In de kleuterklas en in het lager was ik al de zwaarste leerling van de klas. Ook later, bij het medisch onderzoek werd steeds in de brief vermeld dat ik mijn zwaarlijvigheid in toom moest proberen houden. Vanaf het 3de middelbaar ging ik naar een hotelschool, ook thuis werd ik met eten geconfronteerd want mijn ouders hadden lange tijd een frituur. Ookal eet ik liever vlees dan friet, nu en dan lonkte de verleiding en was het moeilijk om er af te blijven. Het onregelmatige leven in de horeca (ik at 3 jaar lang pas rond 15u30 middageten en durfde na een drukke avonddienst wekelijks om 2u snachts nog om een pitta te gaan) deed me ook niet echt goed, maar de vele beweging bij het opdienen compenseerde dat enigzins. Een 6tal jaar geleden ben ik via bodystyling eens van de 100kg naar begin de 90 gezakt en ettelijke centimeters verloren, maar eens ik het programma niet 2 keer in de week meer volgde kwamen die er al snel weer bij. Na 3 jaar opdienen in een restaurant in Lokeren ben ik zelfstandig begonnen, ik nam een café over bij ons in de buurt.
Ik had echter niet meer die beweging van vroeger en bracht het grootste deel van mijn dag door op mijn barkruk. Ik had nog steeds onregelmatige uren en had ook steeds koffiekoekjes, alcohol, chips, chocolade en sigaretten in de buurt en die zorgden er ook voor dat ik bijkwam. In de zomer van 2008 stoptte ik na 7 jaar met roken, van de ene op de andere dag. Ik zag in dat het niet goed voor me was en de jarenlange preken van mijn vader hadden uiteindelijk zijn vruchten afgeworpen. Ookal wist ik dat het (als caféuitbaatster) niet makkelijk zou zijn en de kans groot was dat mijn gewicht weer zou toenemen en dat deed het ook...
Een goeie 2.5j geleden leerde ik Christof kennen, de vonk sloeg over en enkele maanden later kochten we ons huis. 
We wilden meer structuur in ons leven (Christof werkt ma-vrij, van 6u tot 17u) en ik besloot om mijn contract op te zeggen en na 3 jaar te stoppen met het café. Wat eerst een droom leek te zijn draaide uit tot een zware levensles en een niet zo happy end...
Eind september (een woensdag) was mijn laatste dag als caféuitbaatster, de donderdag was mijn sluitingsdag en de dag erna, vrijdag 1 oktober mocht ik aan de slag bij Buurtslagers.

Een cafébezoeker zijn dochter liet enige tijd geleden een gastric bypass operatie uitvoeren bij Dr Onghena in Gent.
In 2008 ging ik (samen met mijn zus) voor het eerst bij hem langs, ik woog toen 118kg.
Ik wou spreken over de verschillende operaties. De dokter was vriendelijk en gaf veel uitleg. De conclusie was dat ook in mijn geval de gastric bypass het beste zou zijn en mocht ik er toen mee ingestemd hebben, werd alles al terugbetaald. Het zette mij aan het denken, maar moeder en zus overtuigden mij om het nog eens zelf te proberen, voor ik aan zo'n drastische hulpmethode toegaf. Na een zoveelste poging (doorheen de jaren zijn slanklijners, bodystyling, dietiste en weight watchers de revue gepasseerd) en 17 kg later heb ik dan toch beslist om verdere stappen te ondernemen...