We worden wakker op een tijdstip dat ons toelaat zo rond 9h-9h30 klaar te staan om weer met de fiets te vertrekken. Alleen zijn we hier niet met de fiets en moeten we ook niet weer verder trekken. Wij hebben dus tijd zat om te genieten van een uitgebreid ontbijt. Tegen 10h zijn we klaar voor onze verkenningstocht van de stad Granada zelf. Dat we dit kunnen doen onder een stralende zon en een lekker warm weertje nemen we er graag bij.De tocht naar de stad is dalend, tot sterk dalend op zekere plaatsen en loopt langs de vestingsmuur van Alhambra. We passeren daarbij de fontein van Karel V en de Puerta de la Justicia, beiden even indrukwekkend als onbeschrijfelijk mooi, voldoende om daar de nodige tijd voor uit te trekken. En dan gaat het verder, nog steeds in dalende lijn, richting de stad zelf. We komen uit aan de Real Chancilleria met in de achtergrond het St.-Anna kerkje en kuieren vervolgens verder tot aan de kathedraal die we vereren met een bezoekje. Het is immers zondag. Pas als we binnen zijn merken we onze vergissing. We zijn weliswaar in het complex van de kathedraal, maar niet in het hoofdgebouw, maar in een nevengebouw, eertijds moskee . Het oogt wel heel indrukwekkend en we blijven er tot de dienst die er bezig is ten einde is. Terug buiten, 20 meter verder, stappen we dan toch het hoofdgebouw binnen. Om echt helemaal binnen te kunnen moeten we ons weer opgeven als gelovigen die de dienst die ook daar bezig is te volgen. Maar het is zeker geen verloren tijd. De prachtige koepels, de oogverblindende orgels links en rechts, de enorme maar sierlijke zuilen, we kunnen er rustig de tijd voor nemen om het allemaal te bewonderen. Daarna blijven we verder door de straatjes en steegjes dwalen om uiteindelijk uit te komen aan het toch wel uniek in zijn soort als stapelplaats : het Corral del Carbon. Prachtig in zijn eenvoud. Daarna weer verder slenteren straatje in, straatje uit tot we aankomen op de Plaza de Bibarrambla . Het is inmiddels al 13h30 voorbij en we installeren ons daar op een terrasje om de grootste honger stillen maar vooral de grootste dorst te lessen. Terwijl we op dit terrasje zitten slaan we het "spel" gade tussen zwarte verkopers van namaak zonnebrillen,uurwerken,handtassen etc... en de politie. Telkens als de politie voorbijkomt pakken de verkopers zo snel als ze kunnen al hun spullen weer in, lopen een hoekje om en komen terug eenmaal de politie weer uit het zicht is. Eenmaal voldoende uitgerust en gelaafd zitten we onze verkenningstocht verder.We wandelen door het universiteitskwartier tot aan de Jardins del triunfa. En dan begin een langzame maar steile klim naar en door het Albaicin, een van de oudste wijken van Granada, met alle kleine huisjes die als het ware tegen de helling geplakt zijn.Eenmaal boven, hebben we een prachtig panoramisch zicht op én het Alhambra én de stad Granada én de bedaking van de wijk Albaicin . Op een terras aan de Iglesia de San Nicolas blijven we een hele tijd zitten om ons volledig te laten doordringen van al dit mooie. En dan gaat het weer verder, door de talloze streegjes, gelukkig nu permanent bergaf, tot aan de Rio Barro. Weer met een mooi zicht op het Alhambra genieten we vanonder een groen afdak van een lekkere granizada de lemon. Via de Cuesta del Rey Chico , steil bergop, die langs het Alhambra loopt,bereiken we uiteindelijk weer ons hotel waar een koele duik in het zwembad alle vermoeidheid van de dag wegspoelt. We blijven 's avonds weer in ons hotel eten want de kleinere restaurantjes net buiten het hotel zijn reeds om 20h gesloten, naar ons gedacht toch wel erg vroeg voor Spanje. Maar ja, in Spanje is het zomerseizoen ook voorbij hoewel het nog volop zonnig is en de temperatuur gemakkelijk een 30° haalt.
