De reiskoffers staan netjes gepakt, wij zijn klaar.Deze morgen was mijn vrouwtje, zoals dit gisteren ook het geval was, weer "van dienst" om onze kleinkinderen Emma en Michiels op te vangen voor de schooltijd. Voor haar was het dus erg vroeg opstaan. Ik dacht van nog een tijdje verder te kunnen slapen maar de werkers in onze straat dachten daar anders over en startten hun werkzaamheden klokslag 7 uur en dit in een permanent hels kabaal van denderende drilboren, rollende kasseien en op- en afrijdende bulldosers. Sinds begin dit jaar zijn er in onze straat werken aan gang : alles wat de straatbekleding betreft en alles wat eronder steekt wordt vernieuwd en, het moet gezegd, het was meer dan nodig. Er worden wel meer smalende verhalen verteld over dergelijke werken : putje open, putje dicht, putje weer open , putje weer dicht,.... maar wat wij hier in onze straat hebben meegemaakt ( en de werken zijn nog lang niet ten einde) overtreft zelfs de meest groteske verhalen over ongepland en onefficient tewerkgaan bij het heraanleggen van een straat. Ik kan er zonder moeite een volledig boek over vol schrijven. Ware het niet zo in-triest, men zou over de grond rollen van het lachen. Ons is het lachen in ieder geval al lang vergaan , we zien vol hoop naar het eind van de werken om uiteindelijk verlost te zijn van alle ongemakken .Alleen moet die hoop zich nog wel een hele tijd in stand zien te houden want het eind is echt nog niet in zicht. Zo heeft men, u gelooft het of niet, in het reeds nieuw aangelegde stuk van de straat dat eigenlijk nog niet echt open staat voor het verkeer ( maar men knijpt een oogje dicht ...), reeds op 3 plaatsen deze nieuwe straat weer voor een deel opengebroken ... Het pas aangelegde voetpad ,dat nog niet over de ganse straat is doorgetrokken, is al op 2 plaatsen weer opengelegd ... We zijn benieuwd hoe onze straat er na onze terugkeer uit Andalusië zal uitzien . Over een drietal uren vertrekken we naar Oostende, eerst naar onze zoon Thomas, die ons daarna naar de luchthaven zal brengen waar we om 17h opstijgen, richting Malaga waar we omstreeks 20h30 zullen landen. Het eerstvolgende nieuws zal dus vanuit Spanje zijn
De hele voormiddag al wat experimenten uitgevoerd op de computer om na te gaan hoe ik het best foto's rechtstreeks van mijn fototoestel op mijn blog "Andalusië" kan krijgen. Het lukt wel, maar het is niet zoals ik het graag zou hebben. Ik slaag er niet in om de foto's daar te plaatsen waar ik ze graag zou hebben en moet ik het aantal pixels van de foto's nogal drastisch inperken zodat wellicht heel wat kwaliteit van de fotos verloren zal gaan. Bovendien , als ik dan al een foto op de blog kan plaatsen, kan ik deze niet zien op het kladblad, maar alleen op de gepubliceerde blog. Zo is het natuurlijk moeilijk werken om een goed ogende blog te maken. Ik heb echter nog wat tijd. Ik vind misschien nog wel de oplossing.Even proberen via picasaweb : Voor foto's : ga naar http://picasaweb.google.be/familiegheysen/andalusie Dit gaat blijkbaar wel. Ik ga niet verder meer zoeken maar verder picasaweb gebruiken. De mosseltjes van deze middag smaakten bijzonder lekker : gewoon natuur, met veel selder,ajuin, peper en een tikkeltje zout. En natuurlijk een smakelijk frietje. In de namiddag ben ikzelf nog een fietstocht gaan maken. Alleen, ja, want Kris had zich nog bij Natalie, onze dochter, geëngageerd om de kinderen na schooltijd op te halen en op te vangen tegen haar thuiskomst. Ik fietste zowat 45km langsheen de vaart Brugge-Gent, en eindigde deze met een kort bezoekje aan het graf van mijn ma en pa, mijn pa die gisteren 12 jaar terug overleed. Op het kerkhof wordt mijn hulp ingeroepen door twee Spaanse signoritas die op zoek zijn naar een graftombe met een liggend standbeeld van een vrouw. Ik kom wel meer op het Brugse kerkhof en loop er dan ook meestal eens rond want, hoe eigenaardig het ook moge klinken, we hebben in Brugge een schitterend mooi kerkhof, althans het oudste deel ervan , dat veel weg heeft van een arboretum. Maar de gevraagde graftombe ? Daar heb ik geen weet van. Het enig liggend standbeeld van een vrouw waar ik weet van heb (in Brugge) is dit langs de Groene rei, bijna recht tegenover de Vismarkt en dit is tot nader order nog geen kerkhof ( tenzij van dode vissen ?). Ik besluit mijn fietstocht met een koffie bij Natalie thuis waar Kris nog steeds met de kinderen aan het spelen is. Nog eventjes dag zeggen aan mijn zus An die gebuur is van Natalie en dan tenslotte naar huis terug. Daar de grasmaaier nog uitgehaald en het gras wat gekortwiekt zodat het bij onze thuiskomst uit Andalusië niet teveel en te hoog zou zijn opgeschoten.Om 20h30, mijn vrouwtje was toen al terug thuis, stond nog een dubbeltje tennis met mijn dochter Natalie tegen mijn broer Jan en schoonzus Annemie op het programma. In tegenstelling met veel andere matchen viel alles nu wel echt mee en konden we eens met afgetekende cijfers het spel in ons voordeel afsluiten.Het verlicht het spijtige gevoel dat er nu tijdens de ganse duur van onze reis niet zal kunnen getennist worden.
