Spijtig dat niemand mijn superwapen geraden heeft. Het is een koersfiets met bijhorigheden zoals een blitse helm, een brilletje tegen de zon, een nauwsluitend pakje met onderin verwerkt een zeemvel, dat mijn mannelijkheid deftig accentueert. Mooie schoentjes en handschoentjes en bovenop het stuur een ultra-modern computertje.
Het gebruik is simpel. Iedere middag de fiets op en een parcours afleggen van exact 22 km. Hierin zit verwerkt een afdaling en een beklimming. Trots kan ik melden dat de gemiddelde snelheid varieert van 28 tot 30 km per uur. Niet slecht voor een beginneling. Impliceert dat in het begin mijn spiermassa zal toenemen en aldus moet u de eerste weken niet al te spectaculaire veranderingen verwachten. Maar dan.....
Op algemene aanvraag geef ik bij deze de tussenstand weer van mijn gewicht, welke ik morgenvroeg zal bereiken :
89,8 KG.
Dit ook om sommige critici de mond te snoeren. Ik ben nog altijd op koers, alhoewel ik de laatste weken te kampen kreeg met mechanische pech zoals platte band en haperende versnellingen.
Daarmee dat ik vorige zaterdag een nieuw geheim wapen heb binnengehaald. En wat voor een. Dit ga ik echter nog niet verklappen. De eerste lezer die kan raden wat deze superkracht zal zijn, krijgt een gratis uitnodiging voor de almiddels beruchte champagnefuif.
Ben zondag gaan stemmen. Mijn vrouw moest bevestigen dat ik inderdaad de persoon ben die ook gefotograffeerd staat op mijn identiteitskaart. Verbolgen over deze behandeling overweeg ik klacht neer te leggen bij de plaatselijke overheid, daar ik van mening ben dat de hele verkiezingen ongeldig zijn. Ik heb juist gestemd. Of u dit gedaan heeft, is zeer twijfelachtig. Na het stemmen (electronisch) heeft u het kaartje gewoonweg in de bus gestoken, TERWIJL DE COMPUTER AANGAF DAT DE KAART PERSOONLIJK AAN DE VOORZITTER MOEST OVERHANDIGD WORDEN. Deze wou het eerst niet geloven, maar is wel gedwongen geweest om mijn kaart in de bus te deponeren. Gezien tegenwoordig procedurefouten worden ingeroepen om een misdadiger vrij te laten rondlopen, kan ik de hele verkiezingen laten herdoen. Ik ben trouwens niet content met de uitslag in Wallonie.
Ik kan die DEN RUPO niet voor mijn ogen zien, want hij zou kunnen op mij vallen. Ben nu ook geleerd. Naar de grond staren zal ik ook niet meer. Draai mij onmiddellijk om en hou mijn twee handen beschermend op mijn, je weet wel.
"Belachelijk" is een woord dat hier een Zutendaal een echte hype is geworden. Vorige week is dit gelanceerd en door velen gesmaakt en geapprecieerd. Indien dit in de juiste context en met de perfecte tonatie wordt uitgesproken, geeft dit een immense hilariteit onder de aanwezigen. Slechts een enkeling zal dit verkeerd opvatten en als die eenzaat hierop onmiddellijk reageert, verhoogt dit onder de massa de lachsalvo's. Het feest kan gegarandeerd niet meer stuk. B-L-A-G-L-I-K.
Mijn nieuwe leven in mijn uitgestreken keurslijf heeft ook zijn negatieve kantjes. Een daarvan is een zeer geëvolueerd hautain gedrag dat sterk tot uiting komt na het innemen van een bepaalde hoeveelheid alcohol, vooral in de vorm van witte wijn. Meestal heb ik het niet door. Maar als de mensen rondom u in de lucht kijken van verveling en doen alsof ze u niet meer horen, komt langzaam het besef dat ik weer te ver ben gegaan. Gelukkig kan ik mijn vel weer redden door het uitspreken in de juiste toonaarde van het woord B-L-E-H-L-K.
Een ander is echt buiten mijn wil om. Natuurlijk geniet ik van de verhoogde vrouwelijke aandacht, maar niets is zo vervelend kennis te maken met een wellustige en gemeende mannelijke blik. En als ge dan uit schaamte naar de grond wil kijken, zie je opeens iets anders staren naar u. En dan opnieuw dat hippe woord uitspreken om u ervan af te maken en dat met een stuk in uw voeten, is zeer gevaarlijk L-I-K.
Zo zie je maar, dat het leven meer is dan afvallen alleen.
