De tragedie van Kerbala : Sjiieten erkennen niet de eerste kaliefen als opvolgers van Mohamed maar wel Ali, de schoonzoon en zijn afstammelingen als de twaalf immans ( de laatste verdween spoorloos en komt op het einde der tijden terug ) Hossein, de jongste zoon van Ali kende een tragisch einde : hij en 72 volgelingen werden gedood door de mannen van Yazid (680 nC). Daarbij kwam ook een zoontje om. Dat wordt elk jaar met een rouwperiode herdacht en kent een hoogtepunt met Ashura (24 oktober dit jaar) . Wij zagen dat hier stilaan groeien: zwarte vlaggen alom, trommels en kettingen te koop , standjes met gratis thee, ook de bevolking draagt meer en meer rouwkledij. We zullen in Yazd zijn die dag...
Een wandeling langs de rivier in Espahan, ook bij avondlicht en dan vanmorgend de Jame moskee (erg groot) . Daarna met taxi naar de Vankkathedraal van de Armeniërs . De muurschilderingen zijn pas gerestaureerd en lijken pas gemaakt maar dateren reeds van de 17de eeuw. Tenslotte het Fouladkerkhof waar we toch onder de indruk zijn van de oorlogsgraven van de "martelaren" uit de Iraaks-Iraanse oorlog uit 1980-1988 .
Esfahan : De Maydan-e Imam ( grootse plein, 3x San Marco) blijft ons bij dag en nacht verwonderen. We bezoeken er de twee moskeeën , een koninklijk paleis en vele winkeltjes. Nog een uniek gebouw : Chehel Sotun met binnenin 17de eeuwse fresco's in schitterende kleuren. Na al die cultuur tijd voor een ...theetje.
Vandaag kwamen we tegen de avond aan in Ispahan (Esfahan) en gelukkig geen tuinman en de dood (??) . Er werden nachtfoto's genomen maar die zie je morgen. In afwachting enkele typische beelden : de aalmoezenbakjes die hier overal staan ( Zakat , een van de vijf islambeginselen) , het brood dat je hier elke dag ziet bakken , de Koerdische pofbroeken , de mooie ingelegde vazen, en als afschrikker de vernielde auto's die je regelmatig als monument ziet. Het verkeer is hier inderdaad hectisch en voor de voetgangers kamikazeopdrachten als je wil oversteken.
Nog twee mausoleums maar de bijzonderste bezienswaardigheden zijn hier - net zoals overal in Iran - de mensen zelf. Ze zijn ongelooflijk vriendelijk en voortdurend worden we aangesproken en wil men ons helpen. Welcome in Iran of welcome in Hamadan en zowel mannen en vrouwen proberen met ons te praten.
In Hamadan nu, historisch een stad met een lange geschiedenis: Alexanders vriend Hephaestos stierf hier en wegens de hoogte 1820m was het een geliefde zomerresidentie van vele vorsten. Nu zijn wij hier en op de foto's zie je weer enkele mausoleums (ik bespaar jullie de namen) en enkele straattafereeltjes. We logeren voor de verandering in een "sjiek" hotel...
Het Dariusreliëf in Bisotun liet de vermaarde Darius I hier om 520 voor C aanbrengen. Alexander De Grote heeft het vele jaren later ook komen bezien. Een taxi later waren we in Taq-e Bostan waar Sassanidische vorsten ook reliëfs lieten aanbrengen maar dan 800 jaar later.Ze zijn nog goed bewaard. Het laatste beeld is de grote moskee van Kermanshah en dan gingen we ...thee drinken!!!
In Kermanshah na een gemakkelijke verplaatsing en contact met een leuke studente wandelen we naar Teklyeh Maoven ol-Molk een religieus gebouw van 1890 waar de passiespelen van Imam Hoseyn en de tragedie bij Kerbala (waarover later meer) worden opgevoerd. De geglazuurde tegels stellen het verhaal voor. We zagen er nog een tweede passiespelenhuis met weerom spiegeltjes. Onderweg een inwoonster van jawel, honderd jaar oud!
In Takab na een lange busreis met vooraan deze mooie meneer met een irriterende stem (de hele tijd aan het woord) bagage in het hotel en met twee taxi's naar Takht-e Soleiman (koning Salomons troon). Hier werd rond 500 n C onder de sassanidische koningen een Vuurtempel gebouwd die nadien nog herhaaldelijk werd uitgebreid. De zonsondergang maakt deze ruïnes onwezenlijk en het landschap supermooi.
