Aikido en de dynamische persoonlijkheidsontwikkeling.
Wanneer je over een lange tijd Aikido in jouw leven toelaat, produceert het van binnen een opmerkzame beheersing en wijsheid. Wanneer het wordt gekoesterd en bewaard, wordt die meesterschap steeds completer, zodat het intuïtief wordt en zich met Ki metamorfoseert. Aikido wordt gekenmerkt door wijsheid, wijsheid wordt gestabiliseerd door Aikido. Het gebruik ervan in het dagelijks leven is onuitputtelijk.
We leven in een gecompliceerde samenleving waar ieder van ons een tandwiel is. Ueshiba Sensei zou blij zijn als de Aikidoka's hun eigen wegen naar deze waarheid zouden ontdekken. Aikido leren kennen is jezelf leren kennen (en openbloeien).
Door een harmonieus evenwicht te vinden tussen intellectuele training, fysieke training, deugdtraining en ki-training, komt men tot wijsheid." (OSensei)
Shoshin is een complexe Japanse term die verwijst naar een staat van een eenvoudige en ontspannen beginners geest. Een beginners geest is eigenlijk een lege geest, klaar voor alles, open voor alles. De geest van een expert wil alles omvatten en heeft altijd een oordeel klaar. Een sensei schenkt onbaatzuchtig deze bescheiden kennis aan de dojo-studenten door ze bij elke Aikidotechniek te laten oefenen in deze ervaring van Shoshin, zodat ze een buitengewoon beeld van hun omgeving en van zichzelf krijgen. In de geest van de beginner zijn er veel mogelijkheden. Sensei hoopt dan ook op een vleugje doorzettingsvermogen van de studenten om tot deze meest fundamentele vorm van inzicht en zelfoverwinning in Aikido te komen.
Het uitgangspunt van elke Aikido-prestatie is het verlangen en de beste manier om daarin te slagen is om het steeds opnieuw te proberen. Onze grote fout is dat we onze moed te snel laten zakken. Slechts één ding maakt de vervulling van je droom onmogelijk en dat is onze eigen angst voor falen. Het mooiste in het leven van een Aikidoka is niet wat je krijgt tijdens de les, maar wat je ontvangt van jouw sensei, zodat de mooiste kunst ontstaat: een autobiografisch werk, vol met Aikido. De geest is als een tuin en om te bloeien, moet je elke dag voor hem zorgen.
In de dojo biedt sensei jou een blauwdruk van mogelijke Aikido-ontwikkelingen voor het leven aan, door jouw praktische ervaringen en jouw theoretische inzichten te laten integreren en te laten belichamen in een uitdrukking van efficiënte Aikidotechnieken. Maar een sensei geeft het je niet, een sensei helpt je het te vinden. Als je dan uiteindelijk door je sensei wordt geïnspireerd, zie je je eigen potentieel uit de toekomst jou in dit heden ontmoeten.
De belangrijkste eigenschap van een goede lesgever is een goede student zijn. Er zijn contrasterende (culturele) inzichten over het aanleren van Aikido: van persoonlijke instructies geven tot traditionele Japanse manier van enkel observeren, zonder uitleg. Probeer de focus op de basistechnieken van Aikido als onderwijskader te behouden. Het zijn de bouwstenen die nodig zijn Aikidokas op een meer verfijnde manier te trainen in deze complexe kunst. Lesgeven is jezelf uitdagen en nuchter blijven over je eigen vooruitgang om zo eerlijk tegenover jezelf te blijven. Het belangrijkste voor een lesgever is om op de tatamis te stappen en je best te doen op dat moment, om een sfeer te creëren waarin Aikidokas succes kunnen voelen. Het uiteindelijke doel is om als lesgever overbodig te worden en Aikido de leiding te laten nemen, zodat iedereen de voordelen van een Aikido training kan ervaren. We trainen allemaal op onze eigen manier en krijgen onze eigen resultaten.
OSensei zei :Wat heeft het voor zin om alleen maar mijn techniek te kopiëren? Als je een techniek één keer uitvoert is het al afgelopen. Aikido verandert elke dag. Je moeten kijken naar de (budo) gedachten achter elke beweging.
