Na een overvolle sunset in Mount Abu met de trein naar Jodhpur. De andere foto's laten een berucht teken zien dat hier echter een geluksbrenger is : de swastika
Een gescheiden programma: Walter en Neelam relaxen rond het meer, de anderen maken een geleide wandeling met Champak en zijn kinderen. Het wordt een aangename schaduwrijke trip en we zien fantastische landschappen (maar geen "wildlife" as usual: wel de sporen en de excrementen van beren en tijgers). Morgen waarschijnlijk geen internet: we treinen naar Jodhpur.
Vandaag maakten we een uitstap naar de hindoetempels van Mount Abu. Het mooiste hier zijn echter de mensen zelf: we zien hier alle mogelijke klederdrachten en juwelen, en overal weer vreemde ceremoniën . En boven bij de hoogste tempel een fantastisch panorama (hoogste punt in Rajasthan. En ja Yvan, hier mogen ze terug echt bier (en andere alcohol) schenken!!
Mount Abu was vroeger een "hillstation" van de Britten die in de zomer de hitte ontvluchtten. Nu een geliefd vakantieverblijf van pasgehuwde koppeltjes. En van ons die hier drie dagen gaan uitrusten en wandelen. Zo wandelden we vandaag naar de Dilwaratempel, waarschijnlijk de mooiste Jaïntempel van India met kantwerk van marmer.
Nog lekker gegeten in Bhavnagar en dan een dagje bussen naar Vadovora, onze laatste bestemming in Gujarat (veel vegetarisch en alcolvrij). Vandaag deden we een uitstap naar Champaner, een verlaten moslimstad uit de 15de eeuw. Ze staat nu op de werelderfgoedljst van Unesco en er staan nog mooie moskeeën en monumenten uit de tijd van Mohammed Begada die met de bouw van de stad begon in 1484 (nadat hij de hindoebevolking uitmoordde). Vannacht met de slaapbus naar Mount Abu en het bier in Rajasthan.
Met de ochtendbus (5u30) naar Palitana voor de beklimming van de heilige heuvel Shatrunjaya. Deze keer slechts 3000 trappen, een makkie dus. Daar bovenop staat een indrukwekkende tempelstad van Jaïns met beelden van Adinath (de eerste thirtanka) . Binnenin mogen we natuurlijk weer niet fotograferen maar het is toch telkens dezelfde afbeelding ( precies een bouddhabeeld met ogen en zilveren knoppen) In een overvolle warme bus terug naar huis voor een ...theetje.
Met een aircobusje voor ons alleen trokken we naar het Blackbuck National Park, en ja hoor we zagen er tientallen, ja honderden Indische antilopen - zelfs een albino ! Ook vele vogels waaronder de Harrier Hawk (kaalkopkiekendief echt waar). Tot slot een kamelenkudde.
Na de uitspattingen van Diu terug in het nuchtere Gujarat, in Bhavnagar. Hier worden we nog eens met onze neus gedrukt op het feit dat er zoveel armoede is in India. We hadden al veel armoede gezien maar hier is het nog schrijnender. De "taxi" moet ook nog handmatig worden gestart. Het park brengt wat rust in deze drukke stad.. Het schokkende nieuws uit Parijs lazen we in de krant.
In Diu zijn mooie stranden. Maar ze zitten vol mannen en dat is voor onze meisjes wel wat moeilijk want we worden bekeken door duizend ogen. Toch vonden we even een minder druk strand en dus het water in. Voorlopig is Diu toch nog niet het strandparadijs...En dus vertrekken we morgen terug naar het alcoholloze Gujarat. Vandaar- voorlopig - de laatste pint Anita!
Tot 1961 viel het eiland Diu onder Portugese heerschappij. Dat kan je nog merken aan de huizen en de kerken. Ook bouwden ze een geweldig fort waar nu de IIndiase toeristen (de middenklasse) in drommen rondlopen. Natuurlijk waren wijzelf weer het onderwerp van tientallen fotoshoots.
Het was gisterennacht Diwali en we hebben het geweten. De ganse nacht vuurwerk en lawaai. Maar vandaag zien we waar al die kleurtjes voor dienden. En oh ja, we zijn nu in Diu!!! Hier mag je wel alcohol nuttigen...
