Een eerste verkenning van MELBOURNE

Dinsdag, 28 oktober 2014

foto's: https://plus.google.com/photos/102497882852892734023/albums/6075212714349677345

Anekdote van de week: Eric dacht een gratis orgelconcert bij te wonen, maar zat als toerist op de begrafenis van Prof. John Arthur Lewis Hart.
Raymond en Eric hebben voor vandaag een stadsbezoek aan Melbourne gepland. We werden alles grondig uitgelegd door Cam en Nancy. 'Neem bus 906 tot in het centrum van Melbourne. De stad zelf bestaat allemaal uit rechtlijnige op elkaar kruisende straten en neem 's avonds de bus terug naar Warrandyte.'

De dag kondigt zich opnieuw aan zonder veel zon. Met trui en jas, met een kleine rugzak en wat geld in de zakken worden we door Nancy tot aan de bushalte gevoerd. We hebben geluk, we halen nog net bus 906 van 9.31 u. die ons naar de hoofdplaats van de provincie Victoria zal brengen. We hebben ook een abonnementskaart meegekregen en bij het opstappen van de bus moet je die voor een toestel houden en zodra het piept weet de chauffeur dat je geregistreerd bent. Mijn kaart piept al niet en mag om te beginnen er al wat geld opzetten. "Met 20 dollar zal je al wel een eind vooruit kunnen", zegt de behulpzame chauffeur die meteen begrepen heeft dat we toeristen zijn. De bus trekt van halte tot halte en er komen voortdurend passagiers bij. Plots neemt de bus de autosnelweg en dan gaat het heel snel. Zo raken we in het drukke verkeer dat naar Melbourne leidt, maar geluk, voor de bussen is een afzonderlijke busbaan en na een uurtje bereiken we Lonsdale Street. We stappen uit op de kruising met de Swanstonstraat, zo kunnen we zeker niet verdwalen. Ondertussen is het lichtjes beginnen motregenen. Niet erg, we trekken de eerste de beste zijstraat in en zitten meteen in de Chinese wijk. Om ons wat tegen de regen te beschermen trekken we een Chinees winkelcentrum in en testen even de roltrappen en het toilet uit. We keren op onze stappen terug naar de Swanstonstraat. In de Bourke Street zien we van ver een 'i'. "Daar moeten we zijn om wat info te bekomen", zegt nonkel Raymond. We krijgen een stadsplan en op zijn vraag waar we vandaan komen antwoordt hij 'welkom'. Hij duidt er de belangrijkste bezienswaardigheden aan en zegt dat we met een tram de gehele stad gratis kunnen rondtoeren.

We trekken opnieuw verder door Swanstonstraat. In een winkeltje zien we allerlei spullen te koop tegen 10 en 5 dollar. Het uurwerkbandje van Raymond is reeds meer dan een week stuk. In een winkel hadden we reeds gevraagd wat een nieuw bandje zou kosten? Van 20 tot 50 dollar en hier zien we dat ze uurwerken te koop hebben voor 10 dollar (= 7 euro). Niet gesukkeld, Raymond kiest een mooi exemplaar. Maar uiteindelijk wordt de keuze steeds kleiner, want van slechts enkele uurwerken kan het bandje dicht rond zijn dikke polsen. Het dametjes aan de kassa is een mooi zwartje van het Aziatische type. Raymond gekscheert een beetje over de garantie. Ik stel voor dat we een foto nemen als herinnering, maar het dametjes vindt dat haar haar niet mooi genoeg is en wijst het voorstel af. Ik zeg Raymond dat het niet erg is, kom laat ons maar voortgaan, ik heb er al twee foto's genipt terwijl jij tegen haar aan het 'zeveren' was! Voor 5 dollar (3,5 euro) koop ik mijn nog een mooie broeksriem. In een souvenirwinkel trekken we binnen op zoek naar een Australische vlag en enkele postkaarten. Zo bereiken we de Melbourne Town Hall (stadhuis) met een gedenkplaat van de slachtoffers van de twee wereldoorlogen. Een bezichtiging is uitgesloten, we moeten vooraf reserveren. Zo bereiken we St. Paul's Cathedral. Daar mag je tegen betaling van 5 dollar wel foto's maken. Wanneer we om 12.15 u. buitenstappen komt net voor het Flinders Street Station, aan de overkant van de kathedraal, de oude tram aan die gratis rond de stad rijdt. We haasten ons in het voertuig en laten ons de gehele stad Melbourne rondvoeren, precies één uur lang tot we opnieuw bij de startplaats aankomen. We hebben heel wat belangrijke gebouwen gezien op onze rondrit: het Etihad Stadium, parken en pleinen, de Docklands, het Parlement... Het krioelt er in de stad van op- en afrijdende trams, in alle maten en kleuren.

