Como poco, bebe el doble, duerme el triple, ríe el cuádruple >vive
19-10-2010
op onderzoek bij dr. Vleugels na 1 maand
Gisteren in de late namiddag had ik mijn check-up bij dokter Vleugels, k had verwacht dat er amper volk ging zijn in de wachtzaal, maar dat was dus een foute verwachting, waardoor ik 20minuten te laat was. Maar dr. VLeugels heeft er niets van gezegd. Het eerste wat ik moest doen is men handtas, jas en sjaal uitdoen om op de weegschaal te gaan staan. Hij was tevreden met het resultaat en vertelde me dat de eerste maand er gemiddeld 8 a 15 kg afgaat. Met mijn 12kg verlies zat ik dus zeker goed. Nadien moest ik men littekens laten zien, hij vond dat ze heel mooi genazen en merkte ook direct op dat men maag waar de drain gezeten heeft nog een beetje gezwollen en uitpuilend was. Ik zei hem dat ik dat zelf ook had gezien en hoopte dat dat nog wegging, hij vond het straf dat ik dat gezien had (euhm, ken je eigen lichaam...) en zei dat dat binnen 2 maand toch wel weg zou moeten zijn. En dat dat komt omdat daar de grootste wond (binnenin) zit en dat heel dicht bij een spier zit en dat het heling proces altijd zo verloopt dat de spier er mee in betrokken wordt, maar binnenkort gaat dat dus volledig genezen zijn :) Daarna vroeg hij me hoe het zat met mijn voeding, zag men vragenlijstje en zei 'anders zullen we dat overlopen, en als ik dan nog vragen heb of jij dan doen we dat'. Dus heb ik men lijstje overlopen. Natuurlijk was het 1ste wat erop stond de Alien, dus ik zeg zo fier als iets dat ik nog nooit een dumping gehad heb, maar dat ik wel last heb van iets anders en dat dat volgens mijn huisarts komt omdat mijn maag nog te klein is en dat uitstraalt via men middenrif. Hij laat me men volledige uitleg doen, en dan krijg ik te horen dat dit eigenlijk het begin is van een dumping... Ok mijn maag is nog niet helemaal geheeld en moet nog uitzetten, maar dat is niet de grote oorzaak. Het is inderdaad mijn maag dat reageert op wat ik al dan niet eet of drink, maar het gaat eerder om de hoeveelheid (vb yoghurt dat snel de maag bereikt), de grote (nog meer kauwen), de warmte (heette soep is uit den boze) en stress (haasten om klaar te maken en dan "snel" een boke willen eten). En dus raad hij me aan van nog trager te eten, eventueel bokes in dobbelstenen snijden, als mijn soep te warm is te wachten of er koude magere melk bij te doen, een paar happen te nemen en even te wachten en terug een paar happen nemen, en zoveel mogelijk stress vermijden dus TIJD MAKEN om te eten. Dit laatste gaat heel belangrijk zijn op het werk... Want als ik geen tijd genoeg heb om te eten ga ik gestresseerd zijn en dus gemakkelijker een "Alien" kweken. Maar gelukkig heb ik heel begripvolle collega's, teamleaders en een baas die daar volgens mij wel genoeg rekening mee gaan houden. Zoiezo gaat het naar de toekomst toe altijd verbeteren hé :) Dan vroeg ik hoe ik ervoor kon zorgen dat ik geen last meer heb van bloedend tandvlees (komt door een te kort aan vitaminen C), dit is het beste om te googlen en te zien waar VEEL vitaminen C inzitten en anders mag ik vitaminen C extra innemen als het te erg gaat worden. Hij sprak van scheurbuik, iets waar de zeemannen vroeger last van hadden omdat die zo lang zonder vers fruit en groenten op zee zaten en dat ik dat absoluut niet wou meemaken. Dus vandaag ga ik op zoek naar een lijst en k zal aan de apothekeres ook maar eens vragen of ze vitaminen c in een preparaat heeft waar geen citrusvruchten inzitten (zuur). Waar ik af en toe ook last van heb is het 'blauwplekken - gevoel', als ik te snel ga zitten, me buk of iets til, dan is het alsof iemand heel hard op een verse blauwplek duwt. Dat is dus omdat mijn wonden binnenin nog niet helemaal geheeld zijn en dat kan nog 3 maand duren :s Omdat ik binnenkort terug ga werken en in shiften werk, wou ik ook graag weten of ik me voor eens en altijd aan het voedsel schema moest houden, wat zou betekenen dat als ik om 6u begin ik al om 11u warm moet eten... Maar dat hoeft helemaal niet, ik mag ook s middags bokes eten en s avonds warm, zolang ik me maar houd aan minimum 5 keer per dag te eten. Omdat het in het begin niet simpel gaat zijn op het werk, kwestie van op exact 2 u na men vorige maaltijd te eten en daar de tijd voor te nemen, heeft hij me aangeraden van verschillende potjes met vanalles mee te nemen. En dan vooral eten, waarvan ik thuis zeker ben dat ik er niet ziek van wordt. Dus een tupperware met gesneden aardbeitjes, een tas soep, toasten met beleg, yoghurt... Zo heb ik het minste kans om "ziek" te worden. Dus als ik ga werken ga ik telkens de dag voordien of s morgens vroeg weten wat doen. Maar ik denk dat dat uiteindelijk ook een automatisme wordt. Hij vroeg of ik ook al flauwtes gehad heb, en dat heb ik, daarvoor raadde hij me aan om een 20-tal niknakjes in een doosje overal mee naartoe te hebben, zodat als ik een flauwte heb dat kan eten en men suikerspiegel terug i o komt. Blijkbaar bekeek hem toen nogal raar, en toen zei hij het zelf 'ja, ik weet het, ik zet u aan tot snoepen', maar dat is ook niet de bedoeling. Waardoor hij me vroeg of ik al gesnoept had, buiten een suikerloos mini taartje heb ik nog niets gegeten en heb ik me echt aan de lijst gehouden. Hij zei me dat er waren dat chocolade aten en de gevolgen er dan ook van moesten dragen, maar dat ik af en toe wel eens kon proberen iets zoets te eten. Er zijn momenteel maar 2 dingen die ik graag nog is wil eten en dat zijn een chocoladebroodje en een bolletje ijs, aangezien het één chocolade bevat en het ander ijskoud is, blijf ik er gewoon van af. Hij heeft me ook aangeraden om gewoon brood en rijst (met saus) te proberen, dan kan ik ook al is gewone bokes mee naar het werk nemen, tenzij ik een broodrooster mee naar het werk neem :D En hij heeft me gezegd dat ik zeker mag gaan zemmen, dus dat is iets wat er sinds vandaag op het lijstje is bijgekomen, k ga proberen met 1 keer de week te gaan zwemmen, als dat vlot ga ik er 2 keer van maken. De laatste tip die hij me nog gegeven heeft is van fruitsap aan te lengen met water en dat ik dan meer ga drinken. Dus nu ga ik nog proberen rekening te houden met de tips en hopelijk helpen ze :)
Inderdaad exact een maand geleden ben ik geopereerd geweest, t gaat snel voorbij en het lijkt alsof het gisteren was...
Om even terug te komen op het etentje bij de vriendin, het was een gezellige avond, maar spijtig genoeg heb ik wel bezoek gehad van de ALIEN. Volgens mij niet omdat het s avonds was dat ik warm at, maar eerder omdat ik een uur later dan mijn schema gegeten heb en voordien toch een paar kleine hapjes meloen gegeten had terwijl ik nog aan het drinken was. Dus diegene die me uitnodigen om bij hen te komen eten "weze gewaarschuwd"! Aperitieven mag, maar voor mij is het dan of de drank of het hapje, daarna moet er zeker 30min tussen zitten als het de drank is waarvoor je gekozen hebt, maar er moet ook rekening gehouden worden met mijn schema, 15min later eten is niet erg, maar een uur dus blijkbaar wel. Na mijn eten moet ik dan nog 20min wachten om te drinken en dan toch een goed 1,30u eer ik men dessert mag eten. Gemakkelijk is het dus absoluut niet! T gaat natuurlijk ook een gevolg hebben op de restaurant bezoekjes. Eerst genieten (tot 15 min voor eten) van aperitief, dan een voorgerecht eten, tijdens het hoofdgerecht niets eten (zit toch vol), maar kan dan wel iets drinken, om dan nog een half uurtje later mss nog een dessertje te eten. Het gaat naar de toekomst toe natuurlijk nog wel verbeteren, maar het "drankprobleem" gaat er vanaf nu ALTIJD zijn.
De maandag ben ik naar mijn huisdokter geweest, die was heel tevreden over men littekens, volgens haar genezen ze heel goed. Toen ik vertelde van de Aliens die op bezoek komen en dat het eigenlijk zo is dat ik nu minder eet dan de 2de week na de operatie, heeft ze me onderzocht. K moest gaan liggen en ze heeft overal aan men maagstreek en rondom zitten duwen, kan jullie verzekeren dat ik me soms moest inhouden om haar genen box te geven, zo een pijn dat dat deed als ze op bepaalde plaatsen duwde. Conclusie, de maag is nog ontstoken en is nog niet helemaal uitgerekt en men lever is ook gevoelig. De Alien die ik voel komt blijkbaar van mijn diafragma (middenrif), als er iets mis is met de maag (of rondom) dan wordt dat uitgestraald via het middenrif en dat is dus de druk die ik voel tussen mijn schouderbladen en aan men borstkas. K ben nu dus al een beetje meer opgelucht dat ik weet dat het geen echte Alien is ;) Maar het is en blijft een nare ervaring die bijna dagelijks is en dit in kleinere of grotere maten. Wat ik er aan kan doen volgens mij dokteres, is nog trager eten, nog meer kauwen en vooral een paar happen nemen, zien of het me bekomt en zo niet gewoon soep of een boke eten. K hoop dat dokter Vleugels me morgen toch iets meer uitleg kan geven en me kan garanderen dat er niets mis is, dat dat uiteindelijk wel gaat overgaan en hopelijk dat hij ook weet hoe ik het kan voorkomen. Dus allen mee HOPEN! Ah ja, de dokteres vond dat ik nog niet klaar was om te gaan werken en dat ik veel te WEINIG rust nam, dus heeft ze me tot en met 24/10 ziekteverlof bijgegeven. K ben den dinsdag dan naar de dokter van het werk geweest die direct een goedkeuring gaf en 2 weken nog weinig vond.
Voor de rest is er in de week niet veel speciaals meer gebeurd, ik ben nog een paar keer goed ziek geweest en kon nooit echt zeggen van waar het kwam... Dat is wel frustrerend! Van de lijst die ik van de diëtiste heb meegekregen heb ik ook al een paar andere dingen uitgeprobeerd zoals kippengehakt, light paté (van kalkoen), donker brood, verschillende soorten fruit en groenten en dat is me gelukkig allemaal wel bevallen :)
Morgen moet ik om 18u naar de specialist gaan en ik heb toch een lijstje opgesteld met redelijk wat vragen, waar ik hopelijk een antwoord op ga krijgen. K hou jullie allezinds op de hoogte!
En ik moet toegeven dat ik het werk nu toch echt wel begin te missen, maar ja, als ik opeens zo een Alien aanval krijgt als ik met een klant bezig ben, zou ik ook niet weten wat doen...
