Mooiste geschenk, maar dan wel zonder strikje. Sophie schonk haar man Alain een nier.

Sophie (39) is opvoedster,Alain (40) vertegenwoordiger. Samen hebben ze drie kinderen.

Sophie: Dat je misschien ooit een nier zal afstaan aan je man, daar denk je écht niet aan als je trouwt en belooft elkaar te steunen in goede en kwade dagen. Toch heb ik het gedaan. Het was simpelweg de beste oplossing. Alain was al drie jaar afhankelijk van dialyse en stond op een wachtlijst voor een nier van een overleden donor. Door de ziekte van Berger stootte zijn lichaam zijn nieren geleidelijk aan af. Ik had de keuze: verder leven met een zieke man, met een papa waar mijn kinderen niet veel aan hadden, of een nier doneren.

Alain: Toen Sophie voorstelde om donor te zijn, leek het me onverstandig om in een perfect gezond lichaam te snijden. Toen de artsen de procedure hadden toegelicht, inclusief de risico's, heb ik er toch mee ingestemd.

Sophie: De dag voor de operatie zijn we samen het ziekenhuis binnengegaan. We lagen elk in ons kamertje, te wachten tot de operatie 's morgens. Door mijn raam kon ik binnenkijken in Alains kamer. Ik heb hem even gebeld, we hebben nog even gezwaaid en dat was het. Twee dagen na de operatie heb ik Alain kort teruggezien. Ik ben net tot aan de deur van zijn kamer geraakt, in een rolstoel met veel zakjes en draadjes aan mijn lijf. Even over zijn voeten wrijven, meer kon ik niet. De dagen erop zagen we elkaar steeds vaker.

Alain mocht zijn kamer niet uit omdat het gevaar op infecties te groot was. Ik kon wel al tot bij hem strompelen. De artsen leggen koppels die samen geopereerd zijn met opzet ver van mekaar, zodat je veel moet bewegen om elkaar te zien. Soms sjokte ik eens naar het winkelt je beneden, als hij zin had in snoep. 's Middags aten we samen aan zijn tafel, .in de namiddag deden we samen ons dutje. We leken net twee oudjes. Als we tv keken en er iets grappigs te zien was, hielden we onze buiken vast omdat lachen nogte veel pijn deed.

We weten nu ongeveer hoe onze oude dag zal zijn, door samen zo'n operatie door te maken. Toch veranderde de donatie onze relatie niet. Als het ooit fout loopt, zullen we niet samen blijven omdat ik Alain een nier gaf.

Alain: Ik besef wel dat wat Sophie me gaf het mooiste geschenk is dat je kan krijgen. Haar hetzelfde teruggeven in ruil gaat niet. Ik heb dat ook niet geprobeerd. We gaan wel elk jaar uit eten in die periode: we zijn geopereerd drie dagen na onze huwelijksverjaardag. Dus we hebben telkens een dubbele reden om te vieren.

Sophie: Ik ben blij dat Alain me niet overlaadt met geschenken, of dat hij me ophemelt. Ik zou me er ongemakkelijk bij voelen. Je kan zoiets niet materieel goedmaken. Het doet mij plezier dat Alain nog altijd tevreden is als ik hem 's avonds zijn koffie met een chocolaatje breng. Ik kan geen tweede nier meer geven (lacht). (Nina)

Wordt vervolgd (Christel gaf een nier aan haar zus Margot)

Lees ook: Dorine gaf haar dochter een stuk van haar lever

Voor 6 personen

150 g witte chocolade - 3 velletjes gelatine - 3 eieren - 3 eetlepels suiker - 3 eetlepels rum - 8 verse, violetkleurige vijgen - 6 grote eetlepels vanillesaus - poedersuiker

1. Start met de chocolademousse. Doe de chocolade in een kommetje met 1 eetlepel water en laat smelten in een warmwaterbad.

2. Laat de gelatinevelletjes weken in koud water.

3. Scheid de eiwitten van de dooiers. Klop de dooiers met de suiker op tot een schuimig mengsel.

4. Voeg het eierdooiermengsel bij de lauwe chocolade en meng goed.

5. Warm de rum op in een pannetje. Knijp de gelatine uit, laat smelten in de rum en voeg de gelei al kloppend bij het chocolademengsel.

