namens elske wil ik zeggen dat het vandaag de verjaardag is van lies... "28 jaar zou ze vandaag zijn geworden... drink een glas op haar, ze was zo'n mooi kind... mooi vanbuiten, maar vooral mooi vanbinnen...
de zonnebloemen staan voor haar ... haar lach... en nooit afscheid nemen..."
Hermine 28/02/2013
24-02-2013
deze blog zal blijven bestaan ...
Door de meer dan duizenden reacties, die Elske niet allemaal kon lezen, was er dus duidelijk nood aan iemand. die lotgenoten kon steunen, de overheid misschien de ogen openen, dat Fibromyalgie, ME erkend moeten worden.
Mevrouw Hermine Couvreur heeft schriftelijke toestemming dit blog naar eigen goeddunken te beheren. Zij is een lotgenoot, die haar zus 4 jaar geleden ook via euthanasie zag sterven, omwille van de ziekte ME.
Op geen enkele manier heeft zij mensen gecontacteerd aangaande de reportage. Dat is schriftelijk bevestigd. Laster aan haar naam zal niet worden geduld. Indien nodig worden dan ook gerechtelijke stappen ondernomen.
De toestemming om deze weblog en FB te beheren ligt ook schriftelijk bij de notaris van Elske.
Elske dankt iedereen die meeleefde, mooie woorden schreef. Het spijt haar dat ze de duizenden mails niet zelf kan beantwoorden.
Die mensen beseffen dat het te laat is voor operaties . De revalidatie kost ook veel geld, om dan niet te spreken van het gewoon leven met al zijn kosten. Voor Elske is het echt te laat. Zelfs al kreeg ze 28.000 euro. de kosten die zouden blijven, zijn onbetaalbaar.
Elske werd een woord uitleg gevraagd i.v.m. operaties in Zwitserland 7000 euro = consultatie : 300 euro 4100 voor 1 enkeloperatie 2x tickets voor lijnvlucht Zwitserland ( er MOET een begeleider mee) =1400 euro 3x overnachting hotel Zwitserland + 3 dagen eten.= veel. nazorg arts:150 euro mensen vergeten dat het niet enkel de operatie is die geld kost. Elske woont alleen en zou hulp moeten betalen. Tussen elke operatie is er 6 maanden tijd en er is een wachtlijst van maanden... De operatie is niet bewezen en ook controversieel.
De negatieve comments aanvaardt Elske ... uitgezonderd persoonlijke aanvallen. Ze heeft nooit over familie gesproken, mensen zwart gemaakt, en ze weigert dit nu ook te doen. Dat de vele onwaarheden hard waren, heeft haar heel erg triest gemaakt. Ze verzekerde me dat haar ouders reeds lange tijd wisten over haar plannen naar euthanasie. Niemand anders heeft zaken met wat er privé werd gezegd of geschreven.
Zij weigert dan ook daar enige vorm van antwoord te geven. Facebook, blog, ... zijn niet de plaatsen om persoonlijke aanvallen aan te gaan. Twee mensen controleren alles wat hier van commentaar op komt, Elske is daar al lang veel te moe voor. Persoonlijke aanvallen worden dan uiteraard ook nooit hier geplaatst.
Geef haar nu de rust die ze verdient.
In naam van Elske,
Veerle
Vertrouwenspersoon en psychologe, bij Elske aanwezig.
20-02-2013
overstelpt met reacties na telefacts...
lies...waarom schrijven mensen " ANONIEM" een kwetsend commentaar? durven ze niet zeggen wie ze zijn en waarom? zij vind me laf(zie comments linkerkant)... maar anoniem schrijven is nog laffer...en depressief ? ik nee ... helemaal niet ... u hebt het niet zo goed begrepen , helaas , jammer voor u .. mevr anoniem... gisterenavond was het zover... de reportage waar ik zo lang aan heb meegewerkt werd getoond... ook al had ik het al gezien...live op tv is nog iets anders...
toen ik online kwam ... hermine heeft een groep opgericht ... kon ik niet geloven dat mensen zo positief waren.. (behalve die paar op telefacts FB) ... en een faluwe grappenmaker die " ze is al dood" de wereld instuurde... allemaal lotgenoten die zich blijkbaar heel erg herkennen in mijn verhaal die dus ook het hunne kon zijn... lees ook de reactie van " anoniem " heel laf is dit ...die zegt dat ze met mij geen medelijden heeft... dat is goed, dat wil ok ook niet... mensen zijn soms hard.
