Jacobus Diels zag op 28 april 1792 in het 'Spetsersdorp' Merksplas het levenslicht in het gezin van Joannes Baptist Diels en Catharina Puls. In de zomer van 1812 werd hij als fuselier ingedeeld bij de Garde Départementale en kwam hij terecht in de Antwerpse Falconkazerne, een als ‘nationaal goed’ in beslag genomen klooster vlakbij de haven.  Na de desastreus afgelopen Ruslandcampagne moesten de Franse troepen zo snel mogelijk opnieuw op sterkte worden gebracht. Eén van de maatregelen die hiervoor werden genomen was de oprichting, op 7 februari 1813, van het 37^e Régiment d’Infanterie Légère dat uitsluitend werd gevormd door gemobiliseerde manschappen van de Gardes Départementales. Een eenheid, die al in de laatste week van die februarimaand werd vervoegd door Jacobus Diels. Het 37^e R.I.L. kreeg Kolonel Louis Marion Jacquet als bevelhebber en werd organiek opgenomen in het VI^e Legerkorps. Dit Korps raakte al van in het begin betrokken bij de Pruisische nationale opstand van 1813. Op 2 mei stond het 37^e R.I.L. bij Lûtzen op het slagveld. Nog geen drie weken later, op 20 mei kreeg het, ondanks het feit dat de Fransen er wonnen, bij Bautzen een flink pak rammel. Op 23 augustus vocht Diels bij Dresden en de volgende dag bij Pirna. Ook bij de drie dagen aanslepende Volkerenslag in Leipzig was hij van de partij en ook bij Hannau wist hij op 30 oktober 1813 zonder kleerscheuren de dodendans de ontspringen, maar zijn geluk was bijna opgebruikt. In de kille voorlaatste week van november  werd Diels immers tussen Koblenz en Bonn gevangen genomen door Pruisische huzaren toen hij met een paar metgezellen probeerde de Rijn over te steken. Hij werd eerst opgesloten in Frankfurt am Main maar .belandde uiteindelijk in februari 1814 in de Saksische hoofdstad Dresden. Hier werd hij eind mei van datzelfde jaar in vrijheid werd gesteld. Deze drager van de Medaille de St. Hélène overleed op 11 februari 1879 in de Binkenstad Turnhout, waar hij zich kort na zijn terugkomst uit krijgsgevangenschap gevestigd had....