Deze morgen om de weegschaal gaan staan en er is 12KG af, beetje bij beetje hé :)
Dinsdag was de dag dat ik naar de diëtiste moest, om me hierop voor te
bereiden en te weten of ik al dan niet goed bezig was en ik nogal VEEL
te vragen had, heb ik me er maar een blocnote bijgenomen en ben ik men
vragen beginnen opschrijven. Nadien was het een tamelijk haastige
bedoening. k ging met papa iets eten voor ik naar de diëtiste ging, maar
de afspraak dat papa voor de maaltijd ging zorgen was blijkbaar niet
echt duidelijk gemaakt... En dus moest ik niet alleen nog afwassen, de
soep opwarmen en mijn tas maken (omdat ik na het bezoek bij de diëtiste
naar de mama vertrok) maar ook nog ervoor zorgen dat de warme maaltijd
werd gemaakt. Gelukkig is alles toch nog vlot verlopen, heb zelf nog de
afwas kunnen doen!
Bij de diëtiste moest ik eerst op de weegschaal gaan staan en geloof het of niet er was 1OKG
af, k geloof het eigenlijk nog steeds zelf niet als ik op de weegschaal
ga staan... Dat is 10kg op 25 dagen, ik had verwacht dat ik op een
maand tijd 5kg ging verliezen, maar zeker geen 10kg. Ok ik weet ook wel
dat ik in het begin gemakkelijker gewicht ga verliezen en dat het na 1,5
jaar helemaal niet meer zo snel gaat gaan, maar toch blijf ik een
beetje verbaasd.
Dr Vleugels, de specialist, had me wel gezegd hoeveel kg ik ongeveer ga
verliezen op 1,5j tijd en dat ik GEEN honger meer ging hebben, maar
omdat ik voordien al zoveel excusez le mots 'bullshit' gehoord heb,
geloof ik niet meer zo alles vanzelf...
Maar het is dus zo ik heb GEEN honger meer, allez ja ik zal wss nog wel
honger hebben, maar het hongergevoel, de knorrende maag en de irritante
hoofdpijn die erop volgt is voor mij zo goed als onbestaande. Dit zeg ik
omdat ik maandag avond voor de eerste keer die irritante hoofdpijn,
toch heb mogen ervaren en dan voor de zekerheid nog een yoghurtje
gegeten heb en de hoofdpijn weg is gegaan, dus ik had wss honger.
Maar ik wijk af, de diëtiste heeft met mij mijn dagschema doorlopen,
wat, hoeveel en wanneer ik wat eet en drink en natuurlijk ook hoe het
ziet met de beweging.
En ze vond dat ik dat heel goed deed, dat zelf bij mijn middagmaal ik meer groenten, aardappels en vlees of vis mag eten.
Ze heeft me dan ook een lijst gegeven met allerlei groenten die ik mag eten en ik mag terug redelijk wat fruit gewoon zo eten :)
Je kan je het niet inbeelden, maar ookal kon ik wel fruitpap eten en
fruitmoes heb ik het normaal eten van fruit super hard gemist! Hoe zalig
is het niet om een bakje aardbeien te kopen, die in stukjes te snijden
en dan rustig te genieten. hmm
Maar ik heb ook een lijst meegekregen van het vlees, wild en gevogelte
dat ik mag eten met te beginnen het heel mager vlees (wat ik al een
tijdje eet) om dan het mager vlees uit te proberen om uiteindelijk
gewoon terug iedere vleessoort te eten wat ik voordien at. T klinkt
misschien raar, maar ookal hou ik zo van koeien en kalfjes, verlang ik
er echt naar om americain, een fillet mignon, en rosbief te eten... Ok
kip en kalkoen zijn ook lekker, maar zo na een klein maand bijna niets
anders dan dat te eten, verlang je toch naar iets anders.
26 oktober heb ik terug een afspraak bij de diëtiste en dan gaan we ons
vooral focussen op men werkschema en hoe mijn eetschema daarin te kunnen
verwerken, want het is en blijft belangrijk dat ik me aan men schema
hou, maar ik moet natuurlijk ook terug gaan werken binnenkort hé :)
Daarna ben ik met een goede vriendin van mij naar men moeder gereden en
ik moet toegeven dat het 2u in de wagen zitten beter meeviel dan
verwacht. Van dinsdag avond tot donderdag morgend ben ik dan met die
vriendin in Lux gebleven en het was wel grappig hoe verbaasd mijn
vriendin was als ze zag hoe weinig ik nog at en dronk, wat ik enkel
mocht eten en drinken en hoe mijn lichaam reageert nadat ik gegeten heb.
Want ik kan u verzekeren dat ik soms de specialist ervan verdenk dat
hij echt een ALIEN in men lichaam gestopt heeft. Zo een rare geluiden
dat men maag en darmen soms maken na het eten...
Wat ook niet altijd even aangenaam is, is het boeren na het eten, hoe
traag je ook eet, zou het ook best zijn dat je niet praat tijdens het
eten, want dan hap je lucht naar binnen en moet je meer boeren. Maar
daar word aan gewerkt ;)
Gisterenmiddag had ik verse preisoep gemaakt en voor nadien kip en
courgette gestoomd en aardappels. De soep was heerlijk en ging zonder
enig probleem naar binnen. Een goed halfuur nadien ben ik dan aan het
hoofdgerecht begonnen, de helft ervan was nog niet op en ik voelde de
ALIEN weer terugkomen, deze keer bleef ik rustig zitten en probeerde ik
heel kalm te ademen. Maar het kon hem niet schelen wat ik deed, hij
moest en zou eruit komen... En dus heb ik weer de helft van een maaltijd
laten staan en ben ik me moeten gaan neerleggen om te bekomen dat er
weer een Alien ontsnapt was.
Ok ik geef toe, deze keer was ik al veel minder in paniek, omdat ik wist
wat er ging komen, maar het is en blijft iets wat je NIET wil meemaken.
s Avonds heb ik dan maar voor al de zekerheid terug een beschuit met
suikerloze confituur gegeten.
Vandaag is het alweer vrijdag en zoals jullie weten vrijdag = marktdag.
Maar deze keer mocht ik al wat meer kopen, en dus heb ik
kippenballetjes, rosbief, mager paté (ja het bestaat), aardbeien en
meloen gekocht.
Nadien was het tijd om men soep te eten, maar wat ik niet wist was dat de soep die ik pas gisteren gemaakt had, zuur
was geworden. Dus ik neem er een hap van :s Heb dus 2L verse soep
kunnen weggooien! Gelukkig heb ik op de markt vandaag ook witloof
gekocht en daar ga ik dus vandaag witloofsoep van maken. Alsof het nog
niet erg genoeg was dat ik geen soep kon eten, is mijn hoofdmaaltijd ook
nog eens mislukt... K ging kalkoen balletjes met paprika en pasta
gestoofd eten, maar de paprika was niet zonder pel en was blijkbaar
opgelegd in azijn, de pasta was helemaal aan elkaar geklit en dus is het
een geroosterd boke met kalkoen balletjes geworden. K ben daarna een
uurtje gaan wandelen en daarna uitgerust op een terrasje waar ik genoten
heb van een verse fruitsla (zonder citrusvruchten).
Morgen ben ik uitgenodigd bij een vriendin om er s avonds te gaan eten,
dat gaat de eerste keer zijn dat ik warm eet s avonds, weer is een
eerste keer voor iets, SPANNEND!
Verslag volgt later ;)
Mijn plan was om jullie gisteren op de hoogte te brengen van de voorbije
week, maar er is iets tussen gekomen, als jullie willen weten wat
zullen jullie mijn blog verder moeten lezen ;)
Maar dus eerst Maandag 27/09/10 was de dag dat mijn draadjes eruit mochten, iets wat ik met niet al te veel zin laat doen...
Toegekomen bij de dokteres, zaten er NOG 3 wachtende voor mij = wachten = nadenken = zenuwen!
40min nadat ik eigenlijk mijn afspraak had, mocht ik dan toch al haar
praktijk binnen gaan, en ik kan u verzekeren iedere vraag dat ik maar
kon stellen heb ik gesteld! Ondertussen weet ik wel dat ik nog 2 weken
moet wachten eer ik mag zwemmen, nog 1 week eer ik een bad mag nemen en
nog tot 1/11 dat ik geen kiné mag doen. De dokteres had redelijk snel
door dat ik er geen zin in had, stelde dan toch maar voor om op de tafel
te gaan liggen en dat deed ik dan maar... Aangenaam was anders, de
wondjes waren al zo goed geheeld dat ze in 2 wondjes terug heeft moeten
snijden om de draadjes eruit te krijgen, dat was echt niet leuk. En
daardoor heb ik ook nog tot en met 1/10 met plakkertjes moeten rondlopen
en mocht ik niet douchen. Mijn lieve collega heeft me geassisteerd met
de plakkers te verwijderen, de wondes te ontsmetten en op 2 plekjes
werd er terug een plakker geplakken.
Ondertussen plakt er nog maar één plakker en kan ik jullie melden dat ik
"gekruisigd" ben, zo zien mijn wondjes er namelijk uit :)
In de late namiddag ben ik dan naar mijn grootmoeder gegaan die me tot
woensdag avond verzorgd heeft en ik haar natuurlijk ook een beetje, t
was leuk, maar er komt een tijd dat je op je eigen benen moet staan en
het zelf moet kunnen. Eigenlijk is alles de voorbije week heel goed
verlopen, sinds woensdag eet ik zelf terug VAST voedsel = niet meer gemixt, buiten mijn fruitpapje.
Ik heb af en toe nog wel steken gehad en kan soms echt bekaf zijn na een
half uurtje wandelen, dan lijkt het alsof ik 20km gespurt heb, zeker
nadat ik mijn 4 verdiepingen aan trappen heb "beklommen".
Maar gisteren was een mindere dag... op mijn schema stond er dat
ik zaterdag een spiegelei met geroosterd brood mocht eten, maar ik eet
dat liever op zondag, dus heb ik me dat gisteren klaar gemaakt. Ik keek
er echt naar uit want ik eet dat echt graag! Maar na een paar beten van
mijn toast en een beetje wit van het ei, voelde het aan alsof er
bakstenen ipv stukjes brood op mijn maag vielen... En dus ben ik moeten
stoppen, heb alles gewoon laten staan en ben moeten gaan liggen
gedurende een halfuurtje. Dan was het zware gevoel over, maar van zodra
ik me recht zette kreeg ik pijnlijke steken, ik ben dan terug gaan
zitten, heb een dafalgan ingenomen en heb nog een kwartiertje gerust,
uiteindelijk was het na een uur over. In de late namiddag heb ik dan nog
eens herhaaldelijke steken gehad en heb ik nog maar een dafalgan
ingenomen.
En deze middag is ook niet echt voor herhaling vatbaar... niet voor gevoelige lezertjes!
Zoals ik al zo vaak klaargemaakt en gegeten heb, deed ik dat nu terug gewone witte vis, spinazie en aardappeltjes gestoomd.
Zoals iedere dag sneed ik alles redelijk klein en begon ik daarna met kleine hapjes en veel gekauw aan men middagmaal.
Maar na 3 stukjes aardappel, 4 lepeltjes spinazie en 2 stukjes vis, was het helemaal foutu!
Het was alsof er een alien uit men rug wou kruipen, zo een harde druk
voelde ik in men bovenste ruggengraat, daarna in men borstkas en dan de
"welgekende" zoute smaak in de mond... Ik liep rustig rond, probeerde
rustig te ademen, ging zitten, weer rechtstaan maar NIETS hielp. K was
echt in paniek, dacht dat ik nog amper kon ademen en ben dan maar
richting de wc gestapt, waar uiteindelijk alles (behalve de aardappels)
er op een heel moeilijke en langdurige manier er terug is uitgekomen.
