Como poco, bebe el doble, duerme el triple, ríe el cuádruple >vive
11-09-2010
Modifast
Eerst en vooral positief en hoopvol nieuws :) Ik heb met dr Vleugels gesproken via de telefoon en volgens hem is het niet zo dat omdat ik last heb van mijn rug, de operatie moet uitgesteld worden. Hij heeft al vaker mensen geopereerd met rugklachten en tijdens de operatie doe ze er zoiezo al alles aan om de rug niet te belasten. Morgen heb ik de MRI scan en kan er volledig uitsluitsel gemaakt worden.
Vandaag is de dag dat ik begonnen ben met MODIFAST. Dit houdt in dat ik 4 zakjes modifast (shake of papje) rauwe of gestoomde groenten (buiten peulvruchten en mais) en magere soep mag eten. Water, bruis water, koffie (met magere melk), thee en 2 light drinks is wat ik mag drinken. Vandaag heb ik een bananenshake, 2 koffiepapjes, 1 komkommer, 4 wortels en bouillonsoep gegeten. Ik wist dat de shake niet naar een echte milkshake ging smaken, maar ik had toch een beter smaak verwacht. Ik heb geen ijskoud water gebruikt, dus dit is wat ik morgen wel ga doen. De papjes daarentegen smaken redelijk goed. Morgen ga ik dan ook nog achter een doos papjes... Ik heb geen 4 zakjes gegeten maar ik kan jullie verzekeren dat ik absoluut geen honger heb. Volgens de dr en de dieetiste gaat dit nog wel komen na de 3de of 4de dag. I shall see ;)
Goed morgen moet ik vroeg m'n bedje uit voor de MRI scan in Tienen te laten doen, dus ik ga gaan slapen.
De kiné is gisteren geweest en ik moet zeggen dat de oefeningen die ik van haar mag doen me echt wel helpen, en de loswerkende massage die ze me gegeven heeft ook. M a w t is al een heel verbetering! :) Maar ik blijf alles braafjes rustig verder doen hoe het hoort, mijn oefeningen, rusten en door de knieen gaan als ik me moet bukken. Morgen komt de kiné nog eens langs en zal ik terug wat meer oefeningen krijgen en hopelijk nog zo'n massage...
Morgen is ook de dag dat dr Vleugels terugkomt van de USA van een congres, dus dan gaat hij mijn mails te lezen krijgen waarin ik hem op de hoogte breng van de conditie van m'n rug, k veronderstel dat hij niet direct morgen gaat antwoorden, maar eerder vrijdag of maandag.
Zaterdag heb ik een MRI scan van de rug dus dan zal ik EINDELIJK weten hoe de vork in de steel zit. En dan nog even wachten tot maandag wat dr Vleugels me te zeggen heeft. Ik heb er allesinds goede moed in dat de GBP operatie gewoon doorgaat op 17/09/10.
Maar ik moet eerlijk toegeven het afwachten maakt me stilletjes aan zot...
Zoals jullie gelezen hebben zat ik met rugpijn en ben ik een week thuis moeten blijven om te rusten en pijnstillers in te nemen... De vrijdag was m'n laatste dag dat ik thuis zat, maar ik had toch nog steeds een beetje rugpijn en wou weten wat ik moest doen. Ik was zoiezo van plan om te gaan werken, maar kwestie van medicatie en eventuele oefeningen zodat de rugpijn volledig weg zou zijn tegen de operatie. Ik heb dan mijn huisarts gebeld, die me zei van langs te komen en dat heb ik dan ook gedaan. Normaal is het een kleine 10 minuutjes en ik ben daar, nu heb ik er meer dan het dubbele over gedaan, echt als een ouw mee slefte ik tot daar.T was dus niet zoals ik dacht al voorbij... De dokteres heeft me nog eens grondig onderzocht, met naaldjes in mijn benen gestoken voor de reactie enz, heeft me een voltaren spuit gegeven en ik moet nog 1 week langer thuis blijven en krijg er nu kiné bij. Ik heb ook een voorschrift gekregen voor een MRI zodat ze kunnen zien wat er juist scheelt aan m'n rug, t enige nadeel is dat er blijkbaar een wachttijd is van minimum 2 weken eer ik een MRI kan laten doen en ja, m'n operatie is binnen 12 dagen. Dus morgen moet ik eerst naar dr Vleugels bellen, hem op de hoogte stellen en horen wat hij te zeggen heeft en daarna zo snel mogelijk een MRI afspraak zien te regelen. De dokteres waarschuwde me dat het kan zijn dat ik een hernia heb en dan wel nog wat langer wordt thuisgeschreven dan 1 week en de operatie dan niet zal kunnen doorgaan K zou zot worden als dr Vleugels me morgen zou zeggen dat de operatie hierdoor niet door kan gaan en uitgesteld moet worden... K heb er lang genoeg op gewacht en k wil gewoon dat ik nu nog deze week rust, dan nog een weekje ga werken en ik de 17de september 2010 om 12u op de operatie tafel lig om de gastric bypass te laten uitvoeren.