6. Klop de eiwitten tot stevige sneeuw. Spatel ze voorzichtig onder de bereiding.

7. Was de vijgen en dep ze droog. Snijd de vruchten doormidden op twee derde van hun hoogte en hol ze uit met een lepeltje (het vruchtvlees wordt niet gebruikt).

8. Vul de vijgen met chocolademousse en plaats de vruchthoedjes. Giet een bodempje vanillesaus op elk bordje en schik er een vijg op. Bestrooi met poedersuiker en zet koel tot het opdienen. (plusmagazine)

Studio Brussel-presentatoren klaar voor Glazen Huis
Evenement te Gent - Stipt om 19uur worden drie presentatoren van Studio Brussel, Siska Schoeters, Sofie Lemaire en Sam De Bruyn, opgesloten in het Glazen Huis. Een week zullen ze er platen draaien tegen malaria.
Hoe je het ook draait of keert, het Glazen Huis op het Gentse Woodrow Wilsonplein is zelfs naar studentennormen piepklein. Zo klein dat de organisatoren er een muskietennet over konden draperen. De indeling van de Music For Life-bunker kan door de presentatoren moeilijk verkeerd begrepen worden: de studio is de grootste en meest knusse plek in het huis en het is vooral daar dat Siska, Sofie en Sam moeten zijn. Niet in hun stapelbed en niet in de douche, maar aan de microfoon.

De drie bewoners konden gisteravond het Glazen huis al even verkennen. (Jimmy Kets)

‘Ook al leven ze op drie sapjes per dag, ze moeten acht uur per dag keihard improviseren', vertelt Jan Van Biesen, de netmanager van Studio Brussel. ‘Ze regelen alles, behalve het nieuws. In de regiekamer worden alle telefoontjes en verzoeknummers geregistreerd en doorgegeven aan de presentator. Daardoor weten ze pas enkele minuten op voorhand wie er aan de lijn hangt en ook bij de verzoeknummers moeten ze kort op de bal spelen.'

Ook Siska, Sam en Sofie zien het goed zitten. ‘We voelen dat Music For Life al goed op dreef is. De luisteraars zijn volop bezig met evenementen en veilingen organiseren, die ze registreren op musicforlife.rodekruis.be. De centjes kunnen ze storten op 000-0006566-67, het rekeningnummer van het Rode Kruis, of ze kunnen hun envelop in de brievenbus van het Glazen Huis deponeren.' Maar het kan ook eenvoudiger. ‘De mensen kunnen bellen naar 070/344.044 of surfen naar de site van Studio Brussel om hun plaat aan te vragen en hopelijk doen ze dat ook dit jaar massaal. Eén plaat kost tien euro en dat is goed voor twee muskietennetten. Dat zijn twee mensen minder die door de malariamug gestoken kunnen worden.'

Dat het inzamelrecord dit jaar gebroken wordt, lijkt bijzonder groot. De drie presentatoren sluiten zich maar liefst zeven dagen op, dat is een dag langer dan tijdens de vorige edities. ‘We wilden op een vrijdagavond beginnen wat dan zit de sfeer er goed in', verduidelijkt Jan Van Biesen. ‘Maar dat betekent dat Siska, Sofie en Sam een dag langer moeten doorbijten, want de traditie wil dat ze pas op kerstavond het huis uit mogen.'

Wie Music For Life zonder koude voeten wil volgen, kan dat bovendien van zaterdag 19 december tot donderdag 24 december een aantal uren per dag op Eén, of de hele dag door via de site van Studio Brussel. Op het einde van de zevendaagse radiomarathon, op donderdag 24 december tussen 17 en 18 uur, wordt tijdens de slotshow in Vooruit het verzamelde bedrag bekendgemaakt. Wie zich van vorig jaar de tranen van Siska Schoeters herinnert, weet dat dat een niet te missen evenement is.

'Music For Life' begint vanavond om 19 uur en duurt tot donderdag 24 december, 17 uur.
(Van  medewerkster standaard)

Een werknemer die niet of te laat op het werk aankomt door bijvoorbeeld slechte weersomstandigheden of door een onvoorziene treinstaking én hierbij aan een aantal voorwaarden voldoet, heeft recht op een volledig dagloon.

