Na ons ontbijt, terwijl ik de wagen ophaal in de parking, maakt Kristien de valiezen klaar. Het is nog steeds aan het regenen. Het heeft ook de ganse nacht geregend, vergezeld van donder en bliksem. En zo vatten we de terugweg aan. We verlaten Ronda. Eerst langs rustig klimmende wegen die geleidelijk aan steiler worden. Dan rijden we echt door de bergen. Het blijft meestal regenen, soms houdt het even op en kunnen we eindelijk eens iets meer zien van de prachtige woeste natuur.We naderen de kusten van Marbella tot op minder dan 10 kilometer vooraleer de weg weer begint te dalen. Na sommige bochten kunnen we in de verte al de zee bespeuren. We blijven dan de kustlijn volgen, richting Malaga. We volgen de oude autopista, die is gratis en loopt op sommige plaatsen op nauwelijks enkele meters van de zee. Inmiddels is het gestopt met regenen. De hele kustlijn is volgebouwd, alles kriskras door elkaar, villas, hotels, appartementsblokken, winkels, restaurants, en bovendien meestal geen stranden maar steile rotsen. De Andalusische kust, het zegt ons maar weinig. We blijven wel de kustlijn volgen richting Malaga waar we zonder het eigenlijk goed te beseffen plots aan de luchthaven staan en nog beter, op de plaats aankomen waar we onze wagen weer moeten inleveren. We worden vandaar uit, met een busje naar de luchthaven gebracht. We zijn daar wel veel te vroeg. Het is amper 13h en ons vliegtuig is pas voorzien om 20h30. Maar, ondertussen is het weer gaan regenen en de stad intrekken in die regen zien we ook niet zitten. We gaan iets eten, proberen de Wifi-zone in de luchthaven en deze werkt, maar tegen betaling. Dus geen verder verslag kunnen intikken dan. De resterende tijd doden we met wat rondslenteren en verder onze boeken (uit-) lezen. Van zodra we kunnen inckecken doen we dat ook. Zo zijn we onze valiezen kwijt en kunnen we ons via een strenge controle ( alles uit de zakken, broeksriem uit,....) naar de vertrekhall waar we dan weer de rest van de tijd rondmaken met rondsnuffelen in de taxfree-zone en nog een laatste kleinigheid eten, indachtig dat we op het vliegtuig niets te eten en te drinken krijgen. Met zowat een kwartier vertraging vertrekt ons vliegtuig, richting Oostende waar we toch weer een half uurtje vroeger aankomen dan voorzien. We worden er opgewacht door Thomas. We brengen hem nog naar zijn huis en rijden dan zelf door naar Brugge. Het is dan al voorbij middernacht. Onderweg krijgen we een telefoontje van Steven. Hij is nog in zijn nieuwe huis aan het werk en vraagt of we hem kunnen komen oppikken. We doen dit ook met plezier.We inspecteren het vele werk dat er al gedaan is in onze afwezigheid, en drinken nog een pintje. We brengen ook nog eerst zijn vriendin Mieke naar haar thuis en komen dan eindelijk in ons eigen vertrouwde plekje thuis : there is no place like homeplace , maar Andalusië was echt wel de moeite waard.
