Moeiteloos terug een kilo verloren. Ga ook proberen anders te denken. In plaats van te zeggen, wauw al 20 kg kwijt, zeg ik nu, knap nog 11 kg. Ik ga dus aftellen ipv en niet meer optellen. Begrijpt ge ?
Ik ben het noorden kwijt. Afgelopen week was bijna iedere dag een leven vol decadentie. Met als resultaat een lichte verhoging van mijn lichaamgewicht van 3,1 kg. Een dagelijkse lezer zal onmiddellijk weten dat ik terug ben op 92 kg. Mentaal kraak ik aan de minutenlange hersenspinsels in mijn hoofd. Waanzinnig gek word ik ervan. Gelukkig heeft mijn vrouw de oplossing aangereikt. Gisterennacht nam ze mij mee naar buiten en wees naar de hemel. Ze vroeg of ik in de verte dat licht zag. Dat was voor mij natuurlijk niet moeilijk om dit te beamen. Dat was het poollicht en die staat altijd in het noorden, zei ze. Zo eenvoudig is het om mij terug op de rails te zetten. Tot binnenkort.
Ben meer dan 20 kg afgevallen. Nog welgeteld 11 kg en het doel is bereikt. Hoop dit te bereiken tegen begin juni als de zomer stilletjes aan begint en het tijd wordt om in de hete zon met ontbloot bovenlichaam rond te paraderen. Mijn vrouw raadt mij af om nu al de zonnebank op te zoeken gezien het risico bestaat om een paar witte strepen af te laten tekenen op mijn buik gezien de huidplooiingen die ik nu nog heb.
Voel ook bij het sporten (badminton) dat mijn spel terug een gezonde agressiviteit vertoont met de nodige snelheidsvariaties. Heerlijk. Een legendarisch spelaspect is mijn smash. Ik speel het klaar om deze af te drukken een 25 cm hoger als vroeger. Dit komt omdat ik nu in staat ben om van de grond op te veren door omhoog te springen. Los van de grond zweef ik dan in de lucht en haal dan vernietigend uit. Ze spelen niet meer graag tegen mij. Allemaal jaloers.
Schitterend. Het zicht in de spiegel met kleren aan. Zonder kleren is het een kleine ontgoocheling, gezien mijn vel wat los komt te hangen. Als ik zit en heb een gezwollen gevoel in mijn onderste lid, prikt deze in mijn navel. Biologisch is dit een interessant gegeven, want volgens mij is het mogelijk dat in de evolutieleer van de mens, deze hermafrodiet kan worden, waarbij de navel een nieuwe functie zal krijgen. En het is doenbaar. Spijtig zal dit bij mij een tijdelijk fenomeen blijven, daar ik nog 12 kg moet afvallen en hierdoor mijn buikje mooi strak gaat staan.
Dit was op zondagmorgen. Uiteraard met Pasen dit deftig gevierd. Ben deze morgen niet durven wegen, daar ik duidelijk het gevoel heb dat ik nog niet van alle eieren verlost ben. Misschien deze nacht bij de buurman gaan zitten. Heeft hij ook eens voor de afwisseling een andere kleur van ei. Nog 3200 grammetjes en ik ben op 2/3 van mijn missie.
Bovenvermeld gewicht was mijn maximum toen ik het vaderland diende in Duitsland. De 3-kleuren verdedigen was voor mij een zeer stresserend beroep. Gelukkig bood het avondvertier wat soelaas. 10 maanden lang leren in de pas lopen, groeten, lopen, aardappelen schillen, lopen, schieten, lopen, granaat zo ver mogelijk gooien, lopen, vrachtwagens rijden, lopen, toiletten zuiver maken, lopen, mond houden, lopen, schoenen poetsen, lopen, weer verkeerd schieten, lopen, hebben mij totaal veranderd. Ik liep nadien niet meer met alle gevolgen vandien. Het leger was beslist een keerpunt in mijn leven. Niet enkel op lichamelijk vlak. Ik laat mij ook niet meer commanderen. Vandaar dat ik zelfstandige ben geworden. Nu commandeer ik. Die eikels van een officieren heb ik hun ongelijk bewezen. Na 8 maanden zwoegen krijg ik van die lui te horen dat ik TOTAAL NIET in aanmerking kwam voor de promotie tot korporaal. De losers.