Voorwaarden
- De werknemer moet zich normaal naar zijn werk begeven. Deze voorwaarde impliceert dat de werknemer op het werk aanwezig moest zijn, dat het voor hem een normale arbeidsdag is. Een werknemer die zich in een bui van verstrooidheid op het werk aanbiedt, terwijl hij vooraf en reglementair werd verwittigd van zijn tijdelijke werkloosheid, voldoet niet aan deze voorwaarde.

- De werknemer moet arbeidsgeschikt zijn op het ogenblik dat hij zich naar het werk begeeft. De werknemer moet lichamelijk en geestelijk bekwaam zijn om zijn normale arbeid te verrichten. De arbeidsgeschiktheid moet bestaan op het ogenblik dat hij thuis vertrekt.

- De oorzaak van de vertraging of afwezigheid overkomt de werknemer op de weg naar het werk.

- De oorzaak van de vertraging of afwezigheid is onafhankelijk van de wil van de werknemer. De werknemer moet al het mogelijke doen om het werk tijdig te bereiken. Er moet dan ook worden nagegaan of de werknemer voldoende inspanningen heeft geleverd, rekening houdend met alle omstandigheden en voorwaarden.

Voorbeelden
Als een werknemer niet of niet tijdig op het werk raakt omwille van plotse hevige sneeuwval of onverwachte vrieskou, dan kan hij eventueel toch nog aanspraak maken op gewaarborgd dagloon. In het geval de sneeuwval of vrieskou onverwacht is en de werknemer overvalt op de weg naar het werk, wordt het gewaarborgd dagloon doorgaans probleemloos uitgekeerd.

De situatie is anders wanneer de hevige sneeuwval vooraf aangekondigd was in de media. De werknemer wordt dan geacht hiervan op de hoogte te zijn. Hij wordt dan ook verondersteld de nodige maatregelen te treffen om tijdig op het werk te geraken. Bijvoorbeeld door op een vroeger tijdstip te vertrekken, door met winterbanden te rijden, door met de trein naar het werk te komen, ... Als de werknemer ondanks al zijn voorzorgsmaatregelen te laat of niet op het werk raakt, dan kan hij toch nog een gewaarborgd loon krijgen voor de verloren uren. Het is aan hem om aan te tonen voldoende inspanningen te hebben geleverd

- Als de werknemer bijvoorbeeld de eerste sneeuwdag – ondanks zijn inspanningen – niet of niet tijdig op het werk raakt, kan hij voor die ‘verloren’ uren toch loon krijgen. ’s Anderendaags zal hij hiervoor echter niet meer vergoed worden, omdat hij dan voldoende tijd heeft gehad om structurele maatregelen te nemen om tijdig op het werk te raken.

- Een ander voorbeeld: de radio kondigt aan dat de sneeuwval één uur extra file veroorzaakt voor de automobilisten. Als de werknemer daaruit besluit om niet naar het werk te komen, dan heeft hij niet de inspanningen gedaan die redelijkerwijze van hem konden verwacht worden, en zal de werkgever hem geen gewaarborgd dagloon verschuldigd zijn. Dan moet hij verlof nemen voor die dag. (vacature)

Er zat geen strik of een blinkende verpakking rond. Toch gaven Dorine, Sophie en Christel het allermooiste geschenk mogelijk: een stuk van henzelf. En dat niet alleen. Dankzij de orgaandonatie kregen hun geliefden een nieuw leven.

Dorine gaf haar dochter Ellen een stuk van haar lever.

Dorine (47) is verpleegster en heeft naast Ellen nog een kind. Ellen (23) is studente en heeft een vriend.

Dorine: Ouders met een ziek kind hoor je vaak zeggen: 'Kon ik maar iets doen. Wel, ik kon iets doen en heb dat gedaan. Op haar veertiende bleek Ellen zwaar ziek. Haar lever brak zichzelf langzaam af. Met medicatie is dat proces vertraagd, maar op haar zeventiende had ze een nieuwe lever nodig.

