Met de fiets naar oma en opa in Beveren. Zon op mijn gezicht, fietsen na tussenstop van bijna 2 maanden, zalig ! Grijspeerdshof doorgefietst waar ik vele uren wachtend en sponserend doorbracht. Thuisbasis van de Scouts. Een wemelinge van kleine jongens en meisjes in uniform (begin scoutsjaar  ) leiding op pad met Wouters denk ik. Ik er netjes achter fietsend en terugdenkend aan mijn eigen kindertijd en die van mijn kroost én mijn kleinkroost. Alle negatieve commentaren tijdens de zomer ten spijt zijn er toch nog veel ouders die vertrouwen hebben in de leiding. Jonge mensen die heel veel tijd besteden aan het voorbereiden van activiteiten en het begeleiden van al dat jong geweld. Dikke duim en respect. En ja ze zullen er wel dingen leren waarvan we liever hebben dat ons nageslacht ze niet leert, en ja af en toe wordt er ook daar gepest. Gips en hechtingen zag ik ook passeren maar daarnaast leren ze er ook compromissen sluiten, omgaan met anderen, delen en niet te vele te trunten.
In Beveren wemelt het dan weer van blauw en rood. Jongens KSA en meisjes Chiro. Ook hier rollen en dollen in het gras en op de bergen. Vuile uniformen horen er hier ook bij. Modder krijg je best weg door de broek te laten drogen, op de grond te leggen en er met een harde borstel over te gaan, pas daarna in de wasmachine. Tip van een scouts(groot)moeder.
Het lijkt of ik door het leven fladder zonder pijn en ongemakken omdat ik er niet veel melding van maak. Toch even puntjes op de i. Ik ben nu eenmaal geen trunte (scouts- en internaatverleden) wat niet wegneemt dat ik geen pijn heb. Tijdens kiné en de oefeningen doet het soms heel veel pijn, overdag meestal achtergrondzeer en af en toe een "scheut" als ik iets doe waar ik nog niet aan toe ben. Of als petoetje opeens wil slingeren tussen moeke Leentje en ompa in of mijn schouder bewerkt met een bal. Geen brace geen pijn in het kinderhoofdje. Inslapen lukt perfect en af en toe op mijn rug liggen ook, eventjes op de niet meer lamme schouder gaat voor enkele minuten. Elke nacht word ik evenwel wakker met pijn en moet ik draaien en keren om een comfortabele houding te zoeken. Arm te veel geplooid geeft pijn, arm per ongeluk onder lichaam ook. Elke morgen ben ik om 6 uur wakker want dan bereikt de opgespaarde pijn zijn hoogtepunt. Probeer nog wat te soezen maar evenveel keren sta ik op. Dit wou ik eventjes rechtzetten want ik ben heel positief ingesteld, klaag niet graag, vind zelfs dat ik daar geen recht toe heb als ik de Marieke Vervoorts of Hannelores van deze wereld bezig zie, maar flinke meisjes zien ook af  |
