Buon Ma Thuot is de koffiehoofdstad van Vietnam. Wij trekken echter naar de Dray Nurwaterval en vooral naar het E De dorp Buon Don. De E De (juist gespeld hoor) behoren tot de talrijkste minderheden groep in deze streek. Hun cultuur is matrimoniaal d.w.z. dat de vrouwen de baas zijn (erfenissen enz). Ze hebben ook een eigen taal en geschrift (door Franse missionarissen vastgelegd). De dorpelingen staan bekend als olifantenjagers in het naburige Yok Don nationaal park en de mahouts hebben een herkenbaar graf.
En hier dan de quiz: herken je de volgende foto's (enkele gemakkelijke als hulp) In volgorde: drakenfruit, carambole, soursop, milkapple, bittercurd, guava, suikerriet, tamarind, peper en pompoensoorten. Succes! De gebouwen met hoge daken zijn gemeenschapshuizen: de dorpelingen komen hier bijeen om zelfgestookte rijstalcohol te drinken bij feesten en vrijgezelle mannen slapen er (soms).
Tot 1841 waren de dorpen hier animistisch maar met de Fransen kwamen de missionarissen en nu is een kwart van de bevolking katholiek. Zeker in de dorpen heeft elk huisje niet zijn kruisje maar een kerststal(letje) aangepast aan de rijkdom van de bezitter.
Met lokale gids naar de omliggende dorpen van de etnische minderheden.We beginnen onder stralende zon bij de Bahnar. Typisch is hier het gemeenschapshuis (Ronghouse). De mensen zelf zijn heel vriendelijk en we zien er geen enkele toerist. De laatste foto is er een van een "coffin" of doodskist die ze op voorhand maken in de hoop van langer te leven.
In Quy Nhon dompelen we ons nog eens onder in de Chamcultuur. De Champrovincie Vijaya die van de vierde eeuw tot 1471 bestond als de van het noorden komende Vietnamezen de Chams verder naar het zuiden verdrongen. Quy Nhon zelf heeft een mooi strand en enkele pagoda's waar ze vanmorgen de bel luidden.In de Chamtorens (Thap Doi) zagen we vreemde wierookstokjes.
Hoi An bij avond: een schitterend lampionspektakel. Cecilia woonde ook een typische traditionele show bij terwijl de twee anderen op de oever "mensjes kijken" deden. Met de "sleeping bus" naar Quing Nonh waar we laat aankwamen. Morgen meer hierover.
Gelukkig 2018 voor al onze blogvolgers! Onze tweede dag in Hoi An trokken we naar My Son waar nog overblijfselen van de Cham cultuur staan. De oudste dateren van 1300 jaar geleden en onze gids verklaarde (tot twintig maal toe) het verschil tussen het oude en nieuwe metselwerk...