In Veraval, een haven aan zee, onze laatste stop voor Diu. Hier gingen we naar de mooie Somnathtempel die we spijtig genoeg alleen maar van ver mochten fotograferen. Schoenen uit, lange broeken, broeksband uit, rugzak afgeven, fototoestel en gsm afgeven en naam, adres, pasnummer en handtekening,in een speciale vermelding schrijven dat we respect zullen tonen. Het Krishnabeeld is dus van een andere tempel. Wat we zagen was veel indrukwekkender. En morgen naar DIU !!!
We konden het niet laten. Terug 1100 m klimmen met 9999 treden (zeggen ze hier) naar de top van de Girnar, een bedevaartplaats zowel voor Jaïns als Hindoes. De rijkere middenklasse laat zich hier dragen maar daar wachten we nog even mee. Om 5 uur 's nachts begonnen en rond 8 uur de eerste tempel de Neminathtempel. Jaïns hechten veel belang aan de zuiverheid : voor ze de tempel betreden douchen ze zich en wisselen van kledij (nu wit). In de tempels staan geen godenbeelden zoals bij de Hindoes maar telkens dezelfde beelden van de 24 tirthankara's die ze vereren. Ze dragen dikwijls witte monddoeken om zo de lucht niet te vervuilen. In Antwerpen (Wilrijk) hebben ze ook een tempel van witte marmer zoals hier.
De tweede dag hier is het stadsbezoek. Eerst nog 2
prachtige maar een beetje verwaarloosde moslimmausoleums dan het
stadsmuseum met de zilveren stoelen en collecties van de voormalige
nawab (prins) die bij de splitsing naar Pakistan overliep-zijn
erfgenamen reklameren nu...en om te eindigen terug de citadel met
merkwaardige "stepwells". De kleurige poeders die je nu overal ziet,
samen met vuurwerk, zullen gebruikt worden met Diwali (feest van het
licht) op 11 en 12 november. Diu komt dichterbij!!
Ons verlof is nog steeds bezig (sorry Wenen en Martell) en na een halve dag busreizen nu in Junagadh. 's Namiddags dus naar de citadel Uperkot waar onze meisjes voor de zoveelste keer fotomodel mogen zijn . Diu (taksvrij eilandje) komt dichterbij!
Nu zijn we aan de overzijde van de baai van Kutch in Dwarka aan de Arabische Zee. Hier staat de vermaarde Krishnatempel (hindoe!)aan de rivier die in zee uitmondt. Het is een echt pelgrimsoord en je ziet er sadhu's en mensen uit verschillende regio's met hun eigen kledij. Na alcoholvrij en tabaksvrij is het nu voor ons ook vleesvrij (vegetarische keuken). We breken records!
In Jamnagar wandelden we 's avonds rond het Ranmalmeer en ja, in de Bala Hanumantempel wordt al sinds 1964 onafgebroken 24 uur per dag gezongen (Rama,rama) Het staat in het Guiness book of records. Merk ook naast Cecilia de roodgebaarde moslim. De mannen verven hier hun grijswordende haar met henna. Vandaag bezoek aan de Jaïntempels. Over het jaïnisme later meer. Het is een eeuwenoude godsdienst die alle geweld verwerpt. Nog enkele plezierige opnames van de markt. Jamnagar is wel een erg drukke stad.
Vanuit Bhuj naar Mandvi aan de golf van Kutch (Arabische
Zee). Eerst nog naar het buitenverblijf van de maharadja (dezelfde van
gisteren) . Dit wordt zelfs dikwijls gebruikt als decor voor
Bollywoodfilms. Nadien de "public beach" en wat de mensen daar zoal doen
zie je wel op de foto's.
Bhuj is de hoofdstad van de Kutchprovincie. Gisteren trokken we nog naar Aina Mahal : de vroegere paleizen van de maharadja en de marahani, nog beschadigd door de aardbeving van 2002. Die leven nu nog en we konden een kijkje nemen hoe ze vroeger (en nu waarschijnlijk ook nog) in luxe leefden. Vandaag naar de dorpen in Kutch, vooral bekend voor hun artisanale productie. We kregen ook een uitzicht op de Rann van Kutch, het gebied dat tijdens de moesson onderwater staat en nu langzaam in een zoutvlakte verandert.