Dus allemaal duimen voor me! K zal hier zoiezo morgen wel laten weten hoe alles verlopen is...
Tips gevraagd 'wat te doen tijdens het thuis zijn?'
Twee weken geleden de vrijdag ben ik opgestaan met vreselijke zeer aan m'n rug, ik heb een dafalgan ingenomen en heb alles wat rustiger aangedaan. Maar s avonds was er een trouwfeest en ja daar ga je niet naartoe op sportgympen :) Aangezien de trouw in Gent was en ik daar nog nooit geweest was dan behalve voor de Gentse feesten, was er ook nog een zoektocht verbonden aan het zoeken naar m'n collega haar huis, gelukkig op sportschoenen... Maar nadien de zoektocht naar het hotel en het dansen op m'n hakken de hele avond om daarna nog in een ander bed dan het mijne te belanden. Resultaat > vrijdag nog veel meer rugpijn! M'n moeder had me medicatie gegeven en heeft me een paar keer ingesmeerd met een zalig zalfje (dank u mama) en na een paar dagen ging het al veel beter, laat staan dat ik dacht dat het bijna weg was. Dus heb ik woensdag mijn appartementje gekuist en donderdag ben ik gaan meubelshoppen in de Ikea. De meubels komen niet vanzelf naar de 4de verdieping (nee ik heb geen lift) en ookal heeft m'n buurman me geholpen heb ik het vorige week vrijdag mogen ondervinden dat het toch niet zo een goed idee was om dit alles te doen. Op het werk liep ik rond als een gans al sleffend en met meer gezucht dan goed was... Ik was verplicht van m'n collega's van de zaterdag naar de dokter te gaan, maar dat kon zelf niet, ik heb de dokter moeten laten komen omdat ik nog amper kon bewegen > lumbago en blokkade aan de rug. Ik dacht dat ik een spuit ging krijgen en de maandag ten laatste den dinsdag terug kon gaan werken, maar dat was even verkeerd ingeschat... Ik heb zware medicatie en een week platte rust voorgeschreven gekregen in de plaats. Het was niet mijn huisdokter, maar de dokter van wacht en ze vroeg of ik vaak last had van m'n rug, "niet echt, heel af en toe als ik zo van die dwaze stoten uithaal" was mijn antwoord. En toen zei ze het... "Misschien is het toch wel beter van een beetje te vermageren". Toen ik haar zei dat ik 17 september een gastric bypass ga ondergaan vond ze dat geweldig, zei me dat ik er heel blij mee ging zijn en dat ik pech had die lumbago nu te hebben, maar dat ik me dan al wat kon voorbereiden op het lange thuis zijn...! Ondertussen zijn we maandag en verschuift de zeer van boven naar beneden en van links naar rechts en omgekeerd, k heb niet echt de indruk dat de pillen echt veel helpen en het neerliggen ben ik ook al beu! Wat gaat dat zijn nadat ik geopereerd ben en minimum 3 weken thuis ga zijn?! Nu ja, ik heb al redelijk wat films opgenomen, heb 8 nieuwe boeken gekocht en heb een rechthoekige Ikea doos vol met foto's die toch ooit eens geordend en mss zelf in een foto album ingeplakt moeten worden. Nog 10 dagen dat ik kan eten wat ik wil zonder ziek te worden, waarvan ik er nog 5 thuis ben geschreven en het huis niet mag verlaten... Dus dat gaat inhalen worden in de 5 dagen dat ik het huis uit mag en nog geen modifast dieet volg. Maar dus aan diegene die al een gastric bypass ondergaan hebben TIPS gevraagd om me de komende week en na m'n operatie minstens de 3 opeenvolgende weken bezig te houden :)
Alsof de stress nog niet erg genoeg was na 20 minuten was het dan eindelijk aan mij om me aan te melden, dat was bij een andere dame aan de balie, dus ik leg weer uit waarvoor ik daar ben... Ze geeft haar collega gelijk en geeft me verschillende stickers. Dan legt ze me uit hoe ik overal geraak, behalve bij de afdeling om de scan te laten doen. Dat had ik volgens haar niet gezegd dat ik dat moest laten doen, dus kreeg al een serieus diepe zucht, ah ja dat bestand moest terug open gedaan worden en ze moest op "print" drukken. Na ik dus al de stickers had en wist waar ik overal moest zijn ging ik naar het labo. Het was 7.55u dus ik wachtte nog even om naar binnen te gaan tot het 8u stipt was. Daar binnen gekomen werd er mij gevraagd of ik een afspraak had, ik veronderstelde van wel aangezien ik me bij de balie had ingeschreven, ik kreeg een boekje met een lege bladzijde te zien, waarmee de persoon in kwestie me duidelijk wou maken dat ik GEEN afspraak had en dus pas om 8.30u zonder afspraak binnen mocht. Natuurlijk was ik hiermee niet gediend en heb ik ook gevraagd of ze zoveel te doen had met al dat volk dat er was (er was niemand aanwezig buiten wij twee...). Ben dan in een colère het terug afgestapt naar de balie, daar was de baliedame die me voordien had geholpen al even verbaasd als ik, ze belde dan ook direct naar het labo waar ze waarschijnlijk dezelfde uitleg kreeg als ik had gekregen. Ze zei niets maar ging even klagen bij haar collega's waarvan de 1ste persoon die me s morgens al had afgeblaft gewoon zei "ja ik weet het, ik had het haar al gezegd en dan zo'n blik wierp alsof er niets met mij viel aan te vangen... Ja ik laat me op dat moment niet doen, ben naar daar gestapt en heb gezegd dat dat helemaal niet was wat ze mij gezegd had, ze had me gezegd dat het om 8u open ging en niet dat ik nog eens tot 8.30u moest wachten, veel had ze er niet op te zeggen. Gelukkig was de 2de dame veel sympathieker en deed ze echt haar best om mij te helpen, ze heeft me dan doorverwezen naar de scan, die waren om 8u al wel open.