Normaal gezien nadat de maaltijd uw maag verlaten heeft, voelt ne mens
zich opgelucht, wel ik niet, ik was aan het zweten dat het niet meer
normaal was, was aan het bibberen en men maag maakte allerlei rare
geluidjes :s
Ik ben me dan wat gaan opfrissen, heb rustig beetje bij beetje een
beetje water gedronken, me wat in de zetel gezet en gelukkig kwam er
toen juist een vriend langs die me wat heeft kunnen kalmeren. Een
halfuurtje nadien was alles terug normaal, maar ik kan u verzekeren dit
wil ik niet meer meemaken.
Morgen is het EINDELIJK 5/10 dan heb ik in de namiddag een afspraak met
de dietiste en ga ik normaal gezien wat meer mogen variëren in men
maaltijd, hopelijk komt dat goed.
Zo nu zijn jullie weer wat op de hoogte, nog een prettige avond en alvast slaapwel!
KS vervolg: de trappen mits tussenstop op 2de opgeraakt, werk verwittigd, rustige avond voor de tv
Toegekomen bij men appartementsgebouw, had mama al een klapstoel
voorzien, zodat ik als het nodig was tussen de verdiepingen in even kon
neerzitten. En inderdaad op het 2de verdiep heb ik de stoel even moeten
uitklappen om op adem te komen, maar daarna ben ik gewoon tot bij men
appartement gestapt en de zetel in geploft :)
Tijdens dat mama al de mooie bloemen en kaartjes die ik van het bezoek
gekregen heb uitpakte en wegzet, heb ik naar het werk gebeld om te
zeggen dat ik tot en met 10/10/10 niet mag gaan werken. Ookal ben je
juist geopereerd, als je het huis uit mag, moet je je gaan melden bij de
arts van de spoorwegen, men teamleader heeft gelukkig wel gevraagd dat
ik naar Brussel mocht gaan ipv naar Hasselt, dus dat was dan iets wat ik
dinsdag moest doen. Daarna heb ik wat gerust totdat het tijd was om men
avondeten te eten, beschuit met ziz kaas. Nadien heb ik nog wat tv
gekeken en ben ik gaan slapen. Het inslapen was niet zo simpel, k vond
geen goede lighouding en af en toe kreeg ik pijnscheuten. Maar
uiteindelijk ben ik wel in slaap gevallen en maar een paar keer wakker
geworden.
21/09/10
KS: stress, pijnscheuten, naar de arts van de spoorwegen & ziekteverlof goedgekeurd, opruimen = mottig zijn, grote stoelgang
s morgens werd ik gewekt door mama, dat is altijd leuker dan door een
verpleegster hé :) Daarna ontbeten en me rustig klaargemaakt om met papa
naar Brussel te vertrekken naar de controle arts van de spoorwegen.
In de auto zitten viel mee, maar van zodra er putten in de grond waren
of er over kasseien gereden moest worden, kan ik je verzekeren dat het
absoluut geen deugd deed en dat dat niet al te vaak moest gebeuren of ik
zou ziek geworden zijn...
Gelukkig is er een autostrade naar Brussel, maar waar ik geen rekening
mee had gehouden was dat het Geneeskundig Gewestelijk Centrum van de
NMBS haast niet te vinden is als je daar nog nooit geweest bent, en al
zeker niet als je met de wagen rondrijdt. Alles verliep vlot, tot de het
GPS madammetje ons vertelde dat we de plaats van bestemming bereikt
hadden. Er was nergens een Geneeskundig Centrum te bespeuren, eerst
dachten papa en ik dat het gewoon wat verder rijden was en we het wel
zouden vinden, maar na al een paar keer in dezelfde straat te zijn
gereden, leek het daar niet op. K heb dan naar een TL van me gebeld die
zo goed als ze kon de weg beschreef, maar dan nog was het niet zo
simpel. Het ding was dat ik daar VOOR 12u zeker moest zijn en we al
30min aan het rondrijden waren en het ondertussen al 11.5Ou was...
Uiteindelijk zijn we er met het volgen van de kaart op Google maps en
papa's rijervaring geraakt om 12.03u. Daar toegekomen melde ik me aan,
maar kreeg ik te horen "dat ik eigenlijk al te laat was en waarschijnlijk de dag erop ging moeten terugkomen",
gelukkig dat ik me kalm kan houden maar jullie willen niet weten wat ik
in gedachten met die pee wou doen! Ik heb dan aan die meneer uitgelegd
dat ik al een tijdje onderweg was en pas 1 dag uit het ziekenhuis
ontslagen was, hij is dan bij de dokter gaan vragen of ze me nog wou
nemen en dat was uiteindelijk geen probleem. De dokteres heeft me wat
vragen gesteld, me erop gewezen hoe belangrijk het is om mijn schema te
volgen, mijn medicatie en vitaminen in te nemen en te rusten. Ze heeft
me ook gezegd dat ik waarschijnlijk na 10/10/10 nog niet ga kunnen
werken, dat dat te vroeg is en ik nog niet genoeg kracht ga verzamelt
hebben en te snel uitgeput ga zijn om al te gaan werken en dat er
waarschijnlijk een verlening van 2 weken gaat bijkomen. Omdat de het
PC-systeem niet werkte heb ik een handgeschreven bewijs meegekregen dat
het goedgekeurd is dat ik tot en met 10/10/10 niet kan gaan werken.
Daarna zijn we terug naar Leuven gereden, er moest getankt worden en er
was file dus was ik uiteindelijk om 14u thuis. Dat was 2u later dan
voorzien en dus 2u achter op het eetschema... Maar honger heb ik toch
niet, dus buiten dat ik me wat slap voelde had ik daar niets van
gemerkt. Mama had heerlijk verse pompoensoep gemaakt en die heeft me
gesmaakt :)
Nadien moest ik mijn vitaminenpil innemen, ik snap niet dat de dokter
zo'n kolos van een pil voorschrijft, want dat kan je gewoon niet innemen
met het weinig water dat je mag slikken en dus heb ik toen die pil in 2
gebroken en ingenomen. Dat was achteraf gezien een heel slecht idee
want nog geen kwartiertje later kreeg ik enorme pijnscheuten en voelde
ik de 2 stukjes van die pil steken. In de namiddag was ik begonnen met
mijn badkamerkastje op te ruimen, maar na nog geen kwartiertje voelde ik
me echt mottig en ben ik moeten gaan liggen, maar daarna ging het
beter. In de namiddag had ik al mijn 1ste bezoeker en dus was er de
gelegenheid om met het mooie weer een wandelingetje te maken en nadien
een tasje thee te drinken. Het wandeling ging voetje bij voetje en af en
toe kreeg ik een steek, maar ik heb de eindbestemming toch gehaald :) s
avond heb ik dan rustig tv gekeken en redelijk vroeg gaan slapen. Nog
een 'interessant' weetje, ik heb die avond voor de 1ste keer naar de
grote wc kunnen gaan, en blij dat ik was :)
22/09/10
KS: vieze vitaminenpil, wandelingetje, mooi weer & genoten, eten verbeterd, s avonds terrasje : kortweg > genoten :)
Van dinsdag op woensdag had ik al veel beter geslapen, al minder zeer en
minder de intentie om me op men buik te leggen, dit alles (volgens
mama) omdat ik op nog een extra kussen had geslapen. Nu ja, maakt niet
uit zo lang ik beter slaap ben ik blij. Het rondstappen vlot al veel
beter en dus doe ik hier en daar wat taakjes dat mama me heeft opgelegd.
Na men middagmaal moet ik mijn vitaminenpil innemen, maar zoals jullie
al weten is die kolossaal groot en dus had mama er niet beter op
gevonden van ze klein te dorsen en dan in men water 'op te lossen', kan u
verzekeren dat dat ook een heel slecht plan was. K heb echt moeite
moeten doen om niet naar de wc te moeten rennen, zo vies smaken! In de
namiddag was het schitterend weer en daar hebben we dan ook gebruik van
gemaakt, eerst een wandelingetje en dan een heerlijk kopje thee op een
terrasje.
Nadien heb ik een beetje gerust, dat wandelingetje was toch iets
vermoeiender dan dat ik verwacht had en nadien nog verder een deel van
mijn lijstje afgewerkt. s avonds was het nog steeds geweldig weer en
zijn we nog een wandeling gaan maken, dit keer iets verder dan de keer
ervoor en daarna ons geplaatst op een gezellig terrasje waar ik ra ra ra
een koffie (ha ha jullie dachten een thee) gedronken heb.
23/09/10
KS: vitaminenpil vervangen door een andere :), wandeling, kleerkast uitgeruimd = ikea zak VOL met kleren voor spullenhulp!
Omdat de dag ervoor het redelijk laat was heb ik iets langer mogen
blijven liggen en had ik heerlijk geslapen, en toch was ik s morgens
mottig na het innemen van men maagpil, waardoor ik maar 1 toastje
gegeten heb. Maar na een beetje rondlopen ging het al beter en dus heb
ik me aan de pc toen gezet en men blog geupdate. s middags was er dan
bezoek langsgekomen dat ik al lang niet meer had gezien, en je weet hoe
dat verloopt... De tijd vliegt en je voelt helemaal geen pijn of je bent
helemaal niet moe.
Met dat bezoek ben ik ook een andere vitaminenpil gaan halen, het heeft
wel een tijdje geduurd eer de apotheek kon beslissen welke pil hij in de
plaats kon meegeven. Ah ja, t moest kleiner zijn en gemakkelijker te
slikken, maar wel met dezelfde vitaminen in en niets op basis van
citrusvruchten of bessen (verboden de eerste 3 maand). Eerst kwam hij af
met ampullen, waarvan je er 3 per dag moet drinken, idd drinken dus met
water aanlengen en dan drinken en wetende dat ik nu al amper aan men 1L
water kom, was dat niet bepaald de beste keuze om nog maar te zwijgen
over de prijs! Opeens wist hij het, en hij had gelijk, want ik heb nu helemaal geen last meer van de vitaminenpil :) Na
het aangename bezoek was het tijd om te beginnen aan een heel zware
uitdaging die niet zo simpel ging zijn... Mijn kleerkast opruimen =
kledij die versleten, passé of echt wel te klein is in een ikea zak
leggen voor spullenhulp + andere kledij terug deftig opplooien en in de
kast leggen of hangen. 3 UUR ben ik daar samen met mama mee bezig
geweest! Resultaat > 1 ikea zak + 1 GB zak voor spullenhulp en een
kleerkast die niet meer uitpuilt.
Daarna nog rustig een theetje gedronken en tot de constatatie gekomen dat ik GEEN pijnstiller nodig had gedurende de hele dag :D
24/09/10
KS: pijnscheuten, kleine wandeling, redelijk wat bezoek, laatste avond dat mama bij mij blijft
Vrijdag = markt dus moet ne mens daarvan profiteren en dus zijn mama en
ik naar die markt geweest, ondertussen had ik ook mijn wandelingetje en
daarbovenop vers fruit en een lekker geitenkaasje :) Omdat het de
voorlaatste dag was dat mama er was, moesten we er gebruik van maken om
nog wat dingen in orde te brengen, zodat er nog een paar dingen van het
'to do lijstje' konden geschrapt worden. Gelukkig was het bij mij niet
echt iets intensief, ik moest mijn schmink nakijken enz, dat kon al
zittend, want lang staan of me bukken of gaat nog niet zo goed. s
middags heb ik dan een wandeling gemaakt en ben ik met de oma gaan
shoppen, nadien moest ik toch wat rusten. En s avonds heb ik dan nog
bezoek gehad :) Met andere woorden, de dag is heel snel voorbij
gevlogen.