Ik moet mij verontschuldigen bij mijn die hard fans, daar ik inderdaad de laatste weken mijn blog verwaarloosd heb. Was van oordeel dat als er geen gewichtsafname was, er ook niets te melden was. Door mijn geknoei vooral op lange avonden is mijn gewicht min of meer gestabiliseerd. Wat niet wil zeggen dat ik het wil opgeven. Voor de moraal moet ik eerlijk bekennen dat het een zeer ingewikkelde legpuzzel is met meer dan 100 stukken.
Dankzij een reactie van een zeer trouwe lezer (lees : niet-lezeres) ben ik tot het besef gekomen dat het succes van mijn blog met meer dan 3000 hits niet te wijten is aan mijn angstvallige gewichtsafname, maar eerder aan het schrijftalent dat ik te berde breng. Heb het gevoel dat iedere dag een blijde boodschap is voor degenen die eventjes tijdens hun saaie werkleven mijn blog rap consulteren. Dat mijn gevoelens, die ik tracht te verwoorden, zo oprecht worden beschreven, recht uit het hart met de nodige humor ertussen, de mensen raken tot in hun ziel. Want velen zullen zich hierin herkennen, maar durven het niet hardop zeggen.
Dus moet ik maar iets vertellen :
wie heeft interesse om gratis doorlichting van zijn verzekeringsportefeuille ?
Moeiteloos terug een kilo verloren. Ga ook proberen anders te denken. In plaats van te zeggen, wauw al 20 kg kwijt, zeg ik nu, knap nog 11 kg. Ik ga dus aftellen ipv en niet meer optellen. Begrijpt ge ?
Ik ben het noorden kwijt. Afgelopen week was bijna iedere dag een leven vol decadentie. Met als resultaat een lichte verhoging van mijn lichaamgewicht van 3,1 kg. Een dagelijkse lezer zal onmiddellijk weten dat ik terug ben op 92 kg. Mentaal kraak ik aan de minutenlange hersenspinsels in mijn hoofd. Waanzinnig gek word ik ervan. Gelukkig heeft mijn vrouw de oplossing aangereikt. Gisterennacht nam ze mij mee naar buiten en wees naar de hemel. Ze vroeg of ik in de verte dat licht zag. Dat was voor mij natuurlijk niet moeilijk om dit te beamen. Dat was het poollicht en die staat altijd in het noorden, zei ze. Zo eenvoudig is het om mij terug op de rails te zetten. Tot binnenkort.
Ben meer dan 20 kg afgevallen. Nog welgeteld 11 kg en het doel is bereikt. Hoop dit te bereiken tegen begin juni als de zomer stilletjes aan begint en het tijd wordt om in de hete zon met ontbloot bovenlichaam rond te paraderen. Mijn vrouw raadt mij af om nu al de zonnebank op te zoeken gezien het risico bestaat om een paar witte strepen af te laten tekenen op mijn buik gezien de huidplooiingen die ik nu nog heb.
Voel ook bij het sporten (badminton) dat mijn spel terug een gezonde agressiviteit vertoont met de nodige snelheidsvariaties. Heerlijk. Een legendarisch spelaspect is mijn smash. Ik speel het klaar om deze af te drukken een 25 cm hoger als vroeger. Dit komt omdat ik nu in staat ben om van de grond op te veren door omhoog te springen. Los van de grond zweef ik dan in de lucht en haal dan vernietigend uit. Ze spelen niet meer graag tegen mij. Allemaal jaloers.
Schitterend. Het zicht in de spiegel met kleren aan. Zonder kleren is het een kleine ontgoocheling, gezien mijn vel wat los komt te hangen. Als ik zit en heb een gezwollen gevoel in mijn onderste lid, prikt deze in mijn navel. Biologisch is dit een interessant gegeven, want volgens mij is het mogelijk dat in de evolutieleer van de mens, deze hermafrodiet kan worden, waarbij de navel een nieuwe functie zal krijgen. En het is doenbaar. Spijtig zal dit bij mij een tijdelijk fenomeen blijven, daar ik nog 12 kg moet afvallen en hierdoor mijn buikje mooi strak gaat staan.
Dit was op zondagmorgen. Uiteraard met Pasen dit deftig gevierd. Ben deze morgen niet durven wegen, daar ik duidelijk het gevoel heb dat ik nog niet van alle eieren verlost ben. Misschien deze nacht bij de buurman gaan zitten. Heeft hij ook eens voor de afwisseling een andere kleur van ei. Nog 3200 grammetjes en ik ben op 2/3 van mijn missie.
Bovenvermeld gewicht was mijn maximum toen ik het vaderland diende in Duitsland. De 3-kleuren verdedigen was voor mij een zeer stresserend beroep. Gelukkig bood het avondvertier wat soelaas. 10 maanden lang leren in de pas lopen, groeten, lopen, aardappelen schillen, lopen, schieten, lopen, granaat zo ver mogelijk gooien, lopen, vrachtwagens rijden, lopen, toiletten zuiver maken, lopen, mond houden, lopen, schoenen poetsen, lopen, weer verkeerd schieten, lopen, hebben mij totaal veranderd. Ik liep nadien niet meer met alle gevolgen vandien. Het leger was beslist een keerpunt in mijn leven. Niet enkel op lichamelijk vlak. Ik laat mij ook niet meer commanderen. Vandaar dat ik zelfstandige ben geworden. Nu commandeer ik. Die eikels van een officieren heb ik hun ongelijk bewezen. Na 8 maanden zwoegen krijg ik van die lui te horen dat ik TOTAAL NIET in aanmerking kwam voor de promotie tot korporaal. De losers.
Ben nu op weg naar het gewicht van mijn studententijd. 88 KG. Hole.
Het is lang geleden dat ik achter het stuur kroop van een racebolide, nl. een kart in een indoorcircuit. De ongelooflijke topsnelheden die ik er dankzij mijn verminderde bodyweight is onvoorstelbaar. Als laatste gestart en onmiddellijk de voordelen ondervonden van mijn nieuwe lichaam. Op dit circuit (waar de inhaalmogelijkheden zeer beperkt waren) heb ik iedereen versteld doen staan. Van de 25 deelnemers heb ik zeker 18 personen ingehaald. Een podiumplaats was echter mij niet gegund door een jaloerse collega, die alle gemene trucjes uithaalde om het inhalen absoluut de grond in te boren. Moraal van het verhaal. Start volgende keer als eerste.
Ondanks deze opmontering moet ik schuld bekennen. Mijn gewicht is 95,5 kg. Inderdaad, heb de afgelopen 3 weken niet meer geleefd als een kluizenaar, maar heb verschillende momenten aangegrepen om de geneugden des levens te omarmen.
Conclusie. Moet mij herpakken. Moet binnen 2 weken onder de 90 kg zitten. Heb nochtans dit weekend 2 feesten voor de boeg. Maar deze persoonlijke Ronde van Vlaanderen zal ik winnen. Op mijn hometrainer. Zal zondag het laatste uur van de echte Ronde opnemen en iedere avond op mijn huisfiets naspelen. Hoop dat Boonen toch op zijn gemak wint, zonder de spurt te moeten afwachten door gewoon tegen gematigd tempo aan de finish te komen. Het petje en de reclametrui heb ik al op de kop kunnen tikken. Weet iemand hoe Boonen zijn zegegebaar maakt ?
Einde van de week. Kijk uit nieuwsgierigheid naar mijn oude blog. Niet te geloven. Op een week tijd meer reacties als anders op 2 maanden. Heb mijn vrienden en kennissen van mijn nieuwe bloglocatie in kennis gesteld wegens overloaded. Ben blijkbaar de buren vergeten. En nu ? A
De zondag was het feest met alle buren van de straat inbegrepen. Ik kan niet ontkennen dat ik geflatteerd was door de vele bewonderende blikken. Ook verschillende bij van ongeloof en verbijstering. Speciaal om die mensen hun geruchten te spekken, ben ik op dat feest van alles lekkers in mijn mond beginnen te steken. En maar bij en maar bij. Fantastisch die blik in hun ogen.
Natuurlijk heeft dit zijn gevolgen naar mijn gewicht. Meer wil ik er ook niet over kwijt. Gelukkig is mijn volgend feest pas over 2 weken. Holé, er weer tegen aan.
94,4 kilo. Onder de 95. Zulke momenten zijn altijd speciaal. Eens onder de 100, neemt ge u voor zo rap mogelijk van die grens te zijn. Dit is ook voor die 95. Ben benieuwd of dit gevoel ook overheerst bij onder de 90. Eerlijk gezegd was die van 110 niet zo spectaculair als die van 100. De 105 was middelmatig. De uitschieter tussen de 105, 110, 95, 100 is moeilijk te bepalen, daar ik er meer wil wachten daar de 90, 85 en 80 er nog aan moeten komen. Denk dat de 85 en de 100 gelijkwaardig zullen zijn. De 115 heb ik gelukkig nooit gehaald. Hoop dat bij de 102 de politie niet voor de deur staat. Of is dit de brandweer. Neen, bedoel de 101. Zal zeker nooit de 69 halen. Deze morgen meende ik in de spiegel terug een buikspier te herkennen. Zeker een lengte van 92,7 mm. Was gelukkig, maar hoop toch morgen deze groter te zien als 105. 110 is te overdreven.
Mijn vaste vertegenwoordiger van mijn superrelatiegeschenken gelooft niet dat deze verwonderingwekkende blog van mij persoonlijk is. Deze tekst is het bewijs dat hij weer eens zich vergist heeft in mij.