Ben nu op weg naar het gewicht van mijn studententijd. 88 KG. Hole.
Het is lang geleden dat ik achter het stuur kroop van een racebolide, nl. een kart in een indoorcircuit. De ongelooflijke topsnelheden die ik er dankzij mijn verminderde bodyweight is onvoorstelbaar. Als laatste gestart en onmiddellijk de voordelen ondervonden van mijn nieuwe lichaam. Op dit circuit (waar de inhaalmogelijkheden zeer beperkt waren) heb ik iedereen versteld doen staan. Van de 25 deelnemers heb ik zeker 18 personen ingehaald. Een podiumplaats was echter mij niet gegund door een jaloerse collega, die alle gemene trucjes uithaalde om het inhalen absoluut de grond in te boren. Moraal van het verhaal. Start volgende keer als eerste.
Ondanks deze opmontering moet ik schuld bekennen. Mijn gewicht is 95,5 kg. Inderdaad, heb de afgelopen 3 weken niet meer geleefd als een kluizenaar, maar heb verschillende momenten aangegrepen om de geneugden des levens te omarmen.
Conclusie. Moet mij herpakken. Moet binnen 2 weken onder de 90 kg zitten. Heb nochtans dit weekend 2 feesten voor de boeg. Maar deze persoonlijke Ronde van Vlaanderen zal ik winnen. Op mijn hometrainer. Zal zondag het laatste uur van de echte Ronde opnemen en iedere avond op mijn huisfiets naspelen. Hoop dat Boonen toch op zijn gemak wint, zonder de spurt te moeten afwachten door gewoon tegen gematigd tempo aan de finish te komen. Het petje en de reclametrui heb ik al op de kop kunnen tikken. Weet iemand hoe Boonen zijn zegegebaar maakt ?
Einde van de week. Kijk uit nieuwsgierigheid naar mijn oude blog. Niet te geloven. Op een week tijd meer reacties als anders op 2 maanden. Heb mijn vrienden en kennissen van mijn nieuwe bloglocatie in kennis gesteld wegens overloaded. Ben blijkbaar de buren vergeten. En nu ? A
De zondag was het feest met alle buren van de straat inbegrepen. Ik kan niet ontkennen dat ik geflatteerd was door de vele bewonderende blikken. Ook verschillende bij van ongeloof en verbijstering. Speciaal om die mensen hun geruchten te spekken, ben ik op dat feest van alles lekkers in mijn mond beginnen te steken. En maar bij en maar bij. Fantastisch die blik in hun ogen.
Natuurlijk heeft dit zijn gevolgen naar mijn gewicht. Meer wil ik er ook niet over kwijt. Gelukkig is mijn volgend feest pas over 2 weken. Holé, er weer tegen aan.
94,4 kilo. Onder de 95. Zulke momenten zijn altijd speciaal. Eens onder de 100, neemt ge u voor zo rap mogelijk van die grens te zijn. Dit is ook voor die 95. Ben benieuwd of dit gevoel ook overheerst bij onder de 90. Eerlijk gezegd was die van 110 niet zo spectaculair als die van 100. De 105 was middelmatig. De uitschieter tussen de 105, 110, 95, 100 is moeilijk te bepalen, daar ik er meer wil wachten daar de 90, 85 en 80 er nog aan moeten komen. Denk dat de 85 en de 100 gelijkwaardig zullen zijn. De 115 heb ik gelukkig nooit gehaald. Hoop dat bij de 102 de politie niet voor de deur staat. Of is dit de brandweer. Neen, bedoel de 101. Zal zeker nooit de 69 halen. Deze morgen meende ik in de spiegel terug een buikspier te herkennen. Zeker een lengte van 92,7 mm. Was gelukkig, maar hoop toch morgen deze groter te zien als 105. 110 is te overdreven.
Mijn vaste vertegenwoordiger van mijn superrelatiegeschenken gelooft niet dat deze verwonderingwekkende blog van mij persoonlijk is. Deze tekst is het bewijs dat hij weer eens zich vergist heeft in mij.