25/09/10
KS: gekookt eitje als ontbijt, verzorging van men wonden, mama vertrokken, pijnscheuten, beetje verloren...
Zaterdag stond op men planning die ik van de dietiste gekregen heb dat
ik een zacht gekookt eitje en oud geroosterd korstloos wit brood mocht
eten, en dus had mama me een zacht gekookt eitje met treintjes gemaakt
:) En dat heeft gesmaakt! Het wit van het eitje heb ik wel niet
opgegeten, zat al vol na het geel en 2 bokes. Nadien was het tijd om te
douchen, gelukkig werd ik deze keer niet mottig (de vorige keer wel).
Daarna heeft mama mijn wonden verzorgd, ze zagen er mooi uit volgens
mama, ben is benieuwd want heb het nog steeds zonder plakkers zelf niet
gezien! Maar de maandag gaan de draadjes eruit ( niet echt iets waar ik
naar uit kijk) en dan zal ik mezelf wel eens in de spiegel bewonderen ;)
Nadien nog een pedicure en manicure van de mama gekregen en dan was het
tijd om een lijstje op te stellen met wat ik allemaal de week erop kan
doen en moet doen. Na men soep was het dan tijd dat mama vertrok, k ben
niet voor vertrekken en dat liet zich dan ook merken als mama door
ging... Na een beetje oppeppende woorden een stevige knuffel en de
belofte dat ze de weekend erop wel ging terug komen heb ik haar dan maar
laten gaan. Daar stond ik dan in de hal, k moest wel naar boven want de
microgolf piepte, wat zoveel wil zeggen als 'uw middagmaal is warm en
moet NU opgegeten worden', het schema is en blijft belangrijk... T was
natuurlijk direct minder leuk om mijn kommetje puree op te eten,
langzaam lepelde ik het naar binnen, k ben het zelf nog eens moeten gaan
opwarmen, zo traag dat ik at. Daarna gunde ik mezelf wat rust, ben ik
in de zetel gaan liggen en heb ik wat naar muziek geluisterd. Ik hoopte
dat er me iemand in de namiddag of s avonds kwam bezoeken, maar dat was
niet het geval en dus ben ik dan maar begonnen aan de afwas. Na de afwas
ben ik terug in de zetel gaan zitten en heb ik naar twee afleveringen
gekeken dat ik had opgenomen, nog een tas thee gedronken en dan men
bedje met een warm kersenpit kussen ingedoken. T heeft een tijdje
geduurd maar uiteindelijk ben ik wel in slaap gevallen om maar 1 keer
wakker te worden s nachts.
26/09/10 oftewel Vandaag...
KS: te lang geslapen, te laat gegeten, met papa gegeten, gebruik gemaakt van autovrije zondag, pijnsteken, opgeruimd, rust
Vandaag is het zondag en met of zonder schema is het dat ook voor mij :)
Dus heb ik het me gepermitteerd om 30min langer te slapen dan dat mijn
schema me toelaat. Wat er al direct voor zorgt dat ik ook later eet...
Het ontbijten heb ik samen met Goedele (boekje) gedaan, er staat op het
schema dat je geen tv mag kijken als je eet, maar over lezen staat er
niets, maar k denk eerlijk gezegd dat dat ook niet echt aan te raden is.
Nadien mijn papieren op orde gebracht en wat in de zetel gaan liggen
omdat ik pijnscheuten had. K had met papa afgesproken dat hij soep ging
maken en ik voor het hoofdgerecht ging zorgen en nadien misschien een
wandelingetje zouden doen, 1 ding hadden we wel over het oog gezien
AUTOVRIJ Leuven! Wat er dus voor zorgde dat papa ne serieuzen omweg
heeft moeten doen om tot bij mij te geraken, maar hij is er dan toch
geraakt met soepkom en al, en één ding is zeker papa's vetarme soep was
lekker :) Nadien in de stoomkoker pangasius filet (vis), spinazie en
aardappeltjes gemaakt, voor papa mooi gedresseerd op een bord en voor
mij goed gemixt in een kommetje. Het heeft ons beide heel erg gesmaakt,
papa was zelf verbaasd dat iets uit de stoomkoker nog zo veel smaak kan
hebben. Ondertussen was het gestopt met regenen en omdat het toch
autovrije zondag was, vonden we dat we er even goed gebruik van konden
maken en dus zijn we een wandeling in het stad gaan maken, naar een
fanfare gaan luisteren en nog wat meer in het stad rondgelopen. Dit
alles ging heel vlot zonder pijnscheuten :) T enige wat er wel is, is
dat ik mijn water mee had maar ben vergeten te drinken, niet zo slim van
mij... Maar dat heb ik dan nadien proberen in te halen. Maar 1L water
drinken lukt me nog niet :s Zo nu zijn jullie weer een beetje op de
hoogte van mijn "leven" na de GBP.
Hier beneden heb ik een schematje geplaatste van wat ik zoal wanneer moet eten, dan hebben jullie daar ook een zicht op :)
Ah ja, k zou bijna het 'belangrijkste' vergeten... Ik ben vandaag op de weegschaal gaan staan en er is al 5KG in totaal af!
SCHEMA
10u ontbijt: 2 beschuiten / 2 droge, geroosterde, korstloze witte boterhammen
+ light smeerkaas, confituur met kunstmatig zoetmiddel of siroop zonder suiker
12.15u soep: groentesoep zonder vetstoffen gemixt
13.30u middag: kip / kalkoen / witte magere vis gemixt (liefst onder de puree)
+ spinazie, bloemkool, broccoli, wit van
prei, witloof, andijvie, courgette of pinsessenbonen + puree
16.45u snack: melk + gemixt fruit, fruityoghurt zonder suiker, fruitpap, fruitmoes, gebakken fruit (oven)
19.15u avond: 2 beschuiten / 2 droge, geroosterde, korstloze witte boterhammen
+ light smeerkaas, gevogelte vleeswaren of magere platte kaas OF Modifast (om de 2 dagen)
Hey iedereen!
Eerst en vooral bedankt voor al jullie lieve en steunende woorden! Dat heeft me echt deugd gedaan :)
Vandaag is de eerste dag dat ik kan lang genoeg zitten en dus heb ik besloten mijn blog up te daten...
Ik ga een korte samenvatting telkens onder de datum van de dag zetten voor diegene die het uitgebreide niet willen lezen ;)
Te beginnen met het begin natuurlijk " de dag van de operatie"
17/9/10
KS: relax voor operatie, operatie goed verlopen, heel veel pijn en amper slaap
Ik had rustig geslapen en mijn valiesje stond klaar, k mocht niets meer
drinken of eten dus k moest mij enkel wassen en kleren aandoen en nog
even met mama gebeld. Papa is me komen halen, we hebben ons vlak voor
het ziekenhuis geparkeerd, en ik ben me gaan inschrijven.
Daarna mocht ik naar mijn kamer gaan, daar kreeg ik van een verpleegster
nog wat papieren om in te vullen en het bekende 'operatie-kleedje' dat
ik aan mocht doen van zodra de verpleegster het kwam zeggen.
Er was nog ongeveer een uur te gaan eer ik de operatie kamer binnen
mocht, k heb dan die papieren ingevuld, mijn kledij weggelegd en dan nog
wat met papa gepraat.
Dan was het tijd om mijn kleedje aan te doen en onder de lakens te
kruipen, nog even afscheid genomen van papa en dan werd ik naar de
wachtzaal gebracht. De zon scheen er binnen het was er heel rustig en
dat was ik ook, ik dacht aan al de mensen die me allemaal steunde en
lieve berichtjes hadden gestuurd of nog even hadden gebeld en dat maakte
me kalm.
Toen kwamen er 2 knappe gasten die me de operatiekamer in reden, beetje
met me lachten, de anesthesist die nog wat uitleg gaf en opeens stond
dokter Vleugels daar ook, hij vroeg of ik er klaar voor was. Op de
achtergrond speelde er een leuk muziekje, ik had knappe gasten en een
ervaren specialist naast me, dus ik was er helemaal klaar voor.
Ongeveer 2uur later werd ik wakker, had ik het koud en verschrikkelijk
veel pijn, een verpleegster gaf me een dekentje dat precies rechtstreeks
uit de oven kwam en dat deed deugd. Ik kreeg verdoving en pijnstillers
en moest nog wat rusten eer ik naar boven mocht gaan, want de pijngrens
moet verminderen eer je naar boven mag.
K heb ongeveer nog een uurtje in de "wakkerkamer" gelegen en dan hebben
ze me naar boven gebracht, daar stonden mijn papa, oma en een neef van
me me op te wachten. T was leuk om bekende gezichten te zien en vooral
de sussende woorden te horen. K moet er nogal bleek uitgezien hebben en
het praten vlotte nog niet echt, had voornamelijk behoefte aan rust.
En dat heb ik dan ook het meest van de tijd proberen te doen. Dokter
Vleugels is s avonds nog langs gekomen om me te zeggen dat de operatie
goed gelukt is en er geen complicaties waren.
Het bezoek herinner ik me nog wel, maar de gesprekken nog maar vaag :)
s avonds lukte het me maar niet om in slaap te vallen van de pijn,
vooral daar waar de 'grote snede' en de drain zat voelde het aan alsof
ze met een brij priem erin staken.
Om de 2 uur werd mijn temperatuur, bloeddruk en hartslag gemeten en vroeg ik om pijnstillers.
Mijn eerste nacht was dus niet om van te dromen...
18/9/10
KS:nog veel pijn, weinig "gegeten", veel gerust, geprobeerd tot aan de wc gestapt niet gelukt en bezoek gekregen
Zaterdag de dag na de operatie was ik heel moe omdat ik de nacht ervoor amper iets had geslapen.
Op het nachtkastje stond er een glas water, maar ik droeg een baxter, dus erg was het niet dat ik niet veel dronk.
Om de 3uur kreeg ik een pijnstiller en mijn temperatuur, bloeddruk en hartslag werden om de 4uur gecontroleerd.
s middags kreeg ik een klare bouillon, maar dit was de basis van een
wortelsoep (wat ik niet lust) dus ik heb er amper een hap van gegeten.
Normaal is het de bedoeling dat de sonde voor het 'wateroverlast' dan
word weggenomen, maar eerst moet ik bewijzen dat ik in staat ben om naar
de wc te stappen.
Ik ben toen heel moedig daaraan begonnen, maar toen ik een tiental
minuutjes rechtop zat en toen mijn drain zag, kreeg ik het opeens heel
warm, begon ik te zweten en werd ik draaierig.
Ik moest me dan van de verpleegster terug neerleggen en nadien terug
proberen, het is me gelukt uit bed te stappen, naar de stoel aan de
vensterbank te gaan, daar wat neer te zitten en een slokje koffie te
drinken.
Maar na 10 minuutjes was het welletjes geweest en voelde ik me al terug
slapper worden, er werd dan in de namiddag door de dokter beslist dat
het geen goed idee was de sonde eruit te halen en dus mocht mijn baxter
ook nog blijven steken.
De plaats waar de drain zat deed nog steeds het meeste pijn en dus wou ik voornamelijk rusten zodat ik de pijn niet voelde.
In de namiddag heb ik redelijk wat bezoek gehad, wat mijn pijn wat
afleidde, maar het was wel vermoeiend en volgens mijn bezoek was ik nog
steeds wat verdoofd (wat wil je met zoveel pijnstillers en verdoving in
je lichaam).