Eerst even vlug overlopen hoe het verder verloop van de dag van gisteren eruit zag.We zijn kort na de middag naar Oostende gereden, naar Thomas, waar we verrast werden met koffie en taart. De papa van Sarah was er kort voordien ook onverwachts toegekomen. Hij wilde een boot gaan bekijken om eventueel aan te kopen. De boot heeft hij gezien,maar er was een andere kaper (koper) op de kust die onmiddellijk besliste om de boot te kopen. Toch heeft de taart gesmaakt. Thomas bracht ons daarna naar de luchthaven van Oostende, zo'n 10' rijden. De luchthaven van Oostende is klein, op mensenmaat, gemoedelijk en opgetrokken in de expo-stijl van de jaren 58. Het is een plezier om van daaruit te kunnen vertrekken. Ons vliegtuig vertrekt stipt op tijd en landt omstreeks 19h30 in Malaga. Daar is het wel het gebruikelijke wachten op onze bagage en daarna nog eens het wachten op ons busje dat ons naar onze huurwagen moet brengen. Een kleinere wagen bestaat er vermoedelijk niet, een kleine donkerblauwe KIA - Picanto . We vinden gemakkelijk de autoroute naar Granada : een eerder spookachtig aandoende autostrade, 2-vaks met nogal wat verkeer wat ons verplicht van het rustig aan te doen, doorheen een zeer bergachtige streek waar al de volledige duisternis is ingevallen. We zien af en toe in de verte of op de heuvelruggen lichtjes fonkelen van een of ander dorpje. We komen probleemloos aan in Granada en in ons hotel dat recht tegenover de ingang van het stukje wereld-erfgoed Alhambra ligt. We checken in, eten nog een klein hapje in de bar en gaan vervolgens slapen. Het is dan al middernacht. Deze morgen worden we wakker, de zon is er al, de hemel is staalblauw en vanuit ons vensterraam zien we de beboste heuvels rondom Granada. We genieten van een uitgebreid buffet-ontbijt en gaan op een eerste kleine verkenningstocht, o.m. naar de ingang van het Alhambra waar we eerder in Brugge via internet al tickets voor boekten voor deze namiddag 14h. We maken er weer eens kennis met de wondere wereld van internet. Er staat al een serieuse file aan te schuiven aan de ingang van Alhambra ( men roept om dat de eerstvolgende ticket-verkoop pas over een uur zal hervatten wegens volzet !) maar wij kunnen ons probleemloos begeven naar een aantal automaten, we steken daar zonder meer onze kredietkaart in en we krijgen onmiddellijk twee tickets, op onze naam, voor het voorzien uur. Toch wonderlijk ? We hebben dan nog wat tijd en wagen ons nog aan een duik in het zwembad van ons hotel. Zalig. Van op de rand van het zwembad maak ik dit verslag op, op de laptop (met gratis Wifi) van Kris. Probleem : er is er zoveel licht dat ik met moeite zie wat ik intik. Als het dan toch klaar is, klik ik op een verkeerde plaats en hoeps... alles is weg. Ik moet dus alles opnieuw doen, en dat doe ik dan ook , maar wel vanop onze kamer. En nu moet ik me klaar maken om op stap te gaan. Het is al ruim voorbij 19h als we terug in ons hotel zijn. Moe, maar uiterst tevreden. We hebben de ganse namiddag rondgezworven in het Alhambra. Er zijn eigenlijk geen woorden om dit enig mooie monument te beschrijven. Eigenlijk is het zelfs geen monument, geen gebouw, het is een geheel van alles wat maar mooi kan zijn : groen, water, gebouwen , torens, fonteinen, besloten pleintjes, kleurrijke tuinen, poorten, panoramische vergezichten op onder meer de Sierra Nevada en de stad Granada, klaterende beekjes, sierlijke muur- en plafond-versieringen met voor ons onleesbaar Arabisch schrift waaruit duidelijke de Moorse