Als we deze morgen vanop ons terras de hemel bekijken is die helemaal betrokken. Geen zon dus voor onze laatste volle dag in Spanje maar toch wel warm.Vooraleer de stad in te trekken gebruiken we het ontbijt in ons hotel. Daarna bezoeken we eerst de arena van Ronda, een van de oudste, wellicht de meest gerenomeerde van Spanje. Het is indrukwekkend. We kunnen overal aan en bij, in de arena met nog de sporen van stierenbloed van een vorig gevecht, in de stallingen van zowel de paarden als de stieren, in het museum waarin we een overzicht zien van het stierenvechten doorheen de eeuwen heen, van het ritueel, de klederdracht van zij die de stier bevechten,... Er is eveneens een afdeling waar historisch tuig van de paarden wordt getoond en een afdeling met oude geweren en revolvers die dienden om duels uit te vechten. Er is ook een manege in hetzelfde complex, voor rasechte andalusische paarden. In de overdekte manege is trouwens een wedstrijd voor dressuur bezig die we via een openstaand raam kunnen bekijken. Daaropvolgend bezoeken we het palacio del Rey Moro met zijn prachtige tuintjes en de Mina, een trappencomplex die 100 meter door de berg naar beneden loopt tot aan de rivier. Het is een beetje spookachtig met al die gangetjes en zaaltjes maar meer dan de inspanning waard. Vooral het terug naar boven gaan vraagt een serieuse inspanning. Jammer dat het huis zelf van Rey Moro erg vervallen is. Als een mecenas zich geroepen voelt ... niet aarzelen. De investering zal in lengten van dagen opbrengen. Na wat verdere omzwervingen belanden we omstreeks 13h op een terrasje van een bakkerij. Van Andalusië kunnen we immers geen afscheid nemen zonder geproefd te hebben van de zoetigheden waarvoor het gekend is. Ondertussen is er wel af en toe wat zon maar niet overdreven. De temperatuur gaat vandaag niet hoger dan 32 graden. Toch houden we een siësta. We worden het bijna gewoon. Daarna weer de stad in, nu voor de laatste keer. In de vooravond brengen we eerst wat verder verslag uit op onze blog. Ditmaal met onze eigen computer want de vaste computer waarover het hotel Polo beschikt wordt in beslag genomen door een Engelsman die er zich zo geïnstalleerd heeft alsof het lijkt dat hij er de rest van de namiddag en avond zal blijven. De eigen computer haal ik vlug uit ons eigen hotel en daarna kunnen wij zonder probleem met Wifi internet op. Dan rest ons alleen nog een stukje eten want Ronda hebben we meer dan gezien. Ciudad, het oude deel is zo klein dat je het in korte tijd helemaal kunt bezoeken. Het nieuwe gedeelte is vooral commercieel en dat ligt ons nu ook niet weer echt. Toch zijn we heel blij er geweest te zijn. We gaan eten bij Dona Pepa, aanbevolen door de groene gids. We willen een plaatsje buiten op het terras nemen maar de ober legt ons uit dat dit misschien niet verstandig is : hij verwacht regen, en veel regen zegt hij. Nu, voor ons is het evengoed binnen. We zitten in een typisch Andalusisch interieur met veel glazuur-werk. Nauwelijks 15 minuten later zetten de hemelsluizen zich open, begeleid met donder en bliksem. Gelukkig volgden we de raad van de ober. We hebben ondertussen al het aperitief op, aangeboden door het huis. We eten eerst meloen met Serrano-ham, daarna geroosterde zalm. We drinken een wit wijntje uit de regio van Cadiz en als water, Vichy de Catalan. Dit water smaakt een beetje zoutig en opent meteen een ganse reeks herinneringen aan vroeger. Wie herinnert zich nog een blikken doosje met een wit poeder waarvan een koffielepel in een glas water diende gevoegd te worden als remedie tegen maagklachten ? Ook dit water smaakte zo. En de herinneringen gaan verder want , tegen maagklachten was er niet alleen dit poedertje maar ook "Eau de Carmes". Wie herinnert zich dit nog ? Een paar druppels op een suikerklontje en weg maagpijn.Als dit geen voldoende bewijs is voor het feit dat geuren en smaken goed verankerd zitten in ons geheugen. Na de koffie kunnen we nog niet naar buiten. Het is nog steeds hard aan het regenen. Ter compensatie biedt het huis ons nog een degestief aan. Het lijkt op Elexir d'Anvers, maar minder zoet. En weerom worden een doos met oude herinneringen opengetrokken - tiens, waar is het kastje gebleven waar bij ons thuis deze Elexir en de andere sterke dranken bewaard werden ?) Als de regen uiteindelijk zo goed als gestopt is, haasten we ons naar ons hotel voor onze laatste nacht in Andalusië.