S avonds kreeg ik te horen dat ik te weinig gedronken had en dat ik de
dag erop toch wel meer moest drinken want dat de baxter er eigenlijk al
uit mocht. De nacht van zaterdag op zondag ging al iets beter, ik heb
maar 2 keer achter pijnstillers moeten bijvragen, mijn bloeddruk was wel
gestegen maar de temperatuur bleef hetzelfde.
19/9/10
KS: al iets minder pijn, 1ste beschuit en soep (binnengebleven), drain, sonde en baxter uit lichaam en heel veel bezoek :)
De nacht is al veel langer en het slapen deed me goed, mijn bloeddruk was nog wel gestegen.
s morgens stond er voor mij een toast met ziz light smeerkaas klaar, die
ging verwonderlijk gemakkelijk naar binnen en bleef er ook. Een
kwartiertje nadien mocht ik dan een slokje nemen van mijn tas koffie met
melk, maar dat smaakte me niet echt, en dus ben ik dan maar weer naar
water overgeschakeld. Zondag was echt wel de dag om te bewijzen dat
alles al veel beter met me ging, a ja, de maandag was voorzien om naar
huis te kunnen gaan, maar dan moet alles wel goed verlopen de zondag.
Dus heb ik me recht gezet, ben ik naar de zetel gewandeld, heb daar een
tijdje gezeten en wat water gedronken en dat ging veel beter dan de dag
voordien, dat zag de verpleegster ook. En dus mocht ik me terug gaan
neerleggen want de sonde en de drain werden eruit gehaald. De sonde was
geen enkel probleem, voor de drain had ik veel meer schrik, dit omdat
iedereen je op voorhand zegt dat dat raar aanvoelt, pijnlijk kan zijn en
je zoiezo er mottig van gaat zijn als dat eruit wordt gehaald.
De verpleegster knipte de draadjes los, haalde die eruit en zei dat dat
ik goed in en uit moest ademen en tot drie tellen, nog voor ik tot drie
had geteld was de drain eruit, k heb het eigenlijk amper gevoeld...
Daarna mocht ik me nog meer bewijzen door mezelf aan de wastafel te gaan
wassen en ja sonde uit is natuurlijk ook zelfstandig blaas ledigen, dat
ging allemaal heel goed :)
Dan heb ik mezelf aangekleed, k had nog wel wat hulp nodig met de bh en
het topje (probeer maar eens om dat aan te doen zonder hulp als je nog
een baxter hebt steken).
En dan ben ik de gang opgegaan en heb ik daar op en af gestapt, allemaal
zonder al te veel moeite, nadien was ik wel moe en ben ik terug mijn
bed ingekropen om wat te rusten. Maar erg veel rusten kon ik niet want
om 11u waren ze al daar met de bouillonsoep, deze keer was het van
groenten en dus ging ze goed naar binnen. Om 12u werd mijn middagmaal
dan gebracht, kip en puree gemixt, dat heb ik half kunnen opeten. Daarna
was ik moe van al dat eten en heb ik een dutje gedaan, maar mijn baxter
verveelde me en omdat toch niet alles niet meer deftig in men arm liep
besloot de verpleegster van hem eruit te halen, ook dit verliep zonder
al teveel irritatie.
Daarna ben ik de gang nog twee keer op en af gewandeld en dan lag ik nog
niet zo lang neer om te rusten toen ik het ene na het andere bezoek
kreeg tot dat papa s avonds na de jaren stillekes is vertrokken. Het was
soms echt vermoeid om te volgen met de gesprekken en af en toe kreeg ik
een pijnscheut, maar de verpleegsters kwamen me pilletjes geven en s
avonds nog een spuit. Toen iedereen weg was ondervond ik wel dat ik heel
moe was en precies heel warm had, het klopte ik had 37,8°C koorts.
Dus om 21.30u heb ik mijn oogjes gesloten en s nachts ben ik nog maar één keer wakker geworden.
20/9/10
KS: de verpleegster helpt de natuur een beetje op gang, trappen lopen, afwachten, in de namiddag ontslagen uit het zieken huis
s morgens stonden er voor mij 2 beschuiten met smeerkaas klaar, hiervan
heb ik een helftje laten liggen. Ik had geen koorts meer en was goed
uitgerust. Ik heb me volledig zelfstandig gewassen en aangekleed en toen
zijn de verpleegsters langs gekomen, ze hebben mijn wonden verzorgd en
zeiden dat het er beter uitzag en beter genas als bij de anderen (3
anderen die ook op vrijdag aan gbp geopereerd waren) maar de andere
waren wel al zelfstandig naar de grote wc geweest en ik nog niet, dus
heeft de verpleegster de natuur een beetje geholpen.
Nadien is dokter Vleugels langs geweest en vroeg hij "wanneer ga je naar
huis? morgen of vandaag?", ik vond dat zo een rare vraag en begon zelf
een beetje te twijfelen... Ik zei hem dat ik koorts gemaakt had en dat
ik nog niet zeker was of ik wel trappen kon doen, en aangezien ik op het
4de verdiep woon en geen lift heb is dat toch wel essentieel. Hij zei
me dat ik dan maar moest proberen de trappen te doen en dat hij in de
namiddag tussen één en twee uur zou langskomen om te beslissen wanneer
ik naar huis mocht. Ik heb me dan deftig aangekleed en ben de gang
opgegaan gaan wandelen en daarna de tappen op tot aan het zesde
verdieping en dat ging vlot,buiten dat ik het wat warm kreeg.
Dokter Vleugels is dan in de namiddag nog eens langsgekomen en zag dat
het goed ging, heeft me nog wat info gegeven over wat ik al dan niet mag
doen, me succes gewenst en dan heeft mama men spullen ingepakt en heeft
papa ons naar huis gebracht.
Het voelde goed om thuis te komen :)
Vandaag was de laatste dag dat ik ging werken voor de operatie wordt uitgevoerd, ik moet toegeven dat het toch raar is, je bureau opruimen en weten dat je ten vroegste pas 3 weken later er terug aan gaat zitten.
Dokter Vleugels heeft me gisteren wel even doen schrikken, net na ik gebeld had voor het resultaat van de MRI met men huisarts belde dr Vleugels. Hij had iets ingesproken, maar ik verstond er maar de helft van, t was dringend en ik moest hem zo snel mogelijk contacteren. Stel je voor dat hij de resultaten die hij op de MRI te zien had gekregen toch te gevaarlijk waren en dat de operatie niet doorging! Na een paar keer bellen kreeg ik hem te pakken. Ik moest een papier gaan afhalen en bij de CM binnen doen voor de operatie, dit omdat de wet sinds vorige week verandert is ivm GBP.
Ondertussen ben ik al 6 dagen bezig met de modifast en buiten dat het er vies uitziet vind ik het nog haalbaar om dit vol te houden :)
Eerst en vooral positief en hoopvol nieuws :) Ik heb met dr Vleugels gesproken via de telefoon en volgens hem is het niet zo dat omdat ik last heb van mijn rug, de operatie moet uitgesteld worden. Hij heeft al vaker mensen geopereerd met rugklachten en tijdens de operatie doe ze er zoiezo al alles aan om de rug niet te belasten. Morgen heb ik de MRI scan en kan er volledig uitsluitsel gemaakt worden.
Vandaag is de dag dat ik begonnen ben met MODIFAST. Dit houdt in dat ik 4 zakjes modifast (shake of papje) rauwe of gestoomde groenten (buiten peulvruchten en mais) en magere soep mag eten. Water, bruis water, koffie (met magere melk), thee en 2 light drinks is wat ik mag drinken. Vandaag heb ik een bananenshake, 2 koffiepapjes, 1 komkommer, 4 wortels en bouillonsoep gegeten. Ik wist dat de shake niet naar een echte milkshake ging smaken, maar ik had toch een beter smaak verwacht. Ik heb geen ijskoud water gebruikt, dus dit is wat ik morgen wel ga doen. De papjes daarentegen smaken redelijk goed. Morgen ga ik dan ook nog achter een doos papjes... Ik heb geen 4 zakjes gegeten maar ik kan jullie verzekeren dat ik absoluut geen honger heb. Volgens de dr en de dieetiste gaat dit nog wel komen na de 3de of 4de dag. I shall see ;)
Goed morgen moet ik vroeg m'n bedje uit voor de MRI scan in Tienen te laten doen, dus ik ga gaan slapen.
De kiné is gisteren geweest en ik moet zeggen dat de oefeningen die ik van haar mag doen me echt wel helpen, en de loswerkende massage die ze me gegeven heeft ook. M a w t is al een heel verbetering! :) Maar ik blijf alles braafjes rustig verder doen hoe het hoort, mijn oefeningen, rusten en door de knieen gaan als ik me moet bukken. Morgen komt de kiné nog eens langs en zal ik terug wat meer oefeningen krijgen en hopelijk nog zo'n massage...
Morgen is ook de dag dat dr Vleugels terugkomt van de USA van een congres, dus dan gaat hij mijn mails te lezen krijgen waarin ik hem op de hoogte breng van de conditie van m'n rug, k veronderstel dat hij niet direct morgen gaat antwoorden, maar eerder vrijdag of maandag.
Zaterdag heb ik een MRI scan van de rug dus dan zal ik EINDELIJK weten hoe de vork in de steel zit. En dan nog even wachten tot maandag wat dr Vleugels me te zeggen heeft. Ik heb er allesinds goede moed in dat de GBP operatie gewoon doorgaat op 17/09/10.
Maar ik moet eerlijk toegeven het afwachten maakt me stilletjes aan zot...
Zoals jullie gelezen hebben zat ik met rugpijn en ben ik een week thuis moeten blijven om te rusten en pijnstillers in te nemen... De vrijdag was m'n laatste dag dat ik thuis zat, maar ik had toch nog steeds een beetje rugpijn en wou weten wat ik moest doen. Ik was zoiezo van plan om te gaan werken, maar kwestie van medicatie en eventuele oefeningen zodat de rugpijn volledig weg zou zijn tegen de operatie. Ik heb dan mijn huisarts gebeld, die me zei van langs te komen en dat heb ik dan ook gedaan. Normaal is het een kleine 10 minuutjes en ik ben daar, nu heb ik er meer dan het dubbele over gedaan, echt als een ouw mee slefte ik tot daar.T was dus niet zoals ik dacht al voorbij... De dokteres heeft me nog eens grondig onderzocht, met naaldjes in mijn benen gestoken voor de reactie enz, heeft me een voltaren spuit gegeven en ik moet nog 1 week langer thuis blijven en krijg er nu kiné bij. Ik heb ook een voorschrift gekregen voor een MRI zodat ze kunnen zien wat er juist scheelt aan m'n rug, t enige nadeel is dat er blijkbaar een wachttijd is van minimum 2 weken eer ik een MRI kan laten doen en ja, m'n operatie is binnen 12 dagen. Dus morgen moet ik eerst naar dr Vleugels bellen, hem op de hoogte stellen en horen wat hij te zeggen heeft en daarna zo snel mogelijk een MRI afspraak zien te regelen. De dokteres waarschuwde me dat het kan zijn dat ik een hernia heb en dan wel nog wat langer wordt thuisgeschreven dan 1 week en de operatie dan niet zal kunnen doorgaan K zou zot worden als dr Vleugels me morgen zou zeggen dat de operatie hierdoor niet door kan gaan en uitgesteld moet worden... K heb er lang genoeg op gewacht en k wil gewoon dat ik nu nog deze week rust, dan nog een weekje ga werken en ik de 17de september 2010 om 12u op de operatie tafel lig om de gastric bypass te laten uitvoeren.
Dus allemaal duimen voor me! K zal hier zoiezo morgen wel laten weten hoe alles verlopen is...
Tips gevraagd 'wat te doen tijdens het thuis zijn?'
