Na de uitspattingen van Diu terug in het nuchtere Gujarat, in Bhavnagar. Hier worden we nog eens met onze neus gedrukt op het feit dat er zoveel armoede is in India. We hadden al veel armoede gezien maar hier is het nog schrijnender. De "taxi" moet ook nog handmatig worden gestart. Het park brengt wat rust in deze drukke stad.. Het schokkende nieuws uit Parijs lazen we in de krant.
In Diu zijn mooie stranden. Maar ze zitten vol mannen en dat is voor onze meisjes wel wat moeilijk want we worden bekeken door duizend ogen. Toch vonden we even een minder druk strand en dus het water in. Voorlopig is Diu toch nog niet het strandparadijs...En dus vertrekken we morgen terug naar het alcoholloze Gujarat. Vandaar- voorlopig - de laatste pint Anita!
Tot 1961 viel het eiland Diu onder Portugese heerschappij. Dat kan je nog merken aan de huizen en de kerken. Ook bouwden ze een geweldig fort waar nu de IIndiase toeristen (de middenklasse) in drommen rondlopen. Natuurlijk waren wijzelf weer het onderwerp van tientallen fotoshoots.
Het was gisterennacht Diwali en we hebben het geweten. De ganse nacht vuurwerk en lawaai. Maar vandaag zien we waar al die kleurtjes voor dienden. En oh ja, we zijn nu in Diu!!! Hier mag je wel alcohol nuttigen...
In Veraval, een haven aan zee, onze laatste stop voor Diu. Hier gingen we naar de mooie Somnathtempel die we spijtig genoeg alleen maar van ver mochten fotograferen. Schoenen uit, lange broeken, broeksband uit, rugzak afgeven, fototoestel en gsm afgeven en naam, adres, pasnummer en handtekening,in een speciale vermelding schrijven dat we respect zullen tonen. Het Krishnabeeld is dus van een andere tempel. Wat we zagen was veel indrukwekkender. En morgen naar DIU !!!
We konden het niet laten. Terug 1100 m klimmen met 9999 treden (zeggen ze hier) naar de top van de Girnar, een bedevaartplaats zowel voor Jaïns als Hindoes. De rijkere middenklasse laat zich hier dragen maar daar wachten we nog even mee. Om 5 uur 's nachts begonnen en rond 8 uur de eerste tempel de Neminathtempel. Jaïns hechten veel belang aan de zuiverheid : voor ze de tempel betreden douchen ze zich en wisselen van kledij (nu wit). In de tempels staan geen godenbeelden zoals bij de Hindoes maar telkens dezelfde beelden van de 24 tirthankara's die ze vereren. Ze dragen dikwijls witte monddoeken om zo de lucht niet te vervuilen. In Antwerpen (Wilrijk) hebben ze ook een tempel van witte marmer zoals hier.
De tweede dag hier is het stadsbezoek. Eerst nog 2
prachtige maar een beetje verwaarloosde moslimmausoleums dan het
stadsmuseum met de zilveren stoelen en collecties van de voormalige
nawab (prins) die bij de splitsing naar Pakistan overliep-zijn
erfgenamen reklameren nu...en om te eindigen terug de citadel met
merkwaardige "stepwells". De kleurige poeders die je nu overal ziet,
samen met vuurwerk, zullen gebruikt worden met Diwali (feest van het
licht) op 11 en 12 november. Diu komt dichterbij!!