als je leest.. " het leek of alles uit mijn mond kwam" dan weet je ... mijn doel is bereikt..lotgenoten een stem geven. cvs ,ME, fibro uit de vergeethoek halen... en juiste info geven.
het blijft een pleister op de wonde...en op zo'n korte tijd kan je niet alles in beeld brengen... maar ik was mezelf... what you see...
gisteren wou een krant een telef intervieuw doen...ik heb geweigerd... hoe kan ik controleren wat en hoe... dus dan doe ik het niet ook al wordt ik verweten dat ik " mediageil " ben...
bedankt ...lieve mensen... voor al die reacties..hartverwarmend !!!!!!
19-02-2013
vanavond ... echt om meer begrip voor fibro... niet om sensatie te zoeken...
vanavond is het zover...
ik ben gevlucht naar een eilandje ...letterlijk...ik zit veilig ... zonder angst...want thuis ging dat niet meer... zoveel negatieve comments alleen door de trailer... juist van gezonde mensen...
maar ook mooi comment van lotgenoten...
ik hoop dat jullie het ok vinden... enkel dat telt voor mij...
bedankt voor al die hartverwarmende reacties hier ...
nog even een reactie op wat iemand schreef... ze vind me ondankbaar, " want dan doe je al eens iets voor een ander"... ze is misnoegd... ik ben egoistisch... wat heb ik jou ooit misdaan ... mss te eerlijk? enz...
had ze mijn blog gelezen, dan had ze gezien dat ik alles weet over die operatie... ik wil alleen niet dat mensen op mijn hoofd , sluikreklame maken voor een operatie die alleen rijke mensen kunnen betalen... zonder enige vorm van garantie...
met mijn 870 euro ... zal het niet lukken vrees ik...
en ja ...ik ben boos, in naam van veel lotgenoten die ook boos zijn... ik ben gekwetst door je woorden...
en ja, over euthanasie denk je heel goed na... i rest my case
16-02-2013
een mail .... die me schokeert
lies,
toen ik de mail las die via mijn blog is verzonden naar mij was ik sprakeloos...
nee, je kan geen euthanasie doen... firbromyalgie is te genezen.... ellenlange woorden ... ik zou me haast schuldig moeten voelen...
ja ...het ging over de operatie van dr bauer... 28.000 euro voor 4 operaties... ik heb die piste onderzocht ...ik heb alles gedaan om maar beter te worden... ik stond zelfs op de wachtlijst ... maar geen geld= geen operatie...
en dan gaan mensen toch oordelen... toch hun vinger opsteken ... zoals ik ooit een mail kreeg van iemand met de woorden :
euthanasie is moord...Ikklaag je arts aan !!! nee ... dit is een natuurlijke dood...veel mensen weten dit niet eens. voor de wet in belgie is dit heel duidelijk...
vragen mensen die zoiets schrijven naar mij zich dan niet af ... elske zal wel alles gedaan hebben die in haar macht ligt om iets aan de pijn te doen...
ik ben boos, beledigt en alles wat er tussen ligt... beweert mijn blog te hebben gelezen... dan heb je zeker en vast de dag waar in over de operatie schrijf overgeslaan...
oordeel niet over mensen... geef ze geen ongelofelijk slecht gevoel. niemand wil euthanasie zomaar... en hou vooral individueel rekening met mensen... ik ben heel alleen... doe het me potverdikke maar eens na...
elske
15-02-2013
dank je voor die mooie woorden, en anja voor dat mooie gedicht...
lieve mensen, dank voor dat steuntje in de rug... dat mooie woord die jullie neerpennen... ik heb een stuk bereikt wat ik wou... lotgenoten moesten zich herkennen in mijn blog... en dat is gelukt. al doet mijn hart elke keer pijn, te lezen dat mensen hetzelfde voelen als ik... een schrale troost, maar we zijn met velen...
jullie mening is van heel groot belang... dus dank je ... elske
14-02-2013
angst ?... nee...niet akkoord
lieve hermine... jij voelt het aan zoals jij bent... volledig akkoord... maar het is niet " angst " die mensen me zo behandelen... helaas kan ik je geen gelijk geven.
