Aan elk verhaal komt een einde, ook aan een Erasmusjaar, en dus ook aan deze blog. Ik heb het niet altijd even puntueel opgevolgd, maar heb jullie toch een algemeen beeld proberen te geven van mijn belevenissen alhier. Hopelijk hebben jullie er wat plezier aan beleefd. Tom zit al even in België. Ik volg binnenkort.
Het is mooi geweest, misschien te mooi. Mooier dan verwacht. De citroen kan niet harder uitgeperst. El Español, los viajes, la escuela... Alle hebben ze me iets breed denkender gemaakt. Ik hoop er snel een vervolg aan te mogen breien. Te beginnen in Leuven de draad weer op te pikken en er nog een jaar te genieten. Om het met Tom zijn woorden te zeggen: "Terugkeren naar je roots met een andere visie is als opnieuw
op reis gaan".
Vorige week stond Valencia op het programma. De laatste van de 4 Spaanse grootsteden waar we nog niet geraakt waren; na Madrid, Barcelona en Sevilla. Deze keer ontbrak er een lokale Erasmuscompagnon. Dus waren we aangewezen een jeugdherberg in te trekken. Reden van ons bezoek: de vierjaarlijkse America's Cup in combinatie met de overvloed aan cultuur die Valencia te bieden heeft. We kruisten ook de plaatselijke Gay Parade en een hittegolf van 40 graden op onze voet- en fietstocht. Laat de foto's voor zich spreken!
Na een doortocht in Chiclana de La Frontera begin februari bij Manuel was midden juni Jonni aan de beurt. Hij woont in La Línea de la Concepción, zoals de naam enigszins doet vermoeden de grensstad van Spanje met Gibraltar, de Britse enclave bekend om zijn enorm uitpuilende rots bezaaid met monkeys. Zijn zeer amabele tante stelde ons haar buitenhuisje aan het strand ter beschikking goed gevuld met de nodige student-voedingswaren. Jonni weidde me in in het nachtleven aldaar en het was aangenaam vast te stellen dat de communicatie met zijn vrienden zeer vlot verliep. Zondag gingen we even de grens over. Maar meer dan de typische Engelse bouw- en eetcultuur viel er niet te bespeuren. Kort samengevat, plezant zijn habitat ook eens opgesnoven te hebben. Dat mijn examen de maandag er op positief is afgerond, maakte het des te meer de moeite waard!
Op zondag 3 juni, de vooravond van de examens, brachten we een bezoekje aan de plaatselijke Plaza de Toros hier in Sevilla. De grootste en fraaiste uit Spanje, dus die mocht zeker niet op ons palmares ontbreken. 6 toros passeren de revue en 3 matadors nemen er telkens 2 voor hun rekening. Elke stier gaat eraan volgens een vast protocol. Onbegrijpelijk hoe menig een daar plezier aan kan beleven. Het volstond de folklore ervan eenmalig op te snuiven, maar de kans mij ooit nog eens naar een dergelijke slachtpartij te begeven, acht ik vrij miniem.
