Naast de AIDS-epidemie wordt misdaad in Zuid-Afrika sinds het einde van de apartheid als een nationale crisis beschouwd. Zuid-Afrika is één van vijf landen wereldwijd waar georganiseerde misdaad een negatief effect op de economie heeft en hoge extra kosten veroorzaakt. Volgens een onderzoek uit 1997 van de Duitse Handelskamer heeft bijna 15 procent van de ondernemingen die deelnamen aan het onderzoek nieuwe investeringen gestaakt wegens de hoge misdaadcijfers.

In 1995 waren de moordcijfers in Zuid-Afrika de hoogste ter wereld — er werden gemiddeld twee mensen per uur vermoord. De provincies Gauteng en West-Kaap worden het meest geraakt, Johannesburg werd zelfs de moordhoofdstad van de wereld genoemd. In een onderzoek van de Verenigde Naties, uitgevoerd tussen 1998-2000, stond Zuid-Afrika op de tweede plaats voor moord en beroving en op de eerste voor verkrachting. De hoge criminaliteit zorgt ervoor dat de hogere- en middenklasse wegtrekt uit de steden en gaat wonen in afgesloten wijken in de buitenwijken, hierdoor worden de steden steeds explosiever. Deze trend is aanwezig in elke stad in Zuid-Afrika, maar het sterkst in Johannesburg. De onveiligheid zorgt er ook voor dat veel mensen helemaal wegtrekken uit Zuid-Afrika om hun heil te zoeken in Amerika, Europa, Canada, Nieuw-Zeeland en Australië. Ook buiten de grote steden is het niet veilig, sinds de jaren '90 worden er veel boerderijen en buitenplaatsen overvallen. De slachtoffers zijn vooral blanke boeren met hun vrouwen en kinderen. Van 1994 tot 2003 verloren rond de 2.000 blanken het leven tijdens zulke overvallen

In 2008 stond Zuid-Afrika op de 2e plaats als we kijken naar moordcijfers, direct na Colombia , in 2008 werden er bijna 22.000 mensen vermoord in Zuid-Afrika, wat neerkomt op ruim 60 moorden per dag.  Het aantal geregistreerde verkrachtingen is ruim 50.000, daarmee staat Zuid-Afrika wereldwijd op de 2e plaats na de Verenigde Staten.  Het totaal aantal geregistreerde misdrijven in 2008 bedroeg 2.683.849.

Handel in verdovende middelen viert sedert het einde van de apartheid eveneens hoogtij in het land. Kaapstad dient nu naast Lagos in Nigeria als één van de Zuid-Amerikaanse en Aziatische hoofdinvoerhavens van kartels voor verdovende middelen in Afrika. Zuid-Afrika is één van de belangrijkste landen voor de internationale handel in verdovende middelen en is ook de grootste producent van hasj geworden. Er is daar reeds in 1994 hasj ter waarde van 45 miljard rand op 83.000 hectare verbouwd.

25-02-2009 om 00:00 geschreven door babs  

Zuid-Afrika is een ontwikkelingsland met een naar wereldmaatstaven gemiddeld inkomen en een grote hoeveelheid bodemschatten. De financiële, juridische, communicatie-, energie- en transportsectoren zijn goed ontwikkeld, haar effectenbeurs behoort tot de 10 grootste van de wereld, en de infrastructuur is goed ontwikkeld.

De werkloosheid is met 26% echter onverminderd hoog, en de economische problemen uit de tijd van de apartheid, armoede en gebrek aan economische macht van zwakkere bevolkingsgroepen, zijn nog niet opgelost. Ook criminaliteit, corruptie en AIDS zijn grote problemen.

President Mbeki tracht economische groei en buitenlandse investeringen te bevorderen door de arbeidswetten te versoepelen, de privatisering te versnellen en de regeringsuitgaven te verminderen. Deze plannen stuiten op sterk verzet uit de vakbeweging.

