Morgen zal het precies honderd jaar geleden zijn dat de Canadese troepen een klinkende overwinning behaalden door het succesvol bestormen van de Vimy-hoogte. Daarom breng ik vandaag in deze rubriek die gewijd is aan gesneuvelde kind-soldaten van de Grote Oorlog een Canadese gesneuvelde. Hij kijkt was onzeker in de lens, de toen 15-jarige Harold Gordon Lake uit Ottawa, de hoofdstad van de Canadese provincie Manitoba. En hij had alle redenen om onzeker de toekomst tegemoet te zien want een paar dagen nadat deze portretfoto was gemaakt vertrok hij als soldaat nr. 457364 in het 87e Bataljon Canadian Infantry (Manotoba Regimen) richting het Westelijke front met een troepentransportschip. Dat hij - volgens de wet - vier jaar te jong was om overzees dienst te kunnen doen, kon blijkbaar niemand schelen. Een paar maanden na zijn aankomst in de grauwe mijnstreek in Frans-Vlaanderen, sneuvelde hij op 15 augustus 1917 zoals zijn epitaaf laat uitschijnen 'For King and Country'. Hij kreeg een laatste rustplaats tussen een aantal ongeïdentificeerde landgenoten in Frans- Vlaanderen op Loos Military Cemetery in Blok V, rij D, graf 19. Wanneer je op de rand van Vimy Ridge staat kan je bij mooi weer perfect de locatie van Loos Military Cemetery zien. Triomf en Tragedie liggen - zoals de geschiedenis dit ons telkens weer leert - érg dicht bij elkaar...
Het is intussen al weer eventjes geleden dat ik nog materiaal bracht in de rubriek 'Sprekende gezichten'. Daarom vandaag wat foto's m.b.t. de 19-jarige William Edward Constain, een korporaal in het 10e (Servoce) Bataljon van the King's (Liverpool Regiment). Deze territoriale eenheid was in de late herfst van 1914 naar het front vertrokken en bracht het grootste deel van de winter en herfst door bij Kemmel en Ploegsteert. Het was ergens ten zuiden van Ieper dat Constain, samen met een andere soldaat , op 28 april '15 op zoel ging naar een Duitse sluipschutter. Deze was hen te slim af want beide Britten werden door hem uitgeschakeld. Constain was met een verrekijker de vijandelijke linies aan het afspeuren toen hij plots in de arm werd geschoten. De kogel ging dwars door zijn zijde en verliet zijn lichaam door de rug. Hij viel buiten bewustzijn neer en bezweek een paar minuten later aan deze verwonding. Hij werd begraven op Voormezele Enclosure 3 in Voormezele in graf VI B 3. Op de sepia-foto ziet u dit graf zoals het kort na de Grote Oorlog werd gefotografeerd door een familielid. Korporaal Constain was ongehuwd en woonde nog bij zijn ouders in Sefton Park in Liverpool. Zijn vader, Edward Constain, een kapitein op de lange omvaart, was een bekende figuur in maritieme kringen in Liverpool.
Zoals
ik al op 22 maart schreef is het deze week precies honderd jaar geleden dat de
broers Edward en Frans Van Raemdonck, oorlogsvrijwilligers uit Temse én
IJzersymbolen sneuvelden. Frans (°1897) schreef af en toe gedichten, een
gewoonte waarmee hij was begonnen nadat hij in juni 15 zwaar gewond werd en
langere tijd in hospitalen in De Panne en Calais moest verblijven. Ondanks het
feit dat een aantal van deze gedichten méér dan leesbaar zijn ontbreken ze tot
op de dag vandaag in eender welke bloemlezing van frontpoëzie, en dat kan ik
alleen maar betreuren. Vandaag breng ik u een gedicht zonder titel dat ik
plukte uit een verbitterde brief die hij op 13 januari 17 naar zijn neef Clem De
Landtsheer stuurde:
