Sinds een goede week zijn de lessen ook hier begonnen. Diegenen die zich minder interesseren in het schoolgebeuren, verwijs ik graag door naar een ander bericht. Mijn werk begon eigenlijk in Leuven al. Zonder ooit één letter Spaans gelezen te hebben, moest ik gelijkaardige vakken zien te vinden op de website van de universiteit alhier. Nu heb ik hier mijn lessenrooster uitgepluisd en na wat verder geschrap volg ik hier een tiental vakken. In het tweede, vierde en vijfde jaar samen, met als gevolg dat overlap onoverkomelijk is. Maar dat valt bij mij, vind ik, goed mee. De eerste lessen waren op verschillende vlakken een vernieuwing. In de lessen van vier van de zes vakken van dit semester zitten we hooguit met acht. En telkens een ander zevental. Van een viertal chica's uit Cordoba, die blijkbaar elke letter grappig vinden dat ik uitkraam, in de ene les tot een hoopje typische burgielui uit ik-weet-niet-waar in de andere les. Mijn klasgenoten uit tweede kan zijn met iets meer en van alle slag. Aanhang(st)ers van Avril Lavigne, typische beachboys of sollicitantes voor de nieuwste reclamespot van Dior vind je er terug. Net een set van een Amerikaanse "High School"-reeks. Mijn collega's uit het laatste jaar zien er dan ineens immens veel ouder uit en sommigen zijn dat ook. Het is hier doodnormaal je vijf jaar in zes, zeven of acht jaar af te werken. 1ste zit is hier een uitzondering. Ik heb uitslagen van een vak van mij zien uithangen; hooguit een achtal van de vijftig hadden meer dan de helft. Dat belooft! Ligt het niveau zo hoog of ligt het gemiddeld Sevillaans IQ zo laag: dat weet geen mens! En ik meen het momenteel ook niet te weten, mede omdat ik na een week enkel de namen van de proffen en een paar lidwoorden heb verstaan. Met wat er op het bord staat, speel ik altijd een variant van "Wie is Het?", "Wat is Het?" of eerder "Wat zou het kunnen zijn?". Nee oma, geen nood, mijn Spaans betert met de dag. De allereerste les was ook verschieten. Een zeer vriendelijke, welgevoede professor, blijkbaar, wandelde rustig binnen met een XL-T-shirt met een prent op van een octopus in een glazen pot. Volgens mij was hij ook wat laat opgestaan, want hij zat nog blootvoets in zijn insteekschoenen. Maar die draagt hij nu toch al een week, dus ik vermoed dat hij zich trendy probeert te kleden. Bij een andere prof heb ik ook wat meegemaakt. Blijkbaar zit ik dit semester opgezadeld met een programmeervak. Niet direct my piece of cake. De eerste les strompelt er een zwaar zuchtende alsook zwetende heer binnen, die naar mijn mening lichte vormen van autisme vertoont. Zijn broeksriem zou twee keer om zijn middel kunnen met als gevolg dat zijn riemuiteinde tot onder zijn kniën hangt; zijn brilglazen, eigenlijk lenzen, plakken tegen zijn ogen; en zijn haardos heeft iets weg van de branding in Tarifa. Hoe kan het anders met zo'n vak. Mijn buurman staafde meteen mijn vermoeden, toen hij na twee minuten "LOCO" op zijn bank schreef. Hij begreep er al even veel van als mij. Tijdens de pauze besloot ik mij te gaan voorstellen en te gaan vragen achter iets leesbaars annex studeerbaars. Net toen ik mijn vraag wou stellen, niesde hij zijn cursus vol. Even stap naar achteren, bekomen, en terug een poging wagen. Dit keer liet hij mij uitspreken. Maar hij bekeek mij alsof ik een alien was en uit zijn zwaar Andalusisch antwoord raakte ik geen wegwijs. Ok, Thomas, doen alsof je het begrijpt en opkrassen. Dat heb ik zoveel aan de hand. Dat ze me iets vragen of uitleggen en dat ik er geen snars van begrijp. En ik kan toch ook niet blijven vragen om het te herhalen. Dan zeg je maar Si of No, als ze raar kijken, of nog iets anders, als het toch geen ja-nee-vraag blijkt te zijn. Maar altijd met de glimlach, want ik ben gewoon tevreden dat ik hier ben!
Na een aangename en deugddoende rondreis met de familie ben ik gisteren weer neergestreken in het eeuwig bruisende Sevilla. Rond de middag stond de eerste Erasmus infosessie annex drink op het programma. Op al de administratieve paperassen na was het vooral indrukwekkend om al die Erasmussers samen in de aula te zien zitten. 3000 man naar verluid. Gisteren heb ik Tom eveneens aangetroffen, een blij weerzien. Hij is een week later opgekomen. Het was vooral amusant elkaars eerste avonturen in Sevilla te aanhoren. Achteraf gezien waren de eerste dagen en vooral het zoeken van een kot zwaarder dan eerst gedacht. Maar we zijn er geraakt, elk op zijn manier en met zijn verhaal. Hij is nu ook een blog begonnen. Zijn verhaal vind je op www.bloggen.be/tom_in_sevilla. Ongetwijfeld boeiender dan wat u nu leest. Meer nieuwtjes en speciale topics als daar zijn: fotos, kotwegwijs, biercommentaar zijn voor later als mijn eigen internet werkt of als ik eens op een deftige computer raak. Nu is het tijd om het paperassenbad in te duiken. Vakken in elkaar puzzelen, blijkbaar een niet zo eenvoudige opdracht. Hasta luego!