(data zijn schattingen uit 1999, tenzij anders aangegeven):

BNP(PPP): $576.4 miljard (2006)
Groei van het BNP: 4,6%
BNP per inwoner: $12100
Verdeling BNP over sectoren: landbouw 5%, industrie 35%, diensten 60%
Verdeling van inkomen over percentielen: laagste 10%: 1,1%, hoogste 10%: 45,9% (1994)
Inflatie: 5%(2006)
Beroepsbevolking: 16 miljoen personen (2006)
Beroepsbevolking naar sectoren: landbouw 30%, industrie 25%, diensten 45%
Werkloosheid: 26%
Staatsbegroting (schatting fiscaal jaar 1994/1995):
inkomsten: $30,5 miljard
uitgaven: $38 miljard, waarvan $2,6 miljard kapitaalkosten
Industrieën: mijnbouw ('s werelds grootste producent van platina, goud en chroom), automobielen, metaal, machines, textiel, ijzer en staal, chemicaliën, voedingsmiddelen
Groei industriële productie: 4.5% (2005)
Elektriciteitsproductie: 215.9 miljard kWh (2005)
Elektriciteitsbronnen: fossiele brandstoffen 92,09%, waterkracht 0,83%, kernenergie 7,08% (1998)
Elektriciteitsgebruik: 197.4 miljard kWh (2005)
Elektriciteitsexport: 10.14 miljard kWh (2003)
Elektriciteitsimport: 6739 miljard kWh (2003)
Landbouw: maïs, tarwe, suikerriet, fruit, groente, runderen, gevogelte, schapen
Export: $28 miljard
Exportproducten: goud, diamant, metalen en mineralen, machines
Exportpartners: Verenigd Koninkrijk, Italië, Japan, Verenigde Staten, Duitsland (1997)
Import: $26 miljard
Importproducten: machines, voedselproducten, chemicaliën, aardolieproducten
Importpartners: Duitsland, Verenigde Staten, Verenigd Koninkrijk, Japan
Buitenlandse schuld: $44,33 miljard (2005)
Ontwikkelingshulp: ontvangen: $676,3 miljoen (jaar niet gegeven)
Munteenheid: 1 Rand (R) = 100 cent. (€ 0,0885)
Wisselkoers: 1 eur. =11.29 rand
Fiscaal jaar: 1 april - 31 maart

Landbouw
Delen waar regelmatig regen valt:

Het gunstige klimaat en de vruchtbare bodem maken dat Zuid-Afrika een comparatief voordeel in de landbouwsector heeft. De Zuid-Afrikaanse landbouwsector draagt gemiddeld 3 tot 4 procent bij aan het bruto binnenlands product (BBP) en samen met de agro-industrie zelfs 14 tot 20 procent. In 2003 was de totale brutowaarde van de Zuid-Afrikaanse landbouwsector bijna 69 miljard rand (8,6 miljard euro). De sector voorziet in vrijwel de gehele lokale behoefte aan voedings- en genotmiddelen.

Droge delen:

In de droge delen is de grond helemaal niet meer vruchtbaar. Het is er hard zwoegen om er toch nog iets te laten groeien. Hongersnoden zijn nooit ver weg.

Visserij
Zuid-Afrika heeft een van de grootste visindustrieën in Afrika. Visserij speelt geen grote rol in de Zuid-Afrikaanse economie, ondanks het feit dat het land een kustlijn heeft van meer dan 3.000 kilometer lengte. De Zuid-Afrikaanse visserijsector bevindt zich sinds het eind van de jaren zestig in een neergaande spiraal. Bedroeg de visvangst eind jaren zestig nog bijna 2 miljoen ton, nu wordt er jaarlijks tussen de 500.000 tot 600.000 ton (inclusief schaal- en weekdieren) aan land gebracht. Deze hoeveelheden blijven de laatste jaren vrijwel gelijk. De belangrijkste oorzaken voor het verval zijn de overbevissing van de Zuid-Afrikaanse visgronden en de uitbreiding van de territoriale zone tot 200 mijl, waardoor de scherpe controle op de vangst van verboden soorten vis tot deze zone werd uitgebreid.

Zakencultuur
Er bestaat een aantal duidelijke verschillen tussen zakendoen met een Nederlander en met een Zuid-Afrikaan. Zo is een Nederlander in het algemeen formeler. Hij zal meestal als eerste een hand geven. Zuid-Afrikanen kijken vaak op tegen de Nederlandse manier van zakendoen. Zuid-Afrikanen willen gelijkwaardig behandeld worden, daarom is het voor Nederlanders belangrijk hen op basis van gelijkwaardigheid te benaderen. Belangrijk is om in gesprekken gemakkelijk te kunnen overschakelen naar onderwerpen als de sportwedstrijden van het afgelopen weekend.

24-02-2009 om 00:00 geschreven door babs