Deze week ben ik compleet in de fout gegaan t.o.v. wat ik in eerste instantie in mijn eerste blogs schreef. Het glas was niet half vol, het was half leeg. Ik heb me deze week verschrikkelijk gevoeld: eenzaam, ONbemind, ONbestaan, ONgeliefd en ONbegrepen. Ik heb geprobeerd me vast te klampen aan zekerheden die duidelijk geen zekerheden zijn. Ik heb gesnakt naar liefde maar de puzzelstukjes vielen niet in elkaar. Om de een of andere reden pasten ze niet ineen.
Ik had gehoopt dat na 7j er toch eindelijk die erkenning zou zijn, die warmte van hart tot hart maar hoe ik de dingen zie of wil of aanvoel, dat is duidelijk iets dat zich enkel in mijn wereld afspeelt. Waar gewoon een 'sorry', of een 'ik zie je graag' zoveel moois creëert, zoveel nieuwe mogelijkheden laat zien, ben ik gestoten op een muur van 'niet of fout begrepen te worden'. Ik kan niemand iets kwalijk nemen, ik heb voor mezelf een wereld en verwachtingen gecreëerd die duidelijk niet voor iedereen gelden. Hoe krampachtiger ik werd, hoe meer ik mezelf ben tegengekomen en na een verschrikkelijk pijnlijk weekend dat ik 't liefst van al zo snel mogelijk vergeet, zijn me een paar dingen toch weer duidelijker geworden en heb ik voor mezelf de AAN/ON-knop ingeduwd. Ik wil deze pijn, dit verdriet nooit meer voelen..........
Ik kies terug voor 't leven met zijn mooie kanten. 25 cm van mijn haar, een nieuwe haarkleur, een fitnessabonnement. Alvast een goede start voor een nieuw begin in een leven waar anderen me dan misschien niet de moeite waard vinden maar waar ik dan toch in de spiegel wil kijken fier wil zijn, niet enkel op mijn binnenkant maar ook op mijn buitenkant.
Ik heb het te vergeten weekend afgesloten met een cadeautje aan mezelf : een abonnement van de zonnebank. Zeker de laatste 7 jaren heb ik geld, liefde en energie gestoken in cadeaus voor anderen maar zelfs na 7j sta ik op dat gebied wel wat in de kou. Misschien waren die manchetknopen wel cliché of de chocoladekaart niet eetbaar, 't is de liefde die ik daarmee wou geven. Liefde die ik misschien eerst aan mezelf had moeten of kunnen geven. Uitdelen, geven, dat is wie ik ben maar de emmer kan leeg geraken en nu is hij leeg. Nu wil ik die eerst terug voor mezelf vullen. Ik heb nooit grote cadeaus verwacht, maar toch, soms.....ik ben ook maar een vrouw.... Daarom zet ik mezelf nu letterlijk en figuurlijk uit de kou met dit abonnement : een cadeautje vol met warmte voor mezelf, van mezelf, aan mezelf. Een cadeautje waar ik van ga genieten, dat ik echt wel verdiend heb en waar ik met een bruin kleurtje hopelijk nog lang van kan nagenieten.
En zo ga ik ook proberen door 't leven te gaan. Ik heb heel veel stommiteiten begaan in mijn leven, maar wie niet. Ik neem in elk geval wel de verantwoordelijk daarvan. Na 7j heb ik (bewust of ONbewust) een aantal ruiten ingegooid maar misschien was dat wel nodig om mezelf op mijn eigen weg te zetten. Als je niet steeds terug kunt terugkeren, moet je wel vooruit en als ik die weg vooruit kan bewandelen, dan kom ik hopelijk veel meer begrip van en voor mezelf tegen ipv mezelf maar steeds tegen te komen. Wie weet welke kruispunten liggen er nog voor me klaar. De woorden ON-knowing, ON-thinking en ON-loving bestaan niet maar ik kan ze misschien wel omzetten in vergeten, vergeven en loslaten. En dan heeft mijn ON-knop zijn nut gehad.
