Het was gisterennacht Diwali en we hebben het geweten. De ganse nacht vuurwerk en lawaai. Maar vandaag zien we waar al die kleurtjes voor dienden. En oh ja, we zijn nu in Diu!!! Hier mag je wel alcohol nuttigen...
In Veraval, een haven aan zee, onze laatste stop voor Diu. Hier gingen we naar de mooie Somnathtempel die we spijtig genoeg alleen maar van ver mochten fotograferen. Schoenen uit, lange broeken, broeksband uit, rugzak afgeven, fototoestel en gsm afgeven en naam, adres, pasnummer en handtekening,in een speciale vermelding schrijven dat we respect zullen tonen. Het Krishnabeeld is dus van een andere tempel. Wat we zagen was veel indrukwekkender. En morgen naar DIU !!!
We konden het niet laten. Terug 1100 m klimmen met 9999 treden (zeggen ze hier) naar de top van de Girnar, een bedevaartplaats zowel voor Jaïns als Hindoes. De rijkere middenklasse laat zich hier dragen maar daar wachten we nog even mee. Om 5 uur 's nachts begonnen en rond 8 uur de eerste tempel de Neminathtempel. Jaïns hechten veel belang aan de zuiverheid : voor ze de tempel betreden douchen ze zich en wisselen van kledij (nu wit). In de tempels staan geen godenbeelden zoals bij de Hindoes maar telkens dezelfde beelden van de 24 tirthankara's die ze vereren. Ze dragen dikwijls witte monddoeken om zo de lucht niet te vervuilen. In Antwerpen (Wilrijk) hebben ze ook een tempel van witte marmer zoals hier.
De tweede dag hier is het stadsbezoek. Eerst nog 2
prachtige maar een beetje verwaarloosde moslimmausoleums dan het
stadsmuseum met de zilveren stoelen en collecties van de voormalige
nawab (prins) die bij de splitsing naar Pakistan overliep-zijn
erfgenamen reklameren nu...en om te eindigen terug de citadel met
merkwaardige "stepwells". De kleurige poeders die je nu overal ziet,
samen met vuurwerk, zullen gebruikt worden met Diwali (feest van het
licht) op 11 en 12 november. Diu komt dichterbij!!
Ons verlof is nog steeds bezig (sorry Wenen en Martell) en na een halve dag busreizen nu in Junagadh. 's Namiddags dus naar de citadel Uperkot waar onze meisjes voor de zoveelste keer fotomodel mogen zijn . Diu (taksvrij eilandje) komt dichterbij!
Nu zijn we aan de overzijde van de baai van Kutch in Dwarka aan de Arabische Zee. Hier staat de vermaarde Krishnatempel (hindoe!)aan de rivier die in zee uitmondt. Het is een echt pelgrimsoord en je ziet er sadhu's en mensen uit verschillende regio's met hun eigen kledij. Na alcoholvrij en tabaksvrij is het nu voor ons ook vleesvrij (vegetarische keuken). We breken records!
In Jamnagar wandelden we 's avonds rond het Ranmalmeer en ja, in de Bala Hanumantempel wordt al sinds 1964 onafgebroken 24 uur per dag gezongen (Rama,rama) Het staat in het Guiness book of records. Merk ook naast Cecilia de roodgebaarde moslim. De mannen verven hier hun grijswordende haar met henna. Vandaag bezoek aan de Jaïntempels. Over het jaïnisme later meer. Het is een eeuwenoude godsdienst die alle geweld verwerpt. Nog enkele plezierige opnames van de markt. Jamnagar is wel een erg drukke stad.
Vanuit Bhuj naar Mandvi aan de golf van Kutch (Arabische
Zee). Eerst nog naar het buitenverblijf van de maharadja (dezelfde van
gisteren) . Dit wordt zelfs dikwijls gebruikt als decor voor
Bollywoodfilms. Nadien de "public beach" en wat de mensen daar zoal doen
zie je wel op de foto's.
Bhuj is de hoofdstad van de Kutchprovincie. Gisteren trokken we nog naar Aina Mahal : de vroegere paleizen van de maharadja en de marahani, nog beschadigd door de aardbeving van 2002. Die leven nu nog en we konden een kijkje nemen hoe ze vroeger (en nu waarschijnlijk ook nog) in luxe leefden. Vandaag naar de dorpen in Kutch, vooral bekend voor hun artisanale productie. We kregen ook een uitzicht op de Rann van Kutch, het gebied dat tijdens de moesson onderwater staat en nu langzaam in een zoutvlakte verandert.