Twee weken geleden de vrijdag ben ik opgestaan met vreselijke zeer aan m'n rug, ik heb een dafalgan ingenomen en heb alles wat rustiger aangedaan. Maar s avonds was er een trouwfeest en ja daar ga je niet naartoe op sportgympen :) Aangezien de trouw in Gent was en ik daar nog nooit geweest was dan behalve voor de Gentse feesten, was er ook nog een zoektocht verbonden aan het zoeken naar m'n collega haar huis, gelukkig op sportschoenen... Maar nadien de zoektocht naar het hotel en het dansen op m'n hakken de hele avond om daarna nog in een ander bed dan het mijne te belanden. Resultaat > vrijdag nog veel meer rugpijn! M'n moeder had me medicatie gegeven en heeft me een paar keer ingesmeerd met een zalig zalfje (dank u mama) en na een paar dagen ging het al veel beter, laat staan dat ik dacht dat het bijna weg was. Dus heb ik woensdag mijn appartementje gekuist en donderdag ben ik gaan meubelshoppen in de Ikea. De meubels komen niet vanzelf naar de 4de verdieping (nee ik heb geen lift) en ookal heeft m'n buurman me geholpen heb ik het vorige week vrijdag mogen ondervinden dat het toch niet zo een goed idee was om dit alles te doen. Op het werk liep ik rond als een gans al sleffend en met meer gezucht dan goed was... Ik was verplicht van m'n collega's van de zaterdag naar de dokter te gaan, maar dat kon zelf niet, ik heb de dokter moeten laten komen omdat ik nog amper kon bewegen > lumbago en blokkade aan de rug. Ik dacht dat ik een spuit ging krijgen en de maandag ten laatste den dinsdag terug kon gaan werken, maar dat was even verkeerd ingeschat... Ik heb zware medicatie en een week platte rust voorgeschreven gekregen in de plaats. Het was niet mijn huisdokter, maar de dokter van wacht en ze vroeg of ik vaak last had van m'n rug, "niet echt, heel af en toe als ik zo van die dwaze stoten uithaal" was mijn antwoord. En toen zei ze het... "Misschien is het toch wel beter van een beetje te vermageren". Toen ik haar zei dat ik 17 september een gastric bypass ga ondergaan vond ze dat geweldig, zei me dat ik er heel blij mee ging zijn en dat ik pech had die lumbago nu te hebben, maar dat ik me dan al wat kon voorbereiden op het lange thuis zijn...! Ondertussen zijn we maandag en verschuift de zeer van boven naar beneden en van links naar rechts en omgekeerd, k heb niet echt de indruk dat de pillen echt veel helpen en het neerliggen ben ik ook al beu! Wat gaat dat zijn nadat ik geopereerd ben en minimum 3 weken thuis ga zijn?! Nu ja, ik heb al redelijk wat films opgenomen, heb 8 nieuwe boeken gekocht en heb een rechthoekige Ikea doos vol met foto's die toch ooit eens geordend en mss zelf in een foto album ingeplakt moeten worden. Nog 10 dagen dat ik kan eten wat ik wil zonder ziek te worden, waarvan ik er nog 5 thuis ben geschreven en het huis niet mag verlaten... Dus dat gaat inhalen worden in de 5 dagen dat ik het huis uit mag en nog geen modifast dieet volg. Maar dus aan diegene die al een gastric bypass ondergaan hebben TIPS gevraagd om me de komende week en na m'n operatie minstens de 3 opeenvolgende weken bezig te houden :)
Alsof de stress nog niet erg genoeg was na 20 minuten was het dan eindelijk aan mij om me aan te melden, dat was bij een andere dame aan de balie, dus ik leg weer uit waarvoor ik daar ben... Ze geeft haar collega gelijk en geeft me verschillende stickers. Dan legt ze me uit hoe ik overal geraak, behalve bij de afdeling om de scan te laten doen. Dat had ik volgens haar niet gezegd dat ik dat moest laten doen, dus kreeg al een serieus diepe zucht, ah ja dat bestand moest terug open gedaan worden en ze moest op "print" drukken. Na ik dus al de stickers had en wist waar ik overal moest zijn ging ik naar het labo. Het was 7.55u dus ik wachtte nog even om naar binnen te gaan tot het 8u stipt was. Daar binnen gekomen werd er mij gevraagd of ik een afspraak had, ik veronderstelde van wel aangezien ik me bij de balie had ingeschreven, ik kreeg een boekje met een lege bladzijde te zien, waarmee de persoon in kwestie me duidelijk wou maken dat ik GEEN afspraak had en dus pas om 8.30u zonder afspraak binnen mocht. Natuurlijk was ik hiermee niet gediend en heb ik ook gevraagd of ze zoveel te doen had met al dat volk dat er was (er was niemand aanwezig buiten wij twee...). Ben dan in een colère het terug afgestapt naar de balie, daar was de baliedame die me voordien had geholpen al even verbaasd als ik, ze belde dan ook direct naar het labo waar ze waarschijnlijk dezelfde uitleg kreeg als ik had gekregen. Ze zei niets maar ging even klagen bij haar collega's waarvan de 1ste persoon die me s morgens al had afgeblaft gewoon zei "ja ik weet het, ik had het haar al gezegd en dan zo'n blik wierp alsof er niets met mij viel aan te vangen... Ja ik laat me op dat moment niet doen, ben naar daar gestapt en heb gezegd dat dat helemaal niet was wat ze mij gezegd had, ze had me gezegd dat het om 8u open ging en niet dat ik nog eens tot 8.30u moest wachten, veel had ze er niet op te zeggen. Gelukkig was de 2de dame veel sympathieker en deed ze echt haar best om mij te helpen, ze heeft me dan doorverwezen naar de scan, die waren om 8u al wel open.
Bij de radiologie werd ik direct geholpen, 'doe u bh en uw ketting maar uit' kreeg ik van een jonge aantrekkelijke gast te horen. Ik dacht vergeet die niet dat ik dan nog in tshirt sta, maar dat was blijkbaar de bedoeling :) Dan kreeg ik allerlei instructies dat ik op verschillende manieren verschillende houdingen moest aannemen, maar ik was nog wat van m'n melk en de instructies kwamen niet altijd direct binnen. De jonge man merkte dit en heeft me dan wat geassisteerd. Na nog geen 10min mocht ik me al terug aankleden en kreeg ik te horen dat de resultaten direct naar dr Vleugels werden doorgestuurd.
Ik had nog 10minuten eer ik EINDELIJK binnen mocht in het labo voor m'n bloed af te geven, dus heb ik daar gebruik van gemaakt, hoe handig is het om een Iphone te hebben op zo'n moment? K heb een mailtje naar dr Vleugels gestuurd om te zeggen dat ik vind dat de organisatie in het ziekenhuis wel wat beter kon en dat de mensen die de afspraken waren idem die van de balie niet echt op de hoogte waren. En dat het toch wel handiger zou zijn voor diegene die mij nog achterna komen, dat het allemaal wat efficienter geregeld is. Hij heeft me daar bijna direct op geantwoord dat dat effectief niet kon en dit ging proberen te voorkomen en dat als ik nog problemen had die dag dat ik hem direct mocht contacteren en hij me dan wel zou helpen. T is toch echt ne vriendelijke hé :)
Dan was het uiteindelijk 8.30u... Ik ging terug het labo binnen en die vrouw die me voordien had afgesnauwd deed nu alsof het de 1ste keer was dat ze me zag! Ik kan u verzekeren dat er dan vanbinnen iets kookt. Normaal gezien kan ik niet tegen bloedafname, heb ik zeker een kwartier rust nodig nadien of ik ga van mijne sus, maar dat gunde ik haar niet! Ik legde mijn arm plat maakte een gebalde vuist, focuste me op de disney poster die voor mij hing (kan nog exact beschrijven wat er allemaal opstaat) zei dat ik allergisch was tegen bruine pleisters en heb voor de rest geen woord gezegd. In totaal werden er 6 buisjes bloed genomen en heeft madame zitten zoeken naar anti allergische plakkers, maar zoiets hebben ze niet in het labo... Dan maar een doekje met daar 3strips over 'dat zal ook wel blijven'. En dat was het laatste wat ik haar tegen mij liet zeggen, ik zette me recht liep naar buiten en heb me heel sterk moeten houden om niet van m'n sus te gaan, maar t is me toch gelukt :D
Daarna was het direct tijd voor de gastroscopie, daar heb ik helemaal niet moeten wachten ik kreeg van een vriendelijke mevrouw de volledige uitleg, hoe ze dat doen, waarom ze dat doen en omdat het de 1ste keer was kreeg ik 3dosissen ipv 2. Ik kreeg een vieze spray in m'n mond/keel gesprayd en opeens was het heel moeilijk om te slikken en werd mijn keel aangenaam warm... En na het spuitje kreeg ik het overal warm, maar dat was het dan ook, niet het beloofde 'dronken gevoel'. Volgens mij is het dan ook zoiets als poppers dat ze in je bloed spuiten, je wordt er relaxer van en alles gaat iets gemakkelijker. Het was dan ook niet zo moeilijk om die camera in te slikken zonder te moeten kokhalzen en ik kon op een cameratje volgen wat ze allemaal zagen en deden. Op nog geen 5min is dat gedaan, ik zette me recht en moest nog even in de gang wachten achter het resultaat. De vriendelijk mevrouw was wel wat verbaasd dat ik buiten de warmte niets voelde van de inspuiting. Ik wachtte even en kreeg dan te horen dat ik een lichte ontsteking had aan mijn maag, maar dat dat helemaal niet erg was en dat dat deel toch verwijdert werd tijdens de operatie. Als een endicronoloog het zegt zal dat zo wel zijn en heb ik daar geen twijfels bij.
Dan ben ik naar de cafetarie gegaan en daar zat ik dan, ik moest 2u wachten eer ik bij de cardioloog werd verwacht, ze hadden die tijd tussenin voorzien, want normaal kan je het niet aan in de status na een gastroscopie om te fietsen. Na 10 minuutjes heb ik een koffie gedronken en een broodje gegeten en had er helemaal geen last van. Heb dan op mijn gemak mijn boek verder gelezen en tegen dat het tijd was ging ik naar de wachtzaal voor de cardiologische onderzoeken. Daar heb ik nog 1uur moeten wachten! Had ik zelf niet gaan vragen aan het plaatselijke secretariaat of de cardioloog wel aanwezig was, had ik nu nog niet geweten dat hij door spoed opgeroepen geweest was en dat ik moest wachten... Weer al eens een bewijs dat de communicatie naar de patiënt toe toch echt wel beter kan!
Uiteindelijk was het dan aan mij, ik kreeg geen uitleg of sorry van de cardioloog, maar het was een sympathieke man die volgens mij al genoeg stress had, dus heb ik er maar niets over gezegd. Ik mocht direct de fiets op, best wel raar met die zuignappen aan je lijf en echt confortabel is dat zadel ook niet... Ik heb 20 minuten gefietst, daarna heb ik het opgegeven omdat mijn knie zeer begon te doen en dat zadel echt in mijn gat stak (sorry voor mijn taal). De cardioloog was zeer tevreden over mijn fysiek, mijn hartslag was max 175 en ik had tot 175 wat goed door gefietst. Het enige waar hij een beetje mee inzat was een hoge onderdruk, maar dat komt volgens mij door de stress want de huisarts heeft daar nog nooit iets over gezegd. Allesinds ging hij noteren dat dat na de operatie in het oog gehouden moest worden. Tijdens dat hij dat alles in de computer aan het ingeven was zag hij dat al mijn resultaten al binnen waren (buiten de vlokken test van de maag) en hij heeft dan alles met mij besproken en zei dat ik een GO kreeg op medisch gebied, dat er niets was om me zorgen te maken, dus dat is dan ook weer dat. Uiteindelijk was het 13.30u als ik het ziekenhuis verliet... Ik ben er dus in totaal 6u geweest voor onderzoeken die in totaal samen nog geen uur duren.