het is onze egoïstische wereld , de onverschilligheid van mensen, ik ik ik ... en de rest kan stikken... mensen zijn afstandelijk geworden, tenzij het leuk is...
angst... nee...ze hebben wel geen angst vreslijke dingen tegen me te zeggen...
ik vind het benauwelijk te weten dat mensen geen interesse meer hebben in anderen... waarom zijn zoveel mensen eenzaam? ... vroeger zat men bij zijn buren... nu kent mijn zijn buren niet ...
angst ... als je een dialoog aangaat en alles heel goed uitlegt ...aan mensen die het zouden moeten begrijpen ... dan kan je alleen maar tot de conclusie komen dat mensen laf zijn... mensen die mijn lies hebben gekend...mij 25 jaar ...ze hebben gezien hoe ik heb moeten leven; hoe lies moest vechten voor elke dag van haar leven...en hoe ik ook smeekte haar verjaardag nooit te vergeten... ze deden het toch... maar ik moest wel hun kinderen soigneren .... ZE hebben geen angst... ze zijn gewoon met zichzelf zo begaan...dat ze niet eens meer denken aan lies of mij... geloof het of niet ... ik weet wel beter...
elske
13-02-2013
mijn energie sluipt uit mijn lijf...
ik ben moe... heel moe... telkens ik denk... dit is afgehandeld... is er weer iets anders die ik nog moet regelen... die energie zou naar andere dingen moeten gaan... maar nee... als je alleen bent, en alles alleen moet regelen, komt er geen einde aan... ik ben de dirigent, de zanger van het koor en de orgelist... waarmee ik bedoel, ik moet gewoon alles zijn...
soms is het heel erg moeilijk ... als ik al eens iets kan weggeven, dan ben ik gelukkig... maar anderzijds is het een confrontatie ...en ben ik zelfs misselijk ...
ik word van links naar rechts getrokken en vind geen evenwicht... woorden kunnen niet uitleggen wat ik bedoel...
en ik mis simpele dingen... een gewoon aardappelke ... met wa vlees , groentjes, vers... wat is dat? ik weet het niet meer...
mijn handen doen zoveel pijn dat een aardappel schillen, echt niet lukt... morgen komt mijn helpster ... en dan krijg ik eindelijk eens iets vers... de boterhammen komen uit mijn oren...
elke dag hulp ...kost teveel... dus roeien met de riemen ...die ik heb of niet heb...
telefacts ... normaal de 19e om 21:25 ... VTM.. maar onder voorbehoud... en nu met de paus ...hou ik mijn hart vast... ik zal het maar maandag de 18e echt zeker zijn...
elske
12-02-2013
euthanasie aanvragen is echt wel hartverscheurend... altijd.
Lies, wat ben ik ergens blij dat jij niet meer hoeft mee te maken wat ik nu meemaak... los daarvan heb je meer dan genoeg meegemaakt...
ik kreeg een PV bericht op FB... van iemand die het wel goed met me meent, maar me al heel lang niet zag... (2000)... ze schreef dat ze het persoonlijk moeilijk had met mijn beslissing maar respecteerde...
ik zou veel liever hebben dat ook die dingen gewoon op mijn FB staan... hoe kan de discussie over euthanasie anders ooit objectief gebeuren? ... het hoeft niet altijd op mijn FB te gaan dat ik gelijk heb ... nee...
mijn strijd gaat net om taboes te doorbreken...te praten ipv te fluisteren...
ik zeg het nogmaals , elke mens die ziek is , wil wel een pilletje nemen en gezond zijn... maar dat is zoals de lotto winnen, zogoed als onbestaand...
laat ons hopen dat telefacts op 19 febr (VTM OM 21:25) doorgaat, want nu met de paus die ontslag neemt... vrees ik echt voor mijn reportage... ik kan alleen maar aanraden, hou je tv in de gaten... ik denk het ook maar heel kort voordien te weten ...
de reportage laat tonen hoe mijn leven in elkaar zit... alleen al 6 jaar...
nogmaals oordeel niet ... maar leer te begrijpen... niemand staat te springen om het leven te verlaten... en toch ...