Bij de radiologie werd ik direct geholpen, 'doe u bh en uw ketting maar uit' kreeg ik van een jonge aantrekkelijke gast te horen. Ik dacht vergeet die niet dat ik dan nog in tshirt sta, maar dat was blijkbaar de bedoeling :) Dan kreeg ik allerlei instructies dat ik op verschillende manieren verschillende houdingen moest aannemen, maar ik was nog wat van m'n melk en de instructies kwamen niet altijd direct binnen. De jonge man merkte dit en heeft me dan wat geassisteerd. Na nog geen 10min mocht ik me al terug aankleden en kreeg ik te horen dat de resultaten direct naar dr Vleugels werden doorgestuurd.
Ik had nog 10minuten eer ik EINDELIJK binnen mocht in het labo voor m'n bloed af te geven, dus heb ik daar gebruik van gemaakt, hoe handig is het om een Iphone te hebben op zo'n moment? K heb een mailtje naar dr Vleugels gestuurd om te zeggen dat ik vind dat de organisatie in het ziekenhuis wel wat beter kon en dat de mensen die de afspraken waren idem die van de balie niet echt op de hoogte waren. En dat het toch wel handiger zou zijn voor diegene die mij nog achterna komen, dat het allemaal wat efficienter geregeld is. Hij heeft me daar bijna direct op geantwoord dat dat effectief niet kon en dit ging proberen te voorkomen en dat als ik nog problemen had die dag dat ik hem direct mocht contacteren en hij me dan wel zou helpen. T is toch echt ne vriendelijke hé :)
Dan was het uiteindelijk 8.30u... Ik ging terug het labo binnen en die vrouw die me voordien had afgesnauwd deed nu alsof het de 1ste keer was dat ze me zag! Ik kan u verzekeren dat er dan vanbinnen iets kookt. Normaal gezien kan ik niet tegen bloedafname, heb ik zeker een kwartier rust nodig nadien of ik ga van mijne sus, maar dat gunde ik haar niet! Ik legde mijn arm plat maakte een gebalde vuist, focuste me op de disney poster die voor mij hing (kan nog exact beschrijven wat er allemaal opstaat) zei dat ik allergisch was tegen bruine pleisters en heb voor de rest geen woord gezegd. In totaal werden er 6 buisjes bloed genomen en heeft madame zitten zoeken naar anti allergische plakkers, maar zoiets hebben ze niet in het labo... Dan maar een doekje met daar 3strips over 'dat zal ook wel blijven'. En dat was het laatste wat ik haar tegen mij liet zeggen, ik zette me recht liep naar buiten en heb me heel sterk moeten houden om niet van m'n sus te gaan, maar t is me toch gelukt :D
Daarna was het direct tijd voor de gastroscopie, daar heb ik helemaal niet moeten wachten ik kreeg van een vriendelijke mevrouw de volledige uitleg, hoe ze dat doen, waarom ze dat doen en omdat het de 1ste keer was kreeg ik 3dosissen ipv 2. Ik kreeg een vieze spray in m'n mond/keel gesprayd en opeens was het heel moeilijk om te slikken en werd mijn keel aangenaam warm... En na het spuitje kreeg ik het overal warm, maar dat was het dan ook, niet het beloofde 'dronken gevoel'. Volgens mij is het dan ook zoiets als poppers dat ze in je bloed spuiten, je wordt er relaxer van en alles gaat iets gemakkelijker. Het was dan ook niet zo moeilijk om die camera in te slikken zonder te moeten kokhalzen en ik kon op een cameratje volgen wat ze allemaal zagen en deden. Op nog geen 5min is dat gedaan, ik zette me recht en moest nog even in de gang wachten achter het resultaat. De vriendelijk mevrouw was wel wat verbaasd dat ik buiten de warmte niets voelde van de inspuiting. Ik wachtte even en kreeg dan te horen dat ik een lichte ontsteking had aan mijn maag, maar dat dat helemaal niet erg was en dat dat deel toch verwijdert werd tijdens de operatie. Als een endicronoloog het zegt zal dat zo wel zijn en heb ik daar geen twijfels bij.