We vertrekken vandaag naar Ronda. Terwijl mijn vrouwtje de valiezen weer inpakt, bekijk ik mijn emails, beantwoord ik er een aantal ( deze ivm. onze B&B) en verwijder het grootste deel, zelfs zonder te lezen. Ik zie dat er al een heel deel info is binnengekomen van ABAV. Het zal weer een heel werk zijn om de website van onze loopclub weer up to date te brengen. We vereffenen de rekening, laten omze auto voorrijden en weg zijn we, nog zonder ontbijt te nemen. Adios Sevilla. We rijden een eindje autosnelweg en dan een gewone weg, richting Ronda. In het eerste dorpje dat we passeren is er nergens een terrasje waar we een ontbijt kunnen nemen, dus gaat het weer verder. Het landschap is inmiddels sterk veranderd. Sevilla was vlak,nu is het al erg heuvelachtig met een roesdtbruin deken eroverheen gespreid.Wat later vinden we, we zitten al bijna in de bergen, toch een wegrestaurantje waar we koffie kunnen krijgen, geserveerd zoals meestal in Spanje, in een glas. Het deugddoende effect blijft evengroot. En daarna gaat het, serieus klimmend in 1 trek tot in Ronda. We vinden er bijna moeiteloos ons hotel San Francisco en kunnen onze intrek nemenin een ruime en frisse kamer met balkon, met zicht op een deel van Ronda en op de omliggende heuvels. We kunnen de auto parkeren in een ondergrondse garage, wat inbegrepen is in de prijs van het hotel. Via de belangrijkste winkelstraat, Espinel, wandelen we tot aan de beroemde arena op het plaza de Arque, van waarop we een formidabel zicht hebben op de rivier Guadalevin die 100 meter dieper zich een weg heeft gebaand door de rots waar Ronda op gebouwd is. Het panoramisch zicht op de omgeving, het gebergte, is gewoon adembenemend. De 2 delen waaruit Ronda bestaat, gesplitst door de rivier, zijn met elkaar verbonden met 2 bruggen, een romeinse die wat lager gelegen is en een nieuwe , daterend uit de 18de eeuw die hogerop ligt en zeer imposant overkomt.Het oudste deel van Ronda, La Ciudad, heeft nog veel sporen van de Moorse overheersing. Veel kleine steegjes,plazas en palacios. Op een van die pleintjes houden we halt voor een broodje en een stevige frisse pint . Vooral dat laatste is nodig want de temperaturen vliegen weeral de pan uit. Nadeel van zo een pint is dat je er loom van wordt. Amper een uurtje later zitten we alweer op een terras, voor het palacio de Modragon, waar we hopen met een straffe koffie weer wat opgepept te worden. Tevergeefs. Vanuit de Ciudad vertrekken we terug naar El Mercandillo, het nieuwere deel van Rondas waar ook ons hotel ligt. We zijn echt toe aan wat platte rust. Het blijft meer dan 40 graden. Maar weer een uurtje later zijn we weer fris en monter aan het wandelen, opnieuw door kleine straatjes, naar de 2de, Romeinse brug, de puente viejo. We passeren er de oudste fontein van de stad, de fuente de los ocho canos, we zien de banos arabes, de arco de Felipe V en ik vergeet nog zoveel meer. We wandelen weer verder, voorbij de plaza de toros en aan het parj, de alameda del Tajo zien we dat het volk zich begint te verzamelen aan beide straatkanten. Bovendien zien we meer dan normaal soldaten en politie die ijverig gebruik maken van het fluitje. We moeten niet lang wachten . Er komt een peleton soldaten, met muziek erbij onze kant opgemercheerd. Marcheren is het niet alleen, het lijkt wel een echte taptoe, met geweren die in de lucht gaan, soldaten die van links naar rechts marcheren, kriskras door elkaar maar toch stijlvol, met de armen zwaaiend tot hoog boven het hoofd. Plezant om te zien. Als ze gepasseerd zijn gaan we naar het hotel Polo, een zusterhotel van San Francisco waar we gratis internet kunnen gebruiken en waar ik dit verslag intik. Daarna is het tijd om een leuk plaatsje te zoeken waar we iets kunnen eten. Het is inmiddels al 21 uur geworden. We kunnen heel lekker eten op een pleintje bij het casino. Daarna is het bedtijd.
