We hebben vannacht heel goed geslapen, niet gestoord door lawaai of wat dan ook. We kijken vanuit onze kamer uit op een binnentuin . De hemel kunnen we bijna niet zien want er hangen grote sierlijke doeken over de binnentuin om deze zoveel mogelijk voor het zonlicht af te schermen en de tuin dus fris te houden. Het beetje lucht dat we zien is helderblauw. Het zal dus zeker ook weer een stralende dag worden. Eerst Internet controleren en jawel, geen problemen hier in Sevilla. Gisteren-avond heb ik geprobeerd om nog wat fotos op Picasa te plaatsen. Dit is maar deels gelukt omdat de computer toch wat traag werkte ( en wij te moe om te lang op te blijven). Vandaag zie ik wel of ik wat tijd vind voor nog meer. We gaan zeer uitgebreid ontbijten in ons hotel . Er is niets wat je kunt indenken dat we niet terugvinden in het ontbijtbuffet . Tot en met vers geperst appelsienensap, zoveel als je maar wil, in ieder geval meer dan genoeg om ons veilig en wel doorheen de dag te loodsen zonder nog om eten bekommerd te moeten zijn. De bus brengt ons in zo'n 12 minuten tot in het centrum van de stad. We kopen er een ticket voor een toeristenbus ( type Londense bus ) van waaruit we, vanop de open verdieping de ganse stad kunnen aanschouwen, waar we 2 dagen lang gebruik kunnen van maken en waar we uit en op kunnen stappen vanop elke halte in de stad. Het is wel 16 per persoon maar de bus brengt ons wel overal, zowel in het oude centrum , naar de wereld-expositieruimte van 1929 en naar deze van 1992 , naar de havenbuurt van waaruit indertijd Columbus vertrok naar Amerika en Maghelaens voor de eerste reis om de wereld, over diverse bruggen enz. enz. Toch gaan we eerst, het is immers zondag, een bezoek brengen aan de kathedraal die volgens onze gids de 3de grootste ter wereld is. Het is vooral de buitenkant die op ons de meeste indruk maakt. De binnenkant oogt o.i. een beetje zoals de O.L.Vrouwekerk in Brugge, maar dan wel veel,veel groter. Van de kathedraal gaat het naar het Alcazar. Prachtig, zowel de gebouwen als de tuinen. Na zowat 2 uren rondzwerven in het Alcazar zijn we toe aan een verfrissing. We verlaten het Alcazar en zwervend doorheen het (zeer toeristisch) oude Joodse kwartier met zijn talrijke plazas , straatjes , steegjes, restaurantjes, bodegas en soevenirwinkeltjes. We vinden uiteindelijk een rustig plaatsje in een klein steegje waar een paar stoelen en tafeltjes tegen de muur precies op ons staan te wachten. En dan is het tijd om al rustend, de hele stad te verkennen met de toeristenbus. In iets meer dan 1 uur tijd zien en vernemen we meer over Sevilla dan we anders in wellicht een volledige dag niet zouden gekund hebben. De uitleg krijgen we bovendien in een keurig Nederlands met een klein Hollands accent. De uitleg wordt begeleid met passende muziek. Boven in de bus zitten , in de blakende zon met temperaturen die oplopen tot 42°, het doet ons wel snakken naar een verfrissing. Deze nemen we dan, eenmaal uit de bus, recht voor de arena op de plaza de Toros de la Maestranza waar deze avond nog een stierengevecht zal doorgaan. We hebben zo iets vroeger al meegemaakt en hoeven dit niet meer te zien maar we zouden het toch spijtig vinden moesten deze stierengevechten nu toch nog verboden worden wegens het veroorzaken van dieren-ellende. Volkstradities hebben o.i. ook hun rechten. We zwerven nog wat rond in Sevilla en bezoeken er ook nog de prachtige patio's van het Hospital de los Venerables ( we waren er eerder al maar konden niet binnen omwille van ... siesta !), en het Jardines de Murillo met onvoorstelbaar grote ficus-bomen ( stammen met een diameter van 3 à 