Dan ben ik naar de cafetarie gegaan en daar zat ik dan, ik moest 2u wachten eer ik bij de cardioloog werd verwacht, ze hadden die tijd tussenin voorzien, want normaal kan je het niet aan in de status na een gastroscopie om te fietsen. Na 10 minuutjes heb ik een koffie gedronken en een broodje gegeten en had er helemaal geen last van. Heb dan op mijn gemak mijn boek verder gelezen en tegen dat het tijd was ging ik naar de wachtzaal voor de cardiologische onderzoeken. Daar heb ik nog 1uur moeten wachten! Had ik zelf niet gaan vragen aan het plaatselijke secretariaat of de cardioloog wel aanwezig was, had ik nu nog niet geweten dat hij door spoed opgeroepen geweest was en dat ik moest wachten... Weer al eens een bewijs dat de communicatie naar de patiënt toe toch echt wel beter kan!
Uiteindelijk was het dan aan mij, ik kreeg geen uitleg of sorry van de cardioloog, maar het was een sympathieke man die volgens mij al genoeg stress had, dus heb ik er maar niets over gezegd. Ik mocht direct de fiets op, best wel raar met die zuignappen aan je lijf en echt confortabel is dat zadel ook niet... Ik heb 20 minuten gefietst, daarna heb ik het opgegeven omdat mijn knie zeer begon te doen en dat zadel echt in mijn gat stak (sorry voor mijn taal). De cardioloog was zeer tevreden over mijn fysiek, mijn hartslag was max 175 en ik had tot 175 wat goed door gefietst. Het enige waar hij een beetje mee inzat was een hoge onderdruk, maar dat komt volgens mij door de stress want de huisarts heeft daar nog nooit iets over gezegd. Allesinds ging hij noteren dat dat na de operatie in het oog gehouden moest worden. Tijdens dat hij dat alles in de computer aan het ingeven was zag hij dat al mijn resultaten al binnen waren (buiten de vlokken test van de maag) en hij heeft dan alles met mij besproken en zei dat ik een GO kreeg op medisch gebied, dat er niets was om me zorgen te maken, dus dat is dan ook weer dat. Uiteindelijk was het 13.30u als ik het ziekenhuis verliet... Ik ben er dus in totaal 6u geweest voor onderzoeken die in totaal samen nog geen uur duren.
Maar het belangrijkste is dat alles in orde is en ik me dus geen zorgen hoef te maken over complicaties tijdens de operatie :)
Bij het inschrijven na mijn Laatste afspraak met dr. Vleugels hadden ze me gezegd dat mijn afspraken al geregeld waren en voor de bloedafname en de thorrox foto ik gewoon rechtstreeks naar het labo moest gaan. Omdat ik niet wist waar het labo was ging ik even binnen bij de receptie. En daar krijg ik te horen "u moet een wachtnr nemen zoals iedereen" k voelde me net op het werk maar Dan in de plaats van de klant. Man. Man. Man. K wou gewoon iets vragen... Dat had ze Dan toch precies door, dus ik vraag waar het labo is, krijg ik te horen dat dat pas om 8u open gaat en ik me daarvoor moet inschrijven. Dus nu zit ik hier te wachten tot het mijn beurt is om me in te schrijven. De morgend gaat nog LANG duren! Gelukkig heb ik een boek mee en m'n Iphone :)
De mensen die me dierbaar zijn zijn nu allemaal op de hoogte en reageren één voor één heel positief, ik hoop dan ook dat ze me hierin blijven steunen, ook na de operatie. De 17de augustus heb ik mijn pre operatief onderzoek en omdat daar ook cardiologische onderzoeken bij zijn waaronder fietsen, heb ik mezelf voorgenomen om een goede week voordien om op mijn crosstrainer te oefenen. Dit begint morgen, zo werk ik al een beetje op voorhand aan mijn conditie en worden mijn spieren wat getraind voor de operatie. De inhoud van mijn diepvries en voorraadkast (tomaten conserven) probeer ik ook beetje bij beetje te ledigen, na de operatie duurt het een tijdje eer ik deftig vast voedsel en zuur voedsel kan eten en ik wil het eten niet wegsmijten hé. En omdat ik niet hoe lang ik niets ga kunnen doen na mijn operatie neem ik redelijk vaak films op en heb ik een paar boeken gekocht :)
Sinds mijn vorige blog en nu is er voor de rest niet veel te vertellen, buiten dat ik al 2 dingen gegeten heb wat ik nadien niet of heel moeilijk nog met smaak ga kunnen eten > Sabayon
> kleine friet special
En het heeft beide heel erg gesmaakt!