Ellen: Mama en papa begonnen tegelijk aan de onderzoeken, om na te gaan of een van beiden een geschikte donor was. Mama bleek het meest geschikt. Omdat wij dezelfde bloedgroep hebben. Ik stond ondertussen ook op de wachtlijst voor een donorlever van een overledene. Het idee dat ik een stukje van mama zou krijgen, vond ik toch aantrekkelijker. Tachtig procent van haar lever zou worden weggenomen. Dat kan, omdat een lever uit zichzelf terug aangroeit. Een week na de operatie was hij al bijna zo groot als ervoor.
 
Dorine: Als je het zo hoort vertellen, lijkt het alsof het een kleine ingreep is. Dat is het niet. De kans dat een levertransplantatie dodelijk afloopt, is 3 op 1000. Niet veel, maar ook niet weinig.

Ellen: Toen de chirurg ons vertelde dat er een kans was dat ik mama niet meer terug zou zien, moest ik toch wel even slikken.
Dorine: Ik heb ook bij het risico stilgestaan. Even maar. Zonder snelle transplantatie had Ellen nogmaar vier maanden. Dat is een drama op zich. Zelf nóg dramatischer gaan doen, heeft geen zin. Als moeder -moet je er zijn voor je dochter en haar steunen, punt uit.

Ik heb het gevoel dat ik Ellen twee keer het leven heb geschonken: bij mijn bevalling en bij de transplantatie. Als je een kind op de wereld zet, doe je er daarna alles aan om dat in leven te houden. Waarschijnlijk had ik het de eerste keer niet goed genoeg gedaan (lacht).

Eigenlijk was ik blij dat ik op de operatietafel mocht liggen. Voor mijn man en mijn andere dochter was het nog veel zenuwslopender. Zij konden ons alle twee verliezen. Ik heb tegen mijn jongste dochter gezegd dat ze tijdens de operatie maar wat broeken moest gaan kopen met mijn man. Die had hij toch nodig (lacht) .
 
Ellen: Mijn revalidatie duurde een jaar, bij mama vier maanden. Ons leven is ingrijpend veranderd. Mijn relatie met mama niet. Wij komen nog altijd prima overeen. Ik was een groter mama's kindje dan mijn zus. Echt puberen heb ik nooit gedaan. Daar was ik te ziek voor.  Of ik meer op mama lijk nu? Mama is een fervente viseter, voor mijn operatie lustte ik dat niet. En nu eet ik niets liever. Wellicht omdat ik minder misselijk ben en meer kan genieten, maar het lijkt alsof ik iets van mama heb meegekregen. Al hoeft dat niet nog meer te worden.

Dorine: Ja, dat was haar grootste angst. Dat ze zoals haar moeder zou worden (lacht). (Nina)

Wordt vervolgd: Sophie schonk haar man Alain een nier.

Gisteren vond het jaarlijkse kerstconcert op het paleis plaats. Ook koningin Fabiola was erbij. De weduwe van koning Boudewijn was opgewekt als steeds, maar is nog altijd erg zwak en arriveerde in een rolstoel.

Veel opvallender ging prinses Mathilde gekleed. Zij droeg een fuchsia cocktailjurk van Natan, gecombineerd met een cardigan en knielaarzen in dezelfde kleur. Zelfs haar armband was fuchsia. (story)

Wanneer wordt het te koud om te werken? 
De werknemers in onze onderneming klagen wel eens dat het te koud is om te werken. Bestaat er een wettelijke temperatuurslimiet waaronder niet meer moet gewerkt worden?

Wanneer de temperatuur op de werkplaats daalt, wordt het meestal lastiger om het werk nog op optimale wijze uit te voeren. Dit algemene principe geldt zowel voor kantoorwerk, als voor zwaar lichamelijk werk (bv. in de bouw). De temperatuur vanaf dewelke de kou echter echt zware hinder teweegbrengt, zal wel degelijk verschillen naargelang het type werk.

Wettelijk bepaald

Ook de wetgever heeft rekening gehouden met dit principe. Voor het werken in gesloten en doorlopend bezette ruimten zijn de minimumtemperaturen die op de werkplaats moeten heersen weergegeven in bijgaande tabel. Deze temperaturen zijn bepaald in functie van de aard van het werk (gaande van zeer licht tot zeer zwaar werk). Het metabolisme ‘M’ staat voor het energieverbruik van de werknemer.