Maar het belangrijkste is dat alles in orde is en ik me dus geen zorgen hoef te maken over complicaties tijdens de operatie :)
Bij het inschrijven na mijn Laatste afspraak met dr. Vleugels hadden ze me gezegd dat mijn afspraken al geregeld waren en voor de bloedafname en de thorrox foto ik gewoon rechtstreeks naar het labo moest gaan. Omdat ik niet wist waar het labo was ging ik even binnen bij de receptie. En daar krijg ik te horen "u moet een wachtnr nemen zoals iedereen" k voelde me net op het werk maar Dan in de plaats van de klant. Man. Man. Man. K wou gewoon iets vragen... Dat had ze Dan toch precies door, dus ik vraag waar het labo is, krijg ik te horen dat dat pas om 8u open gaat en ik me daarvoor moet inschrijven. Dus nu zit ik hier te wachten tot het mijn beurt is om me in te schrijven. De morgend gaat nog LANG duren! Gelukkig heb ik een boek mee en m'n Iphone :)
De mensen die me dierbaar zijn zijn nu allemaal op de hoogte en reageren één voor één heel positief, ik hoop dan ook dat ze me hierin blijven steunen, ook na de operatie. De 17de augustus heb ik mijn pre operatief onderzoek en omdat daar ook cardiologische onderzoeken bij zijn waaronder fietsen, heb ik mezelf voorgenomen om een goede week voordien om op mijn crosstrainer te oefenen. Dit begint morgen, zo werk ik al een beetje op voorhand aan mijn conditie en worden mijn spieren wat getraind voor de operatie. De inhoud van mijn diepvries en voorraadkast (tomaten conserven) probeer ik ook beetje bij beetje te ledigen, na de operatie duurt het een tijdje eer ik deftig vast voedsel en zuur voedsel kan eten en ik wil het eten niet wegsmijten hé. En omdat ik niet hoe lang ik niets ga kunnen doen na mijn operatie neem ik redelijk vaak films op en heb ik een paar boeken gekocht :)
Sinds mijn vorige blog en nu is er voor de rest niet veel te vertellen, buiten dat ik al 2 dingen gegeten heb wat ik nadien niet of heel moeilijk nog met smaak ga kunnen eten > Sabayon
> kleine friet special
En het heeft beide heel erg gesmaakt!
Tof dat ik zoveel reacties krijg :) En natuurlijk mogen er nog veel meer volgen... Maar euhm t zou leuk zijn als je een mailtje stuurt dat je dan je e-mail adres ook achter laat of op z'n minst je naam, zo weet ik tenminste wie me iets gestuurd heeft en kan ik antwoorden ;)
Als er iemand weet hoe ik erachter kan komen wie me gemaild heeft, of gewoon al kan antwoorden op die mail, laat het me dan aub weten... K zou het onbeleefd vinden dat ik niet reageer. Maar als ik nu een reply doe op mails waar geen e-mail adres aan is toegevoegd komt de mail gewoon bij mij terecht :s
Eerst heb ik het zelf allemaal wat moeten verwerken, nadien heb ik dit met mijn ouders en een paar goede vrienden besproken. Dr Vleugels had ook aangeraden van contact op te nemen met mensen die ook geopereerd waren aan het hetzelfde door hem en zijn team. Dat heb ik dan ook gedaan en die personen hebben redelijk vragen die ik nog had eerlijk beantwoord. Naarmate ik er met mensen over sprak, ik me meer en meer informeerde en er bijna enkel positieve dingen over hoorde was ik al voor 70% overtuigd. Ik heb dan maar een afspraak gemaakt met de obesitas dieetiste en de week erop met de psychologe. De dagen voor ik op raadpleging ging gaan bij de dieetiste heb ik in een boekje alles genoteerd waarvan ik dacht dat ik het NOOIT meer ging kunnen eten na de operatie. Want je moet er je wel bewust van zijn dat het geen kleine ingreep is... Ik had echt vanalles staan van americain tot zuurdesembrood, van champagne tot sangria, ongeveer een 100-tal dingen. Bij de dieetiste moest ik WEER de uitleg doen over de diëten enz en natuurlijk ook beschrijven hoe een gewone werkdag en een vrije dag op het gebied van eten en drinken er voor mij uitzien. De dieetiste kon al direct een paar dingen constateren: - geen regelmaat in het eten (wat wil je als een mens allerlei shiften moet werken) - niet genoeg variatie (dingen in de wok maken en pasta zijn gewoon het snelste klaar en niet zo ongezond) - te veel fruit (max 3 stuks en geen 5!) - te weinig aardappels (ik eet niet graag gekookte aardappels en vind dat er veel tijd in kruipt in het klaarmaken) En dus als ik met de gastric bypass zou door gaan ging ik toch wat moeten veranderen aan mijn eetgewoonte. Ze gaat me dan ook na de operatie helpen door het bekijken van de werkplanning, hoe en wanneer ik het beste wat eet. Ik ga minder fruit moeten eten, omdat ik dit niet duidelijk genoeg vond heb ik een lijst mee naar huis gekregen met wat juist gelijk is aan 1 portie fruit. > 1/2 banaan, 13 druiven, 10 aardbeien, 1/3 mango, 3 passievruchten, 2 pruimen, 1 appel ... Dus als je een bakje aardbeien eet en een appel zit je al aan je maximum. Nu is het ook wel zo dat na de operatie je een kleine maag hebt en je dus zeel snel verzadigd gaat zijn en dat zelf niet gaat opkrijgen. Maar het is maar om jullie een voorbeeld te geven. En aan het probleem van de gekookte aardappel is nu ook een einde gekomen, ik heb een stoomkoker gekocht, dan hoef je de aardappels niet te schillen (wel goed wassen) en dat smaakt echt lekker :) Het voordeel is ook dat je in zo een stoomkoker op 20 minuten tijd een volledige maaltijd kan klaarmaken. Zo heb ik bevoorbeeld al een maaltijd uitgeprobeerd dat in het recepten boekje stond: rollade van kip met mozarella, gekookte aardappeltjes en gestoomde paprika's. Natuurlijk wel goed op smaak brengen door te kruiden of een bouillon blokje te gebruiken, maar het smaakte heerlijk! Maar om dus terug te komen op de lijst van een 100-tal dingen waarvan ik dacht dat ik ze niet meer mocht eten of drinken zijn er eigenlijk maar 2 die ik volledig van mijn lijst heb mogen schrappen: kaasfondue en sabayon. T zou erg zijn als ik hiermee niet zou kunnen leven hé, k ga gewoon nog eens voor de operatie een heerlijke sabayon eten en een kaasfondue zelf klaarmaken. Waarop de dieetiste gehamerd heeft is dat ik me strikt moet houden aan het dieet dat VOOR de operatie wordt opgelegd. Dit houd in dat ik 4 modifast papjes / shakes, klare soep (mager bouillon blokje en geen vetstoffen) en rauwe en gestoomde groenten a volonté per dag mag eten. Volgens de personen die de operatie al hebben uitgevoerd is dit één van de moeilijkste weken. De shakes smaken niet echt super lekker en je mag er wel wat smaakstof aan toevoegen, maar dan nog zijn ze op basis van water. Op den duur ga je vinden dat je een konijn bent door al de rauwe groenten die je eet en de soep gaat te strot uitkomen. Maar, het is voor een heel goed doel > een operatie die goed gaat. Want door het fast fat burning diet is het gemakkelijker om toegang te krijgen tot de maag en de 12 vingerige darm en dus is er meer kans op een succesvolle operatie. Dus zoiezo gaan jullie hier op mijn blog nog wel te lezen krijgen wat voor een "marteling" dat gaat zijn. Maar ik heb gezworen niets te verzwijgen, want op de meeste blogs krijg je enkel de positieve feedback en ik wil dat diegene die ook van plan zijn zo een operatie uit te laten voeren, weten waar ze aan toe zijn. Maar de dieetiste had mij en nog veel andere bezorgde vrienden en familieleden, tevreden gesteld, ik kan dus na een paar maand terug mee doen aan het sociale leven en mee gaan op restaurant of iets gaan drinken. Het gaat alleen in mindere maten zijn, maar dat wil zeker niet zeggen dat je daardoor minder geniet. Je gaat dan bewuster voor iets kiezen, zo ga je bevoorbeeld een goed glas wijn drinken ipv chateau migraine :)
Nadat ik bij de dieetiste geweest was zat ik eigenlijk nog maar met één zorg, het te veel aan veloverschot, want dit kan gebeuren als je op een korte tijd veel gewist verliest. Natuurlijk zijn er veel dingen die aangeraden worden om te doen, zodat je zo weinig mogelijk veloverschot hebt, maar dit werkt niet bij iedereen. Het beste wat je kan doen is: - veel water drinken (minimum 1,5l per dag) - je huid goed insmeren met een hydraterende lichaamscreme (dit hoeft niet persé van een duur merk te zijn) - zwemmen (de elasticiteit van je huid verbeterd hierdoor) - diegene dat roken STOPPEN! (slechtste wat je kan doen voor je huid!) Maar ookal volg je je goed aan deze regels is er nog steeds kans dat je huidoverschot hebt. Er zijn mensen op de fora die helemaal niets deden op 1 jaar tijd 50kg verloren zijn en amper huidoverschot hebben en er zijn mensen die 30kg vermagerd zijn, zich goed gehouden hebben aan de regels en toch veel veloverschot hebben. Je moet dus eigenlijk gewoon geluk hebben en natuurlijk als je je aan de regels houdt heb je meer kans dat het vermindert.
Hierbij al direct een oproep voor mensen die zich geroepen voelen om met mij te gaan zwemmen ;)
Dit en andere dingen heb ik dus met de psycholoog besproken. Voor haar was het duidelijk dat ik me redelijk goed in mijn vel voelde en het niet deed voor ethische redenen maar voor een gezonder en langer leven. Uit onderzoek blijkt dat mensen die het doen voor ethische redenen over het algemeen minder tevreden zijn dan mensen die het doen voor een gezonder leven. De mensen die het doen voor ethische reden beelden hun er te veel bij in, moeten redelijk vaak nog operaties laten uitvoeren enz. Tegenover de mensen die het wegens gezondheidsredenen doen, die voelen hun beter in hun vel, de conditie is verhoogd en ze zijn op de koop toe ook nog is killo's lichter waardoor ze in kleren kunnen van redelijk wat maten minder.
Toen ik bij de psycholoog buiten ging moest ik haar beloven dat ik moest overwegen wat voor mij het belangrijkste was: - gezonder en langer leven met eventuele littekens van een operatie van overtollige huid die is weggehaald OF - gewoon verder doen hoe ik nu bezig ben, geen operatie en dus ook geen kans op veloverschot
Eigenlijk heb ik daar niet lang moeten over nadenken en al zeker niet nadat ik me geïnformeerd had hoe de operaties van het weghalen van overtollige huid (aan de benen) tegenwoordig verloopt. Vroeger had je een immens groot litteken langs de binnenkant van je bovenbenen, nu is er een litteken van max 7 centimeter aan iedere lieskant.
En dus heb ik op 30/06/10 beslist dat de operatie door gaat.