Tof dat ik zoveel reacties krijg :) En natuurlijk mogen er nog veel meer volgen... Maar euhm t zou leuk zijn als je een mailtje stuurt dat je dan je e-mail adres ook achter laat of op z'n minst je naam, zo weet ik tenminste wie me iets gestuurd heeft en kan ik antwoorden ;)
Als er iemand weet hoe ik erachter kan komen wie me gemaild heeft, of gewoon al kan antwoorden op die mail, laat het me dan aub weten... K zou het onbeleefd vinden dat ik niet reageer. Maar als ik nu een reply doe op mails waar geen e-mail adres aan is toegevoegd komt de mail gewoon bij mij terecht :s
Eerst heb ik het zelf allemaal wat moeten verwerken, nadien heb ik dit met mijn ouders en een paar goede vrienden besproken. Dr Vleugels had ook aangeraden van contact op te nemen met mensen die ook geopereerd waren aan het hetzelfde door hem en zijn team. Dat heb ik dan ook gedaan en die personen hebben redelijk vragen die ik nog had eerlijk beantwoord. Naarmate ik er met mensen over sprak, ik me meer en meer informeerde en er bijna enkel positieve dingen over hoorde was ik al voor 70% overtuigd. Ik heb dan maar een afspraak gemaakt met de obesitas dieetiste en de week erop met de psychologe. De dagen voor ik op raadpleging ging gaan bij de dieetiste heb ik in een boekje alles genoteerd waarvan ik dacht dat ik het NOOIT meer ging kunnen eten na de operatie. Want je moet er je wel bewust van zijn dat het geen kleine ingreep is... Ik had echt vanalles staan van americain tot zuurdesembrood, van champagne tot sangria, ongeveer een 100-tal dingen. Bij de dieetiste moest ik WEER de uitleg doen over de diëten enz en natuurlijk ook beschrijven hoe een gewone werkdag en een vrije dag op het gebied van eten en drinken er voor mij uitzien. De dieetiste kon al direct een paar dingen constateren: - geen regelmaat in het eten (wat wil je als een mens allerlei shiften moet werken) - niet genoeg variatie (dingen in de wok maken en pasta zijn gewoon het snelste klaar en niet zo ongezond) - te veel fruit (max 3 stuks en geen 5!) - te weinig aardappels (ik eet niet graag gekookte aardappels en vind dat er veel tijd in kruipt in het klaarmaken) En dus als ik met de gastric bypass zou door gaan ging ik toch wat moeten veranderen aan mijn eetgewoonte. Ze gaat me dan ook na de operatie helpen door het bekijken van de werkplanning, hoe en wanneer ik het beste wat eet. Ik ga minder fruit moeten eten, omdat ik dit niet duidelijk genoeg vond heb ik een lijst mee naar huis gekregen met wat juist gelijk is aan 1 portie fruit. > 1/2 banaan, 13 druiven, 10 aardbeien, 1/3 mango, 3 passievruchten, 2 pruimen, 1 appel ... Dus als je een bakje aardbeien eet en een appel zit je al aan je maximum. Nu is het ook wel zo dat na de operatie je een kleine maag hebt en je dus zeel snel verzadigd gaat zijn en dat zelf niet gaat opkrijgen. Maar het is maar om jullie een voorbeeld te geven. En aan het probleem van de gekookte aardappel is nu ook een einde gekomen, ik heb een stoomkoker gekocht, dan hoef je de aardappels niet te schillen (wel goed wassen) en dat smaakt echt lekker :) Het voordeel is ook dat je in zo een stoomkoker op 20 minuten tijd een volledige maaltijd kan klaarmaken. Zo heb ik bevoorbeeld al een maaltijd uitgeprobeerd dat in het recepten boekje stond: rollade van kip met mozarella, gekookte aardappeltjes en gestoomde paprika's. Natuurlijk wel goed op smaak brengen door te kruiden of een bouillon blokje te gebruiken, maar het smaakte heerlijk! Maar om dus terug te komen op de lijst van een 100-tal dingen waarvan ik dacht dat ik ze niet meer mocht eten of drinken zijn er eigenlijk maar 2 die ik volledig van mijn lijst heb mogen schrappen: kaasfondue en sabayon. T zou erg zijn als ik hiermee niet zou kunnen leven hé, k ga gewoon nog eens voor de operatie een heerlijke sabayon eten en een kaasfondue zelf klaarmaken. Waarop de dieetiste gehamerd heeft is dat ik me strikt moet houden aan het dieet dat VOOR de operatie wordt opgelegd. Dit houd in dat ik 4 modifast papjes / shakes, klare soep (mager bouillon blokje en geen vetstoffen) en rauwe en gestoomde groenten a volonté per dag mag eten. Volgens de personen die de operatie al hebben uitgevoerd is dit één van de moeilijkste weken. De shakes smaken niet echt super lekker en je mag er wel wat smaakstof aan toevoegen, maar dan nog zijn ze op basis van water. Op den duur ga je vinden dat je een konijn bent door al de rauwe groenten die je eet en de soep gaat te strot uitkomen. Maar, het is voor een heel goed doel > een operatie die goed gaat. Want door het fast fat burning diet is het gemakkelijker om toegang te krijgen tot de maag en de 12 vingerige darm en dus is er meer kans op een succesvolle operatie. Dus