Geen ontbijt op bed, geen ontbijt in het hotel, maar wel een klein ontbijt op een terras, rechtover de universiteit, voormalig tabaksfabriek. We zitten dan al in de stad waar we toch nog een en ander willen van zien. Na het ontbijt (vers vruchtensap, croissant met boter en confituur, koffie) bezoeken we eerst de "gouden Toren" langs de Guadalquiver, waar een klein maritien museum is in ondergebracht met veel maquettes van allerhande schepen die in verband te brengen zijn met Sevilla, dus ondermeer de Sancta Maria waarmee Columbus naar Amerika trok. We beklimmen ook de toren tot in de top met van daaruit een mooi zicht op de rivier. Leuk om te zien. Via de Avenida de la Constitution wandelen we dan verder richting het echte shopping-hart van Sevilla. Dat hoort er nu eenmaal onvermijdelijk bij. We passeren daaarvoor weer de kathedraal, het mooie stadhuis, de Magdalenakerk en zo geraken we in Sierpes. In deze winkelstraat en haar omliggenden kan je shoppen tot al je geld op is. Wel wordt daar nu al de wintermode verkocht en dat terwijl het nog om en bij de 40° is. We maken dankbaar gebruik van de doeken die over de straatjes en pleintjes hangen en die wat schaduw bieden. We vinden er ook nieuwe sandalen voor mij, waar we al langer op zoek naar waren en wat later ook een terrasje waar we wat kunnen uitrusten en onze dorst stillen. We bezoekn wel nog eerst de mooi barokke kerk van San Salvador. De kerk bevat verschillende retabels van een omvang en een pracht die je niet voor mogelijk houdt. Je moet het echt gezien hebben. Op de plaats van de kerk stond vroeger ook weer een moskee, waarvan getuige het pleintje met appelsienenbomen. Onze rustpauze wordt opgeluisterd door het gezang van een bijne tandeloze oude man ( welgeteld nog 1 tand ) Hij doet daarna zijn toer op het terras maar het is vlug duidelijk dat ook vandaag hij niet rijk zal worden. Het is trouwens opvallend hoeveel bedelaars er in Sevilla zijn, mannen en vrouwen, van alle leeftijden en vooral op de meer toeristische plaatsen. Veel van die vrouwen, als ze zich al niet presenteren met een klein kind op hun arm ( of aan de borst) komen je een palmtakje of iets dergelijks aanbieden en als je dit accepteert nemen ze je hand en beginnen je toekomst te voorspellen en dan moet er natuurlijk betaald worden. Je kunt ze dus best zoveel mogelijk negeren. Na de rustpauze trekken we nog naar de Casa de Pilatos, een palazio waarvoor de adellijke bouwheren zich lieten inspireren door het huis van Pilatus in Jeruzalem. Het huis bevat dan ook een mooie verzameling antieke Griekse en Romeinse beelden, verspreid over een groot aantal patios. En daarmee sluiten we eigenlijk ons bezoek aan Sevilla af. Het is al bijna 16h .We wandelen terug , via de tuinen die palen aan het Alcazar naar de stopplaats voor de bus naar ons hotel. Nog een laatste ritje met de bus naar ons hotel en voor de rest van de namiddag wat luieren aan het zwembad en er zoveel mogelijk verfrissing zoeken tegen de toch weer tot 41° opgelopen temperatuur.Aan het zwembad is er ook tijd om wat bedenkingen de revue te laten passeren. Ik had deze allemaal al ingetikt op internet maar toen ik deze wilde publiceren, bleek dat mijn internettijd op was. Ik moet immers iedere dag een nieuwe Wifi-code vragen en