15 maart is Anja (mijn schoonzus) bevallen van een tweeling, Milo en Matti. Ze had in februari al 1 cm opening en heeft toen enkele weken in de kliniek gelegen, ter observatie en dan nog enkele weken plat gelegen thuis. Ze was uitgerekend voor 9 mei. Milo is gekomen op de natuurlijke wijze, Matti met keizersnede. Ze wegen 1.3 kg en 1.6kg. Ouders en kids stellen het goed, maar ze moeten nog een 4 tal weken in de couveuse liggen.

Vannacht ben ik wel enkele keren wakker geweest, naar toilet, liggen draaien en woelen en mijne pruts (Christof) nog eens goe vastgepakt want dat zal er de komende dagen nie meer inzitten...
Rond 5u gaat de wekker, ik ga na beneden terwijl Christof nog even blijft liggen. Ik check nog eens of alles in mijn valiesje zit en ik alle papieren bij de hand heb.
Christof kleedt zich aan en zet mijn valiesje in de koffer. Ik doe de deur achter me dicht en we rijden naar mijn ouderlijk huis. Onderweg zegt hij niet zo veel, ik zeg nog "je moet niet bang zijn om hulp te vragen he, voor je eten of voor de was, mijn en jouw ouders staan je graag bij". Hij knikt maar ik weet dat hij een 'plantrekker' is en nie snel op hun aanbod zal ingaan.
Aangekomen bij mijn thuis geef ik hem nog een 3tal kussen en zeg ik dat ik hem graag zie, en weg is hij...
Mijn ouders eten nog gauw een boterham en drinken nog een kop koffie. (ik mag niet, ik moet nuchter zijn).
06u10 geef ik mijn daddy nog een kus en we stappen in de auto (moetie en ik).
Het verkeer valt goed mee en rond 6u35 komen we aan in Gent, UZ Sint Lucas. Ik neem een lotje "opname" aan de bak. Ik heb nummer 10 en we wachten. Het is na 7u als ik aangemeld wordt en doorverwezen wordt naar straat 64 waar ik een kamer krijg. Een oudere vrouw met geamputeerde borst en 2 grote pleisters in haar hals ligt het bed naast me. Ik leeg mijn valies en maak gauw een praatje. Ze mag vandaag al naar huis.
Er komt een verpleegster langs die mij een armbandje aandoet en mijn enkels en bovenbenen opmeet, voor de maat van flubitkousjes. Ik vraag ook iets om te kalmeren. Ik geef de nodige papieren af. Even later krijg ik een pilletje dat ik moet laten smelten op mijn tong.
08u10 komen ze mijn operatiehemdje brengen en mag ik op het bed gaan liggen. Een knappe mannelijke stagiair en een jonge verpleegster helpen me bij het aandoen van de kousen. Ze leggen een dekentje op mij, ik geef mijn moeder nog een kus en roep haar 'nie wenen he' toe terwijl ze mij de kamer uitrollen. Eerst gaan we in de lift en na een eindje stappen komen we in de 'recoverryroom'. De 2 wensen mij succes en niet lang daarna komt er een vrouw naar me toe, met groene pakje,muts en kapje rond haar hals.
Ze vraagt "dokter Onghena ?" ik zeg "ja"
"gastric bypass?" "ja"
"allergiën?" "neen"
Ze rolt mijn bed even verder achter een gordijn en er staat al een andere, jonge vrouw in groen pakkie aan de operatietafel. Er staat een krukje en ik mag er zelf opkruipen. Het gaat allemaal nogal snel. Ter hoogte van mijn middel ligt een doekje op de tafel en ik merk dat, als ik mijn benen open en toe doe, de tafel meebeweegt. Dat maakt het makkelijker voor de blaassonde te steken denk ik dan..
Ik zie de grote lampen hangen in de operatiezaal en vlak voor mij zie ik nu de chirurg. Links van mij een vrouw, ze stelt zich voor en neemt ondertussen mijn arm, het enige ik onthoud is "anesthesist".
De chirurg zegt "heb je nog vragen" ik zeg "steken ze een sonde ook?" 
"Ja, je krijgt een blaassonde en ook eentje aan u neus voor zuurstof"
rechts van mij die jonge verpleegster met het maskertje klaar "dit zal geleidelijk aan effect hebben" zegt ze.
Ik adem een 3tal keer in en weg ben ik...
Als ik wakker word hoor ik in de verte "we zullen haar eerst naar intensieve brengen".
Ik krijg een ruime plaats daar en links en rechts van mij allemaal apparaatjes. Een buisje aan mijn neus voor zuurstof, boven en onderkant van mijn linker hand een infuus, een klepje over mijn wijsvinger, een 3tal napjes op mijn borst voor mijn hartslag, een drainage aan mijn buik en natuurlijk ook een blaassonde. Het ziet er vast veel erger uit dan dat het is...
Die dinsdag is het echt tussen slapen en wakker, ik kijk op een klok en de tijd vliegt voorbij...
Tussen 19u en 19u30 komen mijn ouders, mijn vriend en zijn moeder op bezoek. Ik ben mij daar wel van bewust. Ze zeggen dat ik er goed uitzie en ik voel mij ook niet superslecht, maar vooral moe...