gelukkig bestaan er LEIF artsen en is de euthanasiewet erdoor gekomen ... er wordt ook heel streng op toegekeken... ik heb mijn drie Ja's niet om mijn mooie ogen gekregen... artsen doen dit echt maar als ze zelf overtuigd zijn dat er geen medische hulp meer is... en emotioneel iemand echt het enorm moeilijk heeft...
zoveel mensen die zelfmoord pleegden, omdat ze NIET gehoord werden door hun arts... meer en meer wordt nu wel aandacht gegeven, maar nog veel te weinig... die mensen verdienen ook een stem... aandacht...
wees niet te hard voor je medemens... als je t zelf goed hebt en geen pijn voelt... je geld genoeg hebt om je te verzorgen... kan je echt geen oordeel vellen over iemand anders... en dan mag je nog zoveel principes hebben... ook die zijn er om te doorbreken en je ogen te openen voor de waarheid.. en dat is : we leven in een IK IK IK wereld ... trek uwe plan... we leven in een wereld waar armoede meer en meer er zal zijn en de kloof ts rijk heel erg groot zal worden... we leven in een wereld waar je eigenlijk bijna perfect alles moet kunnen... voor zieke mensen ligt het ritme van het leven veel te hoog, dus blijven we achteraan... conclusie : eenzaamheid ... isolement en onbegrip van mensen die het goed hebben...
als elke mens , anderen zou helpen, zoals vroeger meer gebeurde, zou zoveel eenzaamheid kunnen vermeden worden... de fysieke en medische zaken... als dat echt uitbehandelt is... dan weet je het wel ? ...
lies je mama elske
11-02-2013
op " commando " praten... en iets over de bleekweide
Lies... ik haat het op " commando " praten... ik wil praten als ik er zin in heb ... over alles... angst, schrik, mijn humeur... en nog zoveel meer... vroeger bij Lut, ( gisteren de bleekweide gezien?) zij dus... tegen mijn zin, na verloop van tijd keek ik er naar uit... ze heeft een ongelofelijke kalmerende stem.... toen ik de beelden zag van het begijnhof waar ik 15 jaar geleden ook naar toe ging.. kwamen er heel wat emoties los... niet verwacht !!!...
*de bleekweide is een programma op TV1 gemaakt met annemie stryf en lut celie, elke week komt een ander kind aan bod, die bepaalde zaken niet goed verwerkt krijgt... ze laten het kind en lut volledig zonder tussenkomst praten ... een aanrader... veel zaken die taboe zijn komen aan bod...
maar helaas door het feit dat ik zo weinig mensen zie... moet het dus op uur en tijd gebeuren... en ja hoor, dan heb ik meestal geen zin, ben ik te moe ...
behalve bij mijn psyhologe die aan huis komt... zij is altijd welkom...ze doet me zo aan dokter els uit gent denken... gewoon, niet te veel poes pas ..en ze neemt me zoals ik ben... ook als ik geen zin heb om te praten laat ze dit toe... en meestal komt het dan vanzelf...
maar wat mis ik mensen, vrienden in real life waar je dag en nacht kan op rekenen... mensen die je al jaren kent ... vertrouwt en omgekeerd... waar je je nooit moet afvragen " stoor ik ? "... dat gemis vreet een gat in mijn hart...
ik vraag me over en over ... af ... waarom? ...wat heb ik toch misdaan... ziek geworden is het antwoord en dat paste niet in hun leven...
ik hoor jullie denken " dan waren het geen vrienden" ...en toch ... ik heb hun kinderen zien opgroeien...ik heb veel gedeeld.. soms geheimen...
ik heb nooit kunnen denken dat alles zo zou gaan... weten ze dan niet dat mensen helpen zo verrijkend kan zijn?... dat je jezelf goed voelt als je iets kan betekenen voor iemand...
gisteren had ik een **%MM%PP¨dag ... moe ,pijn... en dan zou het zo fijn geweest zijn eens mijn voetjes bij vrienden onder tafel te mogen stoppen... ik mag dit zeggen... omdat vroeger altijd wel iemand aan onze tafel zat ... en ik vond dat heel normaal... ook al had ik zelf zorgen, grote zorgen...
de eenzaamheid , en het hier niet meer willen zijn komt voor 50¨% voort door hen... hen te missen ... hen te hebben verloren... en daardooor je totaal overbodig te vinden hier ...