Het is vandaag 1 september. Zeven van onze kleinkinderen zijn vandaag weer opnieuw naar school getrokken. De jongste daarvan naar de 1ste kleuterklas, de oudste naar het 1ste middelbaar. Zelf zijn we begonnen met alles wat we denken nodig te hebben voor onze reis, klaar te leggen. Morgen moet dit dan allemaal in ons valies worden gestopt en overmorgen ... by by Belgium. Het aftellen naar onze Andalusië-reis is dus echt begonnen. En we zien er echt naar uit. We zien uiteraard uit naar het mooie weer dat we daar mogen verwachten want de maand augustus hier aan de Belgische kust laat geen al te beste herinneringen na , maar vooral zien we uit naar wat Andalusië te bieden heeft. We hebben verschillende reisgidsen gelezen en we zijn door vrienden en kennissen als het ware overstelpt geworden met documentatie. We zien er echt naar uit om met eigen ogen vast te stellen of alles inderdaad zo mooi is. Vandaag ,woensdag, zijn we gewoonte-getrouw gaan lopen door de bossen en op het strand van Wenduine/De Haan. Gewoonte-getrouw is hier echt wel van toepassing want we doen dit inmiddels al vele jaren lang. Tot voor een kleine 2 jaar terug liepen nog andere vrienden met ons mee maar deze hebben nu afgehaakt. Wij hebben het vaste voornemen om er nog jaren mee door te gaan. Eerst een 10-km lopen door het bos en langs het strand, daarna een half uurtje baantjes trekken in het zwembad en dan op een zonnig terras genieten van een lekkere koffie. Geef toe, dat kan niet ongezond zijn. Vooraleer we vandaag terug naar huis reden hadden we nog enkele boodschappen te doen. We komen er toevallig Miek tegen, een goeie loopvriendin van ons. We zijn gewoon haar te zien in loop-uitrusting maar nu kwam ze net terug van een of andere meeting voor haar werk en we herkenden haar , zo helemaal opgekleed, bijna niet . Maar het mag gezegd worden, ook in in deze "geklede" versie ziet ze er heel knap uit. En dan eenmaal thuis, zet ik me nog achter de computer om deze web-blog aan te maken. Het is de bedoeling om, zoals dit het geval was voor onze andere fietsreizen, dagelijks een verslagje uit te brengen over ons reisprogramma. Niet dat we dit jaar met de fiets naar Andalusië trekken. Dit was initiëel wel onze bedoeling maar een kleine , overigens geslaagde medische ingreep bij mijn vrouwtje Kris begin juni van dit jaar, liet niet toe om ons in voldoende mate fysiek voor te bereiden op een dergelijke onderneming. We hebben dan maar beslist om deze geplande reis toch te ondernemen, zij het dan wel per vliegtuig ( tot in Malaga) en per huurwagen ( onze hele trip doorheen Andalusië ) om vervolgens ook weer met het vliegtuig naar België terug te keren. Voor de eerste keer zullen we daarbij niet vanuit onze nationale luchthaven vertrekken maar wel vanuit Oostende. Het voordeel is dat dit veel dichterbij ligt, nog kleinschalig en dus een meer menselijk gelaat vertoont, en we een zoon hebben( en schoondochter en van hen twee lieve kleinkinderen) die in Oostende woont en die ons dan ook probleemloos tot aan de luchthaven daar kan brengen en ons er een paar weken later ook weer kan komen ophalen. Dit jaar dus geen echte fietsvakantie, maar uitgesteld is nog niet verloren en , misschien slagen we er in Andalusië wel in om ergens eens een fiets te huren en om toch enkele kilometers fietsen op de teller te kunnen schrijven.We zien wel. Voorlopig blijven we nu nog aftellen tot de echte vertrekdag is aangebroken.
Het is vandaag 1 september. Zeven van onze kleinkinderen zijn vandaag weer opnieuw naar school getrokken. De jongste daarvan naar de 1ste kleuterklas, de oudste naar het 1ste middelbaar. Zelf zijn we begonnen met alles wat we denken nodig te hebben voor onze reis, klaar te leggen. Morgen moet dit dan allemaal in ons valies worden gestopt en overmorgen ... by by Belgium. Het aftellen naar onze Andalusië-reis is dus echt begonnen. En we zien er echt naar uit.