Aard van het werk M (kcal/uur) Min. temp.
Zeer licht werk 90 20°C
Licht werk 150 18°C
Halfzwaar werk 250 15°C
Zwaar werk 350 12°C 
 
Onder bepaalde voorwaarden mag het in lokalen waarin niet continu gewerkt wordt, toch kouder worden:

na advies van de arbeidsgeneesheer en akkoord van het comité voor Preventie en Bescherming op het Werk;
de werknemers moeten regelmatig in verwarmde lokalen kunnen vertoeven;
de werknemers moeten uitgerust zijn met aangepaste beschermingsmiddelen.
    

Voor het bijzondere geval waar het geen koude van klimatologische oorsprong, maar wel van technologische oorsprong betreft, gelden dezelfde minimumtemperaturen. Ook dan moet aangepaste beschermingskledij voorzien worden (eventueel met ingebouwd verwarmingssysteem). Daarnaast kan de arbeidsgeneesheer een rusttijd voorschrijven die in een behoorlijk verwarmd lokaal moet doorgebracht worden.

Andere omstandigheden, andere regels
Voor open werklokalen of werkplaatsen in open lucht gelden andere regels. Tussen 1 november en 1 maart moeten daar een voldoend aantal verwarmingsinrichtingen voorzien worden. Deze moeten telkens in werking gesteld worden indien nodig, maar in elk geval indien het kouder wordt dan 5°C. Onder dezelfde voorwaarden dienen ook warme dranken verstrekt te worden. Eventueel (mits akkoord van het comité PBW) mogen de verwarmingstoestellen zich binnen bevinden, zodat werknemers zich regelmatig kunnen gaan opwarmen.

Een bijzonder geval zijn de winkelbanken in open lucht. Bij een buitentemperatuur van minder dan 5°C is het exploitanten van winkels voor detailverkoop absoluut verboden personeel te werk te stellen aan toonbanken of winkelbanken die zich buiten en in de onmiddellijke nabijheid van de winkel bevinden. Is de temperatuur tussen 5°C en 10°C, dan mag er onder bepaalde voorwaarden (o.m. inzake pauzeren en mogelijkheid tot verwarming) maximum 4 uur per dag gewerkt worden aan winkelbanken in open lucht. (jobat)

(Van de standaard redacteur) 'Win het huis van 500.000 euro! Wat moet je hiervoor doen? Word lid van deze groep en nodig twintig vrienden uit om uw kans te verhogen.' Meer moet je er niet voor doen. Het fotootje op de Facebookpagina voorspelt een leven als god in Zuid-Frankrijk. Met één muisklik maak je kans op deze droom.

Gisterenavond hadden al 136.000 Facebookgebruikers zich geregistreerd in deze groep. Dat is een heel pak meer dan de 53 leden van de Facebookgroep 'Wie gelooft er niets van “Win het huis van 500.000 euro,'. Nochtans is de kans groot dat net die sceptici gelijk hebben.

De federale politie waarschuwde gisteren met een persbericht voor dergelijke praktijken op Facebook. 'Wanneer bepaalde groepen een auto of een woning verloten, is het belangrijk om zich de vraag te stellen: is het te mooi om waar te zijn', waarschuwt de politie. 'Als dat zo is, dan gaat het meestal om fraude.'

'Vaak zijn dergelijke Facebookwedstrijden maar een voorwendsel om aan je gegevens te geraken', zegt Luc Beirens, diensthoofd van de Federal Computer Crime Unit. 'De organisatoren van de wedstrijd kunnen je gegevens lezen omdat er tussen de leden van dezelfde groep minder privacybeperkingen zijn.'

'Voor de organisator zijn deze privégegevens geld waard. Hij kan ze verkopen aan adressenjagers, firma's die gespecialiseerd zijn in directe mailing. Zij houden de gegevens in categorieën bij. Malafide ondernemers die op zoek zijn naar de categorie “goedgelovig,, kunnen de mensen uit deze lijst contacteren. Want wie één keer aan een dergelijke wedstrijd deelneemt, doet dat misschien ook wel een tweede keer. Vandaar dat je waarschijnlijk meer spamberichten in je mailbox zal vinden nadat je aan een Facebookwedstrijd hebt deelgenomen.'

