Omdat we er dichtbij waren reden we naar de Ban Gioc watervallen die we op de Chinareis langs de andere kant van de grens ook bezochten. De weg door het karstgebergte er naartoe was adembenemend. Tegelijkertijd ook de Nguom Ngao grot waar de dorpelingen tijdens de 1979 oorlog met China schuilhielden. Het weer is nog altijd druilerig maar niet zo koud...
Met volle bus naar Cao Bang. Het is hier niet meer zo koud maar het blijft wel betrokken. Vietnam is een communistisch land. Er is hier maar een partij (en die maakt veel reclame voor zichzelf) . Maar sinds 1986 verliet de partij de planeconomie en koos voor Doi moi (soort glasnost). Ho Chi Minh beheerst het straatbeeld en de bankbiljetten! De bloemen zijn voor Chris: GELUKKIGE VERJAARDAG!
Meo Vac slaan we over want het is weer koud en mistig. We zien soms dat het hier heel mooi kan zijn maar we rijden verder-met hindernissen-naar Bao Lac. Daar is nog maar eens een markt bezig en deze keer met veel vleeskramen en dieren. En ja, we eten er (ook nog eens) Pho Bo, volgens Agnes de lekkerste tot hiertoe.
Pech vandaag : de daguitstap naar het meest noordelijke punt van Vietnam gebeurt in de nevel en de kou. Lung Cu is de massieve vlaggentoren die daar in 2010 werd opgericht aan de grens met China. Die Chinezen hebben hier in 1979 strafexpedities gehouden als reactie op de Vietnamese bevrijding van Cambodia en de Rode Khmers. In de namiddag nog een bezoek aan het Vuong Palace en beklimming van het Franse koloniale fort in Dong Van.
Wouw, wat een rit! Van Ha Giang naar Dong Van op 1800 m hoogte. We zijn nu in het Unesco-Geopark een fantastisch karstlandschap. En 's avonds besparen ze hier niet op de elektriciteit...
Ons hotel en de typisch hoge smalle gebouwen die je hier overal ziet. We wandelen door de winkelstraten. Ha Giang , hoofdstad van de gelijknamige provincie ligt aan de rivier Song Lo. We zijn hier dichtbij de Chinese grens en dat is merkbaar aan de tempels. De namiddag eindigen we in het museum.
Aangekomen in Ha Giang na een niet zo comfortabele busreis. Morgen op verkenning hier. Daarom enkele typische beelden: een Vietnamese boarding school (let op de sokjes), eten en drank (lekkere koffie) en voor de liefhebbers een zoek de fout plaatje.
En ja, we maakten een trekking in de heuvels rond Bac Ha naar Lung Phinh en Thai Giang Pho. Weer een unieke belevenis en ja Anita de muts was nodig want eens boven was er overal nevel en werd het koud. De overnachting -en de hotpot-in de "homestay" waren fantastisch.
Ky is onze (24jarige) gids die hier alle paadjes kent. De afdaling was niet altijd afdalen maar moe (en zonder kleerscheuren) bereiken we Bac Ha. Enkele moedigen wandelen nog naar het Hoang A Tuong palace (van 1921) en dan eten en...bedje in!
Gisteren wandelden we na Cat Cat verder naar Sin Chai een ander bergdorp aan de voet van de Fransipan. Heerlijk weer en leuke ontmoetingen. Vandaag keerden we terug naar Bac Ha want morgen doen we -ja, weeral eens-een trekking. Dus een dagje geen blog want we overnachten in een "homestay".
In Sapa, aan de voet van de Fansipan (de hoogste berg van Vietnam : 3143m) hebben we geluk. Het weer is helder en met aangename temperaturen dalen we naar Cat Cat, een bergdorp met vele winkeltjes, een waterval en warempel een culturele show zoals in Kunming Yvan. De planning is een beetje gewijzigd: morgen rijden we rechtstreeks terug naar Bac Ha voor nog meer bergdorpjes.
Vanuit Sapa (met zon en helemaal niet zo koud) een daguitstap naar Bac Ha omdat daar 's zondags een bekende markt is waar de etnische minderheden inkopen doen (en wij ook). Bekijk maar eens de mooie kleding die ze er dragen. De laatste foto is Cecilia aan de Chinese grens in Lao Cai. Naar Bac Ha reizen we later nog zelf om er te wandelen.
Gisteren in Lai Chau wandelden we buiten de stad door een theeplantage en zagen we kunstenaars vreemde beelden in hout hakken. Nu zijn we in Sa Pa op 1500 m hoogte maar de temperatuur valt goed mee. De laatste foto is bedoeld om de spellingsfouten te ontdekken.
In Lao Chau zijn er niet veel toeristen (we zagen er slechts twee) en spreekt haast niemand een andere taal. Op de markt zie je tientallen vreemde groenten en fruit. Een paar ervan ken je wellicht maar zag je ook de gelakte hond en konijnen? Morgen naar Sapa, de koudste plaats van Vietnam!
Een langere busreis (met de pakjesdienst of verhuiswagen) naar Lai Chau. Onderweg prachtige natuurbeelden en overal vrouwen in traditionele kledij van de minderheden.
Vandaag stond in het teken van de Indochina-oorlog. In het museum zagen we o.a. een borstbeeld van Generaal Giap, de leider van de Viet Minh (communisten). Zo zagen we ook de bunker van Colonel de Castries en de A1heuvel (Elaine voor de Fransen - al de heuvels hier droegen de namen van zijn minaressen), ook het Franse War Memorial (70 procent waren soldaten van het Vreemdelingenlegioen waaronder veel gevluchte SSmannen) De laatste foto is er een van hedendaagse gevangenen op weg naar een landelijk jobke.
Na een mooie busrit over de "heaven and earthpas (de hoogste in Noordvietnam) bereiken we Dien Bien Phu. Hier verloren de Fransen op 7 mei 1954 de veldslag tegen de Viet Minh onder leiding van kolonel Giap (die 102 jaar oud is geworden). We zagen het Victorymonument (lelijk) en dan de begraafplaats van de vrijheidsstrijders. Hier schijnt de zon en is het merkelijk warmer.
In de voormiddag naar Ban Hin waar de "Zwarte Tai's" wonen, een etnische minderheidsgroep. 's Namiddags zoeken naar de Que Lam Ngu Chegrot. Hier schuilde in 1440 koning Le Thai Tong en liet er een gedicht in de rotswand beitelen waar we geen vertaling van vonden. In de late 19de eeuw verdween het Chinese stijl geschrift en werd vervangen door het Romeins (quoc ngu) alfabet. 's Avonds reisplanning in het sjieke Hanoihotel...
Na een mooie bergrit aangekomen in Son La, een tussenstop op weg naar Dien Bien Phu. Hier is de "French prison" waar tijdens de Franse koloniale tijd de politieke gevangenen en de weerstanders werden gefolterd en opgesloten. In het aanpalende museum veel foto's van Uncle Ho.
Een lange wandeling in de Mai Chauvallei, soms dwars door de rijstvelden. De rijst is pas geoogst dus de velden tonen wat kleurloos. Gelukkig ontmoeten we wel kleurrijke studentjes uit Hanoi die met ons hun Engels oefenen. Verder "longhouses" en werkende Thai's.