invloed , maar niet uitsluitend, op het geheel zichtbaar is, en ik vergeet zeker nog veel andere mooie dingen. Ik probeer tegen morgen wel foto's op mijn picasaweb te plaatsen (voor de URL : ons eerder sms-bericht hierover). Ik probeerde dit al maar moest helaas vaststellen dat het gratis Picasa-reservoir al uitgeput is.Ik moest dus investeren in een bijkomend pakket (20Gbites) maar had wat problemen met de betalingsopdracht omdat ik vanuit Spanje opdracht moest geven voor een account in Belgie.Gelukkig is alles goed gekomen maar ik moet 24uur wachten vooraleer dit nieuwe pakket geïnstalleerd en bruikbaar zal zijn. Dus nog eventjes geduld voor de foto's. Op weg naar ons hotel, 200m van de centrale in- en uitgang van het Alhambra,doen we nog een tuinterrasje aan om , in de schaduw van een druivelaar, te genieten van een opbeurende Cafe Americano . Terug in het hotel gaan we weer lekker zwemmen en wat zonne-energie opdoen. Kris iets langer dan ikzelf want ik moet mij nog bezighouden met dit verslag online te brengen. Het is bijna 23h als we , meer dan voldaan, het hotel-restaurant verlaten om te gaan slapen. Eigenlijk wilden we op het terras van de 4de verdieping gaan eten ( elke dag bbq ) maar vandaag was er een privé-feestje aan de gang : een doopfeest. Het alternatief , het hotel-restaurant , waar we konden aanschuiven aan een uitgebreid buffet (soep , koud buffet, warm buffet, dessertbuffet ) beviel ons echter ook. Terwijl we aan tafel zaten kregen we nog een telefoontje van Thomas : hij was goed aangekomen in Niort, nabij La Rochelle in Frankrijk, op vakantie bij de zus van Sarah. En tot slot nog voor vandaag : we zien dat er toch reeds een aantal foto's op ons picasaweb (zie hoger) staan. Niet allemaal, maar toch al een aanzet. Veel kijkplezier. Heeft u bij het lezen van deze blog de luidsprekers van uw computer aangezet ? lievelingsmuziek van mijn vrouwtje ! Dus ook veel luistergenot ! Slaap zacht.
De reiskoffers staan netjes gepakt, wij zijn klaar.Deze morgen was mijn vrouwtje, zoals dit gisteren ook het geval was, weer "van dienst" om onze kleinkinderen Emma en Michiels op te vangen voor de schooltijd. Voor haar was het dus erg vroeg opstaan. Ik dacht van nog een tijdje verder te kunnen slapen maar de werkers in onze straat dachten daar anders over en startten hun werkzaamheden klokslag 7 uur en dit in een permanent hels kabaal van denderende drilboren, rollende kasseien en op- en afrijdende bulldosers. Sinds begin dit jaar zijn er in onze straat werken aan gang : alles wat de straatbekleding betreft en alles wat eronder steekt wordt vernieuwd en, het moet gezegd, het was meer dan nodig. Er worden wel meer smalende verhalen verteld over dergelijke werken : putje open, putje dicht, putje weer open , putje weer dicht,.... maar wat wij hier in onze straat hebben meegemaakt ( en de werken zijn nog lang niet ten einde) overtreft zelfs de meest groteske verhalen over ongepland en onefficient tewerkgaan bij het heraanleggen van een straat. Ik kan er zonder moeite een volledig boek over vol schrijven. Ware het niet zo in-triest, men zou over de grond rollen van het lachen. Ons is het lachen in ieder geval al lang vergaan , we zien vol hoop naar het eind van de werken om uiteindelijk verlost te zijn van alle ongemakken .Alleen moet die hoop zich nog wel een hele tijd in stand zien te houden want het eind is echt nog niet in zicht. Zo heeft men, u gelooft het of niet, in het reeds nieuw aangelegde stuk van de straat dat eigenlijk nog niet echt