Lies, jij hebt ook genoeg ondervonden hoe weinig vriendjes je had ...na verloop van tijd...de ouders dachten dat lies hen ging besmetten... ik legde het met handen en voeten uit... ging op school voordrachten geven... tevergeefs...
je kind zien naar buiten kijken, vanuit haar bed in de living... en weten dat haar hartje breekt ... dat wil je niet meemaken...
we zijn allebei sociale diertjes... en kunnen niet zonder mensen leven.... ik leef nu al 6 jaar alleen ... en elke dag was er één teveel...
lieve mensen, koester dierbare vriendschappen... laat mensen niet aan hun lot over... de tijd op aarde is zo kort... voor mij is alles te laat... maar mss voor jullie niet ...
10-02-2013
afscheid nemen van al mijn gekoesterde herinneringen...
Lies,... toen jij was overleden... hebben we je kleren, maar ook medicatie, baxters enz meegegeven met 2 verpleegkundigen die in afrika werkten... Dit betekende de redding voor veel kindjes... Ik heb nooit zomaar iets lukraak willen weggeven... één trui hield ik voor me.. en ik rook er telkens aan... je geur ... die is er zolang ingebleven... hard en tegelijk een stukje lies bij mij...
zelf heb ik zoveel mogelijk getracht om een goed doel te vinden die alles kwam halen... maar elske moest alleen zien dat alles maar op het gelijkvloers kon raken... sorry...maar dat ging dus niet door...wraakroepend...zoveel mensen die niets hebben...
nu ben ik blij dat mijn zomerkleren verdeeld over 2 gezinnen goed gaan worden gebruikt...met respect voor wie ze ooit droeg... een stukje elske ... dicht bij...
elke dag is het wel van iets afscheid nemen... voor een ander , iets onbenulligs...voor mij van hele grote emotionele waarde..
zo had ik het heel moeilijk met het kleedje en de schoenen... die ik kocht voor de verjaardag van uschi , de duitse dame die ik ken van op reis... ik noem ze ook uschi schoenen ... uschi kleed...( zie bijlage voor een foto met ons drie bij het afscheid...) daar hangen zoveel herinneringen aan...hun nieuwe thuis zou uschi ook wel goed vinden... toen ik haar en heidi moest vertellen dat ik nooit meer samen met hen op reis zou gaan... het ongeloof... het proberen me op andere gedachten te brengen... tot ze het min of meer begrepen... en nu beseffen ... het is zo... al kreeg ik gisteren een mail van uschi die schreef... " ik wil niet dat je gaat, ik ben zeker dat er nog iets is wat de artsen kunnen doen"... of heidi, de vriendin van uschi die schreef.." ik ga nooit nog in egypte op vakantie...als jij er niet bent... wil ik niet...
elske moet telkens de rol op zich nemen van " trooster"... ik word niet getroost, ik troost momenteel anderen... over en over ...mijn imago als sterke vrouw ...maar zelfs de sterkste boom kan omvallen... zelfs gisteren ook nog .. een hele lieve vrouw, apotheek waar ik altijd ga... zag ik hier op straat...en ze sprak me aan... emotioneel... dat ze het niet kon geloven... ik tracht altijd te zeggen... laat het niet aan je hart komen... het is nu zo... met een glimlach erbij... maar diep van binnen... is het zwaar...
ik zou liegen als ik zou schrijven... als er een pilletje op de markt komt die me geneest... dan neem ik het niet ... tuurlijk wel...maar het is zoals de lotto winnen... zogoed als onbestaand...
er zijn dus wel mensen die met me begaan zijn en me blijkbaar gaan missen... iemand die een traan laat om me... maakt me best gelukkig... want men laat geen traan, als men niet om je geeft... en dan komt telkens weer hetzelfde naar boven... waarom hebben de mensen die ik 20? 25 jaar kende dat niet ? ... ik kan het maar niet begrijpen...
lieve mensen, elke mens is fragiel... elke mens is sterfelijk... daarom... mijn leuze : carpe dieum... pluk de dag ... leef elke dag alsof het je laatste is...want dat kan het voor iedereen zijn...
