We weten dat vele achter ons Amberke staan en aan haar denken. Sinds het begin van haar ziekte kregen we al langs alle kanten steun en dat dan ook enorm hard waarderen. Dus dachten we aan een blog, een soort dagboek op te stellen. Zo kan iedereen een beetje op de hoogte blijven van de situatie nu.

In oktober vorig jaar kregen we te horen dat ze terug een afwijking vertoonde en dat was zeker niet zo best. Het was letterlijk een bom in haar lichaam die weer op springen stond. Wanneer die bom zou ontploffen wist niemand, misschien ook niet, maar toch.
Zowel ons Amber als wij en iedereen, keken er een hele tijd naar uit om haar eerste stamcellekesfeest te vieren. Die dag was dan ook ontzettend goed geslaagd en gevierd geweest. Ze had er zeker van genoten, dat weten we! Maar ze stond toen al sinds enkele dagen ervoor vol met kleine bloeduitstortingetjes over toch wel haar ganse lichaampje. Ergens diep in ons achterhoofd voelde we de bui al hangen. Op die zelfde dag, stamcellekesdag, waren we na het feestje naar Leuven gereden en werd daar onze feestelijke dag in mineur beeindigd.
We zijn blij dat we deze leuke dag nog hebben kunnen geven en dat ze er enorm van heeft genoten.
 
Ze kreeg tot hier toe al een cortizone behandeling maar die slaagt niet aan zoals het moet. Nu staan we aan de vooravond om morgen te starten met de chemo, een totaal nieuwe. Van een behandelingsprocedure daar is nu geen sprake van. De dokters gaan kuur per kuur ons bij hen nemen om het verdere verloop en haar toestand te bespreken. Ze zal het nog moeilijk krijgen, dat weten we, maar dan zijn wij er om haar daar zeker in te steunen zoals iedere ouder zou doen. Ze is een echte vechter dat hebben we al gezien, nu ook staat ze er positief tegenover en zal ze het uiterste uit de kan halen. 
We weten dat iemand die maar 1 procent krijgt van de dokters die ene procent moet en kan grijpen, waarom niet! De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Maar in tegenstelling tot dat moeten we ook rekening houden met het verlies van een kind, ons kind, onze zus, ons Amberke.

Van het bezoek dat al is geweest de voorbij dagen daar heeft ze zeker en vast al genoten en dat is het belangrijkste, dat is ons doel, onze plicht, het haar zo aangenaam mogelijk te maken.

We willen ons ook nog even richten naar onze andere kinderen. Hou jullie nogmaals sterk, zoals een rots in de branding moeten jullie de storm weer doorstaan en weet dat je het moeilijk hebt papa en mama er zullen zijn om jullie verdriet op te vangen !!!

23-01-2011 om 20:44 geschreven door Amber