Het wordt stilaan tijd om toch aan een hapje te denken. Van de vele stalletjes met Aziatische brol zijn we beiden geen voorstander. Aan een patisserie lokken de uitgestalde gebakjes ons wel naar binnen. Eigenlijk mogen we toch enkele calorieën naar binnen werken, we lopen ze toch af. Vandaar trekken we verder door het centrum, voortdurend goed het stadsplan in het oog houdend. De is opvallend hoe de vele kerkjes verdrongen staan tussen de buildings. Plots zie ik voor de St. Michael's Uniting Church een bord staat dat er op 'Thursday' gratis orgelconcert is. Ik stel nonkel voor toch even binnen te gaan kijken. Zo gezegd, zo gedaan. Aan de inkom zijn er heel wat mensen die aanschuiven en beleefd als we zijn doen we dat ook. Wanneer het onze beurt is zegt een heer dat we onze naam in een boek moeten schrijven. Ik noteer keurig in drukletters mijn naam en krijg een boekje. Ik stop het zonder te kijken in mijn toeristisch boek dat ik in de hand draag en trek met de rugzak op de rug en het fototoestel om de hals, de kerk binnen. Nonkel sputtert tegen al dat sjiek volk hier,... kom we zijn weg. We gaan hier gans dat concert vastzitten. "Neenee, kom, we gaan ons hier op een bank neerzetten". Ik maak enkele foto's van het altaar en het volk en luister naar de muziek. Door het eeuwig aandringen van nonkel verlaten we de kerk en nog heel veel mooi uitgedoste mensen komen de kerk binnen.

We stappen verder. Midden een straat zien we een ouderwets gietijzeren toilet. We willen het toch even uitproberen en zo'n uitzonderlijk bouwwerk moet toch ook op de foto? We trekken verder richting Carltons Gardens met de Royal Exhibition Buidling en gaan even kijken naar de openingsuren en de prijs van het Melbourne Museum. Ik wil dat later deze week nog op mijn gemak eens komen bezoeken. Vandaar gaat het naar de Victoria Street op zoek naar de Old Melbourne Goal (oude gevangenis). Ook dat zal ik later nog komen bezoeken. Via de Franklin Street komen we aan de Queen Victoria Market. Alles is leeg, zelfs de vuilniskar rijdt al weg. Niet getreurd, ik trakteer nonkel op een biertje en ik houd het bij een koffie en daarmee is hij best content. We keren op onze stappen terug naar de Lonsdale Street om nog de bus van 16.41 u. te halen die ons terug brengt naar Warrendyte. Na een uurtje bereiken we ons eindpunt en stappen de heuvel op richting woning Nancy en Cam.

Als avondmaal bereidde Nancy een twee lekkere quiches. We vertellen ons avontuur en nonkel vertelt het verhaal van het orgelconcert. Ik zeg dat ik een foto en programmaboekje heb. Ik haal het te voorschijn en wat schieten Cam en Nancy in een lachbui. Het is het uitvaartboekje van 'John Arthur Lewis Hart', geboren op 4 september 1937 en overleden op 1 october 2014. 'The Memorial Service' vindt plaats op 'Tuesday 28th october at 2.30 pm'. En wanneer ze mijn foto's bekijken, de foto van het gratis orgelconcert op 'Thursday', de asurne en de foto van de overledene zien staan in de kerk is de lachpartij nog groter.

Het is een mooie dag geweest die eindigde met een plezante noot. ''John, als je ons van hierboven ziet, onze excuses, het was zo niet bedoeld. We nemen je boekje als herinnering mee naar België en zullen daar eens een kaarsje voor U branden!"

28-10-2014, 00:00 Geschreven door eric  

27-10-2014, 00:00 Geschreven door eric