Vandaag is het bewolkt dus trekken we op de culturele toer: we starten met de Long Sonpagoda waar een beeltenis staat van de monnik Thich Quang Duc (herinner je de auto in Hue) en nog meer monniken en zusters die zich als protest tegen het Diemregime verbrandden. Dan naar Po Nagar waar weerom ruïnes staan van de Chambeschaving (sinds de 4de eeuw). De godin die hier vereerd wordt beleefde heel wat avonturen: gestolen, vervangen, hoofd door de Fransen meegenomen, en nu met een poppengezicht wordt vereerd. (Yang Po Inu Nagar)
Eindelijk strandplezier in Nha Trang. Er staat een flinke bries maar in de namiddag breekt de zon door. Het zit hier vol Russen en de winkels en restaurants staan vol Cyrillische letters, gelukkig voor ons ook Engels...
Dalat heeft het ideale klimaat om bloemen te kweken. Van hieruit worden ze naar heel Vietnam verstuurd. In de mooie tuin van gisteren zagen we de bloeiende Japanse bomen. Vergeten te vermelden dat we ook het zomerpaleis van Bao Dai (de laatste Vietnamese keizer-gestorven in Frankrijk na zijn verbanning) bezochten. Prachtige Art Decostijl. Nu zijn we in Nha Trang, een badstad maar het weer zit effe niet mee : wel warm maar veel wind en bewolking. Morgen beter?
We doen nog even "crazy" want op de koffieplantage drinken we zowaar wezelkoffie: de wezels eten hier de koffievrucht en van de uitwerpselen wordt de "weazelcoffie" gebrand. Wat verder proeven we krekels in de krekelfarm en dan naar een zijdefabriekje. Even de lachende Boudha in de Linh An pagode groeten en dan een toffe afdaling aan de Elephant waterfall !
Een speciale dag in Da Lat, een hillstation op 1475m hoogte. Hier worden bloemen geteeld voor heel Vietnam. Dus wij wandelen rond het meer naar de "flower garden" met heel veel bloemen maar wel wat kitcherig aangelegd. Dat kan je ook zeggen van het "crazy house" dat we daarna bezochten en ook van de "crazy pagoda "-de echte naam vergeten... 's Namiddags met de eigenares van het guesthouse naar een Japanse tuin en dan nog eens een waterval maar dat deden we op een spectaculaire "sliding". De laatste foto's van een lemen Efteling, al even naïef als al het vorige.
Vietnam is de tweede grootste koffieproducent (na Brazilië) van de wereld. Konden we goed zien op weg naar Dalat: overal koffieplantages en overal lag de koffie te drogen langs de kant van de weg. Tot zelfs op de voetbalvelden en daarom (zeggen de supporters) scoren ze zo slecht in de wereldcupcompetitie want hun spelers kunnen niet trainen. Ze kennen hier overigens alle Belgische voetballers...
Buon Ma Thuot is de koffiehoofdstad van Vietnam. Wij trekken echter naar de Dray Nurwaterval en vooral naar het E De dorp Buon Don. De E De (juist gespeld hoor) behoren tot de talrijkste minderheden groep in deze streek. Hun cultuur is matrimoniaal d.w.z. dat de vrouwen de baas zijn (erfenissen enz). Ze hebben ook een eigen taal en geschrift (door Franse missionarissen vastgelegd). De dorpelingen staan bekend als olifantenjagers in het naburige Yok Don nationaal park en de mahouts hebben een herkenbaar graf.
En hier dan de quiz: herken je de volgende foto's (enkele gemakkelijke als hulp) In volgorde: drakenfruit, carambole, soursop, milkapple, bittercurd, guava, suikerriet, tamarind, peper en pompoensoorten. Succes! De gebouwen met hoge daken zijn gemeenschapshuizen: de dorpelingen komen hier bijeen om zelfgestookte rijstalcohol te drinken bij feesten en vrijgezelle mannen slapen er (soms).
Tot 1841 waren de dorpen hier animistisch maar met de Fransen kwamen de missionarissen en nu is een kwart van de bevolking katholiek. Zeker in de dorpen heeft elk huisje niet zijn kruisje maar een kerststal(letje) aangepast aan de rijkdom van de bezitter.
Met lokale gids naar de omliggende dorpen van de etnische minderheden.We beginnen onder stralende zon bij de Bahnar. Typisch is hier het gemeenschapshuis (Ronghouse). De mensen zelf zijn heel vriendelijk en we zien er geen enkele toerist. De laatste foto is er een van een "coffin" of doodskist die ze op voorhand maken in de hoop van langer te leven.
Aangekomen in Kon Tum in de Centrale Hooglanden. Hier is het warm en we doen er de kerkentoer, de laatste is helemaal van hout. Nadien uitblazen in een mooi ingerichte tuin van het Adam en Evacafé.
In Quy Nhon dompelen we ons nog eens onder in de Chamcultuur. De Champrovincie Vijaya die van de vierde eeuw tot 1471 bestond als de van het noorden komende Vietnamezen de Chams verder naar het zuiden verdrongen. Quy Nhon zelf heeft een mooi strand en enkele pagoda's waar ze vanmorgen de bel luidden.In de Chamtorens (Thap Doi) zagen we vreemde wierookstokjes.
Hoi An bij avond: een schitterend lampionspektakel. Cecilia woonde ook een typische traditionele show bij terwijl de twee anderen op de oever "mensjes kijken" deden. Met de "sleeping bus" naar Quing Nonh waar we laat aankwamen. Morgen meer hierover.
Gelukkig 2018 voor al onze blogvolgers! Onze tweede dag in Hoi An trokken we naar My Son waar nog overblijfselen van de Cham cultuur staan. De oudste dateren van 1300 jaar geleden en onze gids verklaarde (tot twintig maal toe) het verschil tussen het oude en nieuwe metselwerk...