4 meter ). Daarna nemen we weer de bus, richting ons hotel. Het is dan inmiddels meer dan 18h en nog steeds meer dan 40° warm. Een frisse duik in ons zwembad dringt zich op. Een half uurtje later is het zover en genieten we nog na van ons eerste volle dag Sevilla. Nog een beetje lezen, een beetje zwemmen, wat zonnen. Meer moet dat niet zijn. Tegen 21h gaan we wat eten .Terwijl we ons op de kamer omkleden zien we nog hoe Kim Clijsters haar 2de Amercan Open wint. Het restaurant blijkt volgeboekt, dan maar iets eten in de bar : erg lekker, met een even grote keus als in het restaurant. We krijgen een erg kleine factuur en maken daar de kelner attent op : hij heeft onze factuur gepresenteerd aan onze buur-tafel en die van hen aan ons. De buren hadden niets gemerkt en al ondertekend voor akkoord. Alles kan nog worden rechtgezet en onze buren zijn er ons dankbaar voor. Het is al tegen 24h als we gaan slapen, vooraf nog plannen gesmeed voor morgen en na dit verslag te hebben geactualiseerd. Aan iedereen wensen we een zachte en deugddoende nacht toe.
Het is alsof de computer achter onze rug kan meelezen. Ik probeer deze morgen op Internet te geraken en het gaat onmiddellijk. Douchen,ik dan op de computer en Kristien de valiezen inpakken. Vandaag gaat het richting Sevilla. We moeten wel nog ergens een ontbijt zien te vinden maar er zijn in Cordoba tabernas genoeg. Dus toch nog, en dit voor het laatst een kleine wandeling door Cordoba. Zoveel moeilijkheden om Cordoba binnen te rijden, zo gemakkelijk gaat het buitenrijden van Cordoba. In 1-2-3 zitten we op de autosnelweg, richting Sevilla. Dit gebeurde na ons ontbijt en na een aller-allerlaatste bezoekje aan de Mezquita. Net buiten Cordoba stoppen we om te tanken en vervolgen dan onze weg, ditmaal door eindeloze roestbruine landschappen. Sevilla ligt zo'n 120 km verder. Maar op 20km ligt Ecija, de "braadpan van Andalusië" omdat hier bijna altijd de hoogste temperaturen van Andalusie worden gemeten. Er stoppen is voor ons dus een "must". We blijven er ruim 2 uren sudderen maar het loont echt de moeite. Het ene palazo na het andere, klooster- en andere kerken met ranke torens en sierlijke frontons,aangename pleinen en plazas met de onvermijdelijke fonteintjes en waterpartijen, en leuke terrasjes waar we natuurlijk niet kunnen aan weerstaan ( toch aan ééntje niet) en waar we genieten van het uitzicht, van de koffie, van de passanten en elkaars gezelschap. Flink wat later rijden we Sevilla binnen. Probleem met wegbeschrijvingen is dat ze altijd maar gedeeltelijk juist zijn en onvoldoende duidelijk. "Neem de afslag Sevilla ... In werkelijkheid kom je eerst Sevilla Est tegen en daarna wellicht Sevilla Sud of iets dergelijks maar dan is het al te laat en kom je via Sevilla Est op een totaal andere plaats terecht dan de bedoeling was. En dan is het sukkelen tot je plots op een plaats terecht komt van waaruit je je opnieuw kunt oriënteren. En zo geschiedt. Iets na 15h kunnen we inchecken in ons hotel Al Andalus Palace. Het mindere van Cordoba wordt hier ruimschoots goed gemaakt. Er er zelfs iemand die onze wagen voor ons gaat parkeren op de parking. We gaan dan een klein hapje eten in de tuin van het hotel en trotseren vervolgens de temperatuur, die inmiddels is opgelopen tot 40 - 41°, .... aan de rand van en in het zwembad van het hotel. En we zijn duidelijk niet de enigen die het niet zien zitten om de stad in te trekken in die hitte. We voelen ons helemaal niet schuldig en springen weer in het water, en weer, en weer. Tussen 2 zwembeurten in laat Thomas van zich horen. Hij zit bij Steven. We vermoeden dat hij daar onze