Het beoefen van Aikido mag nooit leeg aanvoelen. OSensei s gedachtewereld in zijn meest veréénvoudigde vorm belichaamd acht krachten: de actieve en stille kracht; de aantrekkende en loslatende kracht; de splijtende en samenvoegende kracht; de smeltende en de stollende kracht, elkaar voedend in onafgebroken spiralen van samenvloeiende Ki. Voeg daarbij de bijhorende bewegingen en richtingen en dan heb je het begin van het idee van OSensei s trainings-methodologie.
De Darumapop is een traditionele Japanse holle, ronde pop van papier-maché, met een gewicht aan de onderkant, zodat de pop niet kan omvallen. Deze pop is ook een symbool voor veerkracht en doorzettingsvermogen en beeldt de boeddhistische leermeester Bodhidharma uit, beter bekend als Daruma Daishi (482539). Het gezicht heeft een baard en snor. Vaak zijn de ogen nog niet ingekleurd. Bij het doen van een wens wordt één oog ingetekend. Is de wens in vervulling gegaan dan wordt het andere oog ook ingetekend. Daarna wordt de pop bij een Daruma Kuyo-ceremonie verbrand.
De oudste officiële gepubliceerde aantekeningen van Morihei Ueshiba heet Aikido Maki-no-Ichi (1954). Het was alleen bedoeld voor de nu genaamde Shodans. Het was grotendeels gebaseerd op een trainingshandboek "Budo Renshu" uit 1933, dat oorspronkelijk als leidraad gegeven werd aan de uchi-deshis van Morihei Ueshiba. De overeenkomst tussen Aikido gegeven door een 50-jarige en een 70-jarige Morihei Ueshiba werd wetenschappelijk geanalyseerd en bedraagt 87%. Het verschil ligt vooral in zijn raffinage van de Jo en Bokken toepassingen na de oorlog.
Ben je gestopt om naar het geluid van een vogel te luisteren?
Ben je vergeten hoe de ochtendzon op je huid voelt?
Ben je de smaak van het zoute zeewater vergeten?
Wordt even terug bewust van al deze wonderen van het leven, van je hartslag en van je adem. Open je ogen, kijk naar de hemel, herken de uitgestrektheid ervan. Leer alles en van iedereen, want leren is de hoogste essentie van nederigheid. Je hoeft niet de beste te zijn. Je moet gewoon jezelf zijn. Adem zoals je ademt; denk zoals je denkt; voel zoals je voelt en wil wat je wilt. Want op het einde moet je gewoon met jezelf leven.
De Japanse Yoshino is een bladverliezende boom, die tot 20 meter hoog kan zijn, bekend om zijn massale witte of roze bloemen met een diameter tot 3 cm. De bloem symboliseert verschillende ideologieën (afhankelijk van de regio van herkomst), maar het wordt in het algemeen beschouwd als een voorteken van geluk en hoop. Het is een blijvende metafoor voor de vluchtige aard van de sterfelijkheid, aangezien deze bloem niet verwelkt, maar zo breekbaar is, dat het na enkele dagen van bloei door de wind in zijn volle schoonheid van de tak valt. Er is geen tijd om haar te zien verwelken.
Japanse Aikidokas interpreteren dit evenement als een filosofie van leven en dood en is gerelateerd aan een deel van de samoerai code, waarbij het een eer was om te sterven op het moment van grootste pracht: in de strijd.
Ukemi is de kunst van het defensief vallen. De beweging die een Uke ontvangt van de Tori is niet het verliezende einde van de Aikido-uitvoering, maar de essentie van Aikido zelf. Het lichaam en zintuigen leren de beweging en energie van de techniek en men voelt aan of de uitvoering goed of anders is. Tori verliest het concept van Aikido als Ukes valtechniek wordt vertroebeld door angst en spanning. Het is aan de Uke om de Aikido-energie te ontvangen en de kracht van de worp te absorberen, als water in een waterval. Wanneer Ukemi natuurlijk wordt, ontstaat er een innerlijk begrip over de werking van Aikido en verandert dit zowel binnenin Uke en Tori als ware Aikido-kennis.