Lies, ik herinner me nog dat je mij of je papa elke dag wel wou verrassen met een tekening ... een gedicht ... je straalde helemaal toen je dat kon geven... uren heb je in onze woonkamer versleten, aan je infuus met zo'n dingen... terwijl ik taarten bakte voor je , je lievelingseten klaar maakte ... vers brood bakte, zodat je iets zou eten...
als ik soms zie hoe mensen nu nooit tevreden zijn... wij zijn nooit op reis gegaan met jou ... dat ging ook niet...en dat konden we niet betalen... maar vakantie in eigen tuin was ook leuk... elke dag barbeque... ook dan straalde je ... je knaagde ribbekes af ...je at nu eenmaal graag... die 150 pillen per dat (één soort) nam je er bij.. vanaf je 9 e kon je 10 capsules per keer inslikken... mensen lief... als ik daar aan terug denk... alles zit in ons hoofd... ofwel pas je je aan de situatie en maak je inderdaad vvakantie siper gezellig... ofwel denk je constant aan wat je niet hebt... bij ons kwam dit niet in vraag...
en nu ...klagen dat men geen 4X op reis kan door de crisis... geen nieuwe auto kan kopen door de crisis... ik kan eindeloos doorgaan... terwijl er zoveel mensen graag op eigen benen zouden staan... maar niet kunnen omdat het financieel niet haalbaar is door hun ziekte...
mensen die niet weten, halen we met onze weinige centen het einde van de maand?
die mensen zijn het meest gelukkig met iets klein... een gebaar... weten dat je er bent voor hen...
ik geloof ook , misschien krijg ik hier nu wel tegenstand, dat opvoeding er mee te maken had... mensen vonden mij ook een strenge mama...maar had ik keuze? ik wou lies goed verzorgen ja ik was zeer streng, mensen moesten hun handen ontsmetten, schoenen af , en niemand kwam er in met een verkoudheid of zo... ik ontsmette onze woonkamer-keuken en lies haar slaapkamer 2X per dag... en ik moest soms streng zijn tegen lies ... gewoon omdat ze haar verzorging goed zou doen...
ik wist maar al te goed wat een last zoiets voor een kind is... en mijn hart deed pijn... maar wat moest ik anders doen?
desondanks bleef lies ... verdraagzaam, beleefd, ... ik vond dat het niet was omdat ze ziek was dat ze niet beleefd moest zijn... een kind alleen , word vaak bestempeld als " verwend".. dat is dus niet altijd zo...
kinderen die ziek zijn geboren, hebben een 6e , 7e en 8e zintuig... ze relativeren alles... zijn vaak bezorgd om hun medemens, en cijferen zich weg... integendeel.. lies zou alles hebben weg gegeven ( van wie zou ze dat nu toch hebben?)... en toen op zo'n moment dat ze voor iemand een tekening of gedicht had gemaakt voelde ze zich gelukkig ...
geluk kan je niet kopen... het zit in jezelf...
je mama...
07-02-2013
schokeer ik nu of zijn sommige mensen dom?
lies, weet je nog dat ze jou vroegen " hoe gaat het ? en onmiddelijk zelf zeiden " goed zeker? ...dan knikte je maar van ja... maar je ogen ... zeiden wat anders.. gisteren wou ik een krant ... stond daar iemand die ik vaag ken , een wijnleverancier hier in een tea room vlak naast mijn deur, tot gisteren leek hij in mijn ogen ... een man van de wereld... hij ziet me en zegt.. ahh dag madame... alles in orde zeker? ... en wat mij bezielde , ik weet het niet ... want in een krantenwinkel zijn er altijd mensen... ik heb geantwoord... ba ja ... wreed goe nog voor een paar weken, daarna ben ik dood.
juist ja... stilte............. je kon een muisje horen lopen...
elske is dan maar terug begonnen, met te zeggen... je vraagt me iets en ik antwoord eerlijk...mss niet wat je had verwacht... maar dan kwam het ... ( en het leek een slimme man ...) dood? .. hoe kan dat dat je dit weet op voorhand... en dan voel je die blikken ... van het leken wel ipv mensen gieren... te weten wat ik zal zeggen... waar anders mensen geen tijd hadden, leken ze nu zich te amuseren... ik vroeg hem " heb je ooit van euthanasie gehoord" ... zegt hij toch wel wa is da ? ....
geroezemeoes rond me... ik hoop dat ze dachten... diene dommerik???....