wagen afzet zodat Steven die nu een tijdje kan gebruiken. Terwijl ik dit neerpen, luister in naar Kristien die uit de gids voorleest wat we komende dagen zullen te zien krijgen. We zijn hier nog 3 volle dagen. Tegen 20h zitten we op onze kamer om te douchen en dit verslagje verder in te tikken op een probleemloos functionerend Internet. We trekken daarna toch nog eens naar buiten om de omgeving wat te verkennen.Het blijkt dat we toch nogal ver uit het centrum zitten. We wandelen zo'n 45 minuten en pas dan bereiken we het park van Maria Louisa, dat op z'n beurt eigenlijk nog maar aan de rand van het historisch centrum ligt. Dat weten we dan al weer en we keren dan maar terug naar ons hotel. Aan de receptie vragen we wat info over welke mogelijkheden er zijn om in het centrum te geraken en die zijn legio : te voet (lijkt ons toch wat te ver- zopas proefondervindelijk vastgesteld ), met de bus, met de taxi, met een huurfiets ... We kunnen er nog een nachtje over slapen. Wellicht nemen we een busabonnement voor 10 ritten. Het is inmiddels 10h30 geworden. We gaan nog wat lezen en dan slapen om fit te zijn voor weer een nieuwe dag in Andalusië
We beginnen de dag opnieuw met allereerst een bezoek aan de Mesquita moskee/kathedraal. Zoiets kan je elke dag opnieuw zonder tegensteken , elke dag opnieuw overweldigd worden door de mysterieuse eenvoud van het moskee gedeelte en van de barokke weelderigheid van het deel kathedraal. Voor het overige hebben we vandaag geen vastomlijnd plan. Na het ontbijt dat volgt op het Mesquita bezoek en dat we op een terrasje buiten gebruiken, dwalen we weer én door het oudste deel van Cordoba én door het nieuwere stadsgedeelte. Het blijft ons nog steeds bekoren. In de grote winkelstraten is er behoorlijk wat volk.We zijn dan ook nog een tijd van de siësta verwijderd. We blijven ook nieuwe dingen ontdekken, zoals de St.-Nicolaskerk waar we voor speciale intenties een (electrisch) kaarsje aansteken. Als middagmaal, het is dan al 14h gepasseerd, bestellen we opnieuw op een buitenterras, verschillende tapas en een frisse pint met daarna een stevige koffie. Het vele wandelen, vandaag toch al weer 4 à 5 uren en de warmte die inmiddels weer is opgelopen tot meer dan 35° laat zich dan wel gevoelen. Een rustperiode op zijn Spaans dringt zich dan ook op. Via het binnenplein van de Mesquita met zijn talrijke appelsienenbomen begeven we ons naar ons hotel, waar ik eerst en vooral dit verslag maak. Uitzonderlijk is er weer internetverbinding , niet vanop de kamer, wel vanuit de bar van het hotel. Als we na de rust weer de strat optrekken overvalt ons weer die drukkende warmte.Een korte wandeling eindigt dan ook opnieuw op een terras, volledig in de schaduw waar het echter warm en dorstig blijft, een granizada de lemon ten spijt. Onze beentjes gaan ons vandaag niet verder meer brengen dan naar een restaurant en dan naar ons hotel. Maar wat wil je, we hebben uren rondgezworven in een warmte die we wel graag hebben maar toch niet gewoon zijn. We kregen tijdens onze rust nog een telefoontje van Thomas om te melden dat hij goed en wel terug was in Oostende.Voor ons weer een geruststelling. Als we nu al proberen een balans op te maken van onze cordobees verblijf : grootste onderscheiding is het minste dat we de stad in zijn geheel kunnen geven ( en terecht een waardig kandidaat Europese hoofdstad ). Ons hotel was dan misschien wel van een mindere uitstraling maar had dan wel het voordeel tegen de Mezquita aan te liggen. Het grootste probleem was Internet : bij wijlen om zot van te worden. De ene keer wel, dan weer niet,soms voor een paar minuten met