Met twee taxi's naar Kandovan, een 50 km van Tabriz. Het landschap lijkt op Cappadocië maar hier zijn de grotwoningen nog echt bewoond. Terug geld wisselen en dan naar de Blauwe Moskee (nu een museum) met mooie resten van geglazuurde tegels. De bazaar (pasar) hier is Unesco werelderfgoed en je kan er uren in rondlopen. We eindigen dan maar in een "coffeeshop" waar je waterpijp kunt roken en nog maar eens ...thee drinken.
Na de nachtrit met de bus zijn we dus in Tabriz. Pech, want op vrijdag is hier alles gesloten.. Dan maar wat monumenten en moskeeën bezocht. Het moderne monument staat op het kerkhof van beroemde Perzische dichters, thee gedronken in een antieke hamam, en ja nog eens een mausoleum bezocht van Seyed Hamze waar onze dames een nieuw model van chador uitproberen. Overal in Iran hangen er posters met foto's van jongemannen. Dat zijn gesneuvelden van de Irak-Iraanse oorlog (martelaren) en geen dorpje of stadje of er zijn slachtoffers. We gingen ook nog naar het Azerbaijanmuseum waar ze precies schrokken toen we binnenkwamen...
In de voormiddag trokken we naar Masuleh, een prachtig bergdorpje op 1100 m hoogte.Heel toeristisch (voor de Iraniërs) en weerom erg vriendelijke mensen. 's Namiddags met onze chauffeur en zijn familie naar Anzali aan de Kaspische Zee met bewolkt weer. En neen hoor aandachtige kijker, het is geen bier in het bruine flesje maar classic carbonized malt, dus N.A.
In Rasht aangekomen (geboorteplaats van Mirza Kushek Khan-wiens standbeeld vlak voor ons hotel staat) besluiten we het een dagje rustig aan te doen want morgenavond nemen we de nachtbus naar Tabriz. Gelegenheid om over de markt te kuieren waar we voortdurend worden aangesproken door vriendelijke mensen die ons willen helpen. Gelegenheid ook om jullie wat Perzisch eten te tonen dat niet pikant is en zonder vreemde smaken. Maar ze houden wel van zuur en zout...We betalen hier wel met miljoenen...
Deze dag huurden we een taxi en trokken de hele dag de bergen in. Ons uiteindelijke doel is de Alamutvallei waar we twee ruïnes bezochten van de kastelen van de Assasijnen. Deze mannen, Marco Polo maakte er reeds gewag van, liggen aan de oorsprong van het Franse " assasins" . Voor de beklimming aten we een traditionele Iraanse maaltijd. En tijdens de beklimming verdween al eens per ongeluk het hoofddoekje...
Na een drieuurlange busreis aangekomen in Qazvin. In dit rustiger stadje zagen we reeds enkele mooie islamitische gebouwen. In een historisch huis waren filmopnamen bezig en we mochten theedrinken en verbroederen met de Iraanse acteurs (en actrices) Maar het mooiste was toch het mausoleum van Hossein, zoon van de achtste imam van de sjiieten Onze meisjes moesten er wel een chador dragen maar ze stonden er heel goed mee.
Bij het ontbijt begon de modeshow, Georges en Walter keurden onze kledij. Daarna geld wisselen en met de metro naar het Golestan Paleis. We zagen er de marmeren troon en de spiegelzaal.Tijdens een rondritje met een treintje (gratis) kon Georges het niet nalaten kennis te maken met een iranese, waarna we naar de bazaar gingen. Na de middag opnieuw met de metro nu naar het juwelenpaleis met een prachtige colletie aan juwelen. Spijtig, er mochten geen foto's worden genomen. Morgen naar Qazvin.
We vertrekken ongeveer samen op zaventem maar dan splitst de groep: Walter en Neelam komen nog dezelfde dag (laat) toe in Teheran; Agnes, Georges en Cecilia komen de dag (vroeg) daarop pas aan. We treffen elkaar in het Golestanhotel.
We tellen af, nog enkele dagen, dan is het 3 oktober en zitten we weer op het vliegtuig. Ditmaal vliegen we richting Teheran, hoofdstad van Iran , niet te verwarren met Irak . Na een kleine maand trekken we naar Indië en bezoeken we Rajasthan en Gujarat. Wie is er ditmaal op reis?
 "Laughing"){kind=icon}
 "Evil or Very Mad"){kind=icon}