U leest het goed. Een stijging van maar liefst 600 grammen. De eerste opwaartse trend sedert de aanvang van dit megaproject.
Reden : eetdepressie.
Verschrikkelijk en wansmakelijk om te zien hoe ik de afgelopen week mijn zwakke momenten compenseerde met het naar binnen schrokken van alles wat maar het woord lekker verdiende. Gelukkig komt altijd berouw na de zonde. Ik heb in het weekend de tijd uitgetrokken om mij ter herbronnen. Dit kon ik het beste doen om mij als kip te verkleden en eieren trachten uit te broeden in de hennenstal een paar huizen verderop. De eigenaar had zelfs niets door. Kwam op een gegeven moment in de stal, stak zijn hand onder mijn gat en haalde er 3 eieren onderuit. Aaide mij over mijn kam en zei : "tok, tok. Goed zo, flinke jongen, doe zo verder". De uil had het niet door.
Tijdens deze sceance heb ik mij voorgenomen om de komende twee weken 6 kilo af te vallen. De moraal staat weer op punt. Mijn buren heb ik vergeven. En voor Rocky moet ik nieuwe batterijen gaan kopen.
Mijn blog is aangevallen. Mijn dagboek is besmeurd. Mijn houvast naar vrienden, kennissen en fans is niet meer onaantastbaar. Mijn persoonlijke integriteit is te grabbel gegooid. Van buren moet ge het hebben. In mijn vorig verslag heb ik uit fatsoenlijke overwegingen mijn schranspartij niet uit de doeken gedaan. Heb ik schuld bekend en doe ik in extreme omstandigheden boete.
Reageert die buur toch niet op mijn blog met uitsmering van pietlullige details over mijn hoofdzonde die dag. Op MIJN BLOG.
Dit is een fase in mijn ontwikkeling die harde maatregelen treft. Ik doe dan ook een emotionele oproep aan mijn fans om die buur eens deftig de levieten te lezen. U kan klikken op zijn e-mailadres en zend hem uw boodschap door. Maak hem duidelijk dat dergelijke houding totaal niet past in een positief opgebouwde blog. Dat dergelijke uitlatingen zeer pijnlijk zijn voor de moreel van een vechtjas als ik.
Mijn zakdoek leg ik te drogen op de radiator. De ontstekingen aan mijn ogen zal ik inzalven.
En morgen herbegin ik met frisse moed en zal mijn buur het vergeven. Want anders is deze maatschappij niet te harden.
Mijn buren hebben het klaar gekregen om mijn zorvuldig geplande afvallingsweek volledig naar de knoppen te helpen. Ik kan het eigenlijk geen buren noemen, daar ze drie huizen verder wonen. Toen ik mij trots aanmeldde om mijn fysische omschakeling te laten bewonderen, kon ik niet vermoeden dat deze mensen in staat waren mijn ergste nachtmerrie uit te laten komen. Met hun valse lieve bewoordingen en complimenten lieten zij mij in hun sluwe valstrik vastzetten. Blind van vertrouwen in mijn medemens en natuurlijk uit ijdelheid, had ik dit totaal niet door. Met als gevolg dat die avond is geeindigd met een schranspartij van jewelste. De details ga ik u uit fatsoen niet uit de doeken doen. Maar het was verschrikkelijk. Niet geslapen en deze morgen vol schuldgevoelens naar mijn werk gegaan. Dan moet ik maar boeten en boeten zal ik. Dit kan wel recht getrokken worden. Wat mij echter zo zwaar valt is dat ik "mijn lieveling" een ganse week niet meer zal zien of betasten of strelen. Mijn weegschaal Rocky. Ik noem hem zo, daar ik fan ben van Sylvester Stallone. Deze prachtige kerel heeft ook in heel zijn leven metamorfoses moeten aangaan om te schitteren in zijn leven.
Dit betekent dan ook voor jullie, lieve lezers en lezeressen, dat ik deze week geen fabelachtige cijfers kan voorleggen.
Dag lieve Rocky, ik zie je volgende week weer.
En aan die buren (die nu ook mijn blog kennen) : verrek. Het was trouwens maar goedkope wijn en de chips was ook al na datum. En zet uw kippen in het vervolg tijdig binnen, zodat ik nog een beetje nachtrust heb.