dan de angst om weer alles kwijt te spelen. Zelfs de vaste computer in het hotel (tegen betaling) deed het niet altijd. Wat we niet gedaan hebben in Cordoba : een rit met de koets (leek ons te duur : 45 ),geen Hamam (idem).We zijn o.i. ook te weinig ergens binnen kunne gaan omwille van de siësta : alles is gesloten tussen 14h en 17h. En we misten een zwembad om ons te kunnen verfrissen.Maar Cordoba zullen we bij iedereen blijven aanbevelen als "the place te be". s'Avonds vinden we nog een schitterend restaurantje op een patio. Er zit nog niemand als wij er binnengaan en, niet te geloven, een half uurtje later moet men al mensen weigeren, alle zitplaatsen, toch 24, zijn ingenomen. We nemen het voorgestelde menu en genieten er met volle teugen van. En daarmee namen we afscheid van Cordoba.
Wat gaat de tijd snel. En er is nog zoveel te doen. Deze morgen toch eens goed uitgeslapen en in het hotel een ontbijt genomen. Wel een tikkeltje zielig want we zaten helemaal alleen in de ontbijtruimte waar wel al een ganse groep moest gepasseerd zijn want alle tafels waren al in gebruik geweest. We moesten zelf een beetje plaats maken. Maar , het ontbijt smaakte wel.Gisteren, na al het gesukkel met internet, zijn we nog eens de stad ingetrokken en vonden er een pracht van een restaurantje waar we nog buiten in de patio konden zitten.Wie Spanje zegt denkt aan paëlla. Dus hebben we ons gehouden aan deze Spaanse klassieker, overgoten met een typisch wit Cordobaans wijntje. Na het ontbijt toch maar eens kijken of internet bereijkbaar is : hoera, voor het eerst hier in Cordoba onmiddellijk succes en dus kan ik het verslag weer wat aanvullen. Rond 10h trekken we terug de stad in ( eigenlijk een verkeerde uitdrukking want we zitten echt helemaal in het centrum - we hebben alles aan en bij ).Gisteren is hier een groep West-vlamingen binnen gekomen. We hebben ons van hen niets aangetrokken. Deze morgen zagen we dat ze hun valiezen al hadden ingepakt. Bij hen zal het dus wel echt Cordoba, "erop en erover" zijn. Wij zijn blij dat we er toch meer tijd voor hebben uitgetrokken. Doel van onze wandeling van vandaag is een deel van het meer moderne Cordoba te bezoeken.Via het Alcazar en de stallingen (van de paarden) van Filip II,bereiken we dee Avenida conde Vallellano. Beschermd door het groen langs deze avenida is het heerlijk wandelen. We passeren,naast talrijke speelpleintjes voor kinderen en kleuters, ook een "speelplein voor de 3de leeftijd". Wzagen al zoiets in Coburg, Duitsland tijdens een vorige reis en signaleerden dit aan Patrick,onze Brugse burgemeester maar tot op heden zonder gevolg.We moesten dit maar eens opnieuw doen. Er zijn ook veel fonteinen en waterpartijen en wat ook opvalt : overal proper en net. Op het einde van de groene gordel worden we weer opgeslorpt door de stad zelf. Veel straatjes en steegjes, plaza's,parken,kerken,kloostersen veel ander moois. We bewonderen o.m. het Convento de la Merced, het plaza de colon, de Torre de la Malmuerta, de Iglesia de Santa Marina,... We bezoeken het Palacio de los Marquesesde Viana dat 17 verschillende patio's heeft,elk op een eigen wijze aangelegd. We lopen het trapstraatje Cuesta Baillo op om het Hopital San Jacinto en de Iglesia de la Dolores te aanschouwen en belanden uiteindelijk op het plaza San Miguel waar we op het terras vaneen van de oudste tabernas van Cordoba, Casa el Pisto, een plaatsje bemachtigen voor een kleine hap en een verfrissend pintje. De kaap van de 30° is immers weer bereikt... en we vinden het niet eens zo erg. Weer gaat de tocht verder door de wonderbaarlijke stad.Cordoba is dus echt wel meer dan