Woensdagochtend komen er een jonge krullebol en een jonge, roodharige verpleegster met soort van Russisch accent bij mij op de kamer. Het zuurstofbuisje mag ondertussen weg. Ze wassen mij, ik draai mij op mijn zij en ze wassen ook mijn rug, mens dat doet deugd. Ze doen even mijn kousen uit voor ook mijn benen te wassen en terwijl ik op een stoel zit maken ze mijn bed op.
Rond 11u mag ik naar mijn kamer, ik ben wel eventjes onwel daarna, van de transport. Eens op de kamer zit ik vaker recht en ga ik al eens op de gang wandelen, hetgeen de verpleegster mij aanraadde. Ik mag al eens water drinken.
Woensdagavond krijg ik voor het eerst te eten, een ronde beschuit met dieetconfituur, die ik bijna volledig opeet. Wel goed kauwen en rustig...
Donderdagochtend krijg ik
8u: 2 sneden getoast brood met dieetconfituur ( ik eet 1/2 snede)
10u: tas kervelsoep ( ik lepel die bijna volledig uit)
12u: ongeveer 100-120gr witte visfilet met saus, een bol puree,120 gr gekookte worteltjes (ik eet 1/2 van de vis, bijna alle worteltjes en een klein beetje puree)
Het is in 't begin een beetje zoeken, maar ik kan alles binnenhouden, dus das ook al goed he.
Woensdag hebben ze ook mijn infuus weggedaan en heb ik mij zelf gewassen.
In de plaats van mijn baxter heb ik nog een 2tal pijnstillers gekregen doorheen de dag.
Vrijdagochtend heb ik opnieuw een half snede wit, getoast brood gegeten en om 10u bijna volledig tasje soep.
Rond 10u zijn ze mijn drainage komen verwijderen, daar heb ik echt niets van gevoeld...
De chirurg was er bij, de knappe stagiair en nog een verpleegster. Ik krijg ook te horen dat ik vandaag naar huis mag.
Ik bel mijn moeder, neem mijn spullen bij mekaar en ruil mijn slaapkleed voor mijn 'gewone kleren'.
Ik eet nog 1 +1/2 tongrolletje met saus en een paar kleine schepjes broccolipuree.
Ik ga naar 't winkeltje beneden om 'merci chocoladekes' voor de verpleging en breng die naar de balie, samen met een boek die ik in het ziekenhuis geleend had.
Ik heb gedurende mijn verblijf ook tamelijk wat bezoek gehad, en bloemetjes
Al bij al is alles goed verlopen en heb ik niet erg veel pijn.

Vanmorgen ben ik rond 9u opgestaan. Ik heb douche genomen en rond half 10 was Mindy hier al. We hebben samen koffie gedronken en uitgebreid zitten babbelen. Rond 12u is ze naar 't werk vertrokken en ben ik aan mijn bergje strijk begonnen... Ondertussen heb ik gebeld naar de huisarts voor cardiogram maar het nieuwe toestel was nog steeds niet geleverd. Rond 13u heb ik gebeld naar St Lucas hoe laat ik moet binnen zijn morgen "u bent de 2de op de lijst en wordt om 7u nuchter bij ons verwacht, dit wil zeggen vanaf middernacht niet meer drinken, eten en roken" "om 8u gaat u naar de OK en om 8u30- 8u45 starten ze met de operatie". Vanessa (ex collega en goeie vriendin) is hier in de namiddag even langs geweest en we hebben gezellig in 't zonneke gezeten...
Even later kreeg ik telefoon dat ik naar Gent mog voor de cardiogram. Ik ben bij mijn moeder gereden en we zijn naar St Lucas gereden (met zus haar 2 kids, moetie was die van school gaan halen).
Ik heb van 16u tot 17u in de wachtzaal gezeten en dan kwam er mij een vrouw halen. Ik mocht mijn bovenkledij incl BH uitdoen en even later kwam er een andere vrouw die zuignapjes op mijn borst en 2 op mijn benen deed. Daarna kwam de eerste vrouw nog even mijn bloeddruk nemen en ik mocht mij aankleden en de papieren ophalen in de bureau er schuin over. Ik moest niets betalen, dat ging via de ziekenbond gebeuren.
Ik ging mijn moeder tegen en we keerden terug naar huis. Onderweg de kindjes afgezet en zus en schoonbroer nog even gezien en eens ik bij mijn moeder was heb ik mijn auto genomen en ben ik nog naar Laarne gereden (bij de huisarts) gereden, want daar lag nog een vragenlijst die ik eveneens morgen moet meedoen, samen met de uitslag van mijn bloed.
Thuisgekomen heb ik kalkoenshnitsel uitgepakt, met een tomaatje en patatje in 't frietvet gelegd en zo hadden we snel eten. Morgenvroeg ga ik gelijk met Christof opstaan en gaat hij mij onderweg afzetten bij mijn moetie, die mij naar het ziekenhuis zal brengen... Het nadert en ik ben wel zenuwachtig, ook vandaag viel het mij op dat de spanning op mijn blaas slaat... Ik ben sinds gister goe verkouden en zal er extra moeten op letten dat ik zeker niet drink na 12u vannacht.
Ik hoop dat alles goed verloopt en voor mij kan het nu echt niet snel genoeg achter de rug zijn... Het is ondertussen bijna 21u, ik ga nog even tv kijken en douchke nemen (+alles ontharen, das na tschijnt verplicht) en dan kruipen we in ons bedje... Spannend, maar we moeten erdoor he...