zoiezo gaan jullie hier op mijn blog nog wel te lezen krijgen wat voor een "marteling" dat gaat zijn. Maar ik heb gezworen niets te verzwijgen, want op de meeste blogs krijg je enkel de positieve feedback en ik wil dat diegene die ook van plan zijn zo een operatie uit te laten voeren, weten waar ze aan toe zijn. Maar de dieetiste had mij en nog veel andere bezorgde vrienden en familieleden, tevreden gesteld, ik kan dus na een paar maand terug mee doen aan het sociale leven en mee gaan op restaurant of iets gaan drinken. Het gaat alleen in mindere maten zijn, maar dat wil zeker niet zeggen dat je daardoor minder geniet. Je gaat dan bewuster voor iets kiezen, zo ga je bevoorbeeld een goed glas wijn drinken ipv chateau migraine :)
Nadat ik bij de dieetiste geweest was zat ik eigenlijk nog maar met één zorg, het te veel aan veloverschot, want dit kan gebeuren als je op een korte tijd veel gewist verliest. Natuurlijk zijn er veel dingen die aangeraden worden om te doen, zodat je zo weinig mogelijk veloverschot hebt, maar dit werkt niet bij iedereen. Het beste wat je kan doen is: - veel water drinken (minimum 1,5l per dag) - je huid goed insmeren met een hydraterende lichaamscreme (dit hoeft niet persé van een duur merk te zijn) - zwemmen (de elasticiteit van je huid verbeterd hierdoor) - diegene dat roken STOPPEN! (slechtste wat je kan doen voor je huid!) Maar ookal volg je je goed aan deze regels is er nog steeds kans dat je huidoverschot hebt. Er zijn mensen op de fora die helemaal niets deden op 1 jaar tijd 50kg verloren zijn en amper huidoverschot hebben en er zijn mensen die 30kg vermagerd zijn, zich goed gehouden hebben aan de regels en toch veel veloverschot hebben. Je moet dus eigenlijk gewoon geluk hebben en natuurlijk als je je aan de regels houdt heb je meer kans dat het vermindert.
Hierbij al direct een oproep voor mensen die zich geroepen voelen om met mij te gaan zwemmen ;)
Dit en andere dingen heb ik dus met de psycholoog besproken. Voor haar was het duidelijk dat ik me redelijk goed in mijn vel voelde en het niet deed voor ethische redenen maar voor een gezonder en langer leven. Uit onderzoek blijkt dat mensen die het doen voor ethische redenen over het algemeen minder tevreden zijn dan mensen die het doen voor een gezonder leven. De mensen die het doen voor ethische reden beelden hun er te veel bij in, moeten redelijk vaak nog operaties laten uitvoeren enz. Tegenover de mensen die het wegens gezondheidsredenen doen, die voelen hun beter in hun vel, de conditie is verhoogd en ze zijn op de koop toe ook nog is killo's lichter waardoor ze in kleren kunnen van redelijk wat maten minder.
Toen ik bij de psycholoog buiten ging moest ik haar beloven dat ik moest overwegen wat voor mij het belangrijkste was: - gezonder en langer leven met eventuele littekens van een operatie van overtollige huid die is weggehaald OF - gewoon verder doen hoe ik nu bezig ben, geen operatie en dus ook geen kans op veloverschot
Eigenlijk heb ik daar niet lang moeten over nadenken en al zeker niet nadat ik me geïnformeerd had hoe de operaties van het weghalen van overtollige huid (aan de benen) tegenwoordig verloopt. Vroeger had je een immens groot litteken langs de binnenkant van je bovenbenen, nu is er een litteken van max 7 centimeter aan iedere lieskant.
En dus heb ik op 30/06/10 beslist dat de operatie door gaat.
In februari 2010 ben ik eigenlijk pas echt beginnen nadenken, dat het genoeg geweest is, dat ik gezond wil zijn en lang en gezond wil leven. Aangezien ik al van mijn 12de levensjaar bezig ben met diëten, sporten, onderzoeken, pillen enz... En mijn laatste poging vorig jaar bij de weight watchers ook niet dat was wat het moest zijn, zat er nog maar één ding op. > Naar een specialist gaan... Die beslissing heb ik begin maart genomen, maar het heeft nog tot mei geduurd vooraleer ik gedurfd heb een afspraak te maken. Voordien had ik al wel naar verschillende websites geweest, me geïnformeerd op verschillende fora en naar documentaires gekeken van mensen die obesitas zijn. De website www.gastric-bypass.be was eigenlijk de site die me het meeste informatie heeft bezorgd en de mensen op de fora zeggen ook gewoon wat ze denken, voelen en meemaken. Omdat ik in Leuven woon, leek het mij het handigste om een specialist in het Leuvense te raadplegen en al snel kwam ik terecht bij dr Tom Vleugels. Hij heeft op eender welke site, fora, blog bijna een smetteloze reputatie. Uiteindelijk was het voor mij en dr Vleugels mogelijk om op 14 juni een afspraak vast te leggen, zo gaat dat hé met iemand die in shiften werkt en een specialist die nogal veel te doen heeft en altijd ter beschikking staat van zijn patiënten. Ik moet