het oudste gedeelte ronde de Mesquita. Via de San Pablo straat, voorbij het statige herenhuis van Alfono XIII, de kloosterkerk San Pablo, de Casa de los Luna en het Palacio de los Villalones, het kerkje van San Rafaël en het ñooisrt van al het San Lorenzo kerkje. Daarna bezoeken we de Magdalena-kerk, wij zijn immers zelf woonachtig op de magdalene-parochie. Het kerkje hier en het pleintje ervoor, begroeid met cipressen,grote dennebomen en citrusbomen zijn hier wel veel mooier. Op een schaduwrijk terras, in de taberna La Magdalena, lessen we onze dorst. De temperatuur loopt inmuiddels op tot 34 graden. In elk styraatje dat we aandoen zoeken we onñiddellijk de schaduwkant op. Het gaat nu al in de richting terug naar ons hotel.We slenteren ( of slepen we ons nu al verder ?) verder via de Plaza San Bartolome, de Plaza San Pedro tot op de Plaza Corredera mert zijn deels overdekte groetenmarkt. Dit grootse plein valt ons voor het eerst wat tegen : vuil en slordig ... Het Plaza Potro ( potro is een veulen- er staat een fontein met een veulentje afgebeeld) daarentegen is weer een echte meevallen en een streling voor het oog. Het museum dat er gevestigd is is gratis toegankelijk voor de Spanjaarden en Europeanen. De anderen moeten betalen. Dat hebben we nog nergens anders gezien. In klein terrasje op het begin van de straat Cardenal Gonzales verleidt ons.Het wordt een granizada de lemon en een ijscornet met aardbeien-ijs. Heel verfrissend. In het verlengde van deze straat ligt ons hotel. We zijn na een wandeling van biojna 7 uur, terrasjes inbegrepen, weer aan af. Een rustpause is meer dan verdiend. We proberen op internet de geraken en het lukt voor een klein kwartiertje. Daarna, niets meer. We rusten wat, we lezen wat en douchen ons om de inspanning vqan de dag van ons af te spoelen. Tegen 9h wandelen we terug naar de Plaza Potro waar we eerder verschillende terrassen ontdekten waar we, onder de bescherming van appelsienenbomen kunnen eten. Het speciale zomermenu bevalt ons uitstekend. Daarna, gaat het rustig terug naar ons hotel waar we het verslag van deze dag verder afmaken. Speciaal voor vandaag vermelden we nog : we zagen in de straat Cardinal Gonzalez wegenwerken uitvoeren : een wagentje van de gemeente stopt juist voor het terras waar we op zittten. Er wordt een kruiwagen met beton uitgeladen . Dit wordt gesort en gladgestreken op een plaat waar een kleine verzakking is. Er worden 2 plastieken verkeerskegeltjes ervoor geplaatst. De kruiwagen wordt weer opgeladen en het wagentje vertrekt. Geen 1 minuut later : een argeloze toerist trapt in het vers gestorte beton en laat aldus zijn voetspoor na. 2 minuten later, een lichte vraxchtwagen rijdt een kegeltje omver en rijdt door het pas gestorte beton. Tussen die 2 minuten en nog eens 10 minuten later rijden meerdere wagens door het vers gestorte beton. Als wij later gaan avondeten zien we de plaats waar het beton gestort werd opnieuw : er blijft bijna niets meer over van het beton en de verzakking is precies als voordien. Er staat nog 1 kegeltje, pal op wat nog rest van het beton. Ook te vermelden : Cordoba is echt een sportieve stad. We zagen vandaag weeral honderden lopers, individueel, per koppel, in groep ... En wij die geen loopuitrustig mee hebben. En tot slot zaten we ons tijdens het avondeten te bedenken : in Praag hadden we onze oudste zoon en onze schoonzoon voor een paar dagen mee. Cordoba lijkt ons een uitgelezen stad om dit eens met onze dochter en al onze schoondochters over te doen. Benieuwd of zij dit zouden zien zitten. Mogen wij reacties op dit voorstel verwachten ? En wat vliegt de tijd snel, morgen zitten we al halfweg onze Andalusie-reis.
