lies, vandaag tonen 2 mensen die zelf veel hebben meegemaakt interesse in mijn boek " niemand noemt me nog mama".. elk boek is een stukje lies voor me... raar hoe mensen die ik nog nooit zag naar jou vragen , en mensen die je hebben gekend jou zijn vergeten.. in deze ongelofelijke moeilijke periode zijn die dingen een lichtpuntje, dat er wel mensen zijn met empathie ...en dan nog wel mensen die het zelf soms moeilijk hebben... je mama...
stiefzonen...
migraine ... ik heb gisteren veel te veel hooi op mijn vork genomen... lange opnames... te koud buiten... nu ben ik een vod.. zo stijf... pijn...maar we zetten door met de opnames...gisteren kreeg ik antwoord op een mail die ik stuurde naar mijn exvriend met de vraag mijn 2 stiefzonen van 16 en 19 toch te vertellen wat me te wachten staat... het antwoord was duidelijk... volgens hen is dat hoofdstuk afgesloten en interseerd het hen niet meer... weet je, dat ik ik liever een slag in mijn gezicht had gekregen... zo koud en ongevoelig antwoord maakt me triest , misselijk... en ik denk dat het niet waar is... maar ik weet het niet... dat zij me ook de rug toekeren... daar zijn geen woorden voor...en mijn dag is dus heel goed begonnen op die manier... wat kan het leven wreed zijn... onmenselijk hard, en ook als je het dan eens niet verwacht... elske
15-11-2012
opname telefacts vandaag
wat ben ik al vroeg op deze ochtend.An van telefacts en marijn cameraman komen vandaag terug opnames doen... Om 8 uur komen ze me oppikken.. eerste bestemming : begrafenisondernemer.... ik zie er tegen op, niet voor mezelf... ik heb schrik dezelfde kist te zien als degene die lies had... beige hout... ik hoop zo dat er geen staat... ik ben de laatste tijd , weken zo moe, zo emotioneel... dat ik niet weet hoe ik zou reageren... ik wil de begrafenisondernemer (na 6 andere die totaal geen enkele empathie toonden) nog dingen vragen... Ik wil graag de lijkwade zien, waar ik zal naar de wetenschap vervoerd worden... liever had ik in mij eigen mooie groene gordijnen gelegen... wat is het verschil... mensen denken dat zoiets gratis is, je lichaam aan de wetenschap schenken... nee, je moet alles betalen... en voor mij is dat een kleine 1000 euro..ja .. juist om me te komen halen... een nachtje in de koelkast en hop naar de wetenschap... na 6 maand a 1 jaar later , komen ze me terug ophalen.. ( wat er nog rest) en ik word begrafen in onverdeelde grond( gratis) anoniem... Ik mag er niet aan denken dat mensen de me de rug toekeerden naar mijn graf zouden komen... had ik genoeg geld gehad, dan had ik me laten cremeren, en op dezelfde strooiweide als liesje willen wegvliegen... maar dat kost dus teveel.... nadien zijn er opnames met mijn gezinshelpster, die vaak bij mensen wordt gebruikt voor meid voor alle werk.... en daarna nog opnames met mij... mijn rekeningen, facturen ... en mediactie ... ik ben nu al zo moe ... uitgeput ... ik weet niet of het me allemaal lukt vandaag... zaterdag zijn er immers terug opnames.... maar ik moet ... voor jullie, lotgenoten... zodat men weet dat wij ook meetellen... tot... elske
14-11-2012
foto van lies...
ik word moe... ik wil hier zo graag je foto op zetten ... en het lukt me niet... niet met kopieren... niet zo... geduld is een mooi gegeven, en laat me dat nu vandaag net niet hebben... deze blog zal een zoektocht worden... eerst even wat rust...
medicatie en tikfouten.
mijn fibrohersenen slaan op hol... wou nog een mooie foto van lies toevoegen...en ja hoor ik vergat het ...en nu blijkt dat al mijn foto's te groot zijn van bestand... dat wordt nadenken... voor mensen die meer over het leven van lies wil weten, kan u in de meeste bibliotheken mijn boek" niemand noemt me nog mama" uitlenen... een boek met een positieve boodschap... nl dat kinderen zo sterk zijn , ook naar de dood toe... wellicht zullen jullie vaak tikfouten zien, maar met al de medicatie die ik nu slik, kan dat niet anders.. erger je er niet aan ... het is gewoon zo... morgen is een drukke dag, want men komt me filmen voor telefacts... een lange reportage, waar we al in het voorjaar aan begonnen... later hier meer over .... voor nu wens ik je een mooie dag... en mijn lies... die mis ik vandaag zo erg.
hermine ... bedankt!
dankzij Hermine, is deze blog gebruiksklaar gemaakt...wat had ik zonder haar gedaan... we verstaan elkaar met weinig woorden. Ik ben zelf zo moe... maar anders moe dan mensen denken... mijn lichaam is op... mijn geest moet nog zoveel regelen... en ik weet niet of het zal lukken... morgen kom ik terug en schrijf ik meer... dit is de eerste dag uit mijn blogleven...Elske
13-11-2012
Lies
Lies, mijn enige dochter, mijn enig kind is op 2 september 1997 overleden, thuis, in de warme omgeving waar ze graag was... deze blog om mensen over haar te vertellen, maar ook over mijn ziek zijn ... mijn dagelijkse strijd tegen onrecht, onmacht, vooroordelen...eenzaamheid...gemis.... mijn angst om wat komen gaat nl. euthanasie op een datum die ik ken, en voor mij heel belangrijk is... onze weg ging over doornen, en in deze ik ik ik wereld kan ik niet meer nadenken... mensen denken alleen nog aan zichzelf... welkom op mijn blog... ik schrijf hier wat ik wil, zonder enige vorm van censuur ... niemand hoeft dit te lezen...maar aan de mensen die het wel doen,wens ik dat ze een glimp meenemen waar het in het leven nu eigenlijk om gaat ... Er zullen heel wat spel en tikfouten in staan.. ook al wil ik dat niet, door de ketamine is mijn concentratie heel slecht, ik zie de fout, maar ik kan ze niet herstellen... heel raar... maar ook dat hoort nu mijn leven ... kijk er dus over...en zie het niet als een fout...maar wie elske nu is.
die zonnebloemen (foto) staat symbool voor lies....
ELSKE WINNE OVERLEED OP 28 FEBRUARI 2013
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