heb dan 24 uren de tijd om op internet te werken. Gisteren heb ik een nieuwe code gevraagd rond 20h. Vandaag verviel dus mijn tijd om 20h. Ik was echter zo intens bezig met mijn bedenkingen te formuleren dat ik de de tijd uit het oog verloor. Toen ik wilde publiceren bleek dat dit niet meer ging en was ik alles kwijt. "Een ingeving Gods" , zo stelde mijn vrouwtje het voor. Mijn bedenkingen gingen over de "rondborstigheid" waarmee de vrouwen in Sevilla, in Spanje en tegenwoordig ook bij ons in Brugge rondlopen. Ik heb er geen probleem mee. Mijn vrouwtje is niet altijd dezelfde mening toegedaan.Het zij zo. Ik heb echter geen goesting meer om alles wat verloren ging opnieuw op Internet publiceren. Wie meer wil weten, moet maar eens langs komen. We kunnen er dan uitgebreid over discussieren. We zijn lekker gaan eten , ditmaal in het restaurant van het hotel. Dit mag ook wel, het is immers onze laatste dag in Sevilla. Morgen gaat het richting Ronda. En dan is onze reis bijna ten einde. We hebben tot nu toe nog geen spijt, nergens geen spijt van. Alles is een echte meevaller. Als we echter voor de keus gesteld worden, tot nu toe, tussen Granada,Cordoba en Sevilla, dan is het duidelijk dat we opteren voor Cordoba, beiden zijn we het er over eens. Ronda moeten we natuurlijk nog bezoeken. Na het eten nog wat op Internet kijken om de rit van morgen voor te bereiden en dan gaan slapen.
De dag kondigt zich alweer schitterend aan. Mooi weer, uitstekend ontbijt. Daarna met de bus weer naar het centrum van Sevilla. We wandelen op ons gemak doorheen de Joodse buurt, weer richting kathedraal. We bezoeken nu uitgebreid de kathedraal en zijn kunstschatten die nog toch meer indruk maken dan gisteren het geval was , en we bestijgen de kerktoren, bijna 40 verdiepingen hoog. Gelukkig zijn er geen trappen maar wel hellingen die gemakkelijker stappen. Eenmaal boven hebben we een schitterend zich op Sevilla en de ganse omgeving. Echt indrukwekkend. We blijven er een poosje om te genieten van al het moois. Daarna weer naar de begane grond. We bezoeken een aantal palazo's, waar we wel niet inkunnen ( siesta ...) maar toch van hun schoonheid kunnen genieten. We brengen ook een bezoekje aan de universiteit, eertijds een tabaksfabriekje waar Bizet ,Carmen die daar werkte, als inspiratie-bron gebruikte voor zijn zo beroemde opera. Daarna verkennen we het Plaza de Espana, waar we kennismaken met het indrukwekkend paleis, een halve boog, dat het centrum was van de wereldtentoonstelling van 1929. Daarna gaan we wat verfrissing zoeken in het park Louisa Maria. De warmte en de vermoeidheid van deze toch weeral serieuse uitstap doet ons dan besluiten de bus te nemen en weer te keren naar ons hotel om daar aan het zwembad wat uit te rusten. We willen zo weer fit zijn om deze avond een trip te maken door het verlichte Sevilla. We geraken echter niet meer fit genoeg en de boeken die we aan het lezen zijn, zijn zo spannend en het water in het zwembad is zo heerlijk verkwikkend dat we een avondlijk bezoek aan Sevilla uitstellen en zo lang mogelijk aan het zwembad blijven. Daarna gaan we ons wat omkleden en blijven opnieuw avond-eten in ons hotel. Daarna nog wat lezen ( voor mij iets langer want ik wil mijn boek absoluut uit hebben) en dan slapen.