Ons hotel is niet van dezelfde kwaliteit als dit in Granada. Iets meer lawaai, minder confortabel, geen zwembad, maar daarentegen wel 4 bedden op onze kamer.We hebben ook geen ontbijt maar voor de rest is alles aamwezig om het goed te stellen. Ook hun Wifi trekt op niet veel. het signaal is veel te zwak om op internet te kunnen geraken. Pen en papier zullen het voorlopig moeten overnemen. We trekken rond 9h30 de stad in met de bedoeling om eerst een ontbijt te nemen maar we worden zo door de Mesquita aangetrokken dat we toch eerst daar een bezoek aan brengen. Er bestaat nergens een dergelijk monument waar de Moorse en Katholieke kultuur zo met elkaar verweven zijn. De moskee werd gebouwd op een oorspronkelijke basiliek waarna, na het verdrijven van de Moren, een kathedraal pardioes in het midden van de moskee werd gebouwd. Het is een betoverende realisatie. Nog nooit zo iets moois en indrukwekkends gezien. Na dit bezoek, dat we zeker nog eens zullen overdoen ( gratis bovendien tussen 8h en 10h ) smaakt ons ontbijt op een klein terrasje met zicht op de zijpoorten van de Mesquita nog eens zo goed. We wandelen heen en terug over de Romeinse brug, over de rio Guadalquivir, we genieten van het zicht op Cordoba en brengen daarna een bezoek aan de Alcazar-burcht. En we hebben geluk : hier is de woensdag het bezoek gratis. We zouden er echter met plezier voor betaald hebben : het is er zonder meer prachtig, mooi gerenoveerd, mooie tuinen met uitgebreide waterpartijen en fonteinen die een beetje doen denken aan het El Generalife van Granada. Tijdens ons bezoek krijgen we een verrassend telefoontje uit Oostende van de directeur van de school van Lena : of wij aan Thomas en Sarah kunnen melden dat de creche-kandidatuur van Jaco is aangenomen. Hij verschiet er wel van dat wij de telefoon opnemen in Cordoba en houdt het gesprek dan ook heel kort. Na ons bezoek aan het Alcazar belt mijn vrouwtje naar Thomas ( op reis in Frankrijk naar - en alleen bereikbaar via de zus van Sarah ) om hem het goede nieuws te melden. Wij (ver)dwalen dan verder door de kleine steegjes van het Joodse kwartier van ordoba : allemaan mooie witte huisjes met ieder zijn eigen patio ( er is een jaarlijkse wedstrijd die de mooiste bekroond). We bezoeken de oude synagoge, het Zoco (markt van kunst-ambachten) en belanden aan de Puerto Almodovar ( met mooie waterpartijen) waar een terrasje ons wenkt voor verschillende tapas en een lekker fris pintje. Een siesta zou nu ook voor ons welkom zijn maar er is nog zoveel moois te zien in Cordoba. Cordoba stelt zich kandidaat als culturele hoofdstad van Europa voor 2016 . Als het van ons mocht afhangen, staan ze nu al op de eerste plaats, met stip genoteerd. Dus gaat het verder. We belanden een tijdje later weer op een terrasje waar we toe zijn aan een broodnodige koffie en dan weeral verder. We wandelen uiteindelijk over de Rio Guadalquivir en keren dan weer vio de Romeinse brug naar ons hotel. Muisschien werkt internet nu wel. Tevergeefs. Men geeft mij de raad om met de laptop in de bar te gaan zitten. En waarlijk, daar is er voldoende ontvangst. Terwijl Kristien op de kamer wat uitrust vul ik het verslag aan tot op heden. Alleen, als ik het wil opslaan, wordt de internetverbinding verbroken en ben ik het werk van een klein uurtje allemaal kwijt. Ik blijf niet bij de pakken zitten en via de vaste internet verbinding van het hotel, weliswaar tegen betaling, doe ik het hele werk nog eens over, er wel over wakend dat ik regelmatig opsla wat ik heb ingegeven.Tegen dan is het 19h.
