Gisteren rotdag vandaag au contraire ! Franse les op dinsdagmorgen, wat hou ik ervan. Gelukkig waren er veel reizigers of andere afwezigen waardoor de groep kleiner was. Van het vrolijke Bonjour als ik binnenstap alleen al word ik instant content. Ben wel tussen mijn maatjes-medecursisten van vorig jaar gaan zitten.
Na je eigen keuze-verhaal-weetje-persoonlijke fait-divers tovert Madame T altijd weer een leuke opdracht uit haar hoed/chapeau. Je mag dingen van jezelf prijsgeven in die opdrachten, je moet niet. Eigenaardig genoeg heeft er niemand een probleem mee om een eigen verhaal te delen. Op die manier zie je niet meer die meneer met z'n bril, die mevrouw die ik van ergens ken, de man met de baard, de mevrouw die beeft als ze moet praten......neen heel voorzichtig, soms in perfect en veel vaker in krakkemikkig Frans zie je de persoonlijkheid naar boven komen. Spannend en heel interessant. Het leert me ook om verder te kijken dan de buitenkant ! Soms durf ik wel eens niet ver genoeg te kijken en heb ik ten onrechte mijn oordeel klaar 
En elke pauze kan ik mijn verhaal delen en hoor ik dat er veel sandwichworstjes zitten. Je zorgen ventileren, horen hoe het bij anderen gaat, dingen herkennen en ontdekken dat je niet de enige bent : dit is veel meer dan een cursus.
Veel culturele bagage heb ik niet meegekregen van thuis maar hier worden de gaatjes behoorlijk gevuld. Ik zoek ook dikwijls dingen op waarover in de les gepraat wordt. Een heel nieuwe wereld gaat voor me open in deze lesmorgen en ik stap altijd vrolijk buiten. Het mooiste compliment hoorde ik toen onze Madame overwoog om samen met onze groep haar toekomstige ***verjaardag te vieren . Superbe 
Vanmiddag heeft kinémeisje W mijn nek en schouder onder handen genomen. Pijn verlicht en eeuwige dankbaarheid. Nadien met de auto enkele boodschappen gedaan en wat voelt dat goed. Ik ben een heel onafhankelijk meisje (?) en kan moeilijk om met het moeten geholpen worden dus betekent auto rijden voor mij een heel grote stap op weg naar genezing. Wat ook een grote stap is, maar niet zo'n leuke, is het feit dat ik zelf de was kan ophangen. Manlief wordt opgeslorpt door toneel en ander vrijwilligerswerk en door mijn herintrede in het huishouden kan ik hem teruggeven wat hij voor mij deed de afgelopen weken. Mondjesmaat weliswaar want mijn armen zijn nog te kort om ruiten te kuisen en dweilen vraagt te veel druk zetten op mijn lamme schouder ! Sorry !!! ('k en peis het niet)
|