eerlijk toegeven dat de dag voordien ik toch wel zenuwachtig ben gaan slapen en de dag zelf met een klein hartje naar het Heilig Hart ziekenhuis stapte... Maar dat ging eigenlijk al direct voorbij toen ik kennis maakte met dr Vleugels, het is iemand van midden in de 30, met een warm hart een sympathieke glimlacht, luisterend oor en vakkennis. Hij heeft eerst naar mijn verhaal geluisterd, de tientallen diëten die ik gevolgd heb, het sporten, de vermageringspillen, combinaties van alles en nog wat en als laatste weight watchers. Daarna was het zijn beurt om uitleg te geven aan mij. Er waren naarmate wat je allemaal al gedaan hebt, je bmi en je gezondheid en leeftijd verschillende opties mogelijk, waarvan er natuurlijk altijd één beter gaat gaan dan een ander. Maar voor ik de uitleg kreeg werd ik eerst gewogen en gemeten, resultaat een BMI van 44 > morbide obesitas. Er zijn nog 2 zwaardere types van obesitas, maar ik vond dit al erg genoeg. Na deze opmetingen en mijn uitleg was het eigenlijk duidelijk dat een normaal dieet, een dieet in combinatie met een maagring en een streng dieet in combinatie met veel sport geen optie meer waren. Er bleven nog 3 opties over, voor de 2 laatste was ik 'te mager' :D k moet er nog om lachen als ik er aan terug denk toen hij dat zei... Conclusie > er bleef nog maar 1 optie over: Gastric Bypass Ik moest van dr Vleugels hierover zelf goed nadenken, dit bespreken met vrienden en familie (steun zoeken). Maar ook, als ik erover nadacht dat echt te laten doen, een afspraak maken met de obesitas dieetiste en met de psycholoog. Beide werken samen met het team van dr Vleugels en weten dus perfect wat het effect is op iemand voor, tijdens en na de operatie. En net als dr Vleugels kunnen ook zei beslissen dat je al dan niet geschikt bent voor zo een operatie. En dat was het dan na een uur met heel veel uitleg, informatie op allerlei papieren, het overzicht van het kostenplaatje van de operatie en de contact gegevens van dr Vleugels stond ik buiten een beetje doelloos voor me uit te staren. Vanaf toen 14/06/10 is het dus allemaal begonnen.
de uitleg van mijn operatie > zie afbeeldingen om het beter te begrijpen ;)
De Ingreep
1. Normaal passeert voedsel eerst de slokdarm, vervolgens de maag en de twaalfvingerige darm om zo in de dunne darm terecht te komen.
2. De Gastric Bypass operatie creëert een klein maagreservoir en een nieuwe kleine maaguitgang. Met behulp van nietjes wordt in het bovenste gedeelte van de maag een nieuw klein maagreservoir gecreëerd. Het volume van de maag wordt herleid tot een volume van 15 tot 30 ML.
3. De dunne darm wordt opgehaald en verbonden met de nieuwe maag. De diameter van de nieuwe uitgang is ongeveer 12 mm. De nieuwe kleine uitgang van de maag betekent dat de maag trager ledigt. Het voedsel komt via de kleine maaguitgang dadelijk in de dunne darm terecht en passeert de rest van de maag niet.
4. De "oude" maag en de twaalfvingerige darm worden aldus overbrugd of "gebypassed". Het einde van de twaalfvingerige darm wordt opnieuw verbonden met de dunne darm. Deze nieuwe verbinding van de twaalfvingerige darm met de dunne darm zorgt ervoor dat het maagsap, gal- en pancreassap met het voedsel kunnen worden vermengd. Dit is noodzakelijk voor een normale vertering. Door deze twee aanpassingen zal een kleine hoeveelheid
voedsel een verzadiging- of vol gevoel geven gedurende een langere tijdsperiode. Dit helpt je minder te eten en aldus te vermageren.
In principe is deze ingreep volledig omkeerbaar.
De gastric bypass is momenteel de meeste uitgevoerde bariatrische (overgewicht)ingreep. Men moet zich blijven houden aan de kleine porties, het gevaar is er vooral na enkele jaren. De grootte van de porties mogen niet worden opgedreven. Alles kan geforceerd worden. Een operatie is en blijft een hulpmiddel.
Voorwaarden voor de ingreep
- minstens 18 jaar, tot en met 65 jaar
- BMI hoger dan 40 of BMI hoger dan 35 met diabetes
- geen alcoholverslaving hebben
- niet zwanger zijn op het ogenblik van de operatie
- goedkeuring krijgen van de abdominale chirurg, de diëtiste en de psycholoog.
Voordelen bij de ingreep:(operatief gezien)
De ingreep wordt laparoscopisch (kijkoperatie)uitgevoerd, wat minder ingrijpend is en waardoor er minder kans is op wondbreuk tengevolge van de incisie. Bovendien blijft uw ziekenhuisverblijf beperkt tot vier à vijf dagen. Zowel zogenaamde volume-eters als snoepers (door de verminderde opname van suikers) ondervinden een gewichtsverlies van 60 tot 70% van hun OVERTOLLIGE gewicht. Er treedt zelden een vitaminetekort op.
De patiënt heeft geen last van diarree, aangezien nog een groot deel van de dunne darm kan instaan voor de vertering.