Weer fris en monter wakker geworden.Weer stalend warm weer. weer een uitgebreid ontbijt en daarna onze valiezen pakken voor onze verdere trip, ditmaal naar Cordoba dat zo'n 200 km van Granada verwijderd is. Tijdesn het ontbijt hebben we het obligaat antwoordformulier nog ingevuld dat ons bevraagt naar onze ervaring met het hotel Alexias. We hebben overal het maximum (breed lachend gezichtje) gegeven en dat is ook onze oprecht mening. Een klein min-puntje was dat Wifi op de kamer niet altijd functioneerde. Zo heb ik sommige delen van verslagen een paar keer opnieuw moeten intikken omdat plots de verbinding met internet was verbroken. Maar uiteindelijk was zelfs dit nog beter dan tijdens onze vorige reizen. Toen moesten we telkens eerst een internetcafé gaan zoeken en we moesten ook nog eens betalen voor het gebruik ervan. Nu is dit allemaal gratis. Tegen 10h30 kunnen we het hotel verlaten. Het is de bedoeling het rustig aan te doen. We hebben tijd zat vooraleer we ons moeten melden in ons hotel in Cordoba. We rijden doorheen de heuvels en bergen langsheen duizenden olijfboñen, olijven en olijven, zoveel het oog kan reiken. Onze eerste stop in in Jaen. (uitspreken als ??), een der oudste steden van Spanje. met enige moeite en na wat rondrijden vinden we toch een plaatsje in een parkeergarage op de Plaza de la Constitution. We brengen een bezoek aan de kerk van San Ildofonso waar een prachtig retabel te zien is in polychroom houtsnijwerk.Daarna een klein terrrasje in de schaduw van de kerk want het is erg warm geworden ondertussen.We lezen ondertussen wat verder over Jaen in de groene Michelingids ( dank je wel Herman). Daarna bezoeken we nog de imposante kathedraal waar we net niet meer binnen kunnen : het uur van de siesta is aangebroken. Van Jaen gaat het dan verder naar Baeza. dat gelegen is op de Lomaheuvel en dus uittorend boven de eindeloze olijfgaarden. Het stadje vergelijken we een beetje met Damme. In minder dan geen tijd ben je het helemaal rond, ook al staat het vol met mooie monumenten. We kunnen ook hier nergens binnen wegens de siesta.We slenteren dan maar terug naar de Plaza de la Constitution (ook hier, ja ) waar we een geschikt terrasje vinden voor een menu del dia. Dan rijden we weerom verder naar Ubeda. dat behoort tot het Europees erfgoed. Mooi, maar niet schitterend ( of waren onze verwachtingen te hoog gespannen ?) Misschien heeft het ook te maken met de doodse indruk die alles geeft : geen volk op straat, nauwelijk toeristen, alle rolgordijen naar beneden ... het is nochtans al een stuk voorbij 17h, het tijdstip waarop de siesta ten einde loopt. We lopen langs verschillende kerken en kapellen, grootste paleizen, mooie plaza's en kronkelende straatjes. Wat ons erg aanspreekt is het prachtig panoramisch zicht vanop de Plaza Sancta Lucia waar we ook een koffiestop houden op een klein terrasje. Cordoba bereiken we iets na 20h. De duisternis is al bijna ingevallen. We houden ons aan de wegbeschrijving die van internet oppikten en komen in de buurt van ons hotel, maar geraken doen we er niet : grootse opgravings- en wegenwerken zijn in die buurt aan gang. We rijden dan maar gevoelsmatig doorheen een wirwar van straatjes en steegjes ... en het blijft maar duren, zeker een uur lang, tot we het opgeven en terugkeren naar de plaats waar we eerder al stonden en waar de werken ons tegenhielden. Deze plaats vinden we gemakkelijk terug om dat deze aan het water gelegen is. Daar gekomem blijft Kristien bij de wagen en ga ik tevoet op verkenning. En wat blijkt ... ons hotel ligt op nauwelijks 100m van deze plaats. We besluiten de wagen daar achter te laten ( Kristien had deze