Gezien onze oudste kleinzoon  opeens op mij neer kan kijken en de jongste tot aan de knie van ome K komt, splitsen we ons even op.  Klein grut met ouder grut naar indoorspeelplaats terwijl moeke Steffie en de rest van de roedel de nieuwe attractie uittesten.  Voor de ene te snel voor de andere te traag.  Hier was ook de enige plaats waar aangeschoven moet worden, de rest van de dag lopen we gewoon de attracties op en af.  September en voorspelde regen.  West-vlaams voert de boventoon, onze inbreng : 3 vree wijze peekes.  Hier en daar wat Frans, klinkt S als Engels in de oren maar vooral weinig bezoekers wat ons het gevoel geeft heer en meester te zijn

Picnic aan het kleinekindjesplein zoals wij het noemen.  Net op tijd want het begint te regenen.  De zak met eierslabroodjes is het eerst een prop(je)  maar ook lege zwanworstblikjes geven het raden naar de favoriete degezellehapjes.  De regen doet ons besluiten de overdekte junglebootjes op te zoeken.  Ook voor mij niet te gevaarlijk......al til ik wijselijk niemand eruit   De witte van Rumbeke is niet echt fan en elke keer hij denkt iets raars te zien trekt hij zijn muts voor zijn oogjes.  Af en toe muts naar boven om te kijken of het gevaar geweken is want : hij is een beetje bang foor de indianen.  Een verder schuilmoment in Texas, versierd met leuke paardenzadels die onze paardenfan C doen stralen en de zon komt zowaar te voorschijn.  Iedereen verspreidt zich over de verschillende hoog- rond- en laagvliegers.  Ompa met C op de bulls, de pret kan niet op ook niet van ons toeschouwers.

Alles komt aan de beurt want zoals gezegd zijn er nergens wachtrijen.  Jaarlijks ijsje staat ook op het programma en dan gluurt het einde van de dag al om het hoekje. Maar S moet zeker nog met ome Kim, haar peter, op een attractie.  Mijn kippenvelmoment : gans ons nageslacht samen op de rubberbootjes,  allemaal tegelijk naar beneden levert prachtplaatje op én natte broeken en jassen.  Niemand die er mee zit want ik hoor enkel gelach en blije kreten.  Afzakken naar het kleinekindjesplein dat oudste kleinzoon zo'n leuk gezellig plekje vindt.  Eerst nog al wat ze passeren opgesprongen terwijl ik met de kleine man op treintjes en vliegtuigjes mijn moekediploma verdien.  Wat ome Kim wil verdienen weet ik niet maar opeens zie ook zijn lachend gezicht op een vliegtuigje.  De rest van de broodjes en drankjes uitgedeeld en veel te vlug zie ik de Wondelgemse bende verdwijnen. Dochterlief en kroost gelukkig nog bij ons op de achterbank.  Met ieder passeerde ik een solomoment, mijn hart van sjete kan er weer tegen....eentje vroeg al wanneer we weer op vakantie gaan! Nog even geduld Sterremie want dat is pas in de Paasvakantie maar gelukkig hebben we nog de Sint, Kerst, verjaardagen en door moekeleentje uitgevonden familiemomenten.  Manlief en deze dame voelen zich rijk en bekijken met de glimlach de "fotoboekplaatjes"