De poeziegebeurens in Leuven,
de 80er jaren!
Haiku
Bruine beer krabt nooit
op mergelwitte rotsen
dat valt teveel op.
*********************
Het rockebeest
whaagh, ik ben het rockebeest
het rockebeest
het wrattenzwijn
een maf konijn
hahahaa wat fijn om
rockebeest te zijn
en hij, hij is een jonge man
een jonge man
een stempelaar
een zeveraar
hum, wat fijn om
mens te zijn
whaagh, ik ben het rockebeest
het rockebeest
de grote aap
het zwarte schaap
hahahaa wat fijn om
rockebeest te zijn
en zij, zij is een jonge vrouw
een jonge vrouw
de alledaagse sleur
de grote zeur
hum, wat fijn om
mens te zijn
en het kleine kind
waterhoofd
god geloofd
steun beloofd
peer gestoofd
hum, wat fijn om
mens te zijn
*********************
*********************
Elk groot litterair genie
gebruikt erg veel bijvoeglijke
naamwoorden
dacht hij bij de warme bakker
en hij vroeg
een klein wit gesneden broodje
*********************
geen wormen
geen boter
allemaal pluis
adam was gek
op het appelhuis
*********************
gesprekken voor het slapen gaan
spraken haar het meeste aan
zij poetste steeds haar tanden
met kikkerdril
dat was zo natuurlijk
zij weefde steeds aan een rookgordijn
waardoor zij plotseling verdween
glippend door de mazen van het net
en nooit heeft iemand
't potje kikkerdril verzet
*********************
Philippe scheen désintéressé
konijnen eten zeewier
de kanarievogeltjes
gapen
achter hun okselholtetje
moeder is hier
zij speelt de domioblokjes
en vader trekt ze om
*********************
zij kiest een ander
hij wil haar gade slaan
*********************
oud
's avonds rilt de boom
een laatste groet
de bladeren dweilen zacht de grond
een uitnodiging tot nog een hark
*********************
elle est là
elle ne m'entend pas
je la touche
je la touche là
elle est là
je l'entend
"ne me touche pas"
"ne me touche pas là"
"oh lala, pardon".
elle m'entend
nous nous entendons
heureusement
*********************
fluisteren in mijn oor
leidt me naar verder
door dromen en realiteit
onderscheid hoeft niet meer
geleid door de zachte hand
die alles omvat
ook de cactussen
die welig rondtieren
moet je luisteren?
meedrentelen?
naar het rozegrijze
'k onthou
elke vingewijzing
zit ook vol naalden
*********************
de ijzelhoofden kijken lachend op ons neer
vooraleer
de paringsdans
de mondeloze tanden spelen het honkie-tonkie spel
de nachtzwaluwen vlerken de laatste manestralen
ieder houdt zijn eigen stoep toch schoon?
de zandkastelen schuifelen zachtjes
vanuit het ondermaatse water
achtervolgt de reuzenschildpadden
krijst een goddeloos dier
de vensters klapperen!
de groene beer likt vergenoegd
zijn chocolade vingertjes
zijn begerige blikken
sparend voor de iele bosnimf
gekleed in 's nachts satijn.
wij, de gapende afgronden omgord
op zoek naar een loopbruggetje
de goudangel
de zeepbellenprikker
de dansende derwisjen
de grijnzende grijsaards
de helse hermafrodieten
de manke antipoden
zij wuiven ons toe.
het haardvuur staat op egen
het geurende hout herinnert nog
aan eens een groen tapijt
vast
waar het goed gelegen was.
*********************
bidden wij
bij
de hunnebedden
waar pissebedden
baden
in waterplassen
*********************
naderende vingers reikend naar elkaar
het verbond moet bezegeld
zij verlangen ernaar
gebroken glas
geluksvoorbode
ieder zijn scherf
zij alleen passen bij elkaar
*********************
Daar lag hij in de zon
toch zweette hij niet
het hoefde niet meer
hij was dood
|