De federale politie geeft enkele tips:

Wie heeft de groep opgericht op Facebook? Zoek via Google de naam van de oprichter op, en kijk of die nog nergens anders als oplichter wordt vermeld.

Welke informatie stelt men ter beschikking? Elke organisatie of onderneming moet essentiële gegevens publiceren, zoals telefoonnummer en contactadres.

Heeft de groep een geheimzinnig karakter? Wanneer men de indruk wekt dat enkel leden van de groep het 'voorrecht' krijgen om te genieten van een bepaald kansspel, dan is dat verdacht.

Wees zeer argwanend wanneer men persoonlijke of financiële informatie vraagt.

We nemen temperatuur waar met voelers in onze huid. We hebben vijf tot tien keer meer receptoren voor koude dan voor warmte. Dat komt omdat onze soort, homo sapiens, uit het warme Afrika komt en we dus meer nood hadden aan waarschuwingen tegen koude.

Kris Wauters gaat weer als vrijgezel door het leven. Vorige week kwam een einde aan zijn relatie met Suzy De Pol.

Ilse Van Hoecke (34) beleeft eindejar intenser dankzij haar zonen.

(Nina) Hoe heb je kerst beleefd, als kind?
Wat ik me vooral herinner, is het magische moment waarop papa thuiskwam met de kerstboom. Nooit was die kerstboom groot en breed genoeg, in mijn ogen. Ik hield van de sfeer in huis tijdens die donkerste dagen van het jaar.
 
Zet je zelf ook een grote boom, nu?
Ik heb dat een aantal jaar niet gedaan, maar nu met de kinderen (Lars is 3, Lou tien maanden, red.) weer wel. Ze vinden dat fantastisch. Al moet ik opletten voor Lou: die kruipt en kan de kerstballen zo uit de boom graaien.
 
Hoort er ook een kerststal bij?
Thuis niet, maar vorig jaar ben ik met Lars naar de levende kerststal geweest, in de basiliek van Koekelberg. Hij vond dat fantastisch. Ik ben er niet op 'katholieke' wijze mee bezig, maar ik hou wel van het verhaal van kindje Jezus in zijn wiegje, ja.
 
Beleef je kerst intenser dankzij je zonen?
Absoluut. Als ik zie hoe zij ernaar uitkijken, kan ik niet anders dan ervan genieten. Al heb ik wel een grondige hekel aan het shopping gedoe. Warenhuizen die ontploffen van het volk, overal lange rijen aan de kassa's. Brr.
 
Ben je zo'n mama die zich volledig laat gaan, met cadeautjes?
Helemaal niet. Drie jaar geleden ben ik de week voor Kerstmis in de Filippijnen geweest, voor 11.11,11. Ik heb daar zó'n armoede gezien. Ik heb met eigen ogen vastgesteld hoe kinderen daar kerst beleven: zonder cadeaus, zonder boom, of simpelweg op de vuilnisbelt. Schrijnend. Als je dán terug thuiskomt, en ziet hoe kinderen hier soms amper oog hebben voor hun cadeaus, hoe ze overladen worden met speelgoed, dan weet je: dat is niet goed. Die overdaad is onverantwoord.
 
Leg dat maar eens uit aan gulle suikertantes en grootouders.
0, maar ik rem dat af, hoor, Daar zijn prima afspraken over gemaakt. Trouwens, bij ons in de familie zijn er wel meer dan twee kleinkinderen. Het moet ook financieel haalbaar blijven, hé.
 
Wat koop je dit jaar voor je liefste?
Eum ... niks, denk ik. Tenzij ik per toeval nog iets tegenkom. De laatste jaren leggen wij geen verrassingen meer voor elkaar onder de boom. We boeken al sneller eens een weekendje weg, of zo. Al komt het voor dat ik tóch iets heb voor hem, of hij voor mij - en dat de andere er zonder iets zit. That's part of the game.
 