Dag vier zit er bijna op en ik mag terugkijken op een vermoeiende, maar geslaagde vierdaagse! Na mijn vorig bericht ben ik aan de slag gegaan: nieuwe gsmkaart aangeschaft en bellen tot je erbij doodvalt. Donderdagmorgen heb ik bij een soort huisvestingsdienst een twintigtal adressen aan de haak geslaan. Maar na die allemaal te hebben afgebeld, bleken ze allemaal bezet of heb ik simpelweg afgelegd omdat we elkaar simpelweg niet verstonden. Daar ging mijn eerste hoop. Tegen beter weten in trok ik de straat op op zoek naar "annoncekes". Aan bushaltes van elke faculteit, in het Erasmuscentrum of aan een doodgewone lantaarnpaal. Uiteindelijk heb ik tot vrijdagavond heel de stad afgecrost en bij mensen van alle slag over de vloer geweest. Een achtal in totaal: een Spaanse die dacht dat ze een vijfsterrenhotel uitbaatte, twee ErasmusItalianen die nog een compagnon zochten, een oud dametje die fier was op haar stofloos kot, 2 typische burgies klaar om aan hun studiejaar te beginnen, een oud heertje dat mij speciaal ergens is komen halen en mij met een krot vol Chinese stank wou opzadelen. Deze morgen ben ik eens gaan kijken bij un chico muy sympatico. Deze vermoedelijk homofiele jongeheer verhuurde zeer modern gedecoreerde kamers en zijn hond "Blakki", op zijn Spaans uitgesproken, kregen we er gratis bij. De prijs en de reeds inwonende Duitser bevielen me niet echt. Daarbij komt nog dat ik al ergens anders had getekend. Vrijdagavond laat ben ik nog binnengevallen in een typisch Spaanse casa met dakterras en een soort overdekte patio. Het beviel me onmiddellijk na alles wat ik al had gezien. De kamer is lichtjes antiek, maar gezien mijn blijkbaar late zoektocht, vriendelijke jonge kotbaas, kotgenoten en prijs was de zaak snel beklonken. Voor eventuele bezoekers: Calle Prosperidad 34 in de Triana wijk over de rivier Guadalquivir. Juist, de Welvaartstraat, niet slecht om het jaar in te zetten. Aanvankelijk had in mijn zinnen wel op una habitacion in la Calle Feria, de Feeststraat, gezet. Maar die kon ik pas maandag bezichtigen. Onderweg en op de bus ben ik nog met een Spaanse kunstenares, een stel hippieDuitsers in VWbus en een viertal Italianen aan de praat geraakt. Dit allemaal zeer bevorderlijk voor mijn Spaans. De laatste telefoongesprekken liepen al vlotter met hier en daar een niet bedoelde grappige uitspraak van mijnen 't wege. Het weer hier is zeer laxerend voor de zweetklieren. 's Nachts is het makkelijk boven 30 graden. Maar het blijft aangenaam. Geen betere uitnodiging om eens af te reizen en samen een "tinto" op ons dakterras te komen drinken!
Ik ben nu bijna een volledige dag hier in het zeer warme Andalusië. 's Nachts blijft het makkelijk boven de 25 graden. Rond de middag ben ik geland in Malaga en begon het echte werk. Zeker informatie vragen of simpelweg een kamer vastleggen in een jeugdherberg is een theaterstuk op zich, maar zorgt altijd wel voor een glimlach langs beide zijden. Vriendelijk zijn ze hier zeker, maar een woordje Engels of Frans is niet altijd in de aanbieding. Na een hectische rit met de bus muy animado eindelijk de trein opgestapt. Zeker met 35 kilo en een iets te behulpzame type rond u. Aangekomen in Sevilla stond Maria, een kwieke jongedame, me op te wachten en bracht el padre me totaal overbodig naar de jeugdherberg. Van de slag mocht ik 's avonds la cena bij hen komen nuttigen en werd ik prompt verwacht om met haar vriendinnetjes de bloemetjes te gaan buitenzetten. Zo aangeboden, zo aangenomen. Haar familie was zeer gastvrij, alsof we elkaar al jaren kenden. Nog nooit meegemaakt in België. Samen met el hermano y el padre naar de voetbal gekeken, juist alsof ik daar kwam inwonen. Daarna zijn we nog iets gaan drinken met haar vriendinnetjesclub in een typische openluchtbar ergens in een park. Goed gelachen! Vandaag ben ik samen met mijn Spaanse kamergenoot op pad vertrokken: una búsqueda de una habitación. De derde van ons kamertrio, een Welshman, lag nog vredig te slapen. Via een soort huisvestingsdienst ben ik aan een 20tal adresjes geraakt, die ik straks eens ga afbellen in mijn ratelend Spaans. Daarvoor is het blijkbaar voordeliger mij een nieuwe gsm kaart aan te schaffen. Dat gaan we dan ook maar eens doen! Hasta luego!
Met deze blog zal ik jullie op de hoogte proberen te houden van mijn
belevenissen in Sevilla. Geniet ervan en reageer waar nodig.
Bedankt aan iedereen die is langsgekomen op het Sevillavat.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
