Vanmorgen had ik om 8u30 een afspraak met de sofrologe in Gent. Ik deed mijn hele verhaal over wat zich de laatste had afgespeeld. Ze vroeg om op de weegschaal te gaan staan en ik schrok zelf: 1 maand en 4 dagen na mijn operatie ben ik maar liefst 20 kilo's lichter !!! Een vriendin van mij is begin februari geopereerd en die is er op 2 maand 22 kwijt... Je kan natuurlijk de ene persoon nie vergelijken met de andere en gezien de situatie is het allemaal wel wat vlotter gegaan denk ik. Het deed goed om met haar te praten, ze zei dat ikzelf weer de hoofdzaak moet worden en nie een bijzaak. Ik mag de ingreep niet gaan onderschatten en hoewel ik mij altijd weggecijferd heb voor hem moet ik inzien dat ik met mezelf verder moet en voor mezelf moet zorgen. Ze begrijpt dat het emotionele, financiele en rationele met mekaar vermengd wordt door de woede en het verdriet rond het bedrog en de breuk.. Ik heb de laatste weken erg veel steun gehad van mijn ouders, mijn zus en haar man, vrienden, familie, ik ben er erg van geschrokken. Ze raadde me aan dat ik er de beste deal moest trachten uit te halen en moet laten varen met wie en hoe hij zijn leven verder zal leiden... Ik probeer mij sterk te houden maar ik ben eerlijk, de ene dag lukt me dat al beter dan de andere. Ik kreeg een paar weken geleden een kaartje met een gedichtje op van mijn zus, schoonbroer en de kids 'om je op te vrolijken' en ik was er erg door ontroerd. Ook toen ik gister in de bank ging informeren ivm ons lening, kreeg ik het op de terugweg moeilijk. Ik zag in flitsen hoe we bijna exact 2 jaar geleden vrolijk samen de bank binnenstapten met zijn ouders, om alles in orde te brengen. Het is als een film die zich weer afspeelt, de leuke momenten, de minderleuke, de uren werk, de grapjes, de vrijpartijen... De sofrologe heeft gelijk 'het is als een rouwproces', echt moeten verwerken dat er iets heel ergs gebeurd is... Het is ook een hele nieuwe start, want mijn leven is 360 graden gekeerd, op korte tijd. En willen of niet, ik moet verder, er is maar 1 weg en das vooruit...
Ik heb zo lang rekening gehouden met alles en iedereen rondom mij dat ik moet gaan uitzoeken wie IK ben en wat IK wil, wat MIj gelukkig maakt, echt de egoïst uithangen...
Ach ik ben een sterk meisje en denk vaak aan de woorden "what doesn't kill you makes you stronger" en het lijkt misschien nu niet zo, de sofrologe zegt dat het minder dan een jaar zal duren en ik hem dankbaar zal zijn om hoe het is gelopen en blij zal zijn met de nieuwe wending in mijn leven...