Nadelen van de ingreep:(operatief gezien)
Het mogelijks voorkomen van het dumping syndroom: vooral het eten van suikers, vetten of koolhydraten kan misselijkheid, kramp, zweten, versnelde hartslag, diarree of duizeligheid veroorzaken. Dit verdwijnt meestal spontaan. > dit is dan ook het grote hulpmiddel waardoor mensen MINDER snoepen of vetrijk eten.
Resultaten:
De patiënt mag een gemiddeld gewichtsverlies van 60 à 70% van het OVERTOLLIGE gewicht verwachten. De eerste 6 maanden is het gewichtsverlies het grootst. Nadien gaat het vermageren trager, maar houdt het 12 tot 18 maanden aan. Nadien stabiliseert het gewicht. Tenzij de patiënt zich niet houdt aan zijn gezonde eetgewoonte, dan kan het zijn dat hij terug bijkomt!
Voeding:
De eerste weken na de operatie zijn heel belangrijk naar het opvolgen van de dieetvoorschriften. De maag werd nog maar pas geopereerd, er werden nietjes geplaatst ter hoogte van het afgesneden stuk maag. Als de patiënt bijvoorbeeld een hele boterham eet, moet de kleine maag teveel uitrekken, waardoor er teveel tractie komt op de sutuur (naad) in de maag. Dit betekent dat de hoeveelheid voedsel dat de patiënt per maaltijd kan gebruiken, beperkt is. Het vol gevoel zal dan ook snel optreden. Hou daar dan ook rekening mee: genoeg is genoeg. Dit volheidgevoel is niet hetzelfde als een verzadigingsgevoel. De patiënt zal in het begin waarschijnlijk wel nog zin hebben om verder te eten. Dit is echter niet de bedoeling. Het is bijgevolg uiterst belangrijk dat hij het vol gevoel snel leert herkennen en meteen ook stopt met eten. Dit kan enkel gebeuren door rustig en traag te eten. Drink een halfuur tot 1 uur na de maaltijd, om het verzadigde gevoel zolang mogelijk vast te houden. Uw maaltijd kan in de beginfase tot 30 minuten duren. De voedingsaanpassing na een gastric bypassoperatie gebeurt in verschillende stappen.
Introductiedieet :
De eerste dagen na de ingreep (tijdens de opname) zal de voeding langzaam opgebouwd worden volgens de orders van de chirurg. Er zal gestart worden met kleine slokjes water, daarna kan hij water drinken naar believen tot een vol gevoel (kleine hoeveelheden). De volgende stap zal bestaan uit kleine porties vloeibare voeding. Nadien krijgt hij de keuze tussen een beschuit met ligt beleg of vis met groentjes en aardappels (weliswaar gemixt).
Als hij het ziekenhuis heeft verlaten mag hij onderstaande dingen proberen te eten:
magere (soja) melkproducten, zoals magere yoghurt, magere melk, magere platte kaas - gemixte groentesoep of bouillon - groente- en fruitsappen - thee en slappe koffie - niet bruisend water.
Wanneer de vloeibare voeding na enkele dagen goed verdragen wordt, mag er overgeschakeld worden naar gepureerde, zachte voeding.
Ontbijt en avondeten :
beschuiten, OF geroosterd brood,OF cornflakes laten weken in (soja)melk. Als beleg kan u magere smeerkaas OF magere witte kaas met energievrije zoetstof OF confituur met verlaagd suikergehalte zonder pitten en vellen gebruiken OF vanillecrème OF yoghurt zonder stukjes.
s Middags : magere gemixte groentesoep OF aardappelpuree met zacht gekookte, best gepureerde groenten zoals : bloemkool, broccoli, wit van prei, wortelen, appelmoes. Geen rauwe of vezelige groenten zoals asperges, selder, erwten, bonen OF een middagmaal zonder stukjes uit het aanbod van de kindervoeding.
Tussendoor : niet-bruisend water, thee of slappe koffie met energievrije zoetstof, magere melk of aangelengde fruitsappen. Geen alcohol, frisdranken, zure fruitsappen, gesuikerde melkdranken, sport- en energiedranken.
Na enkele weken :
als de voeding goed verdragen wordt, kan er geprobeerd worden met het toevoegen van kleine porties niet vette gepocheerde vis, of kleine hoeveelheden gemalen kip, kalkoen.
Geleidelijk aan kunnen de beschuiten vervangen worden door oudbakken wit of geroosterd brood. Na 2 à 3 maanden : kan er overgeschakeld worden naar een eiwitrijke, caloriearme voeding. Gebruik zo weinig mogelijk suikers, omdat dit dumping syndroom kan veroorzaken. Dit komt doordat de suikers nu onmiddellijk in de darm terecht komen Houd u aan het driemaaltijden patroon (morgen, middag en avond).
De eerste 2 maanden mogen er GEEN zure voedingstoffen en dranken genuttigd worden!!!
enkele voorbeelden: citrusvruchten, groene appels, azijn, opgelegde dingen en TOMATEN en al zijn derivaten
 "Confused"){kind=icon}
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
){kind=link}