ik heb hem gezegd, hier niet verder op door te willen gaan, dat hij maar eens moest op googel zoeken... en je gelooft het nooit... wa is dat ? ....
dan begon ik stillaan mijn geduld te verliezen... en heb hem gezegd... " vergeet alles wat ik je nu zeg" ooit zal je het wel zien ...
en dan zegt hij " ahaaaaaaaaa je blijft dus leven? ...
ik wou mijn middelvinger uitsteken...maar heb ik niet gedaan... heb een glimlach ergens vandaan gehaald en hem gezegd, terwijl ik al aan het verder wandelde..." ik vrees dat het voor jou te laat is nog veel te leren van het leven"... geen idee of hij dat heeft gehoord...
de discussie is gewoon...moet ik nu voldoen aan een verwachtingspatroon ...gewoon omdat mensen dit zo verwachten? ... NO WAY... kunnen ze niet tegen een eerlijk antwoord, dan is dat spijtig...
mensen die me kennen en nog zo'n domme dingen zeggen... dat is een ander verhaal... daar kwetst het je ... dat ze nog steeds denken... " die gaat da niet doen"...
het is geen spel die me te wachten sta... het is hard, moeilijk ... dus ... mensen, verwacht van mij enkel eerlijke antwoorden...
zo lies, ik heb het ook in jouw plaats verteld... ik vond het voor jou nog veel erger dan voor mij... je mama...
06-02-2013
beslist....
bloed, zweet, tranen en nog zoveel meer heeft het gekost een beslissing te nemen... zend ik de reportage uit voor of na mijn overlijden ... ongelofelijk veel dagen gepiekerd... maar ik heb beslist... het zal voor zijn. de negatieve commentaren die ik verwacht ... neem ik er bij... de positieve zullen me blij maken... maar bovenal ik geef lies een stem, en ik probeer, maar weet nog niet of ik daar in slaag lotgenoten ook een stem te geven, op mijn speciale manier...
jullie moeten mijn niet sparen...eerlijk comment wordt altijd op prijs gesteld... ik kan alleen maar hopen een heel heel klein steentje bij te dragen aan alles wat bespreekbaarder te maken... dat mensen gaan nadenken en niet veroordelen...
de datum deel ik nog mee... normaal 19 febr telefacts om 21.30...maar dat is met voorzichtigheid... als er in de wereld iets ergs gebeurd... kan mijn reportage nog geschrapt worden...zeg het dus nog niet teveel verder... en hou gewoon je TV in de gaten ...
mijn doel zal mss niet bereikt zijn, nl jullie te steunen...maar ik heb het geprobeerd... zoveel uren opnames in een reportage van 20 minuten stoppen was ook voor de journaliste niet eenvoudig...
wait and see...
elske
04-02-2013
angst... om lotgenoten ongelofelijk teleur te stellen...
een klein stapje vandaag... gewoon even kwijt willen dat ik ongelofelijk angst heb jullie , lotgenoten teleur te stellen met de reportage telefacts...komt Lies genoeg aan bod? .. 20 minuten zendtijd is niet lang als je een leven had zoals ik ... ze toont echt hoe het is... en toch denk ik ...had ik meer kunnen doen? het ongelofelijke laag zelfbeeld steekt de kop op... angst om een verkeerde beslissing te nemen... zenden we het uit voor mijn overlijden? of na? wat ik ook beslis , alles heeft voordelen en nadelen... maar hoe weet ik of ik de juiste beslissing neem? kan ik nog wel om met comments ? ... onzeker, bang, faalangst ... zo voel ik me... en het is geen fijn gevoel... de mentale rust die ik zo graag wil... lukt niet... kon ik maar alles loslaten...
02-02-2013
sorry...
mijn gedachten zijn een grote chaos...zoveel gevoelens...waar ik geen blijf mee weet... FB kijk ik niet naar en dat wil wat zeggen...dat is tenslotte mijn vlucht naar een wereld waar anderen ook op hun pc zijn...contact met de boze buitenwereld...zelfs dat kan ik niet... maar lieve lotgenoten, ik denk aan jullie... alleen zit het momenteel niet echt mee, op heel veel vlakken... sorry ...ik weet niet of ik nog zal schrijven... ik kan er nu geen antwoord op geven...hopelijk begrijpen jullie dit... elske
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