Ben je de georganiseerde of lastminute-shopper?
Met mijn strak werkschema en druk leven ontbreekt me de tijd om om een nieuw paar schoenen te gaan. Laat staan dat ik al kerstcadeaus in huis heb gehaald. Het wordt vreselijk erg  weer iets voor de dag zelf, Ik weet nu al dat ik heel hard ga vloeken.

Dé definitie van kerststress.
Daar zeg je wat. Al proberen we dat dit jaar echt te beperken. Wij vieren kerstavond bij de schoonfamilie en kerstdag bij mijn familie: als iedereen voor iedereen moet kopen, wordt het gewoon té veel. Dit jaar hebben we de afspraak dat iedereen één cadeau koopt voor één ander iemand.

Handig: beperkt de kans op een 'fout cadeau.
Ik heb nog nooit iets foeilelijks gekregen, omdat we werken met 'verlanglijstjes'. En ook omdat we vaak alles gekocht hebben voor onszelf, en dat dan bij aankomst rap-rap onder de kerstboom leggen. Toegegeven: dat neemt de charme van de verrassing wel wat weg. (lacht)

Wat geef jij iemand graag cadeau?
Wel, het is grappig, maar mijn kerstcadeaus zijn altijd nogal 'nuttig': onderbroeken, kousen, handschoenen of mutsen. Terwijl ik het als kind verschrikkelijk vond, als ik de zoveelste pyama kreeg.
 
Wat doe je met oudejaarsavond?
Nog geen idee eigenlijk. Meestal vieren we dat met vrienden, maar er zijn dit jaar nogal wat baby'tjes geboren in de vriendenkring. Dus misschien blijven we wel gewoon thuis met ons vieren. Laten we iets lekkers komen. Ik heb absoluut geen zin om ergens te gaan dansen of om de stad in te trekken: die tijd is voorbij,
 
Stemt de eindejaarsperiode je somber?
Niet echt. Lars en Lou leiden me zodanig af, dat er geen tijd is om terug te blikken. Al verwacht ik dit jaar toch meer emoties dan anders. Het is de eerste kerst zonder mijn meme. Mijn grootmoeder het meest fantastische mens op deze aardbol is in maart gestorven. Ze was 90 en genoot er elk jaar van om met Kerstmis samen te zijn met al haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Echt, in mijn 34 levensjaren heb ik niet één kerst zonder haar gevierd, Dat wordt even slikken, zeker weten.

Einde van hoe vieren we kerst van drie toffe Madammen. ( De locatie van de opnames waren in de Koninklijke Muntschouwburg).
 
Catherine viert Kerst met nieuw lief,
Anja met haar nieuw samengesteld gezin

De rijke oogst van de herfst ligt alwer achter ons en we stevenen af op de koudste periode van het jaar.

De tuin, en zeker de moestuin ligt er nu wat kaal en verlaten bij. Toch kan je ook in dit seizoen nog een flinke oogst bijeenrapen waarmee je op de feesttafel voor heel wat kleur kan zorgen.


Groene vruchten zijn in dit seizoen al helemaal zeldzaam. Wie in de tuin de trotse bezitter is van een vijgenboom merkt dat midden in de winter de niet afgerijpte tweede vruchtzetting in honderden groene, onrijpe vijgen nog aan de planten zit. Deze kleine, harde, groene vijgen zijn jammer genoeg niet eetbaar. Toch zijn ze nog een maand lang houdbaar en dus uitstekend geschikt om te gebruiken als decoratief element.

In deze periode kleuren de honderden rozebottels de tuin helemaal rood. Kleine, grote, dikke, ronde of langwerpige modellen in tinten van dieprood tot zacht oranje en zelfs zwart. Allemaal zijn ze geschikt als decoratie binnenshuis of gewoon om midden in de winter een heerlijk kopie rozebottelthee van te maken. Dezelfde opvallende rode kleur vind je ook terug bij een hele reeks van kleine pepertjes.

Deze scherpe of zoete, kleine vruchtjes laten zich prima drogen en vormen een kleurrijk onderdeel van elke kerstschikking. Of laat ze als 'eetbare' guirlandes drogen op een warme en goed geventileerde plaats. Dieprode tinten kun je ook terugvinden bij een hele reeks maïssoorten die je gewoon laat drogen aan de planten.