Verbloemen is niet nodig

Inhoud blog

	God moving over the face of the waters
	Me vs the world
	Terugblik
	ik wil...
	Ik wil niet klagen.

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

16-12-2018

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

God moving over the face of the waters

8 jaar geleden. Positieve zwangerschapstest. Waw! Euforie alom. Ik herinner me nog dat ik aan het shoppen was en ik was zo in de wolken. Eigenlijk liep ik op wolken om het beter te formuleren. We vertelden het aan de dichtste vrienden en het fantaseren over het leven met een kleintje werd groter en groter. Wat voelden we ons gelukkig. Tot we telefoon kregen van de dokter. Mijn hcg waarden waren gedaald. Daarom had ik twee bloedafnames gedaan. De eerste was hoger, maar een twijfel om genoeg zwanger te zijn of te blijven. De tweede test vertelde dat de hcg waarden gedaald waren en er geen zwangerschap meer mogelijk was. Ik was zwanger, er was een vruchtje maar het is niet gebleven. Kort erna verloor ik bloed en werden tranen van geluk , tranen van verdriet. Dit gaat over een week in ons leven maar dat gevoel van hoog in de wolken te leven naar down the rabbit hole was verschrikkelijk. Het telefoontje van de dokter gebeurde op mn werk en ik zat er alleen. Ik kon het met niemand delen. Zo slecht voelde ik me. Ik wou verdwijnen. Weg van alles want ons geluk en ons fantaseren over ons minimensje werd in flarden gescheurd. Gedaan. Niets meer. Enkel een leeg gevoel. Jij kwam even voorbijvliegen en je verdween weer. Als ik erover terugdenk kon ik op weinig begrip rekenen als ik het achteraf zei tegen sommigen. Ze zeiden me dingen die ik niet wilde horen: ah, er hebben veel vrouwen dat. Dat komt veel voor. Of: dat wilt zeggen dat je zwanger kan worden. Heb ik daar iets aan? Neen. Absoluut niet. Mijn gevoel werd er niet beter van. Een schouder om op te huilen. Iemand die er was voor me. Geen preken of clichés had ik nodig. Mensen willen het misschien allemaal goed bedoelen maar sommigen zouden beter zwijgen. Eens stil zijn bij de gevoelens van iemand. En ja, het kan erger. Maar daar had ik geen boodschap aan. Ik zat met dat gevoel. Voor mij betekende dat alles op dat moment. Lief zijn voor elkaar en er zijn voor mekander. Zou het allemaal wat draaglijker maken op zo n momenten. waarom ik vandaag daar nu over schrijf? Het was in die periode dat we wisten dat de test positief was. Net voor de feestdagen. Het liedje van moby god moving over the face of the waters werd veel gedraaid in die periode. Ervoor en erna en het doet me daaraan terugdenken. Vandaag hoorde ik het terug en het verdriet van dat moment kwam weer even naar boven. Ik was mij aan het douchen met dat liedje. Het water stromend over mij en ik liet het gevoel toe. Toen hoorde ik mijn twee jongens gieren en brullen met hun papa beneden. Dit is nu. Mijn twee jongens waar mn hart van vol loopt. Dat is wat telt. Zij zijn mn geluk. We kijken vooruit. Maar vergeten doe ik het niet.

Geef hier uw reactie door