Een dagje zonder internet in Mehsana gisteren. Daar reden we naar Modhera voor de Zonnetempel. We waren er niet alleen want de Indiërs bezoeken hun eigen tempels ook. Maar ik denk dat wijzelf de voornaamste bezienswaardigheid waren voor hen. Op de terugweg kamelen, schaapherders en nog andere typische landelijke beelden. Vandaag een lange dag busreizen naar Bhuj!!
Walter en Neelam kwamen gisterenavond met 2 uur vertraging aan. Vanmorgen dus samen ontbeten in ons "Lucky Restaurant" dat zich op een oude moslimbegraafplaats bevindt. Gandhi, de beroemdste zoon van Gujarat heeft ook in Ahmedabad gewoond en hier een Ashram opgericht. Die (nu een museum) bezochten we vanmiddag. We zagen er zijn eenvoudige kamer en zijn bekend spinnewiel. Daarna naar de Jame (voornaamste) moskee en dan in een nooit geziene verkeersopstopping met een ongelooflijke drukte naar ons hotelletje.
Walter en Neelam (die met Turkish Airways vliegen) zijn nog onderweg en komen pas vanavond aan. De drie andere reizigers aten als ontbijt een lekkere dhosa en gingen dan op verkenning in Ahmedabad, de hoofdstad van Gujarat. En neen Diane, nog geen schuimende pint want in deze deelstaat is er een totaal alcoholverbod. Terug de koeien op straat, de toeterende autoriksja's, het pikante eten, de fascinerende tempels, de bedelaars en de typische Indiageuren. En Cecilia kocht nieuwe sandalen en Georges bretellen!
Iran, land van de Perzische achaemenidische beschaving met Darius, Xerxes, Cyrus (foto's in het nationaal museum), land van de Islamitische moskeeën en paleizen. Maar vooral land van vriendelijke en behulpzame mensen. Land ook van ridicule maatregelen (hoofddoekjes, gescheiden openbaar vervoer, chadors enz (merk de overplakte mannentorso's op het ondergoed). De laatste foto in de luchthaven van Abu Dhabi enkele uren voor de vlucht naar Ahmadabad in India met de dames HOOFDDOEKVRIJ!!!
Onze laatste dag in Iran trekken we met de metro (mannen en vrouwen gescheiden) naar het mausoleum van Khomeini. Hoe prachtig ook het gebouw, het valt ons op dat er niet zoveel bezoekers zijn als op andere begraafplaatsen. De fonteinen spuiten hier rood (bloed van de martelaren uit de oorlog). Daarna naar het een beetje verwaarloosde Azadimonument (gebouwd ter gelegenheid van het zogezegde 2500 jaar bestaan van Perzische keizerrijk in 1971 ) Tenslotte onze laatste rials opmaken in de grote bazaar!
Vanmiddag aangekomen in Teheran. Nog één dagje Iran en dan vliegen naar India. De hoofddoekjes vliegen dan ook (weg). Hieronder een reeks zwarte madammen en als toetje enkele van de mooie geglazuurde tegels.
In Kashan zagen we mooie huizen van vooraanstaande families uit de 18de en 19de eeuw . Ook een prachtige hamam (badhuis) en de (volgens de folders) mooiste klassieke Perzische tuin van Iran : de Fingarden. 's Namiddags op uitstap naar Abyaneh, een bergdorp met een geschiedenis van 2500 jaar. Hier draagt men nog lokale klederdracht en spreekt men een eigen dialect.
We kwamen laat aan in Kashan. Daarom enkele foto's van vorige dagen. Iraniërs houden van beelden. In elke stad vind je er. Natuurlijk niet van de vorige sjah maar dikwijls van gewone mensen. Tot slot zie je kinderen van Iran. Die blijven toch het mooiste.
In Yazd aan de Jame moskee zullen de Ashura vierders straks samenkomen. De ronde blokjes zijn gemaakt van klei uit Kerbala en worden bij het bidden gebruikt als de Sjiieten het voorhoofd tegen de grond drukken. Het houten gevaarte symboliseert Hossein en wordt straks met zwarte doeken bedekt en door jonge mannen rondgedragen. De laatste foto is een bloedfontein zoals er nu ook vele zijn in Iran.
