Ik geloof niet in de werkelijkheid. Ik geloof in mijn droom: dat alles eenmaal leven moet, ook de stenen, de huizen, de aarde aan mijn schoenen. Ik geloof dat ook de regen eens zal ademhalen en verliefd worden. Daarom streel ik de regen. Daarom sla ik de zon.
Wij begrijpen ach zo veel, ja misschien alles wel verkeerd; hebben daarvan het tegendeel misschien te hard geleerd. Ik maak dus mijn verontschuldigingen over het hopeloos misverstand en ons hopeloos onverband met alle dingen. Wat heb ik dan in godsnaam bedoeld zoals ik door de wereld liep tussen de werkelijkheden door? Heb ik dan niet gezien, gevoeld dat ik mijn hele leven sliep? En waar sliep ik dan voor?
De dokter keek op mij neer ik zag zijn gezicht boven het mijne
ik zag wat hij dacht dat ik dood kon gaan - zo keek hij terwijl hij luisterde aan mijn borst
hij keek mij aan met een blik - hoe kan ik dat zeggen - een blik voorbij mijn gezicht, een blik naar iets achter mij naar iets verwegs alsof hij iets in de toekomst probeerde te zien
hij keek mij aan en hij zei hier mag u niet blijven ze komen u halen
Ça travaille à temps plein, ça dort un il ouvert C'est d'garde comme un chien Ça court au moindre petit bruit, ça s'lève au petit jour Ça fait des petites nuits. C'est vrai, ça crève de fatigue Ça danse à tout jamais une éternelle gigue Ça reste auprès de sa couvée Au prix de sa jeunesse, au prix de sa beauté.
Une mère, Ça fait ce que ça peut, ça ne peut pas tout faire, Mais ça fait de son mieux. Une mère, Ça calme les chamailles Ça peigne d'autres cheveux que sa propre broussaille
Une mère, C'est plus com' le autres filles Ca oublie d'être fière Ca vit pour sa famille Une mère, Ca se confine au bercail C'est pris comme un noyau dans le fruit de ses entrailles
Une mère, C'est là qu'ça nous protège Avec les yeux pleins d'eau, les cheveux pleins de neige Une mère, A un moment, ça s'courbe, ça grince quand ça s'penche Ça n'en peut plus d'être lourde Ça tombe, ça se brise une hanche Puis rapidement, ça sombre C'est son dernier dimanche Ça pleure et ça fond à vue d'oeil Ça atteint la maigreur des plus petits cercueils O bien sûr, ça veut revoir ensemble toute sa progéniture entassée dans sa chambre Et ça fait semblant d'être encore forte Jusqu'à c'que son cadet ait bien fermé la porte Et lorsque, tout' seule ça se retrouve Ça attend dignement qu'le firmament s'entr'ouvre Et puis là , ça se donne le droit De fermer pour une fois les deux yeux à la fois Une mère ça ne devrait pas partir Mais on n'y peut rien faire Mais on n'y peut rien dire.
De meest ijdel-tuiterige foto die ik van mezelf maar kon vinden heb ik op mijn facebookaccount gezet! En daar speel ik dan het spelletje : Altijd grappig! Altijd succesvol! Altijd gelukkig!
Ik ben een Facebookfan en razend enthousiast over de mogelijkheid van contact met allerlei mensen over de hele wereld en nieuwsgierig! Na ongeveer een half jaar begint er nu langzaam iets te knagen aan mijn zieltje en ben ik een beetje in een wantrouwig persoontje veranderd.
Ik lieg voortdurend op Facebook. Ik doe me net iets beter voor. Ik toon hoe leuk ikhet heb. Post foto's van reizen, van mijn kinderen! Kijk mij nu weer eens plezier hebben, grappig doen en gelukkig zijn! Kijk eens hoe goed en geslaagd ik ben in dit leventje. Ik ben bezig met een voortdurende roep naar goedkeuring van anderen! Dat is bijzonder vermoeiend. Het is een van de redenen waarom ik wil stoppen met Facebook. Ik wil niet beoordeeld worden op mijn grappigheid en leukheid. Vind ik leuk/Vind ik niet meer leuk. Ik ga je ontvrienden
Volgens Schopenhauer is 'andermans hoofd een waardeloze plek om als zetel voor geluk te dienen'.
Het is precies wat ik wél doe op Facebook!
Schopenhauer zou mij aanraden om weg te spurten uit Facebookland.
Net als Jean-Jacques Rousseau met zijn 2 vormen van eigenwaarde : de zelfliefde (lamour propre) waarbij die eigenwaarde afhankelijk is van het oordeel van anderen en de eigenliefde (lamour de soi) waarbij je absolute vrijheid hebt, omdat deze eigenwaarde niet en nooit afhangt van de waardering van een ander
Iemand zei eens heel mooi dat we door de komst van het internet en facebook 'ademen met de kieuwen van Google en Facebook'.
Ik adem niet meer díép, maar blijf hap-hap aan de oppervlakte.
Ik surf van de ene statusupdate naar de andere.
Facebook is een enorme zee van vrienden waar ik in rond zwem zonder ooit aan te komen of te landen. Jarig zijn vind ik ook niet meer leuk : een berichtje op mijn muur en klaar!
De hele wereld, die we om ons heen zien, is het spel van Maya, de Illusie, de versluierende kracht van de Goddelijke Moeder. Het Griekse woord μαια (maia) betekent 'moeder'.
De Goddelijke bijnamen zijn "De Vrouwe die de Zee doorkruist" en "De Moeder van alle Goden". Zij wordt voorgesteld als een boom bij het altaar, of een alleenstaande zuil of een paal. (Dit laatste is dus zeker niet altijd een symbool voor de phallus).
In sommige Soemerische tabletten wordt de Godin ook "Grote Moederslang van de Hemel" genoemd, wat overeenstemt met haar vorm als Tiamat. Beelden uit Soemerië (4 000 v.Chr.) tonen de Godin met een slangenhoofd. Tiamat is Soemerisch, waar Ti = Leven en Ama = Moeder betekent en lijkt te suggereren dat haar oorspronkelijk naam de moeder van alle leven betekent..
Haar oorspronkelijke geheime naam is Axiéros.
De Romeinen vereerden deze Griekse moedergodin zodat zij de dingen van de natuur zou laten groeien. Zij noemden de meimaand (Maius in het Latijn) naar haar.
Het Latijnse woord maior (= 'groter') is aan maia verwant, zo ook het woord maiestas (=majesteit,aanzien, pracht, het hoog in aanzien zijn, verheven zijn). In de Middeleeuwen ontstond in Italië het gebruik om de maand mei toe te wijden aan Maria, "de Moeder Gods".
Veel mensen denken dat in 2012 de wereld zal vergaan door het verschijnen van de planeet genaamd Niburu. Niburu kruist om de ongeveer 3600 jaar ons zonnestelsel. Niburu is nu op weg naar de aarde en heeft een veel hogere trilling dan de aarde omdat Nibiru een zeer grote dichtheid kent en haar magnetische aantrekkingskracht ervoor zorgt dat andere planeten uit balans raken.
Die verhoogde trilling van Niburu zorgt ervoor dat er op weg naar eind 2012 veel rampen gebeuren. Niet alleen de natuur, ook de mensen hebben last van deze trilling. Omdat veel mensen op een lagere trilling zitten, ervaren ze onrust en depressie. Tevens zorgt Niburu ervoor dat mensen soms hele rare onverklaarbare dingen doen, zoals bloggen.
Welke verschijnselen zijn nog zoal mogelijk door de verschijning van Niburu???
Bijvoorbeeld : alle mogelijke voorwerpen en mensen/vrienden verschijnen op het perfect mogelijke ogenblik, zomaar uit het niets. Coïncidentie!!
Mensen, boeken, films, synchrone gebeurtenissen en voorvallen komen op het juiste moment om je weer een duwtje in de goede richting te geven. Wat je nodig hebt, verschijnt zomaar...
Je krijgt een beetje het gevoel dat je hier helemaal niet thuishoort op deze aardbol : je begint je zo "anders" te voelen dan de anderen. Je hebt hoe langer hoe meer het gevoel dat er niemand anders meer is die jou begrijpt.
Je bent in feite de voorloper van de grote massa en dat maakt je tot "buitenstaander".
Soms krijg je een sterk verlangen om terug naar "thuis" te gaan, waar dat ook moge wezen....
Dit gevoel verdwijnt naarmate je de relatie met je Zelf op de eerste plaats zet en bereid bent jezelf op aarde te manifesteren.
Door de trillingsverhoging vermindert de tijd tussen verwachtingen en het manifesteren ervan. Je wordt je meer bewust dat jij een schepper bent van je eigen werkelijkheid.
Hartritme-stoornissen komen gemakkelijk voor : het hart brengt zichzelf in een nieuwe balans na een emotionele opruiming.
De linker hersenhelft lijkt minder te functioneren : de linkerkant van je hersenen (orde, planning, logisch denken, analyserende vermogens, evaluaties, beoordelingen) wordt op een lager pitje gezet om de rechter hersenhelft te stimuleren. Rechterhelft staat voor psychische vermogens, ruimtelijk zien, het voelen van compassie, het zien van kleuren en energieën, intuïtief weten!
Hierdoor krijg je dikwijls geheugenstoornissen, kun je woorden niet meer zo goed vinden, merk je het onvermogen om nog lang te kunnen lezen, heb je moeilijkheden met communicatie (geschreven of gesproken). Soms voel je je wat afgestompt en heb je helemaal geen zin meer in discussies of welles/nietes gesprekjes. Aan de andere kant lijk je meer aangetrokken tot video's, magazines met foto's, prachtige kunstwerken, muziek, schilderen, dansen, kleuren, tuinieren of andere vormen van expressie.
De Katharen noemen zichzelf christiani (christenen). De Katharen beleven hun gnostisch geloof zelfbewust en intens. Naastenliefde is daarbij een belangrijk aspect en ze hebben een duidelijke voorstelling van God, de spirituele en Satan, de aardse.
Zij kennen een zuivere elite, de perfectici of boni homines (de volmaakten), als voorgangers van de normale gelovigen, de credentes.
Eén van de meest opvallende zaken in het kathaarse geloof is dat vrouwen gelijkwaardig zijn aan mannen.
Er is een groot verschil tussen het geloof van de roomse kerk en dat van de Katharen. Het kathaarse geloof is liberaal (vrijheid, geen gehoorzaamheid aan het geloof), het lijkt meer op het boeddhisme.
De aarde/schepping wordt door de katharen niet opgevat als een schepping van de Goede God. De aarde maakt deel uit van de materie, van waaruit de ziel moet opstijgen.
Het kathaarse geloof kent een vorm van reïncarnatie.
Eén van de voornaamste eigenschappen van het katharisme is hun levenshouding. De Katharen leven met liefde en verdraagzaamheid.
Zij onderscheiden twee goden: de Schepper en de Verlosser. De eerste God is die van het Oude Testament, die de materie schiep en Adam verbood van de boom der kennis te eten. De tweede is de God van bet Nieuwe Testament, die zijn zoon offerde ten bate van de mensheid. De ziel van de mens is in deze opvatting het strijdtoneel van bet goede en het slechte. De mens kan worden verlost van bet kwaad d.m.v. inzicht.
Gnosis is afgeleid van bet Griekse woord voor inzicht. Door inzicht kom je tot verlossing (als een individueel gebeuren, geen kerkelijke machtsstructuur nodig!). De verlossing is dat de mens zich zijn oorspronkelijke goddelijke aard herinnert.
Antichrist is een complexe film, die wil laten zien dat het onmogelijk is om het irrationele, het impulsieve, het instinctieve, het spirituele van de natuur in de psyche van de mens te onderdrukken met de logica, de ordening en de rationaliteit van de wetenschap of cultuur!!!
Is wetenschap of cultuur niet juist het rationaliseren van die wilde, vrije natuur?
Beschaving ... een prachtig Nederlands woord ... dat wat we niet willen in de maatschappij, wordt weggeschaafd.
Tijdens de intro speelt een muziek van Handel, de Lascio Chi'o Pianga aria
Lascia ch'io pianga mia cruda sorte, E che sospiri la libertà! E che sospiri, e che sospiri la libertà!
Laat mij mijn wreed lot bewenen, En ik zucht naar vrijheid! Ik zucht, en zucht naar vrijheid!
De zucht naar de geestelijke en seksuele vrijheid. Hemelse woorden, die in de film regelrecht naar de de hel zullen leiden!
0m de film beter te begrijpen zou iemand werk moeten maken van de symboliek die de schilder Jeroen Bosch gebruikt in zijn werken. Jeroen Bosch was namelijk een Kathaar en volgens de Katharen was deze wereld geschapen door de duivel ("De natuur is de kerk van satan.").
Volgens de Kathaarse symbolen zouden al die figuren die op het einde van deze film door het bos lopen, de zielen zijn van alle vermoorde vrouwen die ooit massaal door de kerk omgebracht zijn geweest als heksen of onreine schepsels.
De katharen beleden een gnostische godsdienst. De katharen waren sterk dualistisch en het contrast tussen het licht van de geestelijke wereld en de duisternis van de stoffelijke wereld werd sterk benadrukt.
De geboorte in het fysieke lichaam wordt door gnostici beschouwd als een valstrik waaruit ontsnapping van de ziel bijzonder moeilijk is. De gevangenschap hoeft niet eeuwig te duren, want uit het rijk van licht wordt een redder gezonden om hem te redden.
Tijdens het Laatste Oordeel zal de aarde en het stoffelijke universum vernietigd worden door vuur. De uitverkorenen zullen zich voegen bij de verlosser ergens boven het firmament en neerzien op het lijden van de verdoemden in de brandende hel.
De katharen geloofden dat bepaalde zielen zo verstrikt konden raken in Satans wereld, dat zij niet langer in staat waren zich te verzetten tegen de aantrekkingskracht ervan. Voor hen was redding uitgesloten.
De schilderijen van Jeroen Bosch beelden ditzelfde lot uit voor de gewone, op een dwaalspoor gebrachte mensen, die geen moeite doen om aan Satans web te ontsnappen.
Voor Bosch was de fysieke wereld door en door slecht, geschapen door Satan en volledig binnen zijn invloedssfeer. De fysieke wereld zoals Bosch die afbeeldt, is soms letterlijk donker.
Vaker echter is zijn wereld van een verleidelijke helderheid en schoonheid, maar fundamenteel ziek.
Bosch stelt de wereld dikwijls voor als een cirkel omgeven door wolken, die vaak wemelen van de duivels. De wereld wordt vaak bevolkt door demonen en vreemd gevormde planten. De wereld is het terrein en het maaksel van een boze god.
Slechts wie erin slaagt zich volledig los te maken van dit stoffelijke rijk en zijn invloeden, zal in staat zijn de verlossing te bereiken. Deze losmaking moet zowel mentaal als fysiek zijn.
Wat mij ongelooflijk heeft doen nadenken over zelfmoord is wel het zien van de film The matrix. Hierdoor ben ik ook gaan begrijpen waarom sommige mensen beslissen uit het leven te stappen.
Eerst even uitleggen waarover de film handelt : in een soort computersimulatie, the Matrix genoemd, leven alle mensen gewoon gelijk in het alledaagse leven : ze werken, dansen, lachen, eten en maken van alles mee, zoals wij in ons gewone leven. Niemand van die mensen weet dat hun werkelijkheid een illusie is en dat hun hele leven zich enkel afspeelt in hun hersenen.
De meeste mensen zien er overigens vrij gelukkig uit en hebben een druk, materialistisch leven. Het computerprogramma geeft de mensen avonturen, ervaringen en gevoelens, maar in feite zitten ze allemaal gevangen in kunstmatige baarmoeders en wordt hun lichaam in leven gehouden door machines.
Het gedrag van deze machine-achtige wezens is ook helemaal gedetermineerd zoals dat van al die mensen. Dat is niet zo vreemd, aangezien zij ook niets anders doen dan op mechanische wijze voorgeprogrammeerde regels uitvoeren. De machine gaat er vanuit dat dit bij de mens niet anders hoeft te zijn. Volgens de machine is keuzevrijheid een illusie. Alles in deze machine-wereld loopt volgens de wetten van actie en reactie, oorzaak en gevolg. De mensen in de Matrix ervaren geen hallucinatie, maar ontmoeten in hun virtuele wereld wel daadwerkelijk andere mensen en ondergaan allerlei echte ervaringen. Ze werken, worden verliefd, krijgen ruzie en ondervinden tegenwerking. Ze maken wel degelijk ook keuzes en hun handelingen hebben bovendien ook echte consequenties. Wanneer ze iemand doden in de Matrix, sterft ook het lichaam in zijn kunstmatige baarmoeder. Maar niemand vraagt zich af waarom dit alles gebeurt. Hoewel de bewoners van de matrix, van die voorgeprogrammeerde wereld, een zekere vrijheid kennen binnen deze wereld, zijn ze niet in staat de spelregels van hun bestaan werkelijk te veranderen en daarom zijn ze veroordeeld tot een onecht bestaan.
Het verhaal van de Matrix begint met de keuze die Neo, de hoofdpersoon, moet maken tussen een rode pil, die hem de gruwelijke waarheid over zijn leven in de matrix laat zien, of een blauwe pil, die hem in staat stelt in zalige onwetendheid voort te leven. Neo kiest de rode pil en opent de ogen.
In de film vervagen al snel de grenzen tussen idee en werkelijkheid. De film doet denken aan het alomgekende verhaal van de grot van Plato waar de gevangenen in 'de grot van onwetendheid' zelf maar moeten zien wat ze kiezen : kennis nemen van de pijnlijke werkelijkheid of gewoon verder dromen.
Neo leert gaandeweg ontdekken dat de geest sterker is dan de materie.
Themas uit de boeddhistische leer, zoals bv. de opmerking theres no spoon, wat zo veel betekent als je moet niet proberen de lepel te buigen, want er is helemaal geen lepel geven Neo kracht en inzicht.
Op de duur heeft Neo de sterke overtuiging, dat er helemaal geen werkelijkheid bestaat, maar dat het enkel zijn idee is.
Neo zegt dat hij de controle over zijn eigen leven wil hebben, en dat hij daarom de gedachte dat bv. het Orakel zijn toekomstig gedrag kan voorspellen, niet kan verdragen. Zelfs wanneer zijn lichaam nog onderworpen is aan de wetten van de natuur waarvan hij deel uitmaakt, dan nog bezit zijn geest, volgens Neo, onvoorwaardelijke vrijheid. In dat opzicht is hij een echte Neo-kantiaan. Ook volgens Kant is de mens een wezen van twee werelden. Een bijzonder schizofreen wezen zelfs: als lichaam volledig onderworpen aan de wetten van de natuur, als autonome geest volledig vrij zichzelf de (morele) wet voor te schijven. Zoals alle kantianen worstelt Neo met de opgave die twee werelden bij elkaar te brengen en natuur en vrijheid met elkaar te verzoenen. Neo slaagt er steeds beter in de wetmatigheden van de Matrix aan zijn vrije geest te onderwerpen.
Als radicale modernist kampt Neo echter ook met een ander probleem. Als hij werkelijk onvoorwaardelijke vrij is, dan raakt hij ook los van ieder traditioneel houvast. Wanneer Neo losbreekt uit de comfortabele zekerheden van de Matrix, staat hij er helemaal alleen voor. Misschien heeft de tobbende Neo in zijn jeugd wel iets teveel Sartre gelezen, die de menselijke keuzevrijheid nog sterker aanzet dan Kant. Sartre stelt dat we eigenlijk ieder moment van ons leven voor de existentiële keuze staan wel of niet door te ademen. Wanneer Neo weer eens voor een onmogelijke keuze staat, zucht hij dat de mens gedoemd is om vrij te zijn.
Neo is voortdurend bezig de regels en wetten van de Matrix te transformeren, zijn hele gevecht is er op gericht een andere wereld te scheppen. De film eindigt tenslotte met zijn zelfgekozen dood.
Natuurlijk hebben de meeste mensen helemaal niet de behoefte, zoals Neo, om hun eigen leven te leiden. Ze laten zich graag door anderen vertellen wat ze moeten doen en laten zich maar manipuleren, zoals in de film is uitvergroot. Deze mensen zullen niet snel zelfmoord plegen. Deze mensen zijn tevreden met hun leven, hoe moeilijk het soms ook is.
Maar er zijn ook mensen die net anders willen leven dan deze gewone mensen. Dit zijn volgens mij de mensen die zelfmoord plegen! Want hoe meer ze nadenken, hoe eenzamer ze worden, hoe zinlozer het leven lijkt. Hoe meer ze van het leven af willen zijn. En dus kiezen ze zelf voor de dood.
Volgens mij is zelfmoord het soort geweld dat in je opkomt wanneer de schijnvrijheid tot je doordringt en je niet langer weet hoe je hieraan kan ontsnappen. Volgens mij plegen mensen zelfmoord als er, na hopeloos zoeken, geen enkele vluchtheuvel meer over blijft.
Dus als je zelfmoord wil voorkomen, geef de mensen dan wat ze wensen : the matrix!
Tijdens het opruimen van boeken, die steeds naast en niet in de kast terecht zijn gekomen, valt een boek over Romaanse kunst open en ik zie een beeld van een vrouw met kind. Ze heeft een zwart gezicht, zit statig rechtop, een kind op haar schoot. Het onderschrift luidt: 'Zwarte Madonna, gevonden bij de bron in het bos.
Is dit een madonna met kind? Ze maakt een totaal andere indruk als de bekende 'Maria met kind', voor velen het voorbeeld van 'de moeder'. Een raadselachtige beeld met het zwarte gezicht. In de verhalen wordt verteld dat deze beelden vaak gevonden zijn door schaapherders, boeren of handwerkslieden in akkers of bij bronnen. Nu horen raadsels bij het mysterie van het oervrouwelijke en het vraagt geduld en wijsheid om ze op te lossen. In het Oude Testament geeft de koningin van Saba koning Salomo raadsels op om te weten te komen in hoeverre hij in het mysterie van de vrouwelijke wijsheid was ingewijd.
Streven naar de waarheid is belangrijk; het bezitten van de waarheid is gevaarlijk. Althans de overtuiging dat men ze bezit. In deze postmoderne tijden is liegen met het oog op het behartigen van de waarheid geen zeldzaamheid meer. Er wordt steeds meer creatief omgegaan met de waarheid. De waarheid moet worden geherstructureerd en geflexibiliseerd en in België geregionaliseerd, gecommunautariseerd, gedefederaliseerd, gesplitst, ontbonden en daardoor transparant gemaakt. Het is de waarheid dat de echte waarheid altijd meervoudig is.
In de politiek geldt het Kretenzer syllogisme. «Alle politici zijn leugenaars. Ik ben een politicus. Dus ben ik een leugenaar en lieg ik als ik zeg dat ik een leugenaar ben. Bijgevolg spreek ik de waarheid.»
Een politicus is derhalve een wezen dat de waarheid spreekt, ook als het liegt. Kiezers zijn keizers. Ieder heeft zijn waarheid. Politici zijn verondersteld al die waarheden op te tellen en er een gemiddelde waarheid uit te distilleren.
Of politici de waarheid spreken, is trouwens zonder enig belang. Belangrijk is dat de bevolking gelooft dat ze de waarheid spreken.
Een overtuiging is weliswaar gevaarlijker dan een leugen.
En halve waarheden zijn leugens.
De waarheid verteert moeilijk. Zuivere waarheid is meestal giftig. Het is immers een waarheid als een koe dat wie werkt als een paard bewijst dat hij een ezel is.
De waarheid slaat meestal een wonde, waarop ze geen balsem legt.
De waarheid een springlading. Wie de waarheid verkondigt, loopt groot gevaar. Beseft hij die de waarheid spreekt dit ten volle, dan is hij een éénpersoonszelfmoordcommando.
De waarheid is te mooi om waar te zijn. De waarheid is echter schoon, ook als ze lelijke dingen toont. Daarom is moderne kunst niet zelden lelijk.
Gelukkig is in onze consumptiemaatschappij nu ook de waarheid te koop, vaak afgeprijsd en soms leverbaar op voorafbetaling. Vooral de kranten zijn grote toeleveraars van de waarheid.
De waarheid staat steeds in de krant, zelden in het staatsblad, nooit in een grondwet.
Er moet dringend een Ministerie van de waarheid worden opgericht met duizenden ambtenaren en inspecteurs. De minister van de waarheid wordt de meest gehate man van het koninkrijk. De vrouwen zijn ongeschikt voor deze job, omdat vrouwen die echte vrouwen zijn en dus minzaam, onhaatbaar zijn.
