Na mijn pensionering ben ik bewust het verenigingsleven ingedoken.  Geest en lijf moeten zolang mogelijk in topconditie gehouden worden.  Me inschrijven voor de praatgroep Frans was de slimste zet.  Van hieruit vertrekken tal van reddingslijnen : ga je mee naar dit, ga je mee naar dat, zou je je niet inschrijven voor die activiteit, stap je mee op de bus naar hier of daar, waarom sluit je je niet aan bij die vereniging......  Ben overgeschakeld op de agenda van mijn smartphone want de hokjes op de libellekalender worden stilaan te klein.  Stapte ook alweer uit de populairste verenigingen omdat het aanbod me totaal niet ligt.  Moet ook kunnen, al laat ik dan manlief achter.  Behalve dat hij van Mars komt en ik van Venus (of is het omgekeerd) hebben we totaal andere interesses.  Net dat houdt ons al 40 jaar in dezelfde boot. Weekend staat symbool voor ons twee of/en het gezin de rest van de week zetten we de joker in.  Hij sleurt me mee naar een muziekgenre dat me niet ligt en ik sleur hem mee naar oorden die hem niet liggen, of naar emmers en dweils die ook niet zijn dada zijn.  Zijn talent is zichtbaar op een podium, het mijne is eerder onzichtbaar want schuilt in mijn pen en sportiviteit.

De taart die gevormd wordt door zorg voor ouders en gezin wordt zoet gehouden door mijn leven hierboven, de slagroom zeg maar en mijn kroost plaatst de kers op de taart...........gelukkig is bakken ook één van mijn talenten