open staat voor het verkeer ( maar men knijpt een oogje dicht ...), reeds op 3 plaatsen deze nieuwe straat weer voor een deel opengebroken ... Het pas aangelegde voetpad ,dat nog niet over de ganse straat is doorgetrokken, is al op 2 plaatsen weer opengelegd ... We zijn benieuwd hoe onze straat er na onze terugkeer uit Andalusië zal uitzien . Over een drietal uren vertrekken we naar Oostende, eerst naar onze zoon Thomas, die ons daarna naar de luchthaven zal brengen waar we om 17h opstijgen, richting Malaga waar we omstreeks 20h30 zullen landen. Het eerstvolgende nieuws zal dus vanuit Spanje zijn
De hele voormiddag al wat experimenten uitgevoerd op de computer om na te gaan hoe ik het best foto's rechtstreeks van mijn fototoestel op mijn blog "Andalusië" kan krijgen. Het lukt wel, maar het is niet zoals ik het graag zou hebben. Ik slaag er niet in om de foto's daar te plaatsen waar ik ze graag zou hebben en moet ik het aantal pixels van de foto's nogal drastisch inperken zodat wellicht heel wat kwaliteit van de fotos verloren zal gaan. Bovendien , als ik dan al een foto op de blog kan plaatsen, kan ik deze niet zien op het kladblad, maar alleen op de gepubliceerde blog. Zo is het natuurlijk moeilijk werken om een goed ogende blog te maken. Ik heb echter nog wat tijd. Ik vind misschien nog wel de oplossing.Even proberen via picasaweb : Voor foto's : ga naar http://picasaweb.google.be/familiegheysen/andalusie Dit gaat blijkbaar wel. Ik ga niet verder meer zoeken maar verder picasaweb gebruiken. De mosseltjes van deze middag smaakten bijzonder lekker : gewoon natuur, met veel selder,ajuin, peper en een tikkeltje zout. En natuurlijk een smakelijk frietje. In de namiddag ben ikzelf nog een fietstocht gaan maken. Alleen, ja, want Kris had zich nog bij Natalie, onze dochter, geëngageerd om de kinderen na schooltijd op te halen en op te vangen tegen haar thuiskomst. Ik fietste zowat 45km langsheen de vaart Brugge-Gent, en eindigde deze met een kort bezoekje aan het graf van mijn ma en pa, mijn pa die gisteren 12 jaar terug overleed. Op het kerkhof wordt mijn hulp ingeroepen door twee Spaanse signoritas die op zoek zijn naar een graftombe met een liggend standbeeld van een vrouw. Ik kom wel meer op het Brugse kerkhof en loop er dan ook meestal eens rond want, hoe eigenaardig het ook moge klinken, we hebben in Brugge een schitterend mooi kerkhof, althans het oudste deel ervan , dat veel weg heeft van een arboretum. Maar de gevraagde graftombe ? Daar heb ik geen weet van. Het enig liggend standbeeld van een vrouw waar ik weet van heb (in Brugge) is dit langs de Groene rei, bijna recht tegenover de Vismarkt en dit is tot nader order nog geen kerkhof ( tenzij van dode vissen ?). Ik besluit mijn fietstocht met een koffie bij Natalie thuis waar Kris nog steeds met de kinderen aan het spelen is. Nog eventjes dag zeggen aan mijn zus An die gebuur is van Natalie en dan tenslotte naar huis terug. Daar de grasmaaier nog uitgehaald en het gras wat gekortwiekt zodat het bij onze thuiskomst uit Andalusië niet teveel en te hoog zou zijn opgeschoten.Om 20h30, mijn vrouwtje was toen al terug thuis, stond nog een dubbeltje tennis met mijn dochter Natalie tegen mijn broer Jan en schoonzus Annemie op het programma. In tegenstelling met veel andere matchen viel alles nu wel echt mee en konden we eens met afgetekende cijfers het spel in ons voordeel afsluiten.Het verlicht het spijtige gevoel dat er nu tijdens de ganse duur van onze reis niet zal kunnen getennist worden.
Het is vandaag 1 september. Zeven van onze kleinkinderen zijn vandaag weer opnieuw naar school getrokken. De jongste daarvan naar de 1ste kleuterklas, de oudste naar het 1ste middelbaar. Zelf zijn we begonnen met alles wat we denken nodig te hebben voor onze reis, klaar te leggen. Morgen moet dit dan allemaal in ons valies worden gestopt en overmorgen ... by by Belgium. Het aftellen naar onze Andalusië-reis is dus echt begonnen. En we zien er echt naar uit. We zien uiteraard uit naar het mooie weer dat we daar mogen verwachten want de maand augustus hier aan de Belgische kust laat geen al te beste herinneringen na , maar vooral zien we uit naar wat Andalusië te bieden heeft. We hebben verschillende reisgidsen gelezen en we zijn door vrienden en kennissen als het ware overstelpt geworden met documentatie. We zien er echt naar uit om met eigen ogen vast te stellen of alles inderdaad zo mooi is. Vandaag ,woensdag, zijn we gewoonte-getrouw gaan lopen door de bossen en op het strand van Wenduine/De Haan. Gewoonte-getrouw is hier echt wel van toepassing want we doen dit inmiddels al vele jaren lang. Tot voor een kleine 2 jaar terug liepen nog andere vrienden met ons mee maar deze hebben nu afgehaakt. Wij hebben het vaste voornemen om er nog jaren mee door te gaan. Eerst een 10-km lopen door het bos en langs het strand, daarna een half uurtje baantjes trekken in het zwembad en dan op een zonnig terras genieten van een lekkere koffie. Geef toe, dat kan niet ongezond zijn. Vooraleer we vandaag terug naar huis reden hadden we nog enkele boodschappen te doen. We komen er toevallig Miek tegen, een goeie loopvriendin van ons. We zijn gewoon haar te zien in loop-uitrusting maar nu kwam ze net terug van een of andere meeting voor haar werk en we herkenden haar , zo helemaal opgekleed, bijna niet . Maar het mag gezegd worden, ook in in deze "geklede" versie ziet ze er heel knap uit. En dan eenmaal thuis, zet ik me nog achter de computer om deze web-blog aan te maken. Het is de bedoeling om, zoals dit het geval was voor onze andere fietsreizen, dagelijks een verslagje uit te brengen over ons reisprogramma. Niet dat we dit jaar met de fiets naar Andalusië trekken. Dit was initiëel wel onze bedoeling maar een kleine , overigens geslaagde medische ingreep bij mijn vrouwtje Kris begin juni van dit jaar, liet niet toe om ons in voldoende mate fysiek voor te bereiden op een dergelijke onderneming. We hebben dan maar beslist om deze geplande reis toch te ondernemen, zij het dan wel per vliegtuig ( tot in Malaga) en per huurwagen ( onze hele trip doorheen Andalusië ) om vervolgens ook weer met het vliegtuig naar België terug te keren. Voor de eerste keer zullen we daarbij niet vanuit onze nationale luchthaven vertrekken maar wel vanuit Oostende. Het voordeel is dat dit veel dichterbij ligt, nog kleinschalig en dus een meer menselijk gelaat vertoont, en we een zoon hebben( en schoondochter en van hen twee lieve kleinkinderen) die in Oostende woont en die ons dan ook probleemloos tot aan de luchthaven daar kan brengen en ons er een paar weken later ook weer kan komen ophalen. Dit jaar dus geen echte fietsvakantie, maar uitgesteld is nog niet verloren en , misschien slagen we er in Andalusië wel in om ergens eens een fiets te huren en om toch enkele kilometers fietsen op de teller te kunnen schrijven.We zien wel. Voorlopig blijven we nu nog aftellen tot de echte vertrekdag is aangebroken.
Het is vandaag 1 september. Zeven van onze kleinkinderen zijn vandaag weer opnieuw naar school getrokken. De jongste daarvan naar de 1ste kleuterklas, de oudste naar het 1ste middelbaar. Zelf zijn we begonnen met alles wat we denken nodig te hebben voor onze reis, klaar te leggen. Morgen moet dit dan allemaal in ons valies worden gestopt en overmorgen ... by by Belgium. Het aftellen naar onze Andalusië-reis is dus echt begonnen. En we zien er echt naar uit.
