nog steeds met de kinderen aan het spelen is. Nog eventjes dag zeggen aan mijn zus An die gebuur is van Natalie en dan tenslotte naar huis terug. Daar de grasmaaier nog uitgehaald en het gras wat gekortwiekt zodat het bij onze thuiskomst uit Andalusië niet teveel en te hoog zou zijn opgeschoten.Om 20h30, mijn vrouwtje was toen al terug thuis, stond nog een dubbeltje tennis met mijn dochter Natalie tegen mijn broer Jan en schoonzus Annemie op het programma. In tegenstelling met veel andere matchen viel alles nu wel echt mee en konden we eens met afgetekende cijfers het spel in ons voordeel afsluiten.Het verlicht het spijtige gevoel dat er nu tijdens de ganse duur van onze reis niet zal kunnen getennist worden.
Het is vandaag 1 september. Zeven van onze kleinkinderen zijn vandaag weer opnieuw naar school getrokken. De jongste daarvan naar de 1ste kleuterklas, de oudste naar het 1ste middelbaar. Zelf zijn we begonnen met alles wat we denken nodig te hebben voor onze reis, klaar te leggen. Morgen moet dit dan allemaal in ons valies worden gestopt en overmorgen ... by by Belgium. Het aftellen naar onze Andalusië-reis is dus echt begonnen. En we zien er echt naar uit. We zien uiteraard uit naar het mooie weer dat we daar mogen verwachten want de maand augustus hier aan de Belgische kust laat geen al te beste herinneringen na , maar vooral zien we uit naar wat Andalusië te bieden heeft. We hebben verschillende reisgidsen gelezen en we zijn door vrienden en kennissen als het ware overstelpt geworden met documentatie. We zien er echt naar uit om met eigen ogen vast te stellen of alles inderdaad zo mooi is. Vandaag ,woensdag, zijn we gewoonte-getrouw gaan lopen door de bossen en op het strand van Wenduine/De Haan. Gewoonte-getrouw is hier echt wel van toepassing want we doen dit inmiddels al vele jaren lang. Tot voor een kleine 2 jaar terug liepen nog andere vrienden met ons mee maar deze hebben nu afgehaakt. Wij hebben het vaste voornemen om er nog jaren mee door te gaan. Eerst een 10-km lopen door het bos en langs het strand, daarna een half uurtje baantjes trekken in het zwembad en dan op een zonnig terras genieten van een lekkere koffie. Geef toe, dat kan niet ongezond zijn. Vooraleer we vandaag terug naar huis reden hadden we nog enkele boodschappen te doen. We komen er toevallig Miek tegen, een goeie loopvriendin van ons. We zijn gewoon haar te zien in loop-uitrusting maar nu kwam ze net terug van een of andere meeting voor haar werk en we herkenden haar , zo helemaal opgekleed, bijna niet . Maar het mag gezegd worden, ook in in deze "geklede" versie ziet ze er heel knap uit. En dan eenmaal thuis, zet ik me nog achter de computer om deze web-blog aan te maken. Het is de bedoeling om, zoals dit het geval was voor onze andere fietsreizen, dagelijks een verslagje uit te brengen over ons reisprogramma. Niet dat we dit jaar met de fiets naar Andalusië trekken. Dit was initiëel wel onze bedoeling maar een kleine , overigens geslaagde medische ingreep bij mijn vrouwtje Kris begin juni van dit jaar, liet niet toe om ons in voldoende mate fysiek voor te bereiden op een dergelijke onderneming. We hebben dan maar beslist om deze geplande reis toch te ondernemen, zij het dan wel per vliegtuig ( tot in Malaga) en per huurwagen ( onze hele trip doorheen Andalusië ) om vervolgens ook weer met het vliegtuig naar België terug te keren. Voor de eerste keer zullen we daarbij niet vanuit onze nationale luchthaven vertrekken maar wel vanuit Oostende. Het voordeel is dat dit veel dichterbij ligt, nog kleinschalig en dus een meer menselijk gelaat vertoont, en we een zoon hebben( en schoondochter en van hen twee lieve kleinkinderen) die in Oostende woont en die ons dan ook probleemloos tot aan de luchthaven daar kan brengen en ons er een paar weken later ook weer kan komen ophalen. Dit jaar dus geen echte fietsvakantie, maar uitgesteld is nog niet verloren en , misschien slagen we er in Andalusië wel in om ergens eens een fiets te huren en om toch enkele kilometers fietsen op de teller te kunnen schrijven.We zien wel. Voorlopig blijven we nu nog aftellen tot de echte vertrekdag is aangebroken.
Het is vandaag 1 september. Zeven van onze kleinkinderen zijn vandaag weer opnieuw naar school getrokken. De jongste daarvan naar de 1ste kleuterklas, de oudste naar het 1ste middelbaar. Zelf zijn we begonnen met alles wat we denken nodig te hebben voor onze reis, klaar te leggen. Morgen moet dit dan allemaal in ons valies worden gestopt en overmorgen ... by by Belgium. Het aftellen naar onze Andalusië-reis is dus echt begonnen. En we zien er echt naar uit.