In februari 2010 ben ik eigenlijk pas echt beginnen nadenken, dat het genoeg geweest is, dat ik gezond wil zijn en lang en gezond wil leven. Aangezien ik al van mijn 12de levensjaar bezig ben met diëten, sporten, onderzoeken, pillen enz... En mijn laatste poging vorig jaar bij de weight watchers ook niet dat was wat het moest zijn, zat er nog maar één ding op. > Naar een specialist gaan... Die beslissing heb ik begin maart genomen, maar het heeft nog tot mei geduurd vooraleer ik gedurfd heb een afspraak te maken. Voordien had ik al wel naar verschillende websites geweest, me geïnformeerd op verschillende fora en naar documentaires gekeken van mensen die obesitas zijn. De website www.gastric-bypass.be was eigenlijk de site die me het meeste informatie heeft bezorgd en de mensen op de fora zeggen ook gewoon wat ze denken, voelen en meemaken. Omdat ik in Leuven woon, leek het mij het handigste om een specialist in het Leuvense te raadplegen en al snel kwam ik terecht bij dr Tom Vleugels. Hij heeft op eender welke site, fora, blog bijna een smetteloze reputatie. Uiteindelijk was het voor mij en dr Vleugels mogelijk om op 14 juni een afspraak vast te leggen, zo gaat dat hé met iemand die in shiften werkt en een specialist die nogal veel te doen heeft en altijd ter beschikking staat van zijn patiënten. Ik moet eerlijk toegeven dat de dag voordien ik toch wel zenuwachtig ben gaan slapen en de dag zelf met een klein hartje naar het Heilig Hart ziekenhuis stapte... Maar dat ging eigenlijk al direct voorbij toen ik kennis maakte met dr Vleugels, het is iemand van midden in de 30, met een warm hart een sympathieke glimlacht, luisterend oor en vakkennis. Hij heeft eerst naar mijn verhaal geluisterd, de tientallen diëten die ik gevolgd heb, het sporten, de vermageringspillen, combinaties van alles en nog wat en als laatste weight watchers. Daarna was het zijn beurt om uitleg te geven aan mij. Er waren naarmate wat je allemaal al gedaan hebt, je bmi en je gezondheid en leeftijd verschillende opties mogelijk, waarvan er natuurlijk altijd één beter gaat gaan dan een ander. Maar voor ik de uitleg kreeg werd ik eerst gewogen en gemeten, resultaat een BMI van 44 > morbide obesitas. Er zijn nog 2 zwaardere types van obesitas, maar ik vond dit al erg genoeg. Na deze opmetingen en mijn uitleg was het eigenlijk duidelijk dat een normaal dieet, een dieet in combinatie met een maagring en een streng dieet in combinatie met veel sport geen optie meer waren. Er bleven nog 3 opties over, voor de 2 laatste was ik 'te mager' :D k moet er nog om lachen als ik er aan terug denk toen hij dat zei... Conclusie > er bleef nog maar 1 optie over: Gastric Bypass Ik moest van dr Vleugels hierover zelf goed nadenken, dit bespreken met vrienden en familie (steun zoeken). Maar ook, als ik erover nadacht dat echt te laten doen, een afspraak maken met de obesitas dieetiste en met de psycholoog. Beide werken samen met het team van dr Vleugels en weten dus perfect wat het effect is op iemand voor, tijdens en na de operatie. En net als dr Vleugels kunnen ook zei beslissen dat je al dan niet geschikt bent voor zo een operatie. En dat was het dan na een uur met heel veel uitleg, informatie op allerlei papieren, het overzicht van het kostenplaatje van de operatie en de contact gegevens van dr Vleugels stond ik buiten een beetje doelloos voor me uit te staren. Vanaf toen 14/06/10 is het dus allemaal begonnen.
de uitleg van mijn operatie > zie afbeeldingen om het beter te begrijpen ;)
De Ingreep
1. Normaal passeert voedsel eerst de slokdarm, vervolgens de maag en de twaalfvingerige darm om zo in de dunne darm terecht te komen.
2. De Gastric Bypass operatie creëert een klein maagreservoir en een nieuwe kleine maaguitgang. Met behulp van nietjes wordt in het bovenste gedeelte van de maag een nieuw klein maagreservoir gecreëerd. Het volume van de maag wordt herleid tot een volume van 15 tot 30 ML.
3. De dunne darm wordt opgehaald en verbonden met de nieuwe maag. De diameter van de nieuwe uitgang is ongeveer 12 mm. De nieuwe kleine uitgang van de maag betekent dat de maag trager ledigt. Het voedsel komt via de kleine maaguitgang dadelijk in de dunne darm terecht en passeert de rest van de maag niet.
4. De "oude" maag en de twaalfvingerige darm worden aldus overbrugd of "gebypassed". Het einde van de twaalfvingerige darm wordt opnieuw verbonden met de dunne darm. Deze nieuwe verbinding van de twaalfvingerige darm met de dunne darm zorgt ervoor dat het maagsap, gal- en pancreassap met het voedsel kunnen worden vermengd. Dit is noodzakelijk voor een normale vertering. Door deze twee aanpassingen zal een kleine hoeveelheid
voedsel een verzadiging- of vol gevoel geven gedurende een langere tijdsperiode. Dit helpt je minder te eten en aldus te vermageren.
In principe is deze ingreep volledig omkeerbaar.
De gastric bypass is momenteel de meeste uitgevoerde bariatrische (overgewicht)ingreep. Men moet zich blijven houden aan de kleine porties, het gevaar is er vooral na enkele jaren. De grootte van de porties mogen niet worden opgedreven. Alles kan geforceerd worden. Een operatie is en blijft een hulpmiddel.
Voorwaarden voor de ingreep
- minstens 18 jaar, tot en met 65 jaar
- BMI hoger dan 40 of BMI hoger dan 35 met diabetes
- geen alcoholverslaving hebben
- niet zwanger zijn op het ogenblik van de operatie
- goedkeuring krijgen van de abdominale chirurg, de diëtiste en de psycholoog.
Voordelen bij de ingreep:(operatief gezien)
De ingreep wordt laparoscopisch (kijkoperatie)uitgevoerd, wat minder ingrijpend is en waardoor er minder kans is op wondbreuk tengevolge van de incisie. Bovendien blijft uw ziekenhuisverblijf beperkt tot vier à vijf dagen. Zowel zogenaamde volume-eters als snoepers (door de verminderde opname van suikers) ondervinden een gewichtsverlies van 60 tot 70% van hun OVERTOLLIGE gewicht. Er treedt zelden een vitaminetekort op.
De patiënt heeft geen last van diarree, aangezien nog een groot deel van de dunne darm kan instaan voor de vertering.
Nadelen van de ingreep:(operatief gezien)
Het mogelijks voorkomen van het dumping syndroom: vooral het eten van suikers, vetten of koolhydraten kan misselijkheid, kramp, zweten, versnelde hartslag, diarree of duizeligheid veroorzaken. Dit verdwijnt meestal spontaan. > dit is dan ook het grote hulpmiddel waardoor mensen MINDER snoepen of vetrijk eten.
Resultaten:
De patiënt mag een gemiddeld gewichtsverlies van 60 à 70% van het OVERTOLLIGE gewicht verwachten. De eerste 6 maanden is het gewichtsverlies het grootst. Nadien gaat het vermageren trager, maar houdt het 12 tot 18 maanden aan. Nadien stabiliseert het gewicht. Tenzij de patiënt zich niet houdt aan zijn gezonde eetgewoonte, dan kan het zijn dat hij terug bijkomt!
Voeding:
De eerste weken na de operatie zijn heel belangrijk naar het opvolgen van de dieetvoorschriften. De maag werd nog maar pas geopereerd, er werden nietjes geplaatst ter hoogte van het afgesneden stuk maag. Als de patiënt bijvoorbeeld een hele boterham eet, moet de kleine maag teveel uitrekken, waardoor er teveel tractie komt op de sutuur (naad) in de maag. Dit betekent dat de hoeveelheid voedsel dat de patiënt per maaltijd kan gebruiken, beperkt is. Het vol gevoel zal dan ook snel optreden. Hou daar dan ook rekening mee: genoeg is genoeg. Dit volheidgevoel is niet hetzelfde als een verzadigingsgevoel. De patiënt zal in het begin waarschijnlijk wel nog zin hebben om verder te eten. Dit is echter niet de bedoeling. Het is bijgevolg uiterst belangrijk dat hij het vol gevoel snel leert herkennen en meteen ook stopt met eten. Dit kan enkel gebeuren door rustig en traag te eten. Drink een halfuur tot 1 uur na de maaltijd, om het verzadigde gevoel zolang mogelijk vast te houden. Uw maaltijd kan in de beginfase tot 30 minuten duren. De voedingsaanpassing na een gastric bypassoperatie gebeurt in verschillende stappen.
Introductiedieet :
De eerste dagen na de ingreep (tijdens de opname) zal de voeding langzaam opgebouwd worden volgens de orders van de chirurg. Er zal gestart worden met kleine slokjes water, daarna kan hij water drinken naar believen tot een vol gevoel (kleine hoeveelheden). De volgende stap zal bestaan uit kleine porties vloeibare voeding. Nadien krijgt hij de keuze tussen een beschuit met ligt beleg of vis met groentjes en aardappels (weliswaar gemixt).
Als hij het ziekenhuis heeft verlaten mag hij onderstaande dingen proberen te eten:
magere (soja) melkproducten, zoals magere yoghurt, magere melk, magere platte kaas - gemixte groentesoep of bouillon - groente- en fruitsappen - thee en slappe koffie - niet bruisend water.
Wanneer de vloeibare voeding na enkele dagen goed verdragen wordt, mag er overgeschakeld worden naar gepureerde, zachte voeding.
Ontbijt en avondeten :
beschuiten, OF geroosterd brood,OF cornflakes laten weken in (soja)melk. Als beleg kan u magere smeerkaas OF magere witte kaas met energievrije zoetstof OF confituur met verlaagd suikergehalte zonder pitten en vellen gebruiken OF vanillecrème OF yoghurt zonder stukjes.
s Middags : magere gemixte groentesoep OF aardappelpuree met zacht gekookte, best gepureerde groenten zoals : bloemkool, broccoli, wit van prei, wortelen, appelmoes. Geen rauwe of vezelige groenten zoals asperges, selder, erwten, bonen OF een middagmaal zonder stukjes uit het aanbod van de kindervoeding.
Tussendoor : niet-bruisend water, thee of slappe koffie met energievrije zoetstof, magere melk of aangelengde fruitsappen. Geen alcohol, frisdranken, zure fruitsappen, gesuikerde melkdranken, sport- en energiedranken.
Na enkele weken :
als de voeding goed verdragen wordt, kan er geprobeerd worden met het toevoegen van kleine porties niet vette gepocheerde vis, of kleine hoeveelheden gemalen kip, kalkoen.
Geleidelijk aan kunnen de beschuiten vervangen worden door oudbakken wit of geroosterd brood. Na 2 à 3 maanden : kan er overgeschakeld worden naar een eiwitrijke, caloriearme voeding. Gebruik zo weinig mogelijk suikers, omdat dit dumping syndroom kan veroorzaken. Dit komt doordat de suikers nu onmiddellijk in de darm terecht komen Houd u aan het driemaaltijden patroon (morgen, middag en avond).
De eerste 2 maanden mogen er GEEN zure voedingstoffen en dranken genuttigd worden!!!
enkele voorbeelden: citrusvruchten, groene appels, azijn, opgelegde dingen en TOMATEN en al zijn derivaten
 "Confused"){kind=icon}
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
){kind=link}