De Uke nodigt uit voor een dans op de muziek van Aikido, de stroom van energie. Zijn correcte aanval vereist intense energie en kracht, de verdediging van de Tori gebeurt in een ontspannen en meegaand manier. De ontembare aanval ontmoet een onderdanige verdediging. De rechte lijn van de aanval wordt in spiralen en rondingen geleid, die precies eindigen waar de aanval begon. De kracht keert terug naar zijn oorsprong en er is helemaal niets gebeurd. De beweging is helemaal geen gevecht, maar een dans - een soepele wals zonder botsing, zonder enige krachtproef, verborgen in de melodie en ritme van de muziek, de muziek van Aikido
Aikido trekt een eigenaardige soort van mensen aan. Als dit niet het geval was, zou Aikido snel zijn aard verliezen. Aikido technieken zijn zichtbare dingen, maar dit is slechts het topje van de ijsberg. Het is de inhoud die echt van belang is. Hoe meer men vordert, hoe moeilijker de training. De Aikidoka voelt uiteindelijk de complexiteit van zijn uitvoering. Hoewel Aikidokas een krijgskunst trainen, beschouwen ze zichzelf niet als iemand die een strijd moet winnen, maar juist om de strijd op te heffen en te voorkomen. Aikido stelt dat, als er een winnaar is, er eigenlijk twee verliezers zijn.
Het woord Bokken (houten zwaard) komt van boku (hout) en ken (zwaard) en is een oefenzwaard dat wordt gebruikt in de Aikidoles. De Uke test de juiste houding van de Bokken door op de punt van het houten zwaard te tikken. Als de terugkeer van de Bokken traag of stijf is, vertegenwoordigt dit een onvoorbereide Tori. Als de Bokken in stilte, ogenblikkelijk en ontspannen terug naar het midden beweegt, vertegenwoordigt dit een getrainde Aikidoka.
Ontwijk de complexe Aikidotechnieken van zwierende armen en draaiende lichamen, maar denk aan de onbeperkte, natuurlijke innerlijke energie afkomstig vanuit je Seika (Kikai) Tanden. Elke Aikidoka kent zijn of haar fysiek lichaamscentrum, een zwaartepunt onder de navel gelegen. Doch voor velen is dit mentale prominente centrum een ware zoektocht, een queeste naar het focuspunt van de ademhaling en centrum van de kosmos. Toch is dit noodzakelijk om efficiënte zelfrealisaties in Aikidotechnieken te ontwikkelen. In Aikido is niets belangrijker dan werken vanuit je eigen centrum en dat van de partner. Seika betekent onder de navel; Kikai betekent oceaan van ki-(levens)-energie en Tanden in het centrum.
Om een cirkel te maken, moet je een centrum hebben.
Een uitstekende manier om rust te oefenen, is de ontspanningsoefening van snel schuddende handen en ontspannen vingertoppen. Laat de beweging snel vervagen totdat de handen lijken te rusten, maar in feite zijn gevuld zijn met Ki. Ki-training leidt tot (on)bewuste kalmte. Een gebruikelijke metafoor voor kalmte die in Aikido wordt gebruikt, is die van het rustige, nog steeds zichtbare oppervlak van het meer, dat zowel de maan als een vliegende vogel weerspiegelt. Woeste (gedachten) golven moeten tot rust en kalmte gebracht worden. Dan pas kan men Aikido beoefenen.
Wie vecht tegen monsters moet oppassen dat hij daarbij zelf geen monster wordt. (Nietzsche)
Train in beweging om afstand en timing te bestuderen. Train statisch om te leren hoe je beweging maakt. Train zachtjes om de verbinding met je Uke te voelen. Train hard om je eigen integriteit te kennen. Train om de veelzijdigheid van de Aikido-technieken te zien. Train met lege handen en train met de Bokken en de Jo. Train met je lichaam en met je geest. Als je slechts op één van deze manieren traint, leer je nooit Aikido begrijpen.
"Het lichaam moet driehoekig zijn en staat voor de opwekking van (ki)energie en is de meest stabiele fysieke houding. De cirkel symboliseert sereniteit en perfectie, de bron van onbegrensde technieken. Het vierkant staat voor stevigheid, de basis van toegepaste controle." (Morihei Ueshiba)
Tanren-ho is het herhaald slaan met een bokken (op een bundel hout). Sommige Aikidokas gebruiken de bokken om te snijden met kracht en om uithoudingsvermogen te ontwikkelen, als een ambitieus zwaard, waar je duizend keer duizend keer mee snijd. Ervaar echter elke snede als een vorm van leegte van het zwaard, om iets heel bijzonders te begrijpen, als een beweging van hemel en aarde, yin en yang, In en Yo, om één te worden met je ademhaling. Wanneer het zwaard hemels zweeft, is dit compleet anders dan het zwaard oppakken en op iets slaan. Daarom zal je een zwaard pas begrijpen als je een wisselwerking ontwikkelt met je innerlijke omgeving.