inmiddels op een reglementaire plaats gezet ) en gaan tevoet, met onze valiezen ( op wieltjes) tot aan ons hotel om in te checken. Ons hotel ligt recht over een van de meest indrukwekkende monumenten van Cordoba, van SDpanje en wellicht van de wereld : de Mesquita moskee-kathedraal. Na het inchecken wandelen we er nog eventjes rond, bij wijze van eerste kennismaking. En we voelen het : dit wodt zeker een heel bijzonder verblijf. We eten nog een kleine snack uit de vuist en gaan dan slapen na een tevergeefse poging om op internet te geraken. Wat ons ook al opvalt : in Cordoba wemelt het van lopers en loopsters, van alle leeftijden ... en wij die nu net geen loopuitrusting mee hebben gebracht. Het is al middernacht als we het licht uit doen.
Weer stralende zon en al behoorlijk warm als we deze morgen opstaan. Weerom genieten we van een uitgebreid ontbijt dat ons zal toelaten tot aan het avondeten rond te komen. Vandaag gaan we verder Granada verkennen. We hebben nog Sacromonte op het programma staan ( de oudste wijk, met grotwoningen en catacomben ) , de Capella Real en als er nog tijd rest, een bezoekje aan de arena van Granada. We hadden vroeger nog gedacht om ook de Sierra Nevada te bezoeken maar, en dat zagen we gisteren vanop ons terras aan de San Nicolaskerk, er ligt daar voorlopig geen sneeuw meer en dus hebben we dit maar afgelast. Liever dan maar nog eens de stad in. Alles begint weer met een daling tot aan het riviertje Rio Darro en van daar weer bergop, naar Sacromonte van waaruit we weer een prachtig zicht hebben op zowel het Alhambra als de stad Granada. De wijk Sacromonto is een opeenvolging van kleine witte huisjes, deels in de berghelling ingewerkt waar vroeger nogal wat zigeuners hun intrek hadden gevonden. Het is nu een echt centrum van de Flamingo-muziek en dans geworden. Daarna volgen we weer een eindje de Rio Darro tot we weer in Granada-centrum aankomen waar we opgeslorpt worden door het spel van straatjes en steegjes die veel weg hebben van de Soeks in andere Arabische landen. Hier duidelijk een overblijfsel van de Arabische overheersing van een paar honderd jaar terug. Zo belanden we in de Capella Real waar we ons echt een beetje thuis voelen tussen de vele schilderijen van Vlaamse Primitieven : Vander Weyden, Memlinc, Bouts, Provost en verschillende andere anoniemen van de Vlaamse,Brugse en Brusselse school. De kapel werd gebouwd om de Koning Ferdinand van Aragon en zijn vrouw Isabella te begraven evenals hun dochter Johanna de Waanzinnige met haar echtgenoot Filips de Schone. Toch allemaal namen die ons erg bekend in de oren klinken. Maar er is meer te zien dan de schilderijen. Er is het prachtige retabel in polychroom houtsnijwerk, er is het kunstig smeedijzeren koorhek, er zijn de praalgraven in Carara-marmer,... We zijn meer dan een tijdje zoet met al dit moois.Daarna gaan we wat tappas eten op een terras, wel onder een ruim zonnescherm want de temperatuur is inmiddels weer opgelopen tot meer dan 35°. Daarna een beetje shoppen en vervolgens begeven we ons terug naar ons hotel waar het zwembad ons de verkwikking moet brengen die we echt nodig hebben. Voor de eigenlijke duik, plaats ik nog snel alle foto's tot op nu getrokken, op ons picasaweb. Wie interesse heeft, vlug daar naartoe. We blijven terug eten in ons hotel, ditmaal a la carta. Kabeljauw en kalfmedaillons overgoten met een lekkere streekwijn. Daarna nog een koffie op het terras om zo genoeg vermeoid te geraken om weer te genieten van een rustgevende nacht. Daarmee zit onze eerste stop in Andalusië erop. We hopen dat ook de andere stops van